Αρχεία για:2025

Η σύντομη ζωή μας πάνω στην γη, ακόμη και αν ζήσουμε εκατό χρόνια, δεν είναι παρά μια στιγμή μέσα στο σύνολο της ζωής της ανθρωπότητας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι και η προσωπική μας εμπειρία, διότι κάθε στιγμή είναι κρίσιμη στην προσωπική μας καθημερινότητα, και απαιτείται προσοχή στην διαχείριση των πραγμάτων που εμπίπτουν μέσα στα προσωπικά μας όρια, δηλαδή στον χρόνο και στον χώρο που καθένα πρόσωπο έχει στην διάθεσή του.

Διότι, η εξιχνίαση των θεμάτων που βρίσκονται μέσα – εντός – της δικής μας περιοχής βίου, δεν ανήκει ποτέ σε άλλους, αλλά αποκλειστικά στην δική μας αρμοδιότητα και ευθύνη, ενώ παράλληλα, εφόσον διαθέτουμε επιπλέον δυνάμεις, υπάρχουν περιθώρια επέκτασης των ορίων, ανάλογα με τις ατομικές μας δυνατότητες. Και αυτά όσον αφορά μόνον τον χωρικό παράγοντα, αφού ο χρονικός δεν είναι εξαρτημένος από καμμιά ύπαρξη πλην του δημιουργού.

Στον διαθέσιμο, λοιπόν, χώρο και χρόνο κάθε άτομο έχει πολύ μεγάλο έργο να κάνει, προκειμένου να εκπληρώσει τον δικό του ρόλο μέσα στην ανώνυμη κοινωνία των οκτώ δισεκατομμυρίων που μάς περιβάλλει. Και μπορεί αυτό να ακούγεται μαγικό, ωστόσο είναι απολύτως βέβαιο, ότι κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται πάνω στην γη, έχει να εκτελέσει και ένα “δρομολόγιο” ζωής, δηλαδή να αναπτυχθεί και να εκτελέσει τον δρόμο του, αφού βέβαια έχει αποκτήσει την κατάλληλη ηλικία σε ανάπτυξη σώματος και αντίληψης.

Και αυτό το “δρομολόγιο” έχει την δική του καθημερινότητα, που είναι αυτή που βιώνει κάθε ζωντανός άνθρωπος πάνω στην γη. Και αυτό το δρομολόγιο έχει την σφραγίδα ευθύνης του ατόμου, πάντα βέβαια σε συνάρτηση με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Διότι άλλη καθημερινότητα έχει το άτομο μιας ορισμένης περιοχής και εποχής, και άλλη κάποιο άλλο άτομο μιας άλλης περιοχής και άλλης εποχής, αφού όλα είναι εξαρτημένα από τους δύο αυτούς παράγοντες του χώρου και του χρόνου.

Σε αυτά τα πλαίσια καλείται το άτομο να ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δυνάμεις – εφόδια, τα οποία διαθέτει, προκειμένου να “τρέξει” το προσωπικό του δρομολόγιο, αφού κάθε άτομο, όπως και τα αυτοκίνητα σε ένα πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο, είναι μία μεμονωμένη περίπτωση κίνησης, και υπεύθυνο είναι το άτομο που ταξιδεύει και όχι μόνο οι άλλοι, που και αυτοί κινούνται γύρω του. Με λίγα λόγια, το άτομο είναι υπεύθυνο για την πορεία και την πληρότητα της ετοιμασίας, αλλά και της φροντίδας κατά την πορεία και όχι βέβαια οι άλλοι. Και αυτό ήταν το μήνυμα του Χριστού.

Μην χάνεστε μέσα στο πλήθος ως ανώνυμα πλάσματα, αλλά ανακαλύψτε και εξιχνιάστε τα προσωπικά σας όρια και το περιεχόμενο της προσωπικής σας ζωής, χωρίς να παρασύρεστε από την πορεία των άλλων. Κάθε πρόσωπο είναι αυθύπαρκτο και έχει την δυνατότητα της αναγκαίας πληρότητας για την πορεία, την οποία πρέπει να διανύσει στον πρόσκαιρο επί γης βίο του. Και ο Χριστός υποσχέθηκε με αποδείξεις, ότι όποιο άτομο, άνδρας ή γυναίκα, εφαρμόζει την δική μου διδασκαλία και δεν χάνεται μέσα στην ανώνυμη μάζα του κόσμου, θα βιώνει μεν την προσωπική του πληρότητα εδώ, αλλά η επιτυχία εδώ θα είναι – με αποδείξεις – και επιτυχία στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Η γνώση του παρελθόντος δεν βοηθά καθόλου για την καλή εξέλιξη του προσωπικού μας μέλλοντος. 

Οι περιοχές του χώρου και του χρόνου μέσα στις οποίες κάθε άνθρωπος βιώνει την καθημερινότητά του, έχουν όρια με φυσικό και αμετακίνητο τρόπο. Ο χώρος μέσα στον οποίο κινούμαστε καθημερινά είναι περιορισμένος, ακόμη και εάν κάποιος ταξιδεύει σε χώρους μακρινούς από τον τόπο κατοικίας του. Και ο χρόνος είναι αμείλικτος, διότι κανείς ποτέ δεν έχει υπερβεί το τελικό  όριο του φυσικού τέλους της επίγειας ζωής, ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους, όπως πχ ο πλούτος, η δόξα, η εξουσία.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι οι δύο παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν την καθημερινότητά μας, ανεξάρτητα εάν το άτομο έχει την αίσθηση αυτών των πραγμάτων ή όχι. Διότι όλοι οι άνθρωποι που γεννιούνται πεθαίνουν, και κανείς δεν ζει σε άλλο πλανήτη, αλλά όλοι κατοικούμε πάνω στον πλανήτη γη. Και αυτή η οδυνηρή μέχρι σήμερα αλήθεια και πραγματικότητα, καθηλώνει την διάθεσή μας για ζωή. Όχι γιατί έχουμε πεθάνει – μια χαρά περνάμε – αλλά γιατί ο εσωτερικός μας κόσμος έχει την επιθυμία να ζήσουμε, ενώ βλέπουμε και ξέρουμε με απόλυτη ασφάλεια ότι κανείς δεν έχει ποτέ υπερβεί αυτά τα όρια του χώρου και του χρόνου.

Και σε αυτόν ακριβώς τον παράγοντα της καθήλωσης και του αδιέξοδου εστιάζει η διδασκαλία του Χριστού. Διότι αυτή η διδασκαλία του δεν είναι μόνο ευχολόγια για καλύτερη ζωή, αλλά είναι και ένας πρακτικός δρόμος αλλαγής προοπτικής της ζωής. Ενώ, δηλαδή, όλοι ευχόμαστε τα καλύτερα για όλους, ο Χριστός δεν έμεινε ΜΟΝΟ σ αυτό, αλλά υπέδειξε και ένα πρακτικό δρόμο υπέρβασης των σκέψεων και των καθηλωμένων συναισθημάτων, που δημιουργεί το απόλυτο του ορίου της εδώ ζωής και του θανάτου.

Αποκάλυψε ότι το άτομο εάν επιθυμεί μπορεί να ακολουθήσει ένα δρόμο όχι απόρριψης, αλλά υπέρβασης της εδώ σκληρής πραγματικότητας μέσω της πίστης στην δική του υγιαίνουσα διδασκαλία. Η πίστη δηλαδή στον άγνωστο θεό – τον θεό κανείς ποτέ δεν τον είδε και δεν τον ξέρει – εφόσον συνοδεύεται από την εφαρμογή των οδηγιών του Χριστού, όπως ο ίδιος εξήγησε στους τότε ακροατές του, παρέχει την δυνατότητα της υπέρβασης των ορίων του χώρου και του χρόνου, δηλαδή των δύο παραγόντων που καθηλώνουν την προσωπική μας καθημερινότητα.

Και η είσοδος στην πορεία αυτού το δρόμου ξεκινά κάθε στιγμή για κάθε άνθρωπο πάνω στην γη. Δεν υπάρχει χρόνος και τόπος που να είναι περιορισμενο το άτομο από την ευκαιρία της εισόδου στην πορεία αυτή που υπέδειξε ο Χριστός με την πίστη στην δική του υγιαίνουσα διδασκαλία. Η απόφαση ανήκει αποκλειστικά στο άτομο που ενδιαφέρεται, και όχι σε άλλους εξωγενείς παράγοντες, που πιθανόν θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν την προσωπική απόφαση για την νέα πορεία της πίστης στην διδασκαλία του Χριστού. 

Η εξιχνίαση του προσωπικού μας βίου, δηλαδή η εξερεύνηση και η επίγνωση του εαυτού μας και του περιβάλλοντος, – κοινωνικού και φυσικού – στα πλαίσια της προσωπικής μας καθημερινότητας έχει όρια και περιεχόμενο. Τα όρια του χώρου, δηλαδή η περιοχή της γης μέσα στην οποία περνάμε την καθημερινότητά μας, είναι γνωστή στον καθένα μας προσωπικά. Τα όρια του χρόνου από την άλλη, δεν μας είναι γνωστά, αλλά είναι γνωστό ότι σήμερα ζούμε, μπορεί και αύριο και μεθαύριο, αλλά κανείς δεν μάς λέει ποιό είναι τελικά το φυσικό μας όριο, μετά από το οποίο δεν θα υπάρχουμε πάνω στην γη.

Άρα, κάθε άτομο που ζει σήμερα, έχει έργο να κάνει και προς τις δύο κατευθύνσεις: για τον χώρο – να τον γνωρίσει όσο γίνεται καλύτερα για το δικό του κέρδος – και για τον χρόνο, να τον αξιοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα – εξαγοράζοντας τον χρόνο σε αξία ζωής-  και πάλι για το δικό του κέρδος. Όσο καλύτερες επιδόσεις έχει ένα άτομο και στους δύο αυτούς τομείς του χώρου και του χρόνου, τόσο καλύτερα περνάει σήμερα, αλλά και θα ανακαλύπτει μέσω της εξιχνίασης περισσότερα πράγματα που μέχρι τώρα αγνοούσε.

Και αυτή είναι η καταπληκτική αλήθεια, την οποία αποκάλυψε ο Χριστός: εσείς, είπε, με θαυμάζετε για τα θαύματα που κάνω. Εσείς θα κάνετε περισσότερα πράγματα, γιατί εγώ θα σάς οδηγώ στην εξιχνίαση και εξερεύνηση, τόσο των περιοχών εντός των ορίων που διαθέτετε σήμερα, αλλά θα σάς δείχνω και περισσότερους δρόμους για ένα καλύτερο μέλλον, εγγύς,απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Και όσο ψηλότερα ανεβαίνετε στις προσωπικές σας κατακτήσεις, τόσο καλύτερα θα βλέπετε τα πράγματα της καθημερινότητας. Διότι ο υψηλότερος έχει μεγαλύτερο ορίζοντα θέασης από τον λιγότερο υψηλό.

Και αυτή η αλήθεια θα σάς κάνει καλύτερους εξερευνητές της δικής μου θέασης, γιατί εγώ, είπε ο Χριστός, έχω κάθε εξουσία και γνώση του τί γίνεται στην γη, αλλά και στον ουρανό του  παρόντος και του μέλλοντος.

“Εξιχνιάζω” δεν σημαίνει σημαίνει “νομίζω”, αλλά σημαίνει ότι μελετώ τα ίχνη της πραγματικότητας, και αξιοποιώ κάθε νέα πληροφορία, για να γνωρίζω καλύτερα όσα είναι στην δικαιοδοσία μου εντός ορίων, αλλά αφήνοντας και δυνάμεις για την υπέρβαση των ορίων. Διότι, εξήγησε ο Χριστός, δεν θα είστε πλέον μόνοι, αλλά εγώ θα είμαι μαζί σας με την δύναμη της Αναστάσεως, η οποία είναι υπέρ πάσαν δύναμη, γιατί μπορεί να μεταμορφώνει το νου και τον έσω άνθρωπο, ώστε να διαχειρίζεστε καλύτερα την προσωπική σας καθημερινότητα, έχοντας προοπτικές και στο μέλλον. Η καθημερινότητα είναι το ίχνος της δικής σας επιτυχίας ή αποτυχίας.

Εξιχνιάστε πρώτα όσα είναι εντός της δικής σας αρμοδιότητα με τις δυνάμεις που ήδη διαθέτετε. Στην συνέχεια, εγώ θα ανοίγω νέους δρόμους για ένα καλύτερο αύριο.Γιατί μόνο εγώ, εξήγησε ο Χριστός, ξέρω το μέλλον και το δικό σας προσωπικό συμφέρον, ώστε και τώρα να έχετε ζωή, αλλά και στο μέλλον να μπορείτε να βλέπετε όσα είναι ήδη ετοιμασμένα – είπε ο Χριστός – πολύ πριν εσείς το σκεφτείτε και το αναζητήσετε. Όταν σχεδίαζα τον κόσμο, μέσα στον οποίο εσείς περνάτε την προσωπική σας καθημερινότητα, είχα προβλέψει τα πάντα σε αέρα, νερό και τροφές, αλλά και κάθε τι άλλο που θα έκανε την επιβίωσή σας εφικτή. Αυτό σημαίνει πιστεύω, εμπιστεύομαι στον Χριστό. 

Ανεξιχνίαστα σημαίνει ότι κάποια πράγματα δεν έχουν εξιχνιαστεί, δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστά, δεν έχουν εξερευνηθεί από κάποιο άτομο, που θα έπρεπε να τα έχει ήδη εξερευνήσει, εφόσον ήταν στην δική του αρμοδιότητα και δυνατότητα. Οτιδήποτε μπορεί ένα άτομο να εξερευνήσει θα είναι προς το δικό του το συμφέρον, αλλά – πιθανόν – και για το συμφέρον των άλλων. Και, φυσικά, δεν εννοώ τα κοινωνικά σχόλια για τα θέματα της επικαιρότητας, αλλά εννοώ τα προσωπικά μας θέματα, αυτά που συμβάλλουν στην βελτίωση της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Διότι, τα κοινωνικά σχόλια των δημοσιογράφων – και δυστυχώς και εμείς πολλές φορές είμαστε ένα είδος “δημοσιογράφων” – είναι για κατανάλωση του χρόνου, και όχι πάντα ακριβή και σχεδόν ποτέ ωφέλιμα. Τα θέματα όμως της προσωπικής μας ζωής πρέπει να εξιχνιάζονται κατά τον δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, ώστε να αποφεύγονται λάθη και παλινωδίες, αφού κάθε τέτοια περίπτωση σημαίνει προσωπική φθορά και απώλεια πολύτιμου χρόνου.

Ενώ, δηλαδή, θα μπορούσε κάποιο πρόσωπο να διαθέτει τον χρόνο και τις δυνάμεις του για να εξιχνιάσει και να κατανοήσει καλύτερα το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον – αυτές οι δύο πλευρές υπάρχουν μόνο ως αντικείμενο της προσωπικής μας εξερεύνησης και εξιχνίασης όσο ζούμε πάνω στην γη – συνήθως ξοδεύουμε χρόνο και δυνάμεις σε θέματα εκτός του προσωπικού μας συμφέροντος, με αποτέλεσμα την ζημία στον εαυτό μας. Και αυτό είναι δυσάρεστο, και εφόσον συνεχιστεί, μπορεί να αποβεί και μοιραίο.

Διότι τα ξένα θέματα, όσα δηλαδή δεν αφορούν την προσωπική μας ζωή, φαίνονται ενδιαφέροντα, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι μάς αφορούν κιόλας. Διότι καθένας και καθεμια έχει μύρια ζητήματα προσωπικά να αντιμετωπίσει, και, κατά συνέπεια, η ενασχόληση με την κοινωνική κριτική επί παντός του επιστητού δεν είναι πάντα προς το ατομικό μας συμφέρον.

Για τον λόγο αυτόν και η διδασκαλία του Χριστού επικεντρώνεται στο φυσικό πρόσωπο και στα προσωπικά του προβλήματα, τα οποία και θα επηρεάσουν την ζωή του. Η κοινωνική διάσταση έπεται, και δεν αποκλείεται. Και το πρώτο βήμα στην εξιχνίαση του ατόμου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Το “γνωθι σ αυτόν” που έλεγαν και οι αρχαίοι. Και αυτός είναι ο κορμός της διδασκαλίας του Χριστού. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο ζήτημα, και κατόπιν η κοινωνική διάσταση και τα γενικότερα προβλήματα.

Ένας καλός μαθητής του Χριστού, πρώτα κοιτάει τον εαυτό του και κατόπιν τους άλλους και όχι το αντίστροφο. Διότι εύκολα καταφεύγουμε στην κριτική για τα λάθη των άλλων, αλλά ξεχνάμε να κοιτάξουμε και τον καθρέφτη της προσωπικής μας συνείδησης, με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο και φίλους, αδικώντας τελικά τον εαυτό μας. Η προσωπική μας συνείδηση είναι ο καθρέφτης που μάς παρουσιάζει τον ίδιο μας τον εαυτό. Και τα προσωπικά μας λάθη αφήνουν μέσα μας αρνητικό αντίκτυπο, με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο και δυνάμεις που θα μπορούσαν να έχουν επενδυθεί σε ένα καλύτερο μέλλον και όχι σε διόρθωση του παρελθόντος.

Ο Χριστός εξήγησε ότι η ζωή του ανθρώπου είναι στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, όπως συμβαίνει και με τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μας, ο οποίος μάς πληροφορεί για τον δρόμο που ήδη έχουμε διανύσει, αλλά η προσήλωση και απασχόληση με το πίσω – το παρελθόν – ενέχει πολλούς κινδύνους ατυχημάτων στο μέλλον.