Οι προσωπικές ανάγκες της καθημερινής μας ζωής μάς επιβάλλουν την αναζήτηση λύσεων σε απλά αλλά και σύνθετα ερωτήματα και θέματα, τα οποία μπορεί να αφορούν άμεσα ή μελλοντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα το τί θα ετοιμάσω για το μεσημεριανό φαγητό ή το ποιό σπίτι να αγοράσω.
Και μπορεί να μην γίνεται αντιληπτό το ζήτημα που μας απασχολεί γιατί πρόκειται κυρίως για ζητήματα ρουτίνας, ωστόσο, αν σκεφτούμε το σύνολο των καθημερινών προβληματισμών μας, προκύπτει ότι καθένας μας παίρνει αποφάσεις και κάνει επιλογές, από τις οποίες καθορίζεται το μέλλον του, πολλές φορές ακόμη και το απώτατο.
Διότι καθένας ζωντανός άνθρωπος σκέφτεται, υπολογίζει, προβληματίζεται, ενημερώνεται και τελικά αποφασίζει τι θα πράξει ή τι θα επιλέξει για το ζήτημα που τον απασχολεί.
Και μπορεί αυτό να γίνεται μηχανικά, δηλαδή χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να προβληματιζόμαστε για τα απλά και τα καθημερινά, ωστόσο, όταν έρχονται τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, πχ ο γάμος, η εργασία, η αγορά σπιτιού, κλπ, τότε καθένας δεν αποφασίζει χωρίς να έχει προηγουμένως υπολογίσει το δικό του συμφέρον και τις συνέπειες που μπορεί να έχει η μια ή η άλλη επιλογή του. Διότι τα λάθη και οι αμαρτίες πληρώνονται, και ο δρόμος της λύσης που επιλέγουμε θα ωφελήσει η θα ζημιώσει εμάς ή το περιβάλλον μας.
Και επειδή όλοι ξέρουμε ότι ένας δρόμος έχει μήκος και δεν είναι όλοι οι δρόμοι ίδιοι αλλά καθένας δρόμος έχει την δική του ιστορία και τον δικό του ρόλο, όλοι προσέχουμε ποιό δρόμο θα ακολουθήσουμε και ανάλογα παίρνουμε και τις αποφάσεις και κάνουμε τις επιλογές μας. Διότι αυτό επιβάλλει η κοινή λογική και το ατομικό μας συμφέρον.
Κανείς δεν ακολουθεί άκριτα τον δρόμο που έχει επιλέξει κάποιος άλλος, γιατί γνωρίζει ότι οι στόχοι και οι συνέπειες θα πληρωθούν από τον ίδιο και όχι από κάποιον άλλον.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός διευκρίνισε ότι η ζωή είναι ατομική, όπως και η σχέση μας με τον δημιουργό μας. Μπορεί να έχουμε μια κοινωνική επαφή και να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους, ωστόσο, καθένας είναι μόνος στην γέννηση και στον θάνατο, άρα κρίνεται ατομικά, με βάση, όχι μόνον τον κοινωνικό του περίγυρο, αλλά και την εφαρμοσμένη δημιουργική πραγματικότητα, όπως έχει τοποθετηθεί από τον ίδιο τον δημιουργό. Άρνηση ή παράβλεψη της δημιουργικής πραγματικότητας συνεπάγεται και αδιέξοδα. Κατανόηση και συμμόρφωση στους νόμους του δημιουργού, συνεπάγεται αρμονία και προσωπικό κέρδος, προσωρινό και αιώνιο.