Ο καταιγισμός των πληροφοριών που φτάνουν στον καθένα μας σήμερα μοιάζει με κύματα μιας θαλασσοταραχής, γιατί, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κάθε πληροφορία και γνώση επιφέρει ένα βάθος και μια ποικιλία επιλογών, στοιχεία τα οποία δεν είναι απαραίτητα για τον καθένα στο μεγαλύτερο σύνολό τους. Υφιστάμεθα, δηλαδή, ένα ιδιότυπο bullying από μύριες πλευρές, το οποίο μπορεί να μας παρασύρει σε σκέψεις, απόψεις, επιλογές και αποφάσεις ή και τελικές πράξεις, για τις οποίες, κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν διαφορετικές.
Και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, από το οποίο κανείς δεν εξαιρείται, γιατί τα μηνύματα φτάνουν σε όλους μας μέσα από τα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης, χωρίς πολλά από αυτά να τα έχουμε αναζητήσει εμείς οι ίδιοι. Υπάρχουν, δηλαδή, καλοθελητές που μέσα από την δυνατότητα επικοινωνίας που διαθέτουμε – κινητό, ηλεκτρονικός υπολογιστής, τηλεόραση, κλπ, – μας στέλνουν μηνύματα με δική τους πρωτοβουλία, και εμείς θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι και με εσωτερική δύναμη, ώστε να επιλέγουμε τις προσωπικές μας επιλογές και όχι κατ’ ανάγκη όσα εκείνοι μας προτείνουν.
Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι καθένας πρέπει να προσέχει τον εαυτό του, ώστε να θωρακίζεται με δυο αποφασιστικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι η πρακτική αυτοπροστασία – αν δεν θέλω εγώ δεν μπορεί κανείς άλλος να ανοίξει την τηλεόρασή μου ή τον υπολογιστή μου ή το τηλέφωνό μου – και ο δεύτερος είναι η εσωτερική μου επάρκεια και επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, τόσο του εαυτού μου όσο και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζω, ώστε οι σκέψεις, οι επιλογές και οι αποφάσεις – και τελικά οι ατομικές μου πράξεις – να συμφωνούν με τις δικές μου ανάγκες και όχι τις ανάγκες κάποιων άλλων έξω από μένα και το στενό μου περιβάλλον.
Αυτό προϋποθέτει μια ατομική διαδικασία ενίσχυσης του εσωτερικού μου κόσμου, εκεί, δηλαδή, όπου γίνονται οι σκέψεις, οι επιλογές και οι προσωπικές μου αποφάσεις. Διότι, κάθε πράξη μας, από την απλούστερη ως την πιό σημαντική, έχει ένα βάθος εσωτερικής διεργασίας, μέσω της οποίας φτάνουμε στις επιλογές και τις αποφάσεις, αλλά και στον τρόπο και στον χρόνο που θα εκτελέσουμε μια πράξη με την δική μας ευθύνη. Αυτό το τελευταίο στοιχείο, δηλαδή η ενίσχυση του εσωτερικού μας κόσμου, προϋποθέτει μια κυρίαρχη απόφαση και ένα συνεχές στάδιο δοκιμών και ατομικού διαγωνισμού, ώστε να προκύπτει η πείρα – η έξις – η οποία και θα ενισχύει την διάκρισή μου, ως προς όλα τα γεγονότα που έγιναν ήδη ή που πρόκειται να κάνω την επόμενη στιγμή ή το απώτερο μέλλον.
Χωρίς αυτή την προϋπόθεση κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί με επιτυχία στην καθημερινή θαλασσοταραχή που μας χτυπάει από παντού μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Αυτό σημαίνει στενή θύρα και θλιμμένη οδός κατά την διδασκαλία του Χριστού.