Όλοι κατανοούμε ότι χωρίς ενέργεια, ψυχής και σώματος είμαστε στην πραγματικότητα νεκροί, διότι, ακόμη και για να αναπνεύσουμε απαιτείται δύναμη και καταναλίσκεται ενέργεια η οποία υπάρχει μέσα στα μέλη και τα όργανα του σώματός μας.
Πολύ περισσότερο, για όλες μας τις δράσεις – κίνηση, σκέψη, ομιλία, κλπ – απαιτείται ενέργεια, και, για να είναι αποτελεσματικές όλες μας οι δράσεις, απαιτείται επάρκεια ή ακόμη και υπερ-επάρκεια ενέργειας, προκειμένου όχι μόνο να γίνει μια δράση, αλλά να έχουμε ενέργεια και για την επιβίωση μέχρι την επόμενη ανάγκη μας.
Αυτός είναι ο καθημερινός αγώνας και η πρακτική αλήθεια για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς πάνω στην γη. Όταν πάψουν αυτές οι δράσεις, τότε ο οργανισμός παύει να καταγράφεται στους ζώντες και θεωρείται ανύπαρκτος. Συνεπώς, η ενέργεια και η δύναμη της ζωής δεν είναι σκοπός, αλλά είναι το υλικό, το ορατό και περιγραπτό τμήμα της ζωής, χωρίς το οποίο κανείς δεν θεωρείται ζωντανός οργανισμός.
Και μπορεί εμείς μέσα στην καθημερινή μας δραστηριότητα να μην προσέχουμε αυτές τις πλευρές της ζωής, ωστόσο, αυτό είναι μια θεμελιακή πραγματικότητα, την οποία όλοι βιώνουμε αλλά δεν την παρατηρούμε και, πολλές φορές, χάνουμε αντί να κερδίζουμε ζωή μέσα από τις απώλειες του ενεργειακού μας δυναμικού.
Και ο Χριστός εξήγησε ότι η παρατήρηση και κατανόηση της ζωής δεν βρίσκεται μόνο μέσα στην θορυβώδη ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά βρίσκεται – κυρίως – στην παρατήρηση των φυτών και των ζώων, μέσω των οποίων εξασφαλίζεται και η ατομική συνέχεια της ζωής μας. Η ζωή μας, εξήγησε, δεν εξαρτάται από τα πόσα αγαθά διαθέτουμε – αυτό αφορά την ποιότητα της ζωής μας μόνο – αλλά είναι απόλυτα εξαρτημένη από τις πηγές και την δική μας προσκόλληση σε αυτές τις πηγές της ζωής.