Η ατομική μας καθημερινότητα κινείται στον προορισμό του εμπλουτισμού των υπαρχόντων που ήδη διαθέτουμε και θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερα. Και αυτό είναι το κύριο συστατικό της ανθρώπινης ζωής μέσα στην καθημερινότητα. Για τον λόγο αυτό, δηλαδή τον εμπλουτισμό των υπαρχόντων μας, τρέχουμε και κάνουμε ό,τι χρειαστεί, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους και τους σκοπούς που καθένας θέτει για την δική του καθημερινότητα. Αυτή όμως είναι η απλή και αισιόδοξη πλευρά.
Διότι, υπάρχουν και οι ανταγωνισμοί και οι συναγωνισμοί, με αποτέλεσμα η καθημερινότητα να έχει και τις δυσκολίες της μέσα στην εξέλιξή της. Αυτό, δηλαδή, που θέλουμε εμείς, το ίδιο θέλουν και οι άλλοι, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ο συναγωνισμός και πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, να δημιουργείται και ο ανταγωνισμός, ο οποίος, όταν δεν υπακούει σε κοινά αποδεκτούς κανόνες, μπορεί να καταλήξει σε σύγκρουση και απώλειες. Αυτός είναι ο λόγος, από τον οποίο προκύπτουν οι περισσότερες καθημερινές μας δυσκολίες. Δηλαδή, οι κοινωνικές συγκρούσεις συμφερόντων, από τις οποίες προκύπτουν οι αντιπαραθέσεις, τα μίση και τα πάθη, τα οποία και δηλητηριάζουν την ατομική μας καθημερινότητα.
Δεν είναι, δηλαδή, μόνο οι δυσκολίες που υπάρχουν εκ φύσεως σε κάθε καθημερινή μας πράξη, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι, οποίοι για τους δικούς τους λόγους θεωρούν τις ατομικές μας προσπάθειες για βελτίωση των δικών μας υπαρχόντων, ως κίνδυνο για τον δικό τους πλούτο, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί τίποτα από αυτά να μην ισχύει, ωστόσο η σύγκρουση είναι μπροστά μας, και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με θετικό τρόπο, και όχι ανταποδίδοντας την επίθεση, διότι αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, από τον οποίο δύσκολα λυτρώνεται κάποιος.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του εξήγησε ότι για το άτομο, η συμπεριφορά και οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους παίζει καθοριστικό ρόλο, αφού από την συμπεριφορά μας προέρχονται και οι συγκρούσεις και οι απώλειες αντί να εμπλουτισμό των υπαρχόντων μας. Η αγάπη προς τον πλησίον δεν είναι θέμα συναισθήματος, αλλά είναι απόδειξη εσωτερικής δύναμης για να μην υποκύψουμε στον πειρασμό της ανταπόδοσης, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο του μίσους και της απώλειας. Και η εσωτερική δύναμη του ατόμου, δεν προέρχεται από τον πλούτο που διαθέτει μόνο, αλλά προέρχεται – κυρίως – από τις πεποιθήσεις και την δύναμη που διαθέτει στον εσωτερικό του κόσμο, ώστε να μην παρασύρεται στον εύκολο δρόμο της αντιπαράθεσης και της εκδίκησης.
Και η διδασκαλία του Χριστού για όποιον θέλει να την εφαρμόσει στην ατομική του ζωή, δεν είναι μόνο γνώση, αλλά είναι και δύναμη, για να επιλέγουμε το καλό, αποφεύγοντας το χειρότερο. Διότι, επιλέγοντας την αποφυγή της σύγκρουσης, από τη μια κερδίζεις απώλειες υπαρχόντων, και από την άλλη δεν ξέρεις, εάν εσύ θα κερδίσεις σε μια σύγκρουση ή ο άλλος που σου επιτίθεται.