Οι προσωπικές μας κατακτήσεις είναι συνάρτηση των στόχων που έχουμε θέσει στην ατομική μας καθημερινότητα. Χωρίς στόχους και ατομική προσπάθεια, καμία κατάκτηση δεν μπορεί να γίνει πράξη, όσο και αν το επιθυμούμε θεωρητικά. Και ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό μέσα από την ατομική μας καθημερινή εμπειρία, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης και των ερωτημάτων της ζωής, εκεί αποφεύγουμε, τόσο τους στόχους, όσο και τις ατομικές μας προσπάθειες, κρίνοντας ότι εμείς έχουμε κάνει το μέρος μας, και τώρα είναι η σειρά του θεού.
Και αυτό μπορεί να ισχύει σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ατομική ευθύνη, τόσο για την επιλογή των στόχων, όσο και για το είδος των προσπαθειών που θα καταβάλλει το άτομο για να πετύχει τους δικούς του στόχους. Διότι μέσα μας κουβαλάμε το δικό μας δισάκι και τις δικές μας ευθύνες, και κανένας ζωντανός άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη των εφοδίων της πίστης που διαθέτει για την προσωπική του ζωή.
Και αυτά τα εφόδια της πίστης δεν είναι χρήσιμα μόνο για την εξασφάλιση του ημερήσιου άρτου, αλλά είναι απαραίτητα και για την εξασφάλιση μιας καλύτερης προοπτικής του ατομικού μέλλοντος. Και η διδασκαλία του Χριστού, όπως την εξήγησε ο ίδιος και οι αυτόπτες μάρτυρες, περιλαμβάνει και τις δύο περιοχές της ατομικής μας καθημερινότητας. Το ημερήσιο είναι απαραίτητο για την καθημερινή μας επιβίωση.
Η προοπτική όμως του μέλλοντος είναι εξίσου απαραίτητη, για όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν την εμπιστοσύνη τους στην διδασκαλία του Χριστού. Διότι, ο Χριστός πρώτα, και οι μαθητές του κατόπιν, εξήγησαν και τις δύο αυτές προοπτικές. Τόσο την βελτίωση του παρόντος της ατομικής καθημερινότητας, όσο και την βελτίωση της προοπτικής ζωής μετά το όριο του φυσικού μας θανάτου. Διότι το ένα προετοιμάζει και προοιωνίζει το άλλο. Το καλό παρόν είναι μια καλή βάση για το μέλλον, και το ξέρουμε όλοι από την προσωπική μας ζωή.
Η καλή και ρεαλιστική προοπτική του μέλλοντος, όπως την εξήγησε ο Χριστός και οι άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, και όχι όπως καθένας μας τις φαντάζεται με το μυαλό του και με την άγνοια που δυστυχώς μάς διακατέχει τους περισσότερους σε αυτόν τον τομέα, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, για το οποίο ο Χριστός πλήρωσε με την ζωή του. Κανένα από τα δύο δεν είναι περιττό. Το ένα εξασφαλίζει το άλλο, ή τουλάχιστον το ένα επηρεάζει το άλλο σε σημαντικό βαθμό, ώστε κανένα από τα δύο, δηλαδή το παρόν ή το μέλλον να μην είναι αμελητέο.