Το σύνολο της πρακτικής καθημερινής μας ζωής αφορά κατά κανόνα το μέλλον και όχι το παρελθόν.

Κανείς δεν ασχολείται με το παρελθόν παρά μόνον κατά το μέτρο που επηρεάζει το παρόν ή το μέλλον. Στο μέλλον εστιάζει κάθε σπουδαία πράξη μας.

Στο μέλλον επενδύουμε και όχι στο παρελθόν. Το μέλλον είναι το στοιχείο που δίνει νόημα στη ζωή μας. Αν δεν υπάρχει μέλλον, αν δεν υπάρχουν σχεδιασμοί για το μέλλον, για το αύριο ή το απώτερο μέλλον της ζωής μου, τότε η καθημερινότητά μου είναι ισοπεδωμένη, είναι αδιάφορη, είναι μίζερη, είναι άνευ ενδιαφέροντος.

Για τον λόγο αυτό και η πίστη, το εργαλείο που έχει θέσει μέσα μας ο δημιουργός μας, δεν ασχολείται και δεν εστιάζει στο παρελθόν αλλά στο μέλλον.

Μελετούμε το παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο, όχι γιατί μπορούμε κάτι να αλλάξουμε, αλλά γιατί μπορεί κάτι να διδαχθούμε από τα λάθη ή τις επιτυχίες μας. Το βάρος δηλαδή δεν πέφτει στο παρελθόν αλλά στο  μέλλον.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός μας έμαθε πως να κτίζουμε όχι το παρελθόν, αλλά πως να κτίζουμε το μέλλον. Το παρελθόν δεν αλλάζει. Το μέλλον μπορεί να αλλάξει μέσα από την σημερινή μου απόφαση.

Το μέλλον αποφασίζεται σήμερα και όχι αύριο. Το μέλλον εμείς το αποφασίζουμε. Εμείς αποφασίζουμε τις αλλαγές στην πορεία που ακολουθούμε μέχρι σήμερα. Ο Χριστός άνοιξε τους δρόμους για ένα μέλλον λαμπρό, ανεξάρτητα από το παρελθόν, καλό, κακό ή μέτριο. Η διδασκαλία του Χριστού αφορά την ζωή μου στο μέλλον και όχι μόνον.