Αν και το αντίθετο της αλήθειας είναι το ψεύδος, στην περίπτωση που εξετάζουμε το αντίθετο της αλήθειας είναι ο μύθος. Και ο μύθος δεν είναι ψεύδος.

Είναι μύθος, δηλαδή είναι μια ιστορία – καλή ή κακή – με ψήγματα αλήθειας, τα οποία μπορεί να ακούγονται καλά και ωραία, μπορεί να καλλιεργούν τον συναισθηματικό μου κόσμο, αλλά δεν έχουν επίδραση μέσα στην συνείδησή μου και δεν με βοηθούν να παίρνω αποφάσεις για την καθημερινή μου συμπεριφορά. Και κάτι ακόμη. Δεν προσφέρουν δύναμη όχι μόνο στο να γνωρίζω το καλό, αλλά και να το πράττω.

Διότι το να γνωρίζω περιστασιακά και επιφανειακά το καλό δεν είναι αποτελεσματικό, αφού μόνον με την τελική προοπτική των ενεργειών μου μπορεί να αποκτήσει δύναμη το έργο μου και οι αποφάσεις μου να έχουν την προοπτική της αιωνιότητας και όχι μόνον της προσωρινής ζωής.

Διότι, χωρίς να υποτιμούμε την καθημερινή ζωή, είναι γεγονός ότι κατά την διάρκεια της ζωής μας, το ζητούμενο δεν είναι μόνον ο άρτος ο επιούσιος που εξασφαλίζουμε με την εργασία μας, αλλά ο άρτος της αιωνιότητας την οποία μόνον ο αναστημένος Χριστός και η επίγνωση και εφαρμογή της δικής του αλήθειας στην καθημερινότητα εξασφαλίζει.

Όταν γνωρίζουμε το καλό αλλά έχουμε και την δύναμη να το κάνουμε πράξη, τότε υπάρχει διάνοιξη νέων δρόμων εκεί που δεν υπάρχουν, μόνον τότε η επίγνωση του θεού και η δύναμη που προκύπτει από αυτήν έχει πρακτικό αποτέλεσμα στη ζωή μας.