Η μετάβαση στο επόμενο στάδιο

Οι μεταμορφώσεις και οι φυσικές αλλαγές στην ζωή μας είναι ένα γεγονός για το οποίο όλοι έχουμε τις ίδιες εμπειρίες: βρέφος, νέος, ώριμος, ηλικιωμένος, γέροντας, είναι η ομαλή εξέλιξη στη φυσική μας ζωή.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε έμβιο ον μεταμορφώνεται καθημερινά και αδιάκοπα, άρα και κάθε άνθρωπος ζει την φυσική του εξέλιξη και μεταβαίνει από το ένα στάδιο στο επόμενο, χωρίς κανείς να μπορεί να αποφύγει αυτή την αδήριτη πραγματικότητα. Κάθε άλλη εξέλιξη, κάθε στασιμότητα ή εμπλοκή στην φυσική αυτή εξέλιξη, παράγει αφύσικα και τραγικά αποτελέσματα και αυτό είναι η εξαίρεση που όλοι απεύχονται.

Η ίδια εξέλιξη ισχύει και στον εσωτερικό άνθρωπο: πρώτα βρέφος, μετά νήπιο και ακολουθεί η εξέλιξη στην ωριμότητα με μια ουσιαστική διαφοροποίηση από την φυσική μας εξέλιξη: εδώ δεν υπάρχει η γήρανση αλλά υπάρχει η ανανέωση, ένα στοιχείο που στο φυσικό μας σώμα έχει χάσει την δυνατότητα αυτή.

Ενώ δηλαδή στο σώμα μας είναι φυσική κατάληξη το γήρας και τελικά ο θάνατος, στον εσωτερικό μας άνθρωπο αυτό δεν ισχύει. Ο εσωτερικός μας άνθρωπος έχει την ικανότητα της αέναης ανανέωσης και αυτό το καταλαβαίνουμε γιατί οι άνθρωποι όταν γεράσουν μπορεί να μην έχουν την σωματική ικανότητα, αλλά ο ψυχικός τους κόσμος, τα συναισθήματα, παραμένουν αμετάβλητα και ό,τι τους προκαλούσε ευχαρίστηση στην νεότητα, την ίδια ευχαρίστηση τους προκαλεί και στο γήρας.

Η ουσιαστική αυτή διαφορά στην εξελικτική διαδικασία μεταξύ σώματος και ψυχής είναι ένα δείγμα του ρόλου του πνεύματος, το οποίο μπορεί να ανανεώνει για πάντα τον εσωτερικό μας άνθρωπο, όχι μόνον τα συναισθήματα, αλλά και την κρίση, και την διάκριση, και την ελπίδα για συνεχιζόμενη ζωή.

Ο φυσικός άνθρωπος τερματίζει τον βίο στον τάφο. Ο εσωτερικός άνθρωπος που ανανεώνεται από το πνεύμα του δημιουργού, δεν έχει σημείο τερματισμού.