Βίος “ανθόσπαρτος” και εύκολος δεν υπάρχει και όποιος τον υπόσχεται είναι λαοπλάνος.

Η ζωή άλλωστε δεν έχει νόημα αν ο άνθρωπος δεν αγωνιστεί στην καθημερινότητα, πρώτα ως βρέφος στην οικογενειακή συμβίωση και αργότερα ως μαθητής μέσα στα σχολεία της μάθησης και της παιδείας και τελικά ως ενήλικας μέσα στην πάλη και τον αγώνα των κοινωνικών και προσωπικών κατακτήσεων.

Ανεξάρτητα από την οικογενειακή μας παράδοση και την κοινωνική θέση της οικογενείας μας, όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες όλων των εποχών πέρασαν μέσα από τις συμπληγάδες των εμποδίων και των δυσκολιών. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για την κατάκτηση των θεμάτων της αιωνιότητας, αφού αργά ή γρήγορα όλοι οι άνθρωποι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το θέμα αυτό, της αιώνιας ζωής.

Ωστόσο είναι γεγονός ότι κατά κανόνα εξαντλούμε τον χρόνο και τις ικανότητές μας στην οικονομική και κοινωνική μας καταξίωση, παραβλέποντας συστηματικά τα θέματα της πίστης με το σκεπτικό ότι αργότερα θα ασχοληθώ με αυτά. Και φυσικά ποτέ δεν υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να ξεκινήσω, οπότε τελικά καταλήγω στην άγνοια.

Η φυσική μας εξέλιξη από νεογέννητα βρέφη σε ώριμους ανθρώπους με ικανότητες αντίληψης και αντιμετώπισης εμποδίων, αποδεικνύει ότι είμαστε πλασμένοι για να βαδίζουμε σε αυτήν την λογική: κατανοώ το περιβάλλον και τα εμπόδια και την ίδια στιγμή ενισχύω τον εσωτερικό μου άνθρωπο, προκειμένου να υπερβώ τα εμπόδια.

Αυτή είναι και η κατεύθυνση της διδασκαλίας του Χριστού: προχωρήστε από την παιδική αφέλεια και άγνοια στην ώριμη αναζήτηση του αιώνιου ρόλου σας και μην εξαντλείστε μόνον στα καθημερινά, φοβισμένοι από τα εμπόδια που εμφανίζονται μπροστά σας.