Κάθε ανασυγκρότηση έχει κέντρο και περιφέρεια.

Έχει πρωτεύοντα και δευτερογενή στοιχεία. Δεν είναι όλα τα ίδια και δεν έχουν όλα την ίδια προτεραιότητα. Διότι, όπως είναι φυσικό, σε κάθε ανασυγκρότηση κάποια πράγματα πάνε μπροστά και κάποια άλλα ακολουθούν. Το αντίθετο, προφανώς δεν φέρνει αποτελέσματα ή μάλλον φέρνει καταστρεπτικά αποτελέσματα.

Για τον λόγο αυτό και κάθε ανασυγκρότηση, κάθε νέο ξεκίνημα, έχει ανάγκη από επίγνωση των πραγμάτων και σοβαρότητα και προσωπική υπευθυνότητα. Μάλιστα, όταν ομιλούμε για ανασυγκρότηση του εαυτού μας, της προσωπικότητάς μας, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο ευαίσθητα και σοβαρά, ακριβώς γιατί δεν είναι ορατά πράγματα, δεν τα γνωρίζει κανείς άλλος εκτός από εμάς, καθέναν ξεχωριστά και με προσωπική και ατομική ευθύνη.

Και μπορεί μεν η κοινωνική ζωή να μας επηρεάζει, ωστόσο οι αποφάσεις είναι πάντα προσωπικές και ατομικές και δεν υπάρχει μεταφορά ευθύνης για άτομα που έχουν την ανάλογη ωριμότητα της ηλικίας και των γνώσεων.

Αν επιχειρήσουμε να βελτιώνουμε τις εξωτερικές μας πράξεις και συμπεριφορές, θα έχουμε κάποια προσωρινά αποτελέσματα, αλλά δεν μπορεί να έχουμε μόνιμα αποτελέσματα, ακριβώς γιατί πρόκειται για βελτίωση της εξωτερικής μας συμπεριφοράς και όχι των εσωτερικών και υπαρξιακών μας στοιχείων από τα οποία προέρχεται και πηγάζει η εξωτερική μας συμπεριφορά και δράση.

Με λίγα λόγια, ό, τι μαγειρεύουμε στο εσωτερικό μας σκεύος, αυτό στο τέλος είναι το περιεχόμενο του γεύματος. Αυτό εμφανίζεται στο τραπέζι της καθημερινότητάς μας και αυτό αποτελεί και την τροφή όχι μόνον της ημέρας αλλά και της αιωνιότητας.