Οι προσωπικές μας επιλογές καθορίζουν την ζωή μας.
Μπροστά μας κατά κανόνα πάντοτε εμφανίζονται πολλές επιλογές. Η τελική όμως απόφαση είναι κατά κανόνα δική μας.
Εμείς αποφασίζουμε για τον δύσκολο δρόμο ή την εύκολη λύση. Εμείς αποφασίζουμε αν θα κουραστούμε για να κατακτήσουμε κάτι που επιθυμούμε ή θα αποφύγουμε τον κόπο επενδύοντας αποκλειστικά στο προσωρινό μας μόνον βόλεμα.
Και αυτό στους ανθρώπους της πίστης για ζωή είναι κρίσιμο ζήτημα.
Διότι η αποφυγή κόπων δηλώνει απροθυμία κατάκτησης στόχων. Δείχνει προχειρότητα και ασθενή χαρακτήρα. Δείχνει λάθος προτεραιότητες. Δείχνει ρηχή και εύκολη κρίση, χωρίς διάκριση και χωρίς κατανόηση του παρόντος και του μέλλοντος. Δείχνει άνεση στα εύκολα και υποχώρηση στα δύσκολα. Δείχνει ηττημένο πριν αρχίσει καν ο αγώνας. Δείχνει έλλειψη κατανόησης των αξιών. Δείχνει επικίνδυνο άνθρωπο αν αναλάβει εξουσία.
Και αυτός ήταν ακριβώς ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δίδαξε την δύσκολη και όχι την εύκολη πορεία.
Μίλησε για στενή θύρα. Μίλησε για δύσκολο δρόμο. Μίλησε για ανάβαση στο Everest και όχι για μόνιμες διακοπές στις Μπαχάμες.
Οι δυσκολίες στην καθημερινότητα δεν είναι για κλάματα αλλά για εκπαίδευση στην πορεία προς την ζωή. Οι δυσκολίες δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω, αλλά για να εξασκούμε τους εαυτούς μας στην πορεία προς την κατανόηση του κόσμου και της ζωής. Είναι ευκαιρίες για βελτίωση και όχι για αποδρομή. Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην ζωή και ένα βήμα πιο μακριά από τον θάνατο. Διότι είναι στενή η θύρα και στενός ο δρόμος με στερήσεις προσωρινές που οδηγεί όμως στην καλύτερη ζωή, τώρα και στην αιωνιότητα.
