Η οικοδομή, το κτίριο, ήταν για χιλιετίες και μέχρι πριν ελάχιστους αιώνες το βασικό ανθρώπινο δημιούργημα μεγάλης κλίμακας.
Η διαδικασία ανέγερσης, το κτίσιμο, ήταν μια πρακτική εργασία, η οποία ωστόσο προϋπέθετε πρόβλεψη, αρχιτεκτονική σχεδίαση, οργανωτική σκέψη και ικανότητα πρακτικής εφαρμογής των σχεδίων του αρχιτέκτονα – δημιουργού.
Αυτός ήταν και ο λόγος που στα Ιερά Γράμματα η διαδικασία παραγωγής των δημιουργημάτων, του κόσμου και του περιεχομένου του κόσμου, περιγραφόταν ως κτίσιμο. Το σχέδιο, ο ιδιοκτήτης, ο αρχιτέκτονας σχεδιαστής, οι εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι, η ικανοποίηση εκ του αποτελέσματος, είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς για να δηλώσουν την ανάπτυξη του νέου ανθρώπου, ο οποίος κτίζεται κατά την εικόνα του δημιουργού του.
Η ζωή της φθοράς που μας οδηγεί τελεσίδικα στον φυσικό θάνατο, δεν είναι ο αρχικός σχεδιασμός του δημιουργού – αρχιτέκτονα, αλλά αποτελεί στρέβλωση του αρχικού σχεδίου.
Η αποκατάσταση έρχεται από τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος πλέον με την δύναμη την δική του, την δύναμη της αναστάσεως, και την σύμπραξη του φυσικού προσώπου, μεταλλάσσει την υπαρξιακή μας φυσιογνωμία με ορατά τα αποτελέσματα στην καθημερινότητα.
Η αλλαγή, η μετάλλαξη που επέρχεται από την λειτουργία της δύναμης του θεού μέσα στον άνθρωπο, όπως αυτή λειτούργησε στην περίπτωση της ανάστασης του Χριστού, είναι η απόδειξη ότι η δύναμη της ζωής του δημιουργού μπορεί να κτίσει τον αιώνιο άνθρωπο, κατά το πρότυπο του δημιουργού της ζωής.
Ένα κτίσιμο που δεν είναι στιγμιαίο, αλλά διαρκεί καθ’ όλη την περίοδο της ζωής του ατόμου. Έχει αφετηρία, έχει διαδικασίες τις οποίες μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, έχει αποτελέσματα τα οποία περιγράφουν οι πρώτοι μαθητές του.
Και όπως το φυσικό κτίριο έχει βάσεις, προσφέρει προστασία και ασφάλεια στον ένοικο, και καλύπτει κάθε καθημερινή του ανάγκη, με τον ίδιο τρόπο και το κτίριο της πίστης στην ανάσταση του Χριστού, οικοδομείται μέσα στο φυσικό πρόσωπο, προσφέρει την ασφάλεια και την ελπίδα, με σταθερό σημείο αναφοράς την άγκυρα της ψυχής που βρίσκεται ασφαλισμένη σε βράχο αιώνιο.
Και ενώ οι άνεμοι και οι τρικυμίες της ζωής επιχειρούν να παρασύρουν το προσωπικό μας οικοδόμημα, η ασφάλεια της επίγνωσης των αληθινών πραγμάτων διατηρεί ακλόνητη την πορεία προς την αιωνιότητα, χωρίς να παραβλέπει τις ανάγκες της καθημερινότητας.
