Η εμφάνιση μιας νέας πηγής νερού μέσα σε ένα κτήμα, για όσους γνωρίζουν από τα πράγματα της φύσης, είναι ένα ιστορικό γεγονός που σταδιακά θα μεταμορφώσει όχι μόνον την εικόνα του συγκεκριμένου κτήματος, αλλά, εάν η ποσότητα του νερού είναι μεγάλη, θα μεταμορφώσει και μια μεγαλύτερη περιοχή. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα και καλύτερη η ποιότητα του νερού αυτής της νέας πηγής, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η περιοχή που θα δεχθεί την ευεργεσία. Και προφανώς, εάν η πηγή αυτή εμφανίζει αύξηση της ποσότητας και της ποιότητας του παραγόμενου ύδατος, τότε η επίδρασή της θα είναι αντίστοιχη χωρίς τοπικούς ή χρονικούς περιορισμούς, αφού θα έχει την ικανότητα να τροφοδοτεί όλο και μεγαλύτερη έκταση και με καλύτερα αποτελέσματα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός έθεσε το δικό του έργο, την δική του πηγή ζωής, όχι μέσα στους χρονικούς και τοπικούς προσδιορισμούς της δικής μας ζωής, αλλά μετατόπισε τα όρια, χρονικά και τοπικά, στον ορίζοντα του άχρονου υπαρξιακού σύμπαντος. Δεν έθεσε περιορισμούς ο Χριστός στα παράγωγα της δικής του διδασκαλίας για ζωή, αλλά άνοιξε την θύρα για μετάβαση από το σήμερα στο αιώνιο, από το εδώ που μας βασανίζει, στο εκεί, όπου δεν μεταφέρονται τα ανθρώπινα βάσανα.
Και επειδή αυτή η αλλαγή της κατάστασης, από την ξηρασία και την στέρηση στον πλούτο και την ευημερία, είναι γεγονότα ιστορικής σημασίας για κάθε φυσικό πρόσωπο, για τον λόγο αυτό και προσδιόρισε τον χώρο της δικής του δυναμικής λειτουργίας μέσα στο υπαρξιακό γίγνεσθαι κάθε φυσικού προσώπου. Ακόμη περιέγραψε τον τρόπο παραγωγής της νέας δύναμης, ως παράγωγο της διάσπασης των εσωτερικών συνθετικών κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Χωρίς την εσωτερική διάσπαση και διαίρεση όλων των εσωτερικών στοιχείων που συνθέτουν την προσωπικότητα κάθε φυσικού προσώπου, καμιά νέα δύναμη δεν μπορεί να παραχθεί, διότι ο εσωτερικός μας άνθρωπος έχει συμβιβαστεί με την παρούσα καθημερινή κατάσταση, έχει υποκύψει στην αναγκαιότητα της φυσικής φθοράς, άρα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τους κανόνες της ζωής που προβλέπουν την προοπτική της αιωνιότητας.
Πρώτο βήμα λοιπόν για την ανατροπή αυτής της υφιστάμενης κατάστασης, είναι η διέλευση νέου ανέμου μεταξύ των στοιχείων της προσωπικότητάς μας, νέου ζώντος ύδατος, το οποίο θα αναζωογονήσει τα ατροφικά και παραλυμένα όργανα της ύπαρξής μας, το νου, την ψυχή και το σώμα μας.
Τα λόγια και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού είναι το μόνο αντίδοτο για την μεταμόρφωση και μετάβαση από την λήθη και την αδράνεια που βρίσκεται μέσα μας σήμερα, στην αναζωογόνηση της προσωπικότητάς μας με το νερό της δικής του πηγής που αναβλύζει εις ζωήν αιώνιον.
