Η ανθρώπινη τάση είναι τάση για ζωή και όχι για θάνατο. Όλοι αγαπάμε τη ζωή και όλοι μισούμε τον θάνατο, ακριβώς γιατί η ζωή έχει αξία και μέλλον, ενώ ο θάνατος απώλεια χωρίς επιστροφή.
Και αυτό φυσικά είναι έμφυτο. Κανένας δεν μας το μαθαίνει στο σχολείο ή στο σπίτι. Αντίθετα, όλοι ψάχνουμε τρόπους να βελτιώνουμε την ζωή μας και να απομακρύνουμε τον θάνατο και την απώλεια. Αυτή η έμφυτη προδιάθεση αποτελεί και το στοιχείο της ζωής, και με βάση αυτή την τάση οικοδομούμε και δεν καταστρέφουμε, υψώνουμε και δεν ταπεινώνουμε. Αγαπάμε το νέο και το καλύτερο, ενώ αποφεύγουμε το κακό και το μέτριο, ακριβώς γιατί κατά βάση υποσυνείδητα τρέφουμε την ελπίδα ότι το αύριο θα είναι καλύτερο, πιο μακριά από τον θάνατο και την απώλεια.
Αυτή η εκδήλωση των βαθύτερων ενστίκτων μας είναι η διαβεβαίωση ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος για την ζωή και την ανοικοδόμηση, και όχι για τον θάνατο και την καταστροφή, άρα κάθε τι που συμβάλλει προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, τον θάνατο ή την ζωή, γίνεται αντικείμενο των προσωπικών μας επιλογών.
Αυτό είναι και το κέντρο της διδασκαλίας του Χριστού, δηλαδή η επιλογή της ζωής και η αποφυγή του θανάτου, όχι ως στιγμιαία υπόθεση, αλλά ως τάση ζωής μέσα στην καθημερινότητα. Διότι στην ζωή μας όλα τα καλλιεργούμε, και όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό που καλλιεργούμε, αυτό και θα θερίσουμε στο μέλλον. Επομένως, η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι συνταγή γιατρού για ένα φάρμακο μιας ασθένειας, αλλά είναι πράξεις που μεταφέρουν το φυσικό πρόσωπο από την πορεία της φθοράς και του θανάτου, στην πορεία προς την ζωή και την αθανασία. Ζωή καθημερινή με άλλη ποιότητα, και προοπτική ζωής σε μια διάσταση ανάστασης στην καθημερινή αιωνιότητα.
Και επειδή στους δικούς μας καιρούς η γνώση έχει αυξηθεί σε υπέρμετρο βαθμό, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο που ζούμε εμείς, η ατομική ευθύνη έχει αυξηθεί, με την έννοια ότι εμείς επιλέγουμε, συνειδητά, μέσα από πολλές δυνατότητες και επιλογές. Αυτό δηλώνει ότι η ανοικοδόμηση ή η καταστροφή της εσωτερικής μας κατοικίας, αλλά και της ζωής που βιώνεται μέσα σε αυτή, υπόκειται στην πορεία των δικών μας επιλογών. Και όλοι μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία των επιλογών μας μέρα με τη μέρα, άρα έχουμε την δυνατότητα της επιστροφής στο σημείο που επιλέξαμε την πορεία και αποδείχθηκε λανθασμένη.
Η έμφυτη δυνατότητα της μετάνοιας και επιστροφής, όπως και στην παραβολή του ασώτου υιού, είναι ο δρόμος της αποκατάστασης της ζωής και η διακοπή της πορείας προς την ζωώδη ζωή και την οριστική καταστροφή της εσωτερικής μας κατοικίας.
