Βασικό χαρακτηριστικό της δράσης – δραστηριότητας είναι η ενέργεια που διαθέτουμε. Και βασική προϋπόθεση για την ύπαρξη και λειτουργίας της ενέργειας είναι η ύπαρξη ζωής. Κανένα από τα τρία δεν υπάρχει χωρίς τα άλλα δύο. Διότι κάθε άνθρωπος δραστηριοποιείται στην καθημερινότητά του ανάλογα με την ενέργεια που διαθέτει, και φυσικά για όσο χρόνο είναι εν ζωή, ακριβώς γιατί μετά το όριο της φυσικής ύπαρξής μας κανένα από τα τρία αυτά στοιχεία δεν έχει ενδιαφέρον.
Ωστόσο είναι προφανές ότι ακόμη και για την περίοδο της φυσικής ζωής μας των 30, των 50 ή των 100 χρόνων, τόσο η ενέργεια που διαθέτουμε όσο και οι δραστηριότητες που την διοχετεύουμε, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωής μας, και οι καθημερινές αποφάσεις μας αποτελούν το κριτήριο της πορείας της ζωής μας. Και επειδή αυτό είναι προφανές στην περίπτωση κάθε φυσικού προσώπου, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, ή περιοχή του πλανήτη πάνω στον οποίο βιώνει τον σύντομο βίο του, η διδασκαλία του Χριστού έρχεται να προσθέσει μια ακόμη διάσταση ζωής με τις τρεις αυτές συνισταμένες.
Έρχεται ο Χριστός να επιβεβαιώσει ότι η ζωή του φυσικού προσώπου μπορεί να μεταμορφωθεί με την παρουσία μιας άλλης δραστικής ενέργειας, της ενέργειας που χορηγεί η παρουσία και λειτουργία του λόγου της διδασκαλίας του Χριστού, όταν αυτή είναι αναμεμειγμένη με την πίστη στον δημιουργό μας.
Όταν δηλαδή η πίστη, που προϋπάρχει ως εφόδιο σε κάθε φυσικό πρόσωπο, λειτουργεί όχι με τις προσωπικές μας αόριστες γνώμες περί θεού δημιουργού, αλλά λειτουργεί με βάση την διδασκαλία του Χριστού, τότε η καθημερινότητα του φυσικού προσώπου αποκτά με την πάροδο του χρόνου μια άλλη εμπειρία, την εμπειρία της δύναμης της αναστάσεως. Μιας δύναμης που δεν καταστρέφει, αλλά μεταμορφώνει, ενισχύει και ελευθερώνει τις εσωτερικές μας δυνάμεις για μια άλλη πορεία δραστηριοτήτων, με γνώμονα όχι μόνον την βελτίωση της καθημερινότητας, αλλά και την προοπτική της αιωνιότητας.
Η λειτουργία δηλαδή του λόγου της διδασκαλίας του Χριστού επιφέρει στην συνείδηση του φυσικού προσώπου μια άλλη συνισταμένη πίστεως, όχι απλά για ενίσχυση στην υπέρβαση των καθημερινών αναγκών του φυσικού προσώπου, αλλά και για την προοπτική μιας άλλης διάστασης, εκείνης του μη ορατού ακόμη, αλλά υπαρκτού κόσμου. Ενός κόσμου που έχει ως πρώτη κοιτίδα την εσωτερική μας υπόσταση και τον εσωτερικό μας χώρο, ένα χώρο της αποκλειστικής μας αρμοδιότητας και ευθύνης. Σε εκείνο τον εσωτερικό μας χώρο, στον εσωτερικό μας άνθρωπο, δοκιμάζονται όλες οι πλευρές των καθημερινών μας απαιτήσεων σε ζωή, δράση και ενέργεια.
Η άρτια κατοίκηση και επίγνωση της αλήθειας του λόγου του Χριστού μέσα στην ατομική μας συνείδηση, και η αθόρυβη ενέργεια που απελευθερώνει με στόχο την ομαλή απόλαυση αλλά και υπέρβαση της προσωπικής καθημερινότητας, είναι ο καθρέπτης της προσωπικής μας προοπτικής για το εγγύς και το απώτερο μέλλον.
