Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Χριστός ονόμασε τον εαυτό του “θύρα”, δηλαδή πύλη, πέρασμα, έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι δεν μίλησε για μας, αλλά μίλησε για τον εαυτό του, και τον δικό του ρόλο στη ζωή μας την καθημερινή. Ο ίδιος, δηλαδή, δεν στάθηκε κάπου μακριά, κηρύττοντας μόνον, αλλά διευκρίνισε με σαφήνεια τον δικό του ρόλο, την δική του συμβολή στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε από την άγνοια και την αθέλητη κόλαση, προς την γνώση και τις επιλογές της ζωής, και μάλιστα της αιώνιας ζωής.
Η δε επιλογή του σε άλλο σημείο, να ταυτίζει τον εαυτό του με πρόσωπο που συμμετέχει ενεργά στην απλή καθημερινότητα, λέγοντας ότι ο ζυγός μου είναι χρήσιμος και ελαφρύς, μας φέρνει σε μια νέα εικόνα του ρόλου του Χριστού την καθημερινή μας ζωή. Διότι, όχι μόνον μακριά δεν βρίσκεται, όχι μόνον δεν μας “σνομπάρει” παρακολουθώντας τις λάθος επιλογές μας, αλλά αντίθετα, μπαίνει μέσα στην ζωή μας, σηκώνοντας το μισό δικό μας βάρος της καθημερινότητας.
Από την άλλη, το γεγονός ότι οι δικές του δυνάμεις δεν μπορούν να συγκριθούν με τις δικές μας ανθρώπινες, μας δίνει ένα νέο πεδίο αντίληψης των διαφορών ανάμεσα στην δική μου αδύναμη και αναιμική καθημερινότητα, και στην δική του απόλυτη εξουσία επί της καθημερινότητας και της αιωνιότητας. Άρα, τα πεδία των επιλογών δεν είναι μόνον θρησκευτικής διάστασης και αντίληψης, αλλά είναι πολύ πέραν κάθε καθημερινού ορόσημου.
Διότι η δική του δύναμη έχει τις δικές της διαστάσεις, τις οποίες καθένας που φέρει το όνομα του Χριστιανού πρέπει να ανακαλύψει, και να ανοίξει τα μάτια του προς την δική του – του Χριστού – αντίληψη και μέτρο. Διότι η δική μου μυωπική εικόνα του κόσμου και των δυνάμεων που ενεργούν στην κάθε στιγμή της ζωής μας, είναι προφανές ότι δεν εξαντλεί και όλο το περιεχόμενο του κόσμου, ο οποίος είναι πολύ μεγαλύτερος από την δική μου αντιληπτική ικανότητα.
Ο κόσμος, φυσικός και μη, ορατός και μη, είναι έξω από κάθε ανθρώπινη γνώση – τουλάχιστον επί του παρόντος – και φαντασία, άρα έχουμε πολλά να μάθουμε από τον δημιουργό του κόσμου, όπως αυτό αποκαλύφθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Διότι αν με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε, επιστημονικές, κοινωνικές και άλλες, δεν μπορούμε ένα μη ορατό μικροοργανισμό – τον κορωνοϊό – να ανακαλύψουμε τα στοιχεία του σώματος και της φυσικής του συμπεριφοράς, είναι προφανές ότι είμαστε πολύ μακριά από την κατανόηση και εξήγηση του συνόλου των θεμάτων του σύμπαντος μέσα στο οποίο ζούμε.
Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι εκείνος είναι η θύρα για την αποφυγή της καθημερινής κολάσεως, αλλά είναι και ο σύν-ζυγός που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια, τόσο κατά την καθημερινότητα, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας. Ακριβώς, γιατί μόνον εκείνος γνωρίζει τις παγίδες και τις κακοτοπιές που μας παρασέρνουν προς τις πύλες της καθημερινής μας κολάσεως.