Η άγνοια μαζί με την προσωπική μας αδιαφορία, είναι οι βασικές παράμετροι της μετριότητας των επιλογών και επιτυχιών της ζωής μας.
Η ατομική μας ευθύνη, είναι γνωστό, ότι ούτε μεταβιβάζεται ούτε διαγράφεται. Παραμένει ως έχει. Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο της καθημερινότητάς μας, είτε αφορά μικρής σημασίας, είτε αφορά μεγάλα και σοβαρά ζητήματα. Από την ευθύνη οδήγησης μέχρι την ευθύνη των λόγων, και από την ευθύνη της ατομικής μας υγείας μέχρι την ψήφο των εκλογών, καθένας καλείται να αναγνωρίσει το μέγεθος της προσωπικής του ευθύνης, ανεξάρτητα από την γενική συμπεριφορά του συνόλου.
Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν είναι θεωρητικό, αλλά είναι πρακτικό ζήτημα, κάθε μέρα, όλη μέρα, όσο βιώνουμε την καθημερινότητα. Διότι από την συμπεριφορά μας, υπεύθυνη ή ανεύθυνη, προκύπτουν συνέπειες και κάποιος ή κάποιοι θα υποστούν την άρνηση ή την ευεργεσία. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός εφιστούσε την προσοχή των ακροατών του στην δική τους ευθύνη και όχι στην ευθύνη του ανώνυμου συνόλου.
Διότι όλοι μπορεί να κρυφτούμε πίσω από το ανώνυμο πλήθος, εκτός από τα γεγονότα που έχουν απόλυτη σύνδεση με το φυσικό μας πρόσωπο. Διότι, όσο και να καταναλώνουν τροφές και νερό οι άλλοι, εγώ δεν χορταίνω. Και όταν εγώ ασθενώ και είμαι στο νοσοκομείο, οι άλλοι συνεχίζουν την ζωή τους, ενώ εγώ – και όχι κάποιος άλλος αντί για μένα – είμαι στο κρεββάτι του πόνου. Και αυτά φυσικά είναι τα απλοϊκά καθημερινά, ωστόσο, μέσα από αυτές τις πολύ προσωπικές μας εμπειρίες, όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε και τις προεκτάσεις των θεμάτων της υπευθυνότητας ή της ανευθυνότητας.
Όσο μεγαλύτερη προσοχή και ειλικρινές – και όχι ψεύτικο – ενδιαφέρον δείχνουμε για τα θέματα του επαγγέλματός μας, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να κατακτήσουμε τα όνειρά μας. Η άγνοια μαζί με την προσωπική μας αδιαφορία, είναι οι βασικές παράμετροι της μετριότητας των επιλογών και επιτυχιών της ζωής μας.
Μάλιστα, όταν ερχόμαστε στα θέματα της ίδιας της ζωής και όχι της ποιότητας της ζωής, εκεί τα πράγματα παίρνουν άλλο καταλυτικό χαρακτήρα. Διότι είναι άλλο πράγμα η επιλογή του καθημερινού φαγητού, είναι άλλο πράγμα η επιλογή του συντρόφου και είναι άλλο πράγμα αν θέλω να ζήσω ή επιθυμώ τον θάνατο.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού είναι ακριβής, όχι στις καθημερινές μας επιλογές των εφήμερων – αλλά όχι ασήμαντων – θεμάτων, αλλά στις επιλογές της ζωής και του θανάτου. Διότι κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει στη θέση μας. Εμείς πληρώνουμε τις επιπτώσεις των προσωπικών μας επιλογών. Και, συνεπώς, καθένας καλείται να εμβαθύνει στα ζητήματα της ζωής και να επιλέξει την προσωπική εξερεύνηση και όχι την επανάπαυση στο έργο των άλλων. Να επιλέξει την αναζήτηση της οδού της ζωής και όχι του θανάτου. Να επιλέξει την καθημερινότητα της αλήθειας και όχι την επιθυμία της απάτης. Να επιλέξει την γνώση και την επίγνωση των αξιών της ζωής για να αντιδιαστέλλει τις πολύτιμες αλλά εφήμερες, από τις αιώνιες και αναλλοίωτες.
Ο Χριστός δεν επεμβαίνει στην ζωή μας αν εμείς δεν έχουμε κάνει τις ορθές κατά περίπτωση επιλογές μας. Οι λάθος επιλογές στην καθημερινότητα προοιωνίζουν και το δυσάρεστο αύριο. Και η εμμονή στην λάθος πορεία, εγγυάται την άφιξη σε λάθος προορισμό. Οι χάρτες των υπευθύνων δηλώσεων πρέπει και να ανταποκρίνονται στην αλήθεια και όχι στην παραπλανητική πρακτική της δικής μας αδιαφορίας.