Η δουλεία είναι αποτέλεσμα των δικών μου λαθών, των δικών μου λάθος επιλογών στα γεγονότα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζω καθημερινά. Και επειδή, συνήθως, αποδίδουμε τις αρνητικές συνέπειες των λαθών μας σε λάθος “δράστες” και όχι σε μας που πήραμε τις λάθος αποφάσεις, όταν έρχεται ο καιρός της κρίσης και των συνεπειών, αναζητούμε ευθύνες από άλλους – το σύστημα, την κοινωνία, τον Αδάμ και την Εύα, κλπ – ή και τον ίδιο τον δημιουργό, τον οποίο, ωστόσο, ποτέ δεν ρωτήσαμε και ποτέ δεν αναζητήσαμε. Ακόμη χειρότερα, στηριζόμαστε σε λάθος στηρίγματα, σε λάθος γνώση της αλήθειας των πραγμάτων. Και, φυσικά, αυτό δεν διορθώνει και δεν αγιάζει τα δικά μου λάθη, διότι είχα όλο το χρόνο και την δύναμη να μάθω και να μην απορρίπτω την αλήθεια με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες.
Προκειμένου, λοιπόν, να αποσαφηνιστούν οι παράμετροι που οδηγούν στα δικά μου λάθη, ο Χριστός πήγε στην πηγή και μας υπέδειξε σε ποιό σημείο κάνουμε λάθος εκτιμήσεις, με αποτέλεσμα να κάνουμε και λάθος ενέργειες, οι οποίες, συσσωρευόμενες στον διάβα της ζωής μας, αποβαίνουν μοιραίες και, τελικά, θανατηφόρες.
Το πρώτο θέμα που τον απασχόλησε ήταν το βάρος που έδιναν οι σύγχρονοί του Εβραίοι στην αξία της παραδόσεως. Ο Χριστός δεν αμφισβήτησε την αξία της παραδόσεως, αλλά υπέδειξε την λανθασμένη βαρύτητα που απέδιδαν οι σύχρονοί του, όσον αφορά τις προσωπικές τους πράξεις και την ατομική τους ελευθερία από τις συνέπειες των λανθασμένων πιστεύω τους.
Η διδασκαλία του Χριστού δεν εξέλαβε την παράδοση ως αμαρτία ή εμπόδιο για την ορθή εκτίμηση των ατομικών μας εκτιμήσεων και πράξεων, αλλά υπέδειξε το υπόβαθρο της λανθασμένης διδασκαλίας, η οποία άφηνε απροστάτευτους τους συμπολίτες του.
Η διακήρυξη ότι αν η διδασκαλία μου δεν μπει μέσα σας και δεν καλλιεργηθεί, δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την αγκύλωση που σας κρατά μακριά από την αλήθεια των πραγμάτων, άρα σας οδηγεί σε λάθος σκέψεις, λάθος αποφάσεις, και, τελικά, σε λάθος πράξεις και ενέργειες. Και αυτά τα λάθη τα πληρώνουμε εμείς και όχι κάποιος άλλος.