Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Στόχος μιας κατάκτησης είναι αναμφίβολα κάτι νέο, κάτι που δεν το είχε κάποιος νωρίτερα. Διαφορετικά, πρόκειται για διατήρηση των υπαρχόντων και όχι κατάκτηση – απόκτηση νέων πραγμάτων. Και αυτό το νεωτερικό στοιχείο, δηλαδή ότι κάτι νέο πετυχαίνει κάποιος, είναι η κινητήρια δύναμη που ωθεί το άτομο στις υπερβάσεις. Διότι, μόνο η υπέρβαση φέρνει το νέο και όχι η συντήρηση των υπαρχόντων. Και μέσα από αυτή τη νέα κατάσταση που δημιουργεί η νέα κατάκτηση, έρχονται και οι νέες ιδέες, οι νέοι ορίζοντες, αυτοί που ανοίγουν στο άτομο – και στην κοινωνία μεταγενέστερα – ένα νέο είδος ζωής που δεν υπήρχε πριν από τη νέα κατάκτηση.

Η συντήρηση διατηρεί την ειρήνη. Η νέα κατάκτηση φέρνει την αισιοδοξία και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο σπουδαίο μέλλον. Και αυτή η αισιοδοξία και ελπίδα κάνουν το άτομο και την σύγχρονη κάθε φορά κοινωνία να ελπίζει σε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς τα αρνητικά που βιώνει σήμερα, κάτω από τις κρατούσες συνθήκες. Και υπάρχουν κατακτήσεις κοινωνικές, αλλά ο αντίκτυπος εμφανίζεται και έχει αξία, διότι αγγίζει τα προβλήματα των ατόμων μιας κοινωνίας, και όχι μόνο το γράμμα ενός νέου νόμου.

Αυτό δηλαδή που φέρνειι την αλλαγή σε μια νέα κατάκτηση, δεν είναι οι αριθμοί, αλλά ο αντίκτυπος που έρχεται μέσα στο άτομο – και κατά συνέπεια και στην κοινωνία των ατόμων που απαρτίζουν την συγκεκριμένη κοινωνία – και αλλάζει την ζωή του προς το καλύτερο, και όχι, φυσικά, προς το χειρότερο. Διότι, η εμφάνιση χειροτέρων καταστάσεων, προφανώς δεν σημαίνει κατάκτηση, αλλά κατάντια και απελπισία.

Για τον λόγο αυτό και οι στόχοι των ατομικών μας – και κατά συνέπεια και των κοινωνικών μας – κατακτήσεων, δεν πρέπει να είναι προς τα πίσω, με επανάληψη δηλαδή πράξεων και ιδεών των παλαιοτέρων που οδήγησαν μια κοινωνία ή ένα άτομο στο αδιέξοδο – και γιαυτό ψάχνει τις νέες επιτυχίες -, αλλά πρέπει να είναι κατακτήσεις που οδηγούν μπροστά, σε νέους ορίζοντες και νέους κόσμους. Η επιθυμία να βιώσουμε το παλαιό είναι ματαιοπονία, διότι δεν το ξέρουμε στην πραγματικότητα, αλλά και εάν το ξέρουμε, δεν είναι σίγουρο ότι θα φέρει το ίδιο ιδανικό αποτέλεσμα, όπως εμείς ονειρευόμαστε πολλές φορές.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν τόνισε ποτέ το παρελθόν, αλλά στηρίχθηκε σε αυτό για να φέρει το νέο, που είναι η Ανάσταση και η Μεταμόρφωση στην ζωή του ατόμου, και κατά συνέπεια της σύγχρονης κοινωνίας που ασπάζεται τις νέες αυτές μορφές ζωής. Τα παλιά έχουν περάσει για τον Χριστό. Τα πάντα γίνονται κάθε μέρα νέα, αρκεί να είμαστε παρόντες με ανοιχτά τα μάτια, και να παρακολουθούμε τις κοινωνικές ανάγκες με βάση την ημερήσια πραγματικότητα, και όχι τις ιδεολογίες του παρελθόντος.

Ο Χριστός έφερε την επανάσταση στις ζωές των ανθρώπων, χωρίς να χαλάσει και να αθετήσει τίποτα από το παρελθόν και την παράδοση, αλλά εξηγώντας το παλιό, με βάση όμως την αλήθεια και την πραγματικότητα χωρίς φαντασίες, φανατισμούς και αποκλεισμούς. Στόχος του δεν ήταν να αναστήσει το παλιό, αλλά να υποδείξει τον δρόμο για την αξιοποίηση του παλιού, στην προσπάθεια κατάκτησης ενός νέου κόσμου Δικαιοσύνης και Αλήθειας. Διότι ο άνθρωπος, κάθε άτομο, αυτό αποζητά στην πραγματικότητα: Αλήθεια και Δικαιοσύνη με αγάπη. Διότι αυτές οι δύο αρετές όταν υπάρχουν, φέρνουν και την ειρήνη και την αγάπη. Εάν απουσιάζουν, θα πρόκειται για μια μπόρα βροχής στην έρημο χωρίς συνέπειες. 

Κατάκτηση πολλές φορές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η διαφυγή από μια υφιστάμενη κατάσταση που δεν ικανοποιεί την δική μας ανάγκη ζωής. Δηλαδή, η απομάκρυνση από μια μίζερη – κατά την γνώμη μας – κατάσταση και η μεταφορά σε μια καλύτερη – πάντα κατά την γνώμη μας – κατάσταση, και αυτό για κάποια ατομική περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κατάκτηση.

Με λίγα λόγια, κατάκτηση δεν είναι μόνο η κορύφωση μιας προσπάθειας για κάτι πρωτότυπο, αλλά μπορεί να είναι και ένας ατομικός αγώνας για την αλλαγή της δικής μου ζωής, την οποία εγώ θεωρώ ότι θα φέρει κάτι καινούριο για την δική μου προσωπικότητα. Αυτό είναι απόλυτα προσωπικό και μπορεί να μη συμβεί σε κάποιον άλλον ή να συμβεί και σε πολλούς άλλους, χωρίς αυτή η κατάκτηση να χάνει την αξία της.

Διότι, δεν θα πρόκειται – πιθανόν – για κάτι σπουδαίο για όσους δεν περνούν τον δικό μου Γολγοθά, ωστόσο για μένα είναι μια κατάκτηση, και μάλιστα – θα μπορούσε να πει κανείς – αξίζει περισσότερο από τα μεγάλα πτυχία ή τα κέρδη του χρηματιστηρίου. Διότι ο εσωτερικός μας κόσμος όταν είναι ανικανοποίητος και υποφέρει, δεν χρειάζεται πιθανόν πτυχία και μεγάλα ποσά, αλλά χρειάζεται ελευθερία από κάτι ή πολλά που τον απασχολούν και τον δεσμεύουν στην απλή μας καθημερινότητα.

Το κρίσιμο σημείο δηλαδή, μπορεί να μην είναι το χειροκρότημα των άλλων, αλλά η δική μου απελευθέρωση από κάτι που βασανίζει την ψυχή μου και αφαιρεί την γαλήνη και την καθημερινή μου ηρεμία. Ωστόσο, αυτό δεν προκαλεί χειροκροτήματα. Αποτελεί όμως κατάκτηση της δικής μου ελευθερίας, και, ας μου επιτραπεί, μετράει περισσότερο από χιλιάδες χειροκροτήματα και αναγνωρίσεις από άλλους άγνωστους σε μένα ανθρώπους.

Διότι, αυτό που έχει ανάγκη καθένας δεν είναι η δημόσια αναγνώριση, αλλά το αίσθημα της αυτάρκειας και της απόλαυσης της ζωής, όταν αυτή δεν έχει πληγές που προξενούν πόνο και αδιέξοδα. Αυτή την κατάκτηση – νομίζω – ότι την θεωρούμε όλοι πιο πολύτιμη από κάθε τι. Διότι η ελευθερία δεν έχει αντάλλαγμα αντάξιο της αξίας της, και αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που κάθε κράτος θέλει την ανεξαρτησία και την απελευθέρωσή του από κάθε δεσμό και εξάρτηση από άλλους ανθρώπους ή συστήματα. Η ατομική ελευθερία είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. Μετά από αυτήν την απελευθέρωση από τα δεσμά του εσωτερικού μας κόσμου, της ψυχής μας, όλα φαίνονται και είναι διαφορετικά.

Γιατί μετά από αυτή την νέα κατάσταση της ατομικής μου ελευθερίας, μπορώ να εκτιμήσω καλύτερα τα πράγματα και την σημασία της συμβολής τους στην προσωπική μου καθημερινότητα. Και αυτό είναι μια μεγάλη – κατά την ταπεινή μου γνώμη – η μεγαλύτερη κατάκτηση για τον καθένα μας. Όποιος είναι δούλος και εξαρτημένος από άλλους ανθρώπους με δεσμά, δεν απολαμβάνει την ζωή του, αλλά “σέρνεται” πίσω από τις ορέξεις των άλλων.

Και ο Χριστός στην βάση αυτή έθεσε το ξεκίνημα της οποιασδήποτε ατομικής μας κατάκτησης. Δεν υπάρχουν περιθώρια κατακτήσεων σε όσους είναι δούλοι. Διότι πολύ σύντομα θα χάσουν την χαρά της κατάκτησης, αφού ό,τι έχουν ανήκει στον δυνάστη που καταδυναστεύει την ζωή τους. Οι δούλοι και οι φυλακισμένοι το πρώτο πράγμα έχουν ανάγκη δεν είναι τα χειροκροτήματα από τους άλλους, αλλά να κόψουν τα δεσμά που τους κρατούν μακριά από την προσωπική τους ελευθερία. Όταν γίνει αυτό, μετά μπορεί κανείς να αρχίσει να σκέφτεται κάτι καλύτερο για να το κατακτήσει και να το απολαύσει. 

Για να κατακτήσουμε ένα προσωπικό μας στόχο επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, ανάλογα, βέβαια, και με την σπουδαιότητα. Και προφανώς, για τα σπουδαιότερα, διαθέτουμε τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες διαθέσιμες δυνάμεις και ικανότητες.

Αυτή ακριβώς η προσωπική διαπίστωση, ότι, δηλαδή, ανάλογα με την προσωπική μας εκτίμηση για την σπουδαιότητα του εγχειρήματος της κατάκτησης είναι και η διάθεση εκ μέρους μας όλων των διαθέσιμων ικανοτήτων και δυνάμεων, είναι κρίσιμος δείκτης των προσωπικών μας εκτιμήσεων των πραγμάτων για τα οποία ενδιαφερόμαστε κατά την διάρκεια του επίγειου βίου μας.

Όποιος ενδιαφέρεται για τον αθλητισμό, επιστρατεύει τις δυνάμεις του σώματός του, και προπονείται στον σκοπό που έχει θέσει ως στόχο. Αντίστοιχα πράττουμε και σε όλες τις βαθμίδες της προσωπικής μας καθημερινότητας. Ανάλογα με την προσωπική μας αξιολόγηση είναι και η διάθεσή μας να κοπιάσουμε για τον σκοπό μας. Και αυτό ισχύει πάντα, εκτός βέβαια από την νηπιακή μας ηλικία, οπότε δεν είμαστε υπεύθυνοι για σοβαρά πράγματα.

Αντίθετα, όταν η ζωή μας εισέρχεται στην κοινωνική συμβίωση, τότε τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή, διότι πλέον οι αποφάσεις έχουν συνέπειες και στο μέλλον, και αυτό το βλέπουμε όλοι στην καθημερινή μας πρακτική ζωή. Οι στόχοι μας αποδεικνύουν την προοπτική της ζωής μας, και ανάλογα δραστηριοποιούμε και τα διαθέσιμα εφόδια που διαθέτουμε ατομικά, ή μπορούμε να επιστρατεύσουμε από τον κοινωνικό μας περίγυρο.

Και εδώ παίζει κυρίαρχο ρόλο η εκπαίδευσή μας, αλλά και το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα βιώσουμε τον υπόλοιπο βίο μας. Και μπορεί τα απλά καθημερινά θέματα της επιβίωσης να είναι εύκολα κατανοητά, και εύκολα – πιθανόν – να τα αντιμετωπίσουμε. Όταν όμως ερχόμαστε στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, όπως η αδικία και ο θάνατος, η κρίση της πορείας της οικουμένης όπου θα ζήσουμε στο μέλλον εμείς και οι απόγονοί μας, αλλά και χιλιάδες άλλα ουσιαστικά ερωτηματικά της προσωπικής μας ζωής και όχι μόνο, τότε τα θέματα απαιτούν άλλου είδους αντιμετώπιση.

Διότι, κανείς, για παράδειγμα, δεν είναι σε θέση να υπερβεί το υφιστάμενο Δίκαιο μιας κοινωνίας ανθρώπων, αν και όλοι – πιθανόν – βλέπουμε τις αδικίες και διαπιστώνουμε τα αδιέξοδα. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί στον άλλον ή να πιστέψει ότι θα υπερβεί το κατώφλι του θανάτου με επιτυχία ζωής. Και εδώ αρχίζουν οι στρεβλώσεις των πεποιθήσεών μας.

Διότι το Δίκαιο δεν είναι μόνο το Δίκαιο της κοινωνίας μέσα στην οποία όλοι βιώνουμε την ατομική μας καθημερινότητα, αλλά υπάρχει και το Δίκαιο του Δημιουργού, ο οποίος έχει εκ της δημιουργίας θεσπίσει το δικό του το Δίκαιο. Διότι, η φύση φθείρεται, αλλά ανανεώνεται, και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει αυτή την αλήθεια της δημιουργίας. Η φύση λειτουργεί, ανεξάρτητα από την δική μας θέληση ή διαστροφή. Η φύση παράγει, ανεξάρτητα από την δική μας καταστροφική μανία. Και χιλιάδες άλλες μικρές ή μεγάλες λειτουργίες που έχει θεσπίσει ο δημιουργός, τις οποίες εμείς παραβλέπουμε, κρίνοντας μόνο με το συμφέρον ή το Δίκαιο της κοινωνίας, στην οποία καθένας βιώνει την δική του εμπειρία ζωής.

Και επειδή όλοι διαπιστώνουμε την έλλειψη του Δικαίου στις ανθρώπινες κοινωνίες, ο Χριστός εξήγησε ότι, εάν θέλετε να υπερβείτε την αδικία που βιώνετε, ακολουθείστε την Δικαιοσύνη του Δημιουργού, παρακολουθώντας την φύση και το δικό σας συμφέρον. Την πρώτη για να παίρνετε μαθήματα, και την δεύτερη για να τα εφαρμόζετε στην ατομική σας καθημερινότητα. Μην κρίνετε μόνο, αλλά εφαρμόστε πρώτοι εσείς αυτές τις δύο αλήθειες. Και τότε θα αρχίσετε να μαθαίνετε την Δικαιοσύνη του δημιουργού, διότι χωρίς αυτήν όλα τα υπόλοιπα κρίνονται ατελή και τελικά ασύμφορα για την ατομική σας ζωή. 

Η κατάκτηση πραγμάτων πέραν των καθημερινών αναγκών είναι ένα μείζον θέμα. Διότι, για μεν τα καθημερινά μαθαίνουμε από την οικογένεια και το σχολείο, αλλά και από την κοινωνία τον τρόπο που θα τα αποκτήσουμε και θα τα διακρατήσουμε όσο χρόνο μάς είναι απαραίτητα στην ατομική μας καθημερινότητα. Όσα όμως δεν περιλαμβάνονται στις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά είναι θέματα σημαντικότερης αξίας και μακρότερου χρόνου, για αυτά απαιτούνται άλλου είδους εφόδια για την κατάκτησή τους.

Και πρώτα απ όλα οι στόχοι και οι σκοποί της κατάκτησης. Διότι ανάλογα με τους σκοπούς είναι και οι στόχοι. Και ανάλογα με την αναζητήσεις και τις επιθυμίες μας είναι και οι σκοποί, στους οποίους στοχεύουμε να κατακτήσουμε. Χωρίς στόχο και σκοπό, προφανώς δεν μπορεί να γίνει κανείς λόγος για καμία κατάκτηση. Και είναι γεγονός ότι όσα χρόνια είναι το άτομο στην νηπιακή και την νεανική ηλικία, οι στόχοι και οι σκοποί για τους οποίους κοπιάζει είναι μέσα στα φυσικά και καθημερινά πλαίσια.

Όταν όμως το άτομο ενηλικιωθεί, τότε τα καθημερινά πλαίσια καθορίζονται από το ίδιο το άτομο, και η υπέρβαση αυτών των πλαισίων είναι αποκλειστικό θέμα του ενδιαφερομένου ατόμου, ανεξάρτητα από γεωγραφική θέση ή εφόδια τα οποία διαθέτει. Διότι, τα σημαντικά θέματα δεν είναι μόνον εντός των γνωστών πλαισίων που όλοι γνωρίζουν, αλλά τα σημαντικότερα είναι εκτός αυτών των ορίων που έχει ορίσει η εκάστοτε κοινωνία, και καθένας που ενδιαφέρεται για την ατομική του ζωή, δεν λαμβάνει υπόψη του μόνο τα υφιστάμενα δεδομένα της κοινωνικής ζωής που ισχύουν στον τόπο και τον χρόνο που ζει, αλλά λαμβάνει υπόψη του και τα προσδοκώμενα, τα οποία δεν υπακούν πάντοτε στις συμβατικές εικόνες που είναι γνωστές σε όλους.

Αντίθετα, πολλές φορές οι προκλήσεις της ζωής μάς καλούν να υπερβούμε αυτές τις εικόνες, και να αναζητήσουμε πίσω από τις εικόνες, το βαθύτερο μήνυμα που αυτές μεταφέρουν και όχι μόνο τον τύπο και την έννοια, που καθένας μπορεί να καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά. Διότι, συνήθως, όλες οι εικόνες έχουν και ένα περιεχόμενο, που πολλές φορές δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμο με την πρώτη ματιά, αλλά απαιτείται και δεύτερη και τρίτη και πολλές φορές και μερικές χιλιάδες ματιές για να αποκωδικοποιηθεί το περιεχόμενο και το μήνυμα μιας εικόνας, όπως συμβαίνει με την εικόνα πχ της Τζοκόντα που όλοι ξέρουμε.

Επομένως, η πρώτη επαφή του ατόμου με μια εξωτερική εικόνα δεν αποκαλύπτει και όλη την αναγκαία πληροφορία που εγώ ως άτομο έχω ανάγκη από το μήνυμά της. Αυτή ήταν και η μεγάλη αποτυχία της ανθρώπινης κοινωνίας διαχρονικά. Αρκεστήκαμε στην εξωτερική εικόνα και δεν μπήκαμε στον κόπο να αναζητήσουμε το μήνυμα που αυτή περιέχει, και είναι το ουσιαστικό ζητούμενο για κάθε δημιούργημα επί γης. Διότι, τα εξωτερικά σχήματα προμηνύουν το περιεχόμενο, αλλά δεν ταυτίζονται κατά την ουσία, η οποία παραμένει ως το αναγκαίο ζητούμενο, διότι αυτό θα φέρει την αλλαγή και την πληρότητα, και όχι μόνον η εξωτερική εικόνα που είναι αληθής μεν, αλλά δεν εξαντλεί και όλο το μήνυμα του περιεχομένου κατά την ανάγκη του χρήστη της εικόνας.

Και ο Χριστός τόνισε ότι είναι αναγκαίο να ερευνάτε και να παρατηρείτε τις φυσικές λειτουργίες των φυτών και των ζώων, οι οποίες δεν είναι μεν ορατές δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αυτές οι λειτουργίες καθορίζουν την ζωή, και θα είναι πολύτιμες για την αναβάθμισή σας από καταναλωτικά δημιουργήματα, σε δημιουργικά πρόσωπα, τα οποία θα είναι σε θέση να αποδεχθούν και να δημιουργήσουν το νέο άνθρωπο της Αναστάσεως εκ νεκρών. 

Οι σημαντικές ατομικές κατακτήσεις απαιτούν και προσωπικές προσπάθειες αντίστοιχου μεγέθους, ώστε, όχι μόνο η κατάκτηση, αλλά και η διατήρηση των κεκτημένων να είναι εφικτή, και να αποδίδει καρπούς σε όσο γίνεται βάθος χρόνου και, εάν είναι δυνατόν, με αυξητική παραγωγή, και χωρίς τέλος και εξωτερικές επιδράσεις, που θα επιφέρουν αλλαγές στην ατομική μας κατάκτηση.

Αυτή είναι η επιθυμία όλων των ανθρώπων επί γης. Μεγάλες κατακτήσεις με ισχυρές αποδόσεις, σε ατέρμονο βάθος χρόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κατακτήσεις γης και η απόκτηση χρυσού αποτελούν ένα από τους βασικούς πυλώνες κατακτήσεως και αποκτήσεως, διότι δεν κινδυνεύουν με αφανισμό, αλλά διατηρούν την αξία τους επάπειρον. Και αν και στις μέρες μας του 21ου αιώνα έχουν εμφανιστεί και άλλα υλικά με αξία, οι λεγόμενες σπάνιες γαίες και τα χρηματιστήρια, ωστόσο ο χρυσός και η γη διατηρούν πάντοτε την σταθερή τους διαχρονική αξία και όλοι το γνωρίζουμε από την καθημερινή μας εμπειρία.

Οι κατακτήσεις στον επαγγελματικό τομέα, οι κατακτήσεις στον συναισθηματικό τομέα, στην κοινωνική αναγνώριση, και εκατοντάδες άλλες καθημερινές κατακτήσεις θέλουμε να έχουν μονιμότητα σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Και γι αυτό πασχίζουμε. Κόπος και ρίσκο, δηλαδή κούραση και επικινδυνότητα, είναι τα δύο στοιχεία που συνοδεύουν τις μεγάλες μας απαιτήσεις για μεγάλες κατακτήσεις. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, συνήθως μένουμε με τα όνειρα και την όρεξη, διότι δεν πρόκειται να προκύψει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι κατανοητό όταν ερχόμαστε πολλές φορές με προτάσεις που φαντάζουν μεγάλης αξίας, αλλά εμείς δεν έχουμε την δύναμη και την διάθεση να κοπιάσουμε και να βάλουμε σε κίνδυνο πράγματα που διαθέτουμε, αλλά δεν θέλουμε και να τα διακινδυνεύσουμε. Με αποτέλεσμα, οι επιθυμίες να μένουν, αλλά τίποτα να μην προκύπτει στην πράξη. Και εδώ έρχονται τα δύσκολα. Διότι όλοι θέλουμε, αλλά λίγοι είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε από τον χρόνο και τις δυνάμεις μας, προκειμένου να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι κατακτήσεων.

Μάλιστα, εάν πρόκειται για μακρόπνοες επιθυμίες, όπως είναι το μήκος και η ποιότητα της ζωής, τότε η διάθεση χρόνου και δυνάμεων είναι εκ των ων ουκ άνευ. Διότι αυτές οι κατακτήσεις απαιτούν – ή μάλλον προαπαιτούν – την δική μας συμμετοχή και κούραση, μαζί με τον κίνδυνο να αποτύχουμε και να είναι όλα χαμένα.

Στην παραβολή που είπε τότε ο Χριστός, τόνισε ότι όποιος βάζει το χέρι στο αλέτρι για να οργώσει και να σπείρει το χωράφι του, αλλά κοιτάζει πίσω αντί για εμπρός, δεν είναι άξιος για σπορά και θερισμό, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί συμπεριφέρεται, με δική του ευθύνη ανόητα. Και αντί να κοιτάζει το μέλλον της παραγωγής και του πλούτου, θυμάται και αναπαύεται στα κεκτημένα, χάνοντας το τρένο της δικής του ευκαιρίας.

Και δυστυχώς όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος. Αφήνουμε τις δυνάμεις και τον χρόνο μας να περνούν με τρόπο ανόητο, και κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι οι καλές μας επιθυμίες δεν κατακτήθηκαν, αλλά έμειναν στο στάδιο της επιθυμίας χωρίς καμία ανταπόδοση. Όμως η ζωή διδάσκει ότι, για να θερίσεις το καλοκαίρι πρέπει να οργώσεις το φθινόπωρο. Διότι όλα τα σπουδαία πράγματα απαιτούν χρόνο και κούραση, και μάλιστα αξιοποίηση τόσο του κατάλληλου χρόνου, όσο και των δυνάμεων που διαθέτουμε στην προσωπική μας φαρέτρα.

Η ζωή που θα ζήσουμε είναι αύριο και όχι στο χθες. Η ζωή είναι στο μέλλον, το εγγύς, το απώτερο, το απώτατο και το αιώνιο, και καθένας καλείται να κουραστεί και να βάλει τις επιθυμίες του σε κίνδυνο για να πετύχει στο μέλλον τις δικές του κατακτήσεις ζωής.