Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η δημιουργική πραγματικότητα που μας περιβάλλει ή λειτουργεί στο εσωτερικό του σώματός μας, είναι η μόνη αλήθεια, και όσο καλύτερα την κατανοούμε και την αποδεχόμαστε, τόσο καλύτερα θα μπορούμε να επιλέγουμε την πιο συμφέρουσα λύση ή απόφαση που πρέπει να λαβουμε για την προσωπική μας υπόθεση.

Με λίγα λόγια, η άγνοια ή παράβλεψη της αλήθειας δεν μπορεί να οδηγήσει σε λογικά κέρδη, είτε αυτά αφορούν την καθημερινότητα, είτε την προοπτική της προσωπικής μας ζωής. Και για μεν τον φυσικό κόσμο, υπάρχει η σύγχρονη επιστήμη, δηλαδή εξειδικευμένοι επιστήμονες που ερευνούν και εξερευνούν όχι μόνον την επιφανειακή εικόνα, αλλά και το βάθος της φυσικής αλήθειας.

Το ίδιο ισχύει και για το κοινωνικό μας περιβάλλον, του οποίου η παράβαση μας φέρνει μπροστά στις συνέπειες,, νομικές ή κοινωνικές. Άρα, ζούμε σε ένα κόσμο οργανωμένο ήδη από τον αρχικό δημιουργό, και καθένας καλείται να ανακαλύψει ή να εφαρμόσει την λειτουργική του συνύπαρξη με την πραγματικότητα και όχι με την φανταστική του εικόνα, η οποία, συνήθως, μακράν απέχει της αληθείας και της πραγματικότητας.

Οχυρωμένοι, λοιπόν, μέσα σε αυτή την απόλυτη αλήθεια και δημιουργική πραγματικότητα, καθένας οφείλει για τα μεγάλα ζητήματα να θέτει τα μεγάλα ερωτήματα του εαυτού του, να συνθέτει με σαφήνεια τον προβληματισμό του, και να προσπαθεί να ανακαλύψει τις απαντήσεις, είτε αυτές βρίσκονται μέσα στην φυσική πραγματικότητα, είτε στην μη ορατή ακόμη πραγματικότητα. Διότι, το μέλλον είναι μη ορατό αλλά είναι υπαρκτό, και θα το βιώσουμε όλοι όσοι κατοικούμε τη γη στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον.

Και ο Χριστός, λαμβάνοντας υπόψη πάντοτε την προσλαμβάνουσα αντίληψη του ακροατηρίου του, έθεσε τα ζητήματα στο επίπεδο του ανθρώπου και έδωσε τις κατάλληλες απαντήσεις, οι οποίες ωστόσο δεν είναι πάντα απλοϊκές, άρα απαιτούν προσήλωση και έρευνα προσωπική, ώστε μέσα από την ατομική εμπειρία και ωριμότητα να προκύπτει και η ικανότητα κατανόησης της δημιουργικής πραγματικότητας και, ακόμη, η οδός διαφυγής και ελευθερίας κάθε μέρα.

Η διδασκαλία του Χριστού είναι αποκαλυπτική, τόσο για την δημιουργική πραγματικότητα, όσο και για την ατομική διαχείριση από κάθε αληθή και ουσιαστικά ενδιαφερόμενο.

Η ανάγκη για αντίληψη, κατανόηση, και επίγνωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο καθένας μας διάγει την καθημερινότητά του, είναι προφανής και δεν απαιτείται καμιά υπόδειξη ή προτροπή. Διότι καθένας πορεύεται, στα μεγάλα ή στα μικρά και καθημερινά ερωτήματα και αδιέξοδά του, ανάλογα με την κατανόηση, αλλά και με την λειτουργική συμμετοχή του στο περιβάλλον αυτό.

Κανείς δεν μπορεί να μας αντικαταστήσει στις απαντήσεις και στον τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε την εικόνα ή πολλές φορές, και την ουσία των δημιουργημάτων που υφίστανται γύρω μας και μας επηρεάζουν ή το αντίθετο.

Διαφέρει η αντιληπτική ικανότητα από άτομο σε άτομο, και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια σύγχυσης. Καθένας οργανισμός είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση περιεχομένου και ικανοτήτων, συνεπώς καθένας καλείται να διεκδικήσει για τον εαυτό του αυτό που μπορεί να του ανήκει και πρέπει να το λάβει ή να το αποκτήσει με νόμιμο τρόπο.

Διότι, αν δεν γίνει ατομικό κτήμα, δηλαδή στην περιοχή της ευθύνης του, δηλαδή στην δική του συνείδηση, δεν μπορεί να το οικειοποιηθεί ή να το αξιοποιήσει, επομένως κάθε προσπάθεια αξιoποίησης της ξένης γνώσης και εμπειρίας θα αποβεί μάταιη. Όλοι γνωρίζουμε ότι, αν κάτι δεν μας ανήκει, τότε δεν έχουμε εξουσία πάνω σαυτό. Η εξουσία ανήκει στον πραγματικό του κάτοχο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός ήθελε να προσωποποιήσει την διδασκαλία του, αν και απευθυνόταν στα πλήθη που τον ακολουθούσαν. Διότι ήξερε ότι το καθένα πρόσωπο έπρεπε να καταλάβει και να κατανοήσει την δημιουργική πραγματικότητα, τόσο του ίδιου του δημιουργού, όσο και της ανθρώπινης κοινωνίας. Και με βάση αυτή την διάκριση προχώρησε στην δική του τοποθέτηση, τόσο για τα θέματα της καθημερινότητας, αλλά και για τα θέματα της επέκεινα ζωής. Διότι ούτε το ένα παρέλειψε, ούτε το άλλο, αλλά αξιοποιώντας την σύγχρονη τότε πραγματικότητα, έδωσε απαντήσεις για όλα τα θέματα που θα μπορούσαν να απασχολήσουν κάθε καλοπροαίρετο άτομο.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι φοβική και ελλειπής, αλλά είναι γενναία και πλήρης σε στοιχεία, τα οποία αναζωογονούν τόσο το σώμα, όσο και την ψυχή του ατόμου που την δέχεται και την ακολουθεί.

Το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε την καθημερινότητά μας, όλοι οι άνθρωπι επί γης, δεν είναι άλλο από το δημιουργημένο – με κάθε τρόπο – φυσικό περιβάλλον, αλλά και το ανθρώπινο περιβάλλον, δημιουργημένο και αυτό αλλά από τους ανθρώπους. Αυτή η διάκριση, ανάμεσα στους δυο αυτούς κρίσιμους παράγοντες της καθημερινότητάς μας, κάνει την ζωή μας πιο λειτουργική, γιατί γνωρίζουμε σε ποιόν να αποδίδουμε την ευθύνη της δημιουργίας, αλλά και την διαχείριση αυτής της δημιουργίας.

Βέβαια, παραμένει το ερώτημα πόσο ουσιαστικά και βαθιά γνωρίζουμε την ίδια την δημιουργική πραγματικότητα ή πόσο ζούμε σε πλανεμένες αντιλήψεις, μακριά από την αλήθεια των πραγμάτων. Και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Διότι λάθος εκτίμηση της δημιουργικής πραγματικότητας και της αλήθειας των πραγμάτων, θα μας οδηγήσει με βεβαιότητα σε λάθος εκτιμήσεις και προσωπικές αποφάσεις, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την προσωπική μας ζωή.

Το βάθος δηλαδή της επίγνωσης της δημιουργικής πραγματικότητας δεν είναι φιλοσοφικό ερώτημα, αλλά είναι κρίσιμος παράγοντας, από τον οποίο εξαρτάται το προσωπικό μας μέλλον, και, για τους κατέχοντες και κοινωνικά αξιώματα, και ένα μεγαλύτερο σύνολο που επηρεάζεται από τις δικές μας αποφάσεις.

Με λίγα λόγια, όπως συμβαίνει και με όλα τα σοβαρά θέματα της ζωής, η επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, έχει περισσότερες πιθανότητες να μας οδηγήσει στην ορθή επιλογή και να μας απομακρύνει από κινδύνους, οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν οδό και τρόπο επιστροφής χωρίς συνέπειες.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός στήριξε την διδασκαλία του στην αλήθεια της δημιουργικής πραγματικότητας και όχι στην θεωρητική της μετάλλαξη, η οποία μπορεί να εμπεριέχει και στοιχεία διαστροφής και παραπλάνησης.

Μέσα στην διδασκαλία του Χριστού δεν υπάρχουν στεγανά, αλλά υπάρχουν νέοι ορίζοντες, παράλληλα και με την επίγνωση της θέσης στην οποία καθένας βρίσκεται, ενώ υπάρχουν και υποδείξεις του τρόπου αποφυγής των δικών μας λαθών, τα οποία, κατά κανόνα, οφείλονται στην άγνοια των συνεπειών, γιατί κρίνουμε ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες, ούτε προς το παρόν, αλλά ούτε και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.

Η δημιουργία είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο διάγουμε τον βίο μας, την καθημερινότητά μας. Και μπορεί στους δικούς μας καιρούς να μην είμαστε κοντά στην φύση, όπως συνέβαινε με τις προηγούμενες γενιές, ωστόσο, όλοι είμαστε εξαρτημένοι από αυτήν σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Αυτό δηλώνει ότι είμαστε ένα με την δημιουργία, ένα με το σύνολο της δημιουργίας, αν και μπορεί να διαφέρουμε κατά τα εξωτερικά στοιχεία. Μάλιστα, η διάρκεια και η αντοχή μέσα στον χρόνο, είναι ένα στοιχείο που πρέπει να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον. Διότι, προφανώς από την πρώτη στιγμή, ακόμη και από τον σχεδιασμό του κόσμου, έχει τεθεί η αειφορία ως κύριο στοιχείο της δημιουργικής πραγματικότητας.

Δεν έγινε, δηλαδή, μια εφήμερη σύνθεση στοιχείων προκειμένου να προκύψει αυτό που όλοι γνωρίζουμε γύρω μας, αλλά μαζί με την σύνθεση των στοιχείων ενσωματώθηκε και ο παράγοντας ζωή και η συνέχεια αυτής της ζωής. Και, φυσικά, αυτό δηλώνει ότι ο δημιουργός είχε την ικανότητα να σχεδιάζει και να υλοποιεί δημιουργήματα τα οποία θα αντέχουν στον χρόνο και στις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούσαν.

Με λίγα λόγια, ο δημιουργός εφοδίασε τα δημιουργήματά του με τα δυο αυτά εφόδια: την non stop διάρκεια της ζωής τους, αλλά και την αντοχή στους εξωτερικούς παράγοντες και τις εξωτερικές προσβολές και επιθέσεις.

Και αυτό είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό και κατανοητό από όλους μας, γιατί έτσι μόνο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τόσο τον εξωτερικό κόσμο, ο οποίος επιβιώνει δίπλα μας, αλλά και τον εσωτερικό μας κόσμο, μέσα στον οποίο διενεργούνται όλες οι αποφάσεις μας πριν τις εκτελέσουμε στην καθημερινότητα.

Διαθέτουμε, δηλαδή, διπλή φύση: την εξωτερική που προσιδιάζει με τον γύρω φυσικό κόσμο μας, αλλά και ένα εσωτερικό κόσμο της σκέψης και της απόφασης, της σοφίας και της σύνεσης, της συναίσθησης και της ενσυναίσθησης της αλήθειας των πραγμάτων του δημιουργού, αλλά και του κοινωνικού μας περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο βιώνουμε την καθημερινότητα.

Και η διδασκαλία του Χριστού περιλαμβάνει κάθε χρήσιμο στοιχείο που μπορεί να αξιοποιηθεί: τόσο για την καλύτερη κατανόηση της φύσης και του κοινωνικού μας περιβάλλοντος, όσο και για την αντίληψη που πρέπει να έχουμε για την έννοια της ζωής και μάλιστα της αιώνιας ζωής, όπως αυτή εξηγήθηκε από τον ίδιο τον Χριστό και βιώνεται μέσα μας.