Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η απόφαση ενός άγνωστου προσώπου, του Σαύλου, να εγκαταλείψει την επιτυχημένη προσωπική του καριέρα, τους πετυχημένους προσωπικούς του στόχους στην καθημερινότητα, και να ακολουθήσει το θέλημα του θεού, θέλημα συμβατό με τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής εκείνης, είναι ένα γεγονός από το οποίο ένα άγνωστο φυσικό πρόσωπο μεταλλάσσεται σε ένα νέο πρόσωπο με έργο που κινείται στη σφαίρα όχι μόνον της παγκοσμιότητας, αλλά και της αιωνιότητας.

Ο ίδιος δηλαδή δοκίμασε την δύναμη της αναστάσεως, και μέσα από τις περιγραφές αυτής της εμπειρίας κατανοούμε εδώ και αιώνες τον τρόπο με τον οποίο η δύναμη της ανάστασης μεταμόρφωσε ένα άγνωστο πρόσωπο σε ένα εξειδικευμένο φυσικό πρόσωπο: εξειδίκευση όχι στην φυσική επιστήμη, αλλά εξειδικευμένο στην διαχείριση των δυνάμεων της ανάστασης, όταν αυτές εφαρμόζονται στην καθημερινότητα, αλλά διατηρούν και την προοπτική της αιωνιότητας.

Η δυναμική αυτή εμπειρία που περιγράφει από την εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού δεν είναι μεταφορά εμπειρίας άλλων, αλλά είναι η προσωπική έκφραση των ατομικών του εμπειριών.

Και καθώς ήταν γνώστης της Ελληνικής γλώσσας, κατάφερε να μας μεταφέρει όλο τον πλούτο της εμπειρίας του με τον Χριστό και την ανάστασή του, με παραδείγματα και παραβολές πιο προχωρημένες από εκείνες που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο Χριστός, όταν μιλούσε όχι σε Έλληνες αλλά στους Εβραίους πατριώτες του.

Ανάμεσα σε αυτές τις παραβολές του Παύλου είναι και εκείνη που περιγράφει την εμπειρία της δύναμης της ανάστασης, όταν αυτή εφαρμόζεται από ένα φυσικό πρόσωπο στην καθημερινότητά του, και όχι μόνον την Κυριακή το πρωί. Η δύναμη της ανάστασης του Χριστού, όταν ενεργείται σύμφωνα με την διδασκαλία του ίδιου του Χριστού και των μαθητών του, μεταλλάσσει τον άνθρωπο εσωτερικά, τον ενισχύει, και αυτόματα αφαιρεί σταδιακά την εικόνα του φυσικού ανθρώπου, για να την αντικαταστήσει με την εικόνα του δημιουργού του.

Η δύναμη της ανάστασης δεν ενεργεί επί των ενδυμάτων του φυσικού προσώπου, αλλά ενεργείται μέσα στον εσωτερικό του κόσμο, στην καρδιά και την συνείδηση.

Αυτή η εσωτερική και αόρατη ενέργεια παράγει το νέο αποτέλεσμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινή εικόνα του φυσικού προσώπου αλλά και την προοπτική της αιωνιότητας.

Η οικοδομή, το κτίριο, ήταν για χιλιετίες και μέχρι πριν ελάχιστους αιώνες το βασικό ανθρώπινο δημιούργημα μεγάλης κλίμακας.

Η διαδικασία ανέγερσης, το κτίσιμο, ήταν μια πρακτική εργασία, η οποία ωστόσο προϋπέθετε πρόβλεψη, αρχιτεκτονική σχεδίαση, οργανωτική σκέψη και ικανότητα πρακτικής εφαρμογής των σχεδίων του αρχιτέκτονα – δημιουργού.

Αυτός ήταν και ο λόγος που στα Ιερά Γράμματα η διαδικασία παραγωγής των δημιουργημάτων, του κόσμου και του περιεχομένου του κόσμου, περιγραφόταν ως κτίσιμο. Το σχέδιο, ο ιδιοκτήτης, ο αρχιτέκτονας σχεδιαστής, οι εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι, η ικανοποίηση εκ του αποτελέσματος, είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς για να δηλώσουν την ανάπτυξη του νέου ανθρώπου, ο οποίος κτίζεται κατά την εικόνα του δημιουργού του.

Η ζωή της φθοράς που μας οδηγεί τελεσίδικα στον φυσικό θάνατο, δεν είναι ο αρχικός σχεδιασμός του δημιουργού – αρχιτέκτονα, αλλά αποτελεί στρέβλωση του αρχικού σχεδίου.

Η αποκατάσταση έρχεται από τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος πλέον με την δύναμη την δική του, την δύναμη της αναστάσεως, και την σύμπραξη του φυσικού προσώπου, μεταλλάσσει την υπαρξιακή μας φυσιογνωμία με ορατά τα αποτελέσματα στην καθημερινότητα.

Η αλλαγή, η μετάλλαξη που επέρχεται από την λειτουργία της δύναμης του θεού μέσα στον άνθρωπο, όπως αυτή λειτούργησε στην περίπτωση της ανάστασης του Χριστού, είναι η απόδειξη ότι η δύναμη της ζωής του δημιουργού μπορεί να κτίσει τον αιώνιο άνθρωπο, κατά το πρότυπο του δημιουργού της ζωής.

Ένα κτίσιμο που δεν είναι στιγμιαίο, αλλά διαρκεί καθ’ όλη την περίοδο της ζωής του ατόμου. Έχει αφετηρία, έχει διαδικασίες τις οποίες μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, έχει αποτελέσματα τα οποία περιγράφουν οι πρώτοι μαθητές του.

Και όπως το φυσικό κτίριο έχει βάσεις, προσφέρει προστασία και ασφάλεια στον ένοικο, και καλύπτει κάθε καθημερινή του ανάγκη, με τον ίδιο τρόπο και το κτίριο της πίστης στην ανάσταση του Χριστού, οικοδομείται μέσα στο φυσικό πρόσωπο, προσφέρει την ασφάλεια και την ελπίδα, με σταθερό σημείο αναφοράς την άγκυρα της ψυχής που βρίσκεται ασφαλισμένη σε βράχο αιώνιο.

Και ενώ οι άνεμοι και οι τρικυμίες της ζωής επιχειρούν να παρασύρουν το προσωπικό μας οικοδόμημα, η ασφάλεια της επίγνωσης των αληθινών πραγμάτων διατηρεί ακλόνητη την πορεία προς την αιωνιότητα, χωρίς να παραβλέπει τις ανάγκες της καθημερινότητας.