Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η εμπειρία μας από ένα ταξίδι μπορεί να είναι ο καλύτερος οδηγός για να κατανοήσουμε τα δεδομένα που μας περιγράφουν η Καινή αλλά και η Παλαιά Διαθήκη, προκειμένου να μην έχουμε τυπική μόνον γνώση των Ιερών Γραμμάτων, αλλά να κατανοούμε το μήνυμα που μας δίνουν με ασφάλεια και επίγνωση.

Όπως δηλαδή σε ένα προσωπικό μας ταξίδι αυτά που θυμόμαστε είναι πολύ λίγα σε σχέση με όσα ξέρουμε ότι υπήρχαν και συνέβαιναν δίπλα μας, άσχετα αν εμείς δεν τα αντιληφθήκαμε, έτσι και οι περιγραφές των Ιερών Γραμμάτων είναι κατά κανόνα περιληπτικές και περιεκτικές.

Δεν αναφέρονται δηλαδή όλες οι λεπτομέρειες των γεγονότων, πράγμα που θα ήταν αδύνατο όπως και σε ένα δικό μας ταξίδι, αλλά αναφέρονται τα σημεία εκείνα που ο συγγραφέας θεωρεί ότι θα αποκαλύπτουν την ουσία, αφήνοντας στον αναγνώστη να κατανοήσει αυτά που ο ίδιος δεν περιγράφει.

Άρα, όλοι οι αναγνώστες καλούμαστε να κατανοήσουμε το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού βάζοντας το νου μας να δουλέψει, ξεκινώντας πάντοτε από τις περιγραφές των συγγραφέων, και στηριγμένοι στις λέξεις που εκείνοι χρησιμοποιούν.

Φυσικά, αυτά που λόγω του τεράστιου όγκου δεν ήταν δυνατόν να περιληφθούν μέσα στα Ιερά Κείμενα, οφείλουμε εμείς να τα κατανοήσουμε και να συμπληρώνουμε την εικόνα των πραγμάτων, ώστε η διδασκαλία να είναι κατανοητή κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση. Διαφορετικά, η διδασκαλία είναι ακατανόητη και μόνον ως μαγική δύναμη θα μπορούσε να ενεργεί στη ζωή μας, δηλαδή μακριά από την λογική μας λατρεία.

Η ανακαίνιση του νου μας, το φρεσκάρισμα των προσωπικών μας γνώσεων και αντιλήψεων, είναι η προϋπόθεση για την κατανόηση αλλά και την πρακτική εφαρμογή της διδασκαλίας της Βίβλου στην καθημερινότητά μας.

Η ανανέωση του πνεύματος του νου μας μέσα από το άκουσμα των λόγων της διδασκαλίας του Χριστού αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο κατανόησης του περιεχομένου των Ιερών Γραμμάτων, αλλά και ορθής αντίληψης των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, ώστε το ταξίδι της καθημερινότητάς μας να είναι πλούσιο σε εμπειρίες ζωής, όχι μόνον για τον καθημερινό εμπλουτισμό αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.

Η φράση του Χριστού ότι “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” είναι η αιτία που το ανθρώπινο σώμα υποτιμήθηκε από ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων μέσα στην ιστορία των δυο χιλιάδων χρόνων. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν κύκλοι και τύποι θρησκευτικών ανθρώπων που το υποστηρίζουν και το εφαρμόζουν ως αξία της ζωής.

Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι είναι γνωστό σε όλους ότι ο Χριστός έθρεψε και θεράπευσε χιλιάδες ανθρώπους. Άρα στόχος της διδασκαλίας του δεν μπορεί να ήταν η απόρριψη της αξίας του σώματος, αλλά η ορθή περιγραφή του ρόλου του μέσα στην καθημερινότητα του ανθρώπου.

Η συγκεκριμένη φράση “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” ειπώθηκε την στιγμή που ο ίδιος εξηγούσε τον ρόλο του πνεύματος σε σχέση με την ανάσταση, τόσο την δική του όσο και των ανθρώπων που θα πίστευαν και θα εφάρμοζαν την διδασκαλία του. Δεν αφορούσε δηλαδή την αξία του σώματος στην καθημερινότητα. Διότι είναι αυτονόητο ότι έχει κορυφαία αξία η διατήρησή του και μάλιστα η υγιής διατήρησή του, αλλά αφορούσε τον ρόλο του σε σχέση με την αιωνιότητα.

Ο Χριστός δεν απαξίωσε το σώμα, αλλά περιέγραψε το κοινό σε όλους τους ανθρώπους γεγονός, ότι δηλαδή η ανθρώπινη σάρκα έχει περιορισμένο χρονικό ρόλο και κατόπιν παύει να παίζει ρόλο στην ζωή, αφού αποσυντίθεται όπως συμβαίνει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια σε όλους τους ανθρώπου που γεννιούνται.

Αυτή η διάκριση, ότι δηλαδή ο ρόλος της σάρκας είναι χρονικά περιορισμένος, είναι προφανές ότι αποσυνδέει την επίγεια από την αιώνια ζωή. Ενώ δηλαδή η επίγεια ζωή μας δεν μπορεί να λογιστεί χωρίς την ύπαρξη του σώματος, η αιώνια ζωή δεν συνδέεται με την ύπαρξη του σώματος, σε αντίθεση με το πνεύμα το οποίο και αναλαμβάνει αυτόν τον αιώνιο ρόλο για τον κάθε άνθρωπο.

Το πνεύμα δηλαδή τροφοδοτεί με ζωή το σώμα μας, όχι μόνον προς την κατεύθυνση μιας καλύτερης καθημερινότητας, αλλά ωριμάζει και κατευθύνει τις πράξεις μας προς την πορεία της αξιοποίησης της παρουσίας και λειτουργίας του πνεύματος και προς την αιωνιότητα, όπου αυτό το πνεύμα παραμένει αναλλοίωτο.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η αξία του φυσικού μας σώματος είναι απολύτως αναγκαία και πολύτιμη. Ο ρόλος του πνεύματος είναι να μετατρέπει την αξία αυτή σε πολλαπλασιαστικό παράγοντα προς την αιωνιότητα.

Ο διακριτός ρόλος και η ορθή ιεράρχηση των αξιών της ζωής μας είναι πολύτιμο στοιχείο, όχι μόνον για μια αξιοπρεπή και πολύτιμη καθημερινότητα, αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.

Το παράδειγμα των κινητήρων εσωτερικής καύσης ή των ηλεκτροκινητήρων είναι το καλύτερο για να κατανοήσουμε την διδασκαλία του Χριστού, ως προς την δύναμη του πνεύματος και της αναστάσεως, δύναμη που λαμβάνει χώρα μέσα μας και στην συνέχεια εκδηλώνεται η σχετική δραστηριότητα.

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Εφεσίους, σημειώνει ότι το πνεύμα του θεού είναι αυτό που κραταιώνει, ενδυναμώνει με δύναμη εξουσίας και όχι φυσική δύναμη, τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Αυτό έχει ως συνέπεια από την μια την απελευθέρωση που προσφέρει η επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, και από την άλλη την ανοικοδόμηση μιας νέας ζωής, με άλλους ορίζοντες του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.

Η δύναμη που μεταφέρει το πνεύμα μέσα μας, στον εσωτερικό μας άνθρωπο, εκεί όπου γίνονται όλες οι σκέψεις μας και λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις μας για την κάθε στιγμή της ζωής μας, δεν είναι η φυσική δύναμη, αυτή που ισχύει στο σώμα μας.

Είναι μια δύναμη που κινείται εκτός των χωρικών και χρονικών περιορισμών που επιβάλλει το σώμα μας.

Είναι η δύναμη που ενισχύει το νου μας, που τροφοδοτεί το νου μας με νέες ιδέες και νέα προγράμματα ζωής, είναι η δύναμη που κατευθύνει την ψυχή μας προς την επιθυμία βαθύτερης επίγνωσης της αλήθειας των πραγμάτων.

Η δύναμη που μεταφέρει το πνεύμα μέσα μας είναι δύναμη ανανεούμενη, είναι δύναμη απελευθέρωσης, είναι δύναμη σωφρονισμού και αγάπης. Είναι η δύναμη που τροφοδοτεί με ζωή το σύνολο της προσωπικότητάς μας, τροφοδοτεί με ζωή την υπαρξιακή μας υπόσταση, είναι η δύναμη που μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά, είναι η δύναμη που αναζωογονεί και αναγεννά τα κύτταρα του φυσικού εγκεφάλου μας με νέες ιδέες ζωής.

Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν υποχώρησε στον σκανδαλισμό των μαθητών του όταν άκουσαν αυτή την διδασκαλία του πνεύματος, αλλά έκρινε ότι έπρεπε να αντέξουν το μάθημα και να υπερβούν το σκάνδαλο, ενόψει της δικής του πορείας προς τον ουρανό.

Το μήνυμα ότι το πνεύμα ζωοποιεί τον καθημερινό άνθρωπο προς την ζωή και την αιωνιότητα, ήταν ένα μάθημα που έχει διαχρονική αξία για όσους δεν αρκούνται στην καλή καθημερινότητα, αλλά αναζητούν τις πηγές της ζωής του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.