Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η εθνική τραγωδία στο Μάτι Αττικής είναι η απόδειξη των λάθος επιλογών μας στην καθημερινότητα.

Όχι μόνον επιχειρησιακά από τους υπεύθυνους για την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά και από όλους μας, οι οποίοι δεν κατανοούμε ορθά τον ρόλο μας στην καθημερινότητα, μέσα από τα έργα στα οποία εμείς προσωπικά συμμετέχουμε.

Διότι η ανεπάρκεια των εμπλεκομένων φυσικών προσώπων δεν προέκυψε την ημέρα της τραγωδίας, αλλά ήταν καλλιεργημένη πολύ νωρίτερα μέσα στις συνειδήσεις των φυσικών αυτών προσώπων. Μπορεί βεβαίως εκείνη την ημέρα να εμφανίστηκε η ανεπάρκεια, αλλά δεν δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα και εκείνη την ώρα που η ανάγκη ήλθε ως πυρ που έκαψε τα πάντα, ανθρώπους, συνειδήσεις, αισθήματα και περιουσίες αμύθητες.

Η αυταπόδεικτη ανεπάρκεια των συνειδήσεων ήταν μια σταδιακή πορεία που τροφοδοτήθηκε με τα κατάλληλα αναληθή δεδομένα για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συνειδήσεις των φυσικών προσώπων που ενεπλάκησαν εκείνη την κρίσιμη μέρα και ώρα και φυσικά τα αποτελέσματα ήταν προδιαγεγραμμένα.

Ο καρπός του εφησυχασμού των συνειδήσεων των φυσικών προσώπων, δηλαδή όλων μας, είναι το πρώτο στάδιο που σηματοδοτεί την επερχόμενη λαίλαπα της ζωής μας. Η άγνοια των κινδύνων και η χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας είναι οι ασφαλείς προϋποθέσεις μιας καταστροφής. Μιας καταστροφής που μπορεί να μην περιλαμβάνει μόνον την δική μας απώλεια, αλλά να εμπεριέχει και τις ζωές άλλων που και αυτοί έχουν άγνοια κινδύνων και χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας και της αδήριτης πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι μέσα στην καθημερινότητα.

Και σε αυτούς τους τομείς της προσωπικής εκτίμησης των πιθανών κινδύνων η διδασκαλία του Χριστού είναι πλήρης και ασφαλής. Η χαλαρή προετοιμασία των πέντε μη φρόνιμων παρθένων και η χαλαρή ευθύνη του συνεργάτη που έλαβε το ένα τάλαντο για να το αξιοποιήσει και να το πολλαπλασιάσει αλλά αμέλησε από δόλο και δήθεν φόβο, είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα συμφοράς για τα φυσικά πρόσωπα.

Η κοινωνική διάσταση που λαμβάνει μια χαλαρή προσωπική εκτίμηση των κινδύνων και της προσωπικής ευθύνης για την κατάλληλη προετοιμασία, είναι συνάρτηση της ενάργειας της ατομικής μας συνείδησης και του κόπου που έχουμε καταβάλλει στον κατάλληλο χρόνο.

Αυτό δηλώνει δυο τουλάχιστον πρόσωπα που συνυπάρχουν και πορεύονται με όμοιο τρόπο στα κύρια σημεία της ζωής τους.

Και για τους ανθρώπους της πίστης, αυτό είναι κρίσιμο θέμα, όπως φυσικά και για όλους τους ανθρώπους. Διότι, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, όλοι κάποιον ακούμε και κάποιον μιμούμαστε. Και προφανώς ο βαθμός της μίμησης είναι συνάρτηση των δικών μας αναγκών και των προσωπικών μας δεδομένων, αλλά και της έντασης του προτύπου.

Αυτήν ακριβώς την εσωτερική λειτουργία της δικής μας καθημερινότητας επικαλείται και ο απόστολος Παύλος, προκειμένου να φέρει σε συνείδηση των πραγμάτων τους ακροατές και αναγνώστες του πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, αλλά νομίζω και σήμερα και πάντα. Διότι αν το πρότυπο που ακολουθούμε έχει ελαττώματα, τότε και η δική μας συμπεριφορά θα έχει αντίστοιχα ελαττωματικά στοιχεία.

Για τον λόγο αυτό ο απόστολος δεν αρκείται και δεν περιορίζεται στα ανθρώπινα παραδείγματα, αλλά μεταφέρει την ευθύνη της μίμησης στο κάθε φυσικό πρόσωπο και ως πρότυπο υποδεικνύει τον ίδιο τον δημιουργό. Και αυτό μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, ωστόσο δείχνει τον πραγματικό δρόμο της επιτυχίας.

Διότι όλα τα ανθρώπινα πρότυπα φέρουν τις ρυτίδες και τις αδυναμίες των χρόνων, ενώ ο δημιουργός παραμένει ο ίδιος πάντοτε, και χθες και σήμερα και στους αιώνες.

Και μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι η μίμηση γίνεται με ένα άκουσμα κάποιου γεγονότος, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι για να μιμηθείς κάποιον στο μέγεθος του δημιουργού του σύμπαντος και της ζωής, είναι προφανές ότι ο δρόμος είναι μακρύς και γοητευτικός.

Μακρύς γιατί ταυτίζεται με τον δικό του και όχι τον δικό μας χρόνο.

Γοητευτικός γιατί όπως τα δημιουργήματά του, όσα τουλάχιστον μπορούμε να ανιχνεύουμε, μας εκπλήσσουν με την σοφία και την πληρότητα της φύσης και του καθημερινού ρόλου τους, αντίστοιχα πρέπει να είναι και τα δικά του φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά: απέραντα σε τέσσερις διαστάσεις του χωροχρόνου.

Και κάθε εξερευνητής της προσωπικότητας του δημιουργού καλείται να προσκολληθεί στο πρότυπό του, όχι για απλή εξωτερική μίμηση, αλλά για σύζευξη ζωής και δύναμης αιωνίου, διάσταση μέσω της οποίας η πηγή της ζωής μετατρέπεται σε πηγή αιώνιας προσωπικής καθημερινότητας.