Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Για να αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα, η στασιμότητα παραγωγής ζωής και μέλλοντος, απαιτούνται βήματα και εξελίξεις, ώστε να γίνει η υπέρβαση του προβλήματος.

Και επειδή αυτό είναι απόλυτα κατανοητό στην καθημερινή μας πρακτική ζωή, είναι προφανές ότι ισχύουν παρόμοιοι κανόνες και για τα ζητήματα της αύξησης της πίστης μας, μέσα από την οποία παράγονται αποτελέσματα ενδυνάμωσης του εσωτερικού μας κόσμου και της ζωής μας γενικότερα. Διότι όσο υγιέστερος είναι ένας οργανισμός, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να παράξει περίσσευμα ζωής αποθησαυρισμένο για το μέλλον.

Για τον λόγο αυτό ο ίδιος ο Χριστός δεν άφησε τα πράγματα στην τύχη, αλλά εξήγησε τους κανόνες για την θεραπεία πρώτα και την βελτίωση της εσωτερικής μας ζωής αργότερα, εφόσον βέβαια είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι στην προσωπική μας ζωή και δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο με τις καρικατούρες μας.

Ως πρώτο βήμα λοιπόν έθεσε την ανάγκη να υπερβούμε την άγνοια και να προχωρήσουμε στην γνώση και την επίγνωση της αλήθειας, όχι μόνον ως φιλοσοφική θεωρεία, αλλά και ως καθημερινή πρακτική. Αυτός είναι άλλωστε και ο σύγχρονος κανόνας για κάθε κατάκτηση γνώσης στον φυσικό κόσμο το 2019.

Τίποτα δεν αποκαλύπτεται μόνο του, αν εμείς δεν το ψάξουμε, αν εμείς δεν σκύψουμε με σοβαρότητα και προσωπική υπευθυνότητα. Από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα, όλα απαιτούν προσήλωση στον στόχο. Σε διαφορετική περίπτωση, ο φυσικός κόσμος είναι εδώ, υπάρχει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, αλλά εμείς συνεχίζουμε να τον αγνοούμε και να τον φοβόμαστε.

Και αυτό ακριβώς ήθελε με την διδασκαλία του να εξηγήσει ο Χριστός. Πρώτα πρέπει να δείξετε ενδιαφέρον, να ασχοληθείτε με τα ερωτήματα της ζωής, και ακολουθώντας τις οδηγίες μου να φτάσετε στις απαντήσεις. Και όσο μεγαλύτερα είναι τα ερωτήματά σας, τόσο το ενδιαφέρον και η επιμονή σας πρέπει να είναι ισχυρότερα.

Η γνώση της αλήθειας των πραγμάτων, τόσο του φυσικού όσο και του εσωτερικού μας κόσμου, είναι η προϋπόθεση, είναι το πρώτο βήμα για την εξέλιξη των αποτελεσματικών αναζητήσεων μέσα και γύρω από μας.

Στόχοι και σκοποί είναι αδύνατον να γίνουν πράξη με λάθος διαδικασίες. Μπορεί η διάθεση να πετύχω να ακούγεται ορθή. Ωστόσο δεν είναι αρκετή για να φτάσω στον στόχο μου.

Πρέπει να ακολουθήσω και τις διαδικασίες, να μπω στην σειρά της εκπαιδευτικής δραστηριότητας με έναν καλό δάσκαλο που τον καταλαβαίνω και με καταλαβαίνει και ακολουθώντας τις οδηγίες του και την καθημερινή πρακτική, να φτάσω στο σημείο που επιθυμώ να φτάσω. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να έχω την επιθυμία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω κερδίσει και το Ολυμπιακό βραβείο.

Αυτό μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός και εφάρμοσαν πρώτοι οι αυτήκοοι μαθητές του. Από κάπου ξεκίνησαν, με κάποιες διαδικασίες προχώρησαν για να φτάσουν στον τελικό σκοπό της πίστης τους. Εμείς σήμερα θεωρούμε πολλά πράγματα δεδομένα, με αποτέλεσμα να νομίζουμε πράγματα που δεν ισχύουν και να ισχύουν πράγματα τα οποία εμείς αγνοούμε.

Και αυτό φυσικά είναι καταστροφικό, ακριβώς γιατί μας κάνει τυφλούς μπροστά στην τραγική πραγματικότητα, την οποία εμείς μπορεί να την αγνοούμε, ωστόσο η πραγματικότητα και η αλήθεια των πραγμάτων είναι εδώ και καθένας μας θα περάσει το κατώφλι αυτής της σκληρής για την ζωή μας πραγματικότητας.

Ο ίδιος ο Χριστός παρέθεσε, παρουσίασε, διακήρυξε την διδασκαλία του. Κανέναν δεν υποχρέωσε, κανέναν δεν εκβίασε. Είναι τόσο πολύτιμη η προσωπική μας ελευθερία, που ο ίδιος ο Χριστός δεν μπήκε στον πειρασμό να την περιορίσει, ακόμη και όταν ήξερε τις λάθος επιλογές μας.

Οι αλήθειες της ζωής είναι εδώ, ο Χριστός τις παρουσίασε και τις εφάρμοσε στην καθημερινότητα τότε, και από μας περιμένει διαχρονικά το δικό μας ενδιαφέρον, για να σκύψουμε, να μάθουμε, να εφαρμόσουμε, να κερδίσουμε. Στις δικές μας επιλογές κανένας δεν μπορεί να παρέμβει. Η ζωή είναι δική μας, οι αλήθειες της ζωής είναι εδώ και καθένας επιλέγει με βάση τις δικές του προτιμήσεις.

Η σωστή διαδικασία που μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός ξεκινά – χωρίς να τελειώνει – από την γνώση της δικής του διδασκαλίας, όπως εκείνος την δίδαξε και όχι όπως εμείς θυμόμαστε καμιά φορά. Η βάση της πίστης είναι η γνώση της διδασκαλίας του Χριστού. Όλα τα υπόλοιπα στηρίζονται σε αυτή τη βάση και χωρίς αυτήν καμιά συζήτηση για τις αλήθειες της ζωής δεν μπορεί να γίνει με σοβαρότητα.

Ένας από τους λόγους της υπογεννητικότητας είναι η λάθος επιλογή συντρόφου. Όχι ότι είναι ο μόνος λόγος, αλλά είναι ένας ισχυρός παράγοντας αποτυχίας.

Και φυσικά το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των θεμάτων της πίστης. Λάθος άνθρωποι, λάθος εκτίμηση για τους ανθρώπους, λάθος εκτίμηση για την ποιότητα των ανθρώπων, έχουν ως συνέπεια ο ζωντανός λόγος να μένει στα χαρτιά, έχει ως συνέπεια την προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, έχει ως αποτέλεσμα να φαίνεται κάτι, αλλά το περιεχόμενο μακράν να απέχει της πραγματικότητας και της αλήθειας.

Για να υπάρξει συνέχεια, απαιτείται οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην αναπαραγωγική διαδικασία να είναι άνθρωποι πρώτα εμπιστοσύνης και κατόπιν νοήσεως, κατανοήσεως και διακρίσεως της σοβαρότητας και αξίας των πραγμάτων. Σε διαφορετική περίπτωση σπέρνουμε στον άνεμο και θα θερίσουμε θύελλες.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν θεωρούσε αξιόπιστους όλους τους ακροατές του, αλλά διαχώριζε αυτούς που τον άκουγαν από αυτούς που τον υπάκουαν.

Εκείνοι που άκουγαν και έφευγαν ήταν μια κατηγορία που εκείνη τη στιγμή δεν θα είχε αποτέλεσμα. Εκείνοι που άκουγαν και υπάκουαν, εκείνοι που ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν το κόστος του χρόνου, των δαπανών, το κοινωνικό κόστος από την απόρριψη των συγχρόνων τους, εκείνοι που ήταν πρόθυμοι να δαπανήσουν και να δαπανηθούν, εκείνοι ήταν που μπορούσαν να φέρουν και αποτέλεσμα παραγωγικό.

Ήταν εκείνοι που σήκωναν το βάρος της διδασκαλίας και την ευθύνη να μεταφέρουν και να παραδώσουν σε άλλους, όχι τα γράμματα μόνον, αλλά και την δύναμη των λόγων του Χριστού.

Ήταν εκείνοι που δεν αντιμετώπιζαν την πίστη στην ανάσταση ως ιστορικό γεγονός, αλλά ως απόδειξη της δύναμης του θεού, ως πηγή δύναμης που μπορούσε όχι μόνον να μεταμορφώσει την προσωπικότητα ενός ατόμου, αλλά και να μεταμορφώνει την καθημερινότητά του και μάλιστα με την προοπτική της αιωνιότητας.

Για την χώρα μας η υπογεννητικότητα είναι μάστιγα και νομίζω, όχι μόνον για την χώρα μας αλλά και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Διότι μια χώρα που οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να αφήνουν απογόνους, είναι καταδικασμένη σε αφανισμό, αν δεν υπάρξει αντιστροφή αυτής της κατάστασης.

Το γεγονός ότι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν και λιγότεροι γεννιούνται, δείχνει ότι οι νέοι, οι άνθρωποι της παραγωγικής ηλικίας, δεν επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα με διάφορες δικαιολογίες, σοβαρές και μη. Ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα μετράει και αυτό έχει ανάγκη εξήγησης. Διότι κατά κανόνα δεν είναι ιατρικό το πρόβλημα, αλλά ψυχολογικό και δεοντολογικό.

Πρώτα δηλαδή έρχεται ο φόβος της ευθύνης και αυτός ο φόβος γεννά παρενέργειες στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ύστερα αυτές οι παρενέργειες για να σταθούν έχουν ανάγκη μιας δεοντολογίας και αυτή δεν είναι άλλη από τις κοινές απαντήσεις.

Ότι δηλαδή η ευθύνη είναι μεγάλη, το αφήνουμε για αργότερα, οι οικονομικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν, τώρα έχω μπροστά μου την επαγγελματική μου καριέρα, και χίλιες δυο άλλες δικαιολογίες. Και φυσικά το αποτέλεσμα μετράει.

Φυσικά μέσα στη Βίβλο υπάρχουν απαντήσεις και μάλιστα ρηματικές και αξιόπιστες. Ότι δηλαδή η αποφυγή ανάστασης απογόνων δεν είναι χωρίς βαθύτερα αίτια, φωτογραφίζοντας με σαφήνεια την δική μας αρνητική επιλογή.

Και επειδή η εικόνα του φυσικού κόσμου είναι μια ανάκλαση του αιώνιου κόσμου, είναι προφανές ότι το χαρακτηριστικό της εποχής μας, η δική μου δηλαδή καλοπέραση εις βάρος των επόμενων γενεών, αποδεικνύει την αδιαφορία μας για την συνέχιση της ζωής με την προοπτική της αιωνιότητας.

Όπως δηλαδή είμαστε απρόθυμοι να αποκτήσουμε απογόνους, και μάλιστα σε ένα κόσμο που κατακλύζεται από τις γενετήσιες προκλήσεις στην απλή καθημερινότητα, έτσι και στα ζητήματα της κατανόησης του μυστηρίου της πίστης και της προοπτικής της αιώνιας ζωής είμαστε απρόθυμοι να δώσουμε σάρκα και οστά.

Αρκούμαστε στην προσωπική μας μόνον ικανοποίηση, χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να ολοκληρώσουμε τον κύκλο με την μετάδοση του μυστηρίου της πίστης στους φυσικούς και συγγενικούς μας απογόνους, προφανώς γιατί οι αξίες αυτές δεν είναι μέσα στο προσωπικό μας σύστημα αξιών.

Η είδηση ότι μεταφέρθηκε στην σελήνη σπόρος βαμβακιού και βλάστησε είναι πράγματι μια είδηση που θα μείνει στην ιστορία της ανθρωπότητας, αφού για πρώτη φορά μαθαίνουμε ότι σε άλλο πλανήτη φύτρωσε ένα φυτό από σπόρο της γης.

Και μπορεί το επόμενο βράδυ το φυτό να καταστράφηκε από την τρομακτική ψύξη – μείον 170 βαθμοί Κελσίου – ωστόσο το εγχείρημα θα μείνει στην ιστορία. Αλλά όχι μόνον γιατί μπορεί στο μέλλον να έχουμε βαμβάκι από την σελήνη (!), αλλά και διότι μέσα από αυτή την επιστημονική εμπειρία μπορούμε να κατανοήσουμε βαθύτερα την λειτουργική πραγματικότητα του κόσμου και όσων στοιχείων υπάρχουν και λειτουργούν μέσα σε αυτόν.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν λειτουργεί μόνο του, τίποτα δεν παρουσιάζεται αυτόματα, τίποτα δεν κινείται και δεν μετακινείται αν η εποχή και ο χρόνος δεν είναι ο ασφαλέστερος και προβλεπόμενος για την συγκεκριμένη ενέργεια.

Για τον λόγο αυτό η περιγραφή που μας παραδίδει η Βίβλος για την δημιουργία του κόσμου, δεν είναι διδακτική μόνο ως προς το περιεχόμενο των θεμάτων, αλλά και ως προς την σειρά των διαδικασιών, για να καταλήξουμε σε ένα σύμπαν λειτουργικό και παραγωγικό, πολύ πέραν των εφήμερων καθημερινών μας αναγκών. Ο ρόλος του ηλίου και της σελήνης, ο χρόνος που δημιουργούνται σε σχέση με τα άλλα δημιουργήματα, η παρουσία του νερού και του αέρα, οι θερμοκρασίες και η παραγόμενη τροφή για όλη την δημιουργία είναι μόνον μερικά από τα μαθήματα που μπορούμε να αντλήσουμε από το σύντομο αλλά περιεκτικό περιεχόμενο του πρώτου κεφαλαίου της Γενέσεως. Και όχι μόνον αυτό.

Η συνοχή της δημιουργίας αντανακλά και το ενδιαφέρον του δημιουργού για την δημιουργία του και το ενδιαφέρον του για μόνιμη παραγωγικότητα και αναπαραγωγή της ζωής. Όλα όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο είναι απολύτως απαραίτητα για την ζωή, την καθημερινή και την επέκεινα του τάφου. Τίποτα δεν είναι περιττό, τίποτα δεν είναι άσκοπο.

Και μπορεί ο ενθουσιασμός και η έπαρση από μια ανακάλυψη του μικρόκοσμου ή του μακρόκοσμου να μας μεταφέρουν σε λάθος εκτιμήσεις για την ζωή και τον δημιουργό, όμως η αλήθεια παραμένει και καθένας ειλικρινής και προσγειωμένος ερευνητής μπορεί να την ανακαλύψει και να την θέσει σε λειτουργία μέσα στην προσωπική του ζωή.