Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Από όσα σημειώνουμε εμείς οι ίδιοι στον ατομικό μας χάρτη της καθημερινότητας, αποδεικνύονται και τα ατομικά μας ενδιαφέροντα για την ζωή. Κανένα σημάδι στον χάρτη, σημαίνει κανένα ενδιαφέρον. Πολλά σημάδια σημαίνουν πολλά ενδιαφέροντα.

Σημάδια για την κατάκτηση της κατανόησης του εαυτού μας, σημαίνουν διάθεση για αυτογνωσία, δηλαδή επίγνωση των δυνατοτήτων που καθένας διαθέτει για επιβίωση ή κατάκτηση των στόχων του. Σημάδια αγάπης για τον κόσμο και την αδικία που επικρατεί, σημαίνει διάθεση αναζήτησης της Δικαιοσύνης. Σημάδια αγάπης για το χρήμα σημαίνει αναζήτηση πλούτου. Και όσο προχωρά κάποιος στους δρόμους της δικής του καθημερινότητας, τόσο ξεκαθαρίζουν και τα ατομικά του ενδιαφέροντα για την ζωή.

Διότι οι πράξεις μας – συνήθως – δεν προκύπτουν ουρανοκατεβατες, αλλά καλλιεργούνται μέσα μας και αποδίδουν την εικόνα και την πράξη που όλοι μπορούν να δούν και να εκτιμήσουν αργότερα. Με λίγα λόγια, η παρατήρηση των σημείων που έχουν χαραχτεί πάνω στον ατομικό μας χάρτη, δηλώνει και τα εσωτερικά και κρυφά μας ενδιαφέροντα για την ζωή. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε χρόνο, όταν φτάνουμε σε αδιέξοδα της δικής μας καθημερινότητας, να ξαναδούμε το άμεσο παρελθόν, προκειμένου να αλλάξουμε βλαβερές συνήθειες και να ξεκινήσουμε μια νέα καθημερινότητα, με τις νέες πλέον απαιτήσεις για αποφυγή των επιλογών και των αδιεξόδων που μάς έφεραν ως εδώ.

Δηλαδή, η αναγνώριση του αδιεξόδου, δηλαδή η απογοήτευση από την προσωπική μας πορεία, είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή και επανόρθωση. Και ο Χριστός εξήγησε με λεπτομέρειες πώς ο άνθρωπος όταν φτάνει σε αδιέξοδα, τότε συνέρχεται και θυμάται το καλό παρελθόν, δηλαδή όταν διαπιστώνει την κατάντια της καθημερινότητάς του. Η παραβολή του ασώτου, που με τις λάθος επιλογές του πλούσιου παιδιού, έφερε την κατάντια της ανθρώπινης ζωής με τα γουρούνια, ήταν το μεγάλο μάθημα για όσους νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα, τυφλωμένοι από την σημερινή καλοπέραση και μη υποπτευόμενοι την μελλοντική πορεία των λανθασμένων επιλογών της καθημερινότητας.

Οι ατομικές επιλογές όταν αποβλέπουν απρόσεκτα μόνο στην καλοπέραση, συνήθως οδηγούν σε μελλοντικά αδιέξοδα και η επιστροφή απαιτεί αλλαγή μυαλού, δηλαδή μετάνοια, προκειμένου να παρθεί μια απόφαση καλύτερη, που θα μας βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο. Και επειδή κανένας δεν έζησε πάνω στην γη χωρίς λάθη, είναι καιρός καθένας που διαθέτει τον κοινό νου και την κοινή λογική, να αναζητήσει την διδασκαλία με την οποία θα αποφύγει παρόμοιες επιλογές, και θα προχωρήσει σε δρόμους ασφαλέστερους από το παρελθόν. Το παρελθόν δεν διορθώνεται.

Το μέλλον τώρα προγραμματίζεται, και καθένας καλείται, εφόσον ενδιαφέρεται, να δώσει νέες προοπτικές στην ατομική του καθημερινότητα, η οποία μπορεί να συνδεθεί μέσω της διδασκαλίας και με την προοπτική της πέραν του τάφου ζωής. 

 Η ολοκλήρωση της χαρτογράφησης της ατομικής μας διαδρομής στην καθημερινότητα δεν έχει τέλος, όσο ένα πρόσωπο ζει και κινείται πάνω στην γη, διότι αποκαλύπτονται κάθε στιγμή νέες εικόνες και εμπειρίες από την ζώσα επαφή του ατόμου με κάθε τι νέο. Και επειδή το μέγιστο τμήμα του κόσμου παραμένει άγνωστο, είναι φυσικό ο οδικός χάρτης της ατομικής καθημερινότητας να παραμένει ανοιχτός μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής.

Διότι μπορεί να ξέρουμε τα όρια – γέννηση, ενηλικίωση, θάνατος – αλλά δεν ξέρουμε το ακριβές περιεχόμενο κάθε σταδίου της ατομικής μας ζωής, καθώς ζούμε την προσωπική μας καθημερινότητα. Όλα αλλάζουν κάθε στιγμή και κανείς δεν ξέρει τα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών στο προσεχές μέλλον. Άρα, υπακούμε χωρίς δυνατότητα αποφυγής. Το γνωστό του παρελθόντος δεν είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο και στο μέλλον. Και φυσικά ο κίνδυνος της άγνοιας παραμένει στο παρασκήνιο, αφού κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί στο μέλλον και θα αφορά την ατομική μας ζωή.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε τα φαινόμενα της ζωής με την δική του οπτική γωνία, αλλά επεσήμανε ότι αυτή η εξήγηση δεν είναι η τελευταία, διότι ο κόσμος διανύει μια άγνωστη διαδρομή, άρα καθένας ζει μια νέα εμπειρία, και δεν είναι δυνατόν σήμερα, δηλαδή τότε, να κατανοήσει ένα άτομο το σύνολο των γεγονότων που θα συνέβαιναν στο μέλλον.

Για τον λόγο αυτό και παρέπεμψε στον νέο δάσκαλο εκ του διαχρονικού πνεύματος της αληθείας, προκειμένου καθένας που αναζητά την δική του διαδρομή στην ατομική του καθημερινότητα, να έχει ένα σύμβουλο για επίκαιρη ενημέρωση και όχι παρελθοντολογία. Διότι το παρελθόν και οι εμπειρίες των άλλων ή οι δικές μας μπορεί να είναι μια βάση, αλλά δεν είναι όλο το οικοδόμημα, το οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ατομικές μας ανάγκες επιβίωσης για κάθε εποχή του επίγειου βίου μας.

Και ο μόνος που μπορεί να ερευνήσει το παρόν, ξέροντας τα εφόδια που διαθέτουμε από το παρελθόν, είναι το πνεύμα της αλήθειας, όπως όμως αυτή αποκαλύπτεται κάθε στιγμή, προκειμένου να είναι αξιοποιήσιμη και όχι μόνο θεωρία. Και ο Χριστός προέβλεψε αυτή την παράμετρο, και εξήγησε ότι καθένας έχει ορισμένες αντοχές γνώσης και εμπειρίας, άρα δεν μπορεί να ξέρει τα πάντα. Το πνεύμα όμως της αλήθειας ξέρει τις ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου και ακόμη ξέρει καλύτερα τι συμβαίνει κάθε στιγμή και τι θα συμβεί κάθε στιγμή, άρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος για τις ατομικές μας ανάγκες διαχρονικά.

Δεν περιόρισε, δηλαδή, ο Χριστός την πληροφόρηση και την παιδεία μόνο σε όσα πρόλαβε να εξηγήσει στους δώδεκα εκείνους μαθητές του, αλλά άφησε απεριόριστα περιθώρια εμπλουτισμού του υφιστάμενου τότε εσωτερικού κόσμου των μαθητών του. Άφησε παρακαταθήκη ανοιχτή στις μελλοντικές ανάγκες για κάθε άτομο σε κάθε περιοχή του κόσμου μέσω του αιωνίου πνεύματος της αλήθειας. Ο Δάσκαλος Χριστός δεν ήταν υπερφίαλος, αλλά κατανοούσε ορθά το παρόν και προέβλεπε τα αναγκαία για το μέλλον. 

Το βασικό σχέδιο του ατομικού μας χάρτη της καθημερινότητας δεν είναι δικό μας. Το κληρονομούμε. Και μπορεί να θέλαμε κάποια άλλη κληρονομιά, ωστόσο αυτό είναι αδύνατο, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους δικούς μας γονείς με τους γονείς άλλων, που, κατά την γνώμη μας έχουν καλύτερη καθημερινότητα.

Με λίγα λόγια, η βάση του χάρτη έχει δοθεί και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετήσουμε τα δικά μας σημάδια πάνω στο σχέδιο που άκοντες έχουμε κληρονομήσει. Η μητρική γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, ο τόπος της κατοικίας μας, το κοινωνικό μας περιβάλλον και μυριάδες άλλες παράμετροι που επηρεάζουν την δική μας καθημερινότητα, συνήθως δεν είναι δική μας επιλογή, αλλά τις βρίσκουμε μπροστά μας. Και αυτό σημαίνει ότι πολλά αρνητικά, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και να βγούμε νικητές. Πολλά καλά και θετικά, πρέπει να τα καλλιεργήσουμε για να αυξηθούν και να φέρουν την θετική εικόνα που όλοι επιθυμούμε.

Δηλαδή, αντί να γκρινιάζουμε ως συνήθως, πρέπει να στρωθούμε στην δουλειά μας, προκειμένου να αλλάξουμε προς την νέα κατεύθυνση, εφόσον βέβαια μάς ενδιαφέρει η ζωή και το μέλλον. Η αποδοχή και παραδοχή της σημερινής πραγματικότητας είναι η καλή αρχή για αλλαγές. Η άρνηση της σημερινής πραγματικότητας, προμηνύει μεγαλύτερη φθορά και άγνοια εάν συνεχιστεί σε βάθος χρόνου.

Διότι, όπως τα καλά πράγματα αυξάνονται και φέρνουν όφελος, έτσι και τα πονηρά και επιζήμια φέρνουν ζημία, η οποία αυξάνεται εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας. Η χαρτογράφηση της ατομικής μας καθημερινότητας μπορεί να βρίσκει θετικές ή αρνητικές θέσεις κληρονομημένες από το παρελθόν, αλλά αυτό δεν είναι τελεσίδικο. Απομένει η δική μας δουλειά πάνω στον χάρτη, δηλαδή να αφαιρούμε όσα μάς πληγώνουν και να προσθέτουμε όσα φέρνουν βελτίωση στην δική μας καθημερινότητα. Όσο η ζωή συνεχίζεται πάντα υπάρχουν περιθώρια για εξέλιξη με την δική μας πλέον σφραγίδα και όχι των άλλων μόνον.

Και ο Χριστός αυτό ακριβώς ήρθε να κάνει. Να διδάξει τον τρόπο βελτίωσης των όσων έχουμε κληρονομήσει, και να δείξει νέους δρόμους και νέους ορίζοντες μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα αλλά με τις δικές μας υπεύθυνες προτιμήσεις και επιλογές. Η δική μας αδράνεια φέρνει στασιμότητα και επανάληψη. Η ατομική μας δυναμική εμπλοκή, φέρνει τα πράγματα στον δικό μας οδικό χάρτη, όπως καθένας τον εμπλουτίζει με τις δικές του προτιμήσεις και επιλογές.

Έτσι το παρελθόν δεν το αγνοούμε, αλλά δεν το αφήνουμε να κυριεύει δια παντός το δικό μας μέλλον. Αντίθετα, ο Χριστός εξήγησε ότι υπάρχει τρόπος και μέσα στην έρημο της ζωής να βρεθεί νερό μιας καλύτερης ζωής, εάν κάποιος το αναζητήσει, όχι κλαίγοντας για το παρελθόν, αλλά ατενίζοντας τους νέους ορίζοντες κάθε φορά που το άτομο μετακινείται από την σημερινή του θέση σε μια καλύτερη.

Η δική του διδασκαλία δεν θεραπεύει μόνο, αλλά και διδάσκει την αποφυγή των λαθών του παρελθόντος, υποστηρίζοντας κάθε καλό για το μέλλον. 

Εάν για τον κόσμο των αισθήσεων η χαρτογράφηση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, παρά τα εργαλεία που διαθέτει σήμερα η ανθρωπότητα, είναι απόλυτα κατανοητό ότι η χαρτογράφηση του εσωτερικού και ψυχικού μας κόσμου είναι ακόμη πιο μακριά. Διότι, εάν αυτά που βλέπουμε ή ακούμε και ψηλαφούμε δεν είμαστε σε θέση να δαμάσουμε την εξωτερική τους περιγραφή και λειτουργία, πόσο πιο δύσκολη είναι και παραμένει η περιγραφή και λειτουργία πραγμάτων μη ορατών;

Διότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα δεν είναι ορατά και μετρήσιμα, όπως είναι όλα τα αισθητά πράγματα του κόσμου. Πολύ περισσότερο, δεν είναι μετρήσιμες οι παράμετροι που συμβάλλουν στις μυριάδες σκέψεις, τις επιλογές και τις αποφάσεις που λαμβάνει καθένας μας κάθε στιγμή μέσα στην ατομική του καθημερινότητα. Από τον τρόπο που αντιδρούμε σε ένα κόκκινο φανάρι του δρόμου, έως την στάση μας απέναντι σε μια άδικη πράξη ή ένα πόμεμο με θύματα, όλα προϋποθέτουν μια λογική και μια βάση σκέψεων, από τις οποίες θα προέλθουν οι αποφάσεις για μια πράξη ή αντίδραση στην ατομική μας καθημερινότητα.

Και είναι γνωστό ότι στην ατομική μας καθημερινότητα δεν υπάρχει ρουτίνα, αλλά όλα μπορεί να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη, και ο κόσμος να έρθει ανάποδα. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός συνέστησε σε όσους ενδιαφέρονται να πάρουν απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της καθημερινής ζωής αλλά και του θανάτου, του Δικαίου και του αδίκου, να είναι σε διαρκή επιφυλακή, τη νήψη, διότι κανείς δεν γνωρίζει το άγνωστο και τις παραμέτρους που το διαμορφώνουν πριν γίνει αντιληπτό από όλους τους κοινούς θνητούς.

Η παραβολή των μωρών και φρονίμων παρθένων είναι απόλυτα διδακτική, για το πώς ο ίδιος ο Χριστός κατανοούσε την αγάπη και την ευθύνη απέναντι στην αλήθεια. Η αγάπη δεν μπορεί να παραβιάζει ανέμελα την αλήθεια, διότι η κρίση δεν είναι σίγουρη υπέρ της αγάπης. Και οι δέκα αγαπούσαν τον γαμπρό και προσκλήθηκαν στον γάμο. Κουράστηκαν να ετοιμαστούν. Η αμεριμνησία όμως κόστισε στις μωρές.

Διότι, και κουράστηκαν μέσα στην νύχτα να τρέχουν για εφόδια, και ξοδεύτηκαν στους εμπόρους, ωστόσο αυτό δεν λήφθηκε υπόψη από τον γαμπρό, ο οποίος ήθελε όχι μόνο την συναισθηματική αγάπη, αλλά και την εφαρμογή της κοινής λογικής και πρόνοιας για το μέλλον, αφού το μέλλον παραμένει άγνωστο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις σε χρόνο και τόπο, αφού αυτές οι εξελίξεις είναι εξαρτημένες από εξωγενείς παράγοντες μη ελεγχόμενους από το ίδιο το άτομο.

Καλύτερα, εννοούσε ο Χριστός να προνοείτε, παρά να τρέχετε την τελευταία στιγμή να καλύψετε τις νέες άγνωστες μέχρι τότε συνθήκες που προέκυψαν όταν εσείς είχατε πέσει σε βαθύ ύπνο αμεριμνησίας.