Ο τίτλος της εκπομπής δηλώνει την διπλή ικανότητα που έχει ο άνθρωπος, εσείς και εγώ, να διαχειριζόμαστε δυο πράγματα ταυτόχρονα και με απόλυτη προσωπική ευθύνη. Το ένα πράγμα βρίσκεται έξω από εμάς, το πεπόνι και το μαχαίρι, και το άλλο βρίσκεται μέσα μας και αυτό είναι η έμφυτη ικανότητα να παίρνω το πεπόνι, να το εξετάζω αφού το καθαρίσω από τις τυχόν εξωτερικές ακαθαρσίες, και κατόπιν με απόλυτη προσωπική ευθύνη να παίρνω και το μαχαίρι, ένα θανατηφόρο όργανο αλλά και πολύτιμο και απαραίτητο στην καθημερινότητα, και με το όργανο αυτό να επεμβαίνω προσωπικά, με δική μου αποκλειστική πρωτοβουλία, με δική μου τεχνική και προσωπική δύναμη, να τεμαχίζω και να διαμοιράζω τον καλό και γευστικό αυτόν καρπό. Στη μια περίπτωση τα εξωτερικά στοιχεία, πεπόνι – μαχαίρι, κάποιος έχει φροντίσει να παραχθούν και να βρίσκονται στη διάθεσή μου, στην άλλη μόνο εγώ γνωρίζω και μόνο εγώ αποφασίζω και μπορώ να επιστρατεύσω και να δαπανήσω από την προσωπική μου ικανότητα, για να πετύχω τον καλό τεμαχισμό, την καλή κατανομή και την καλή διάθεση της τροφής αυτής.
Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.
Η ζύμη
Χαρακτηριστικό της ζωής της πίστης είναι η αύξηση. Αύξηση σημαίνει πολλαπλασιασμός, μεγαλύτερο μέγεθος, μεγαλύτερη αξία. Κύριο συστατικό της καθημερινής ζωής της πίστης είναι η αύξηση συγκεκριμένων ταλάντων, συγκεκριμένων αγαθών τα οποία ο δημιουργός έχει τοποθετήσει γύρω μας και μέσα μας. Παίρνουμε δηλαδή τους θησαυρούς και τους επεξεργαζόμαστε προκειμένου να αυξηθούν και παράλληλα με την επεξεργασία να αυξηθεί η πείρα μας. Και είναι αυτονόητο ότι κάθε άνθρωπος που βαδίζει την πορεία της πίστης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θησαυροί χωρίς αναζήτηση και έρευνα δεν υπάρχουν. Οι θησαυροί, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή ζωή μας, είναι καλά τοποθετημένοι σε ασφαλή θησαυροφυλάκια και είναι προστατευμένοι από τους αδαείς και τους κακόβουλους. Πρώτα λοιπόν πρέπει κάποιος να βαδίσει την οδό της εμπιστοσύνης και αργότερα θα ανακαλύψει τους θησαυρούς, τους οποίους και πρέπει να επεξεργαστεί με τα εργαλεία που ο δημιουργός του έχει τοποθετήσει μέσα του, προκειμένου ο ίδιος πρώτα να απολαύσει και στη συνέχεια να αυξήσει τον πλούτο που του εμπιστεύτηκαν. Η αύξηση του πλούτου είναι το αποτέλεσμα της αποκάλυψης του Χριστού που μας διαβεβαίωσε ότι Εκείνος ήλθε προκειμένου όσοι αναζητούν να έχουν ζωή και να έχουν και περίσσευμα ζωής.
Τι 30, τι 60 τι 100!
Κανείς δεν είναι ανόητος ή αφελής και να μην καταλαβαίνει πολύ καλά ότι άλλο είναι το 30, άλλο είναι το 60 και φυσικά άλλο είναι το 100! Είτε αναφέρεται κανείς σε ηλικίες, είτε σε χρήματα ή άλλες αξίες της ζωής. Και είναι απολύτως επίσης σαφές ότι το μηδέν ή το ένα και το δύο απέχουν πάρα πολύ από το 30 και ακόμη περισσότερο από το 60 και το 100. Όλοι μετράμε τις αξίες με αριθμούς, με εκτίμηση μεγεθών, με ποσότητα που μπορεί να εκτιμηθεί με κατανόηση και συν – αντίληψη, δηλαδή όλοι να κατανοούμε το ίδιο πράγμα και να μην υπάρχει παρα-νόηση, δηλαδή λάθος κατανόηση. Αυτός είναι ο ανθρώπινος τρόπος με τον οποίο συν – εννοούμαστε, καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον τι θέλει να πει. Και αυτόν ακριβώς τον τρόπο της δικής μας λογικής χρησιμοποιεί ο Θεός για να δώσει το δικό του μήνυμα για το δικό του θέλημα, για το δικό του τρόπο που βλέπει, για τον δικό του τρόπο που αξιολογεί και επεμβαίνει όταν υπάρχει λόγος και ανάγκη. Το δικό του πλαίσιο αναφοράς και αξιολόγησης είναι ακριβές αλλά αγαθό, είναι σαφές αλλά συνοδεύεται από υπομονή έως ότου οι μαθητές του κατανοήσουν όχι τους αριθμούς αλλά το περιεχόμενο και την αξία του μεγέθους περιεχομένου.
Τα όρια της εμπιστοσύνης
Όταν κάποιος σου δίνει κάτι, σου εμπιστεύεται κάτι, αυτό αποδεικνύει ότι σε εμπιστεύεται, σε εμπιστεύεται βέβαια στο όριο που ο ίδιος κρίνει ότι αντέχεις την εμπιστοσύνη του και ποτέ απεριόριστα. Τίποτα άλλωστε στον φυσικό κόσμο δεν είναι απεριόριστο. Μεγάλο μπορεί να είναι, μεγαλύτερο μπορεί να γίνει, γιγαντιαίο μπορεί να είναι, αλλά απεριόριστο όχι. Τα μεγέθη που μπορεί να μετρήσει και να εκτιμήσει ο άνθρωπος είναι πάντοτε οριοθετημένα, άσχετα αν για λίγο καιρό – ίσως μερικές χιλιάδες χρόνια – φαντάζουν απεριόριστα. Η φύση και η κοινή λογική διδάσκει ότι όλα έχουν όρια. Και μέσα στα όρια κινούμαστε στην καθημερινότητά μας, και μέσα σε αυτά τα όρια κρινόμαστε. Οι προσωπικές μας δυνάμεις και δυνατότητες είναι περιορισμένες και οριοθετημένες, άσχετα αν μας έχει δοθεί η ικανότητα και η δυνατότητα να επεκτείνουμε συνεχώς τα προσωπικά μας όρια. Αυτό είναι δώρο του Δημιουργού μας που μας έχει προικίσει με το λαμπρό αυτό πλεονέκτημα να επεκτείνουμε συνεχώς τα όριά μας στη γνώση, στο καλύτερο, στο μεγαλύτερο, στο ωραιότερο και ο καθένας μπορεί να προσθέτει νέα όρια σε νέους τομείς που κρίνει ότι τον ενδιαφέρουν προσωπικά. Ο Δημιουργός έχει εφοδιάσει το δημιούργημά του με όλα εκείνα τα στοιχεία και εργαλεία που θα τον κάνουν αποτελεσματικό κάθε μέρα και περισσότερο.
Ο Γεωργός
Ο γεωργός είναι το φυσικό πρόσωπο που κατέχει τον κυρίαρχο και υπεύθυνο ρόλο σε κάθε γεωργική εργασία. Σπορά, θερισμός, καθαρισμός, εργαλεία, σπίτι, και για δεκάδες άλλες ασχολίες υπεύθυνος είναι ο γεωργός. Θέση κλειδί, θέση υπεύθυνη, θέση κατά την οποία τα λάθη και οι αρετές, οι αδυναμίες και οι ολιγωρίες έχουν καταλυτικές συνέπειες και για το καλό και για το αντίθετο. Χωρίς γεωργό δεν υπάρχει καλλιέργεια, χωρίς γεωργό δεν υπάρχει παραγωγή, δεν υπάρχει τροφοδοσία και εξέλιξη. Ο καλός γεωργός μεριμνά για κάθε μεγάλη ή μικρή λεπτομέρεια και η ευθύνη του είναι προφανής. Μόνο το ενδιαφέρον και η ικανότητα του γεωργού αποτελούν την εγγύηση της καλής λειτουργίας της καλλιέργειας και της παραγωγής. Ο γεωργός κρίνει, εκείνος αποφασίζει, εκείνος είναι υπεύθυνος για όλα. Η αξία του έργου του και η ευθύνη του για το έργο αυτό έχει καθοριστική και αναντικατάστατη σημασία.