Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η αντίδραση διαφόρων κοινωνικών ομάδων σε μέτρα και αποφάσεις των κυβερνήσεων προκαλεί τις απεργίες, δηλαδή την αποχή από την εργασία, και τους αποκλεισμούς δημοσίων αγαθών, δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, κλπ. Όταν δηλαδή μια ομάδα κρίνει ότι θίγονται τα συμφέροντά της, κηρύσσει απεργία, καλεί τα μέλη της να απέχουν από την εργασία, και κατά κανόνα προβαίνει σε δυναμικές κινητοποιήσεις. Αυτός ο ιδιότυπος εσωτερικός πόλεμος της σύγχρονης κοινωνίας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα ζητήματα της πίστης στον ζωντανό θεό, διότι ενώ για τα οικονομικά ή κοινωνικά μας συμφέροντα πληρώνουμε υψηλό κόστος και καταφεύγουμε ακόμη και σε σκληρές αντιδράσεις, δεν δείχνουμε ότι είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε το κόστος κατά της προσωπικής μας αδράνειας στα ζητήματα της πίστης στον ζωντανό θεό. Αντίθετα, δείχνουμε να απολαμβάνουμε την αδράνειά μας, δείχνουμε να μην μας ενοχλεί η στασιμότητα και η αδιαφορία, δείχνουμε ότι ενώ για τα αγαθά του κόσμου τούτου είμαστε πρόθυμοι να κουραστούμε και να αντιδράσουμε με υψηλό οικονομικό αλλά και κοινωνικό κόστος, στα ζητήματα της αδρανούς πίστης μας δεν έχουμε γνώμη και αποφασιστικότητα, δεν αντιδρούμε κατά της άκαρπης αδιαφορίας μας, μιας αδιαφορίας που όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερο μας απομακρύνει από την επίγνωση του Δημιουργού μας.

Επιμόρφωση σημαίνει μόρφωση σε εξέλιξη. Είμαι μορφωμένος, κατέχω γνώσεις και εμπειρία, είμαι αποτελεσματικός, αλλά θέλω να εξελιχθώ και άλλο, να προχωρήσω ένα βήμα πιο πέρα προς την τελειότητα, ένα βήμα καλύτερα από το σημείο που βρίσκομαι σήμερα. Δηλαδή, στην υπάρχουσα μόρφωσή μου, να προσθέσω κάτι παραπάνω, επι – μόρφωση, προσθέτω στην μόρφωση που ήδη έχω. Και αυτή ακριβώς είναι η σύγχρονη και επίκαιρη πραγματικότητα. Καθένας που δεν επι – μορφώνεται είναι καταδικασμένος στην στασιμότητα, την υποχώρηση, στην οπισθοδρόμηση, στην ελάττωση του πλούτου και τελικά στην ανέχεια, διότι οι άλλοι προχωρούν και εγώ μένω πίσω. Για τον λόγο αυτό και όλα τα σοβαρά ακαδημαϊκά ιδρύματα του κόσμου, προσφέρουν αμέτρητες ποικιλίες επι – μορφωτικών δυνατοτήτων, ώστε όποιος ενδιαφέρεται να βρίσκει την ευκαιρία για βελτίωση των γνώσεων και των ικανοτήτων του. Και αυτό ακριβώς είναι ένα σημείο που η διδασκαλία του Χριστού συναντά την διδασκαλία και την πρακτική των αρχαίων Ελλήνων, όπως ακριβώς περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων και είναι ένα στοιχείο κρίσιμο για την δική μας εξέλιξη ως άτομα και ως λαός. Διότι όπως σε όλα τα θέματα, έτσι και στα ζητήματα της πίστης, η απουσία της επιμόρφωσης και της εξέλιξης, οδηγεί αναπόφευκτα στην φτώχεια και την ανέχεια, δηλαδή στην εικόνα που όλοι ζούμε σήμερα.

Ο τίτλος αυτός δεν είναι δικός μου αλλά του ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος μας μεταφέρει την άποψη των αρχαίων Ελλήνων, για το πώς άκουσαν για πρώτη φορά τον απόστολο Παύλο στην αρχαία Αθήνα. Και είναι προφανές ότι η εμφάνιση του αποστόλου στην Αθήνα όχι μόνον δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά καθόρισε και σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις, όχι μόνον όσον αφορά την εξάπλωση του Ευαγγελίου, αλλά και την στάθμη στην οποία τοποθετήθηκε τότε – για πρώτη φορά – ο πήχης των προσδοκιών. Τα λεγόμενα δηλαδή του αποστόλου χαρακτηρίστηκαν από τους προγόνους μας ως “καινή διδαχή“, δηλαδή νέα διδασκαλία, προφανώς  “νέα” σε σχέση με όσα είχαν ακούσει μέχρι τότε στην πρωτεύουσα του πολιτισμού. Διότι η παρουσία της εβραϊκής συναγωγής στην αρχαία Αθήνα μνημονεύεται από τις Πράξεις των Αποστόλων, άρα οι σύγχρονοι τότε Αθηναίοι γνώριζαν την εβραϊκή διδασκαλία. Η άποψη λοιπόν ότι πρόκειται για μια νέα, καινή διδαχή, έχει βαρύνουσα σημασία, διότι καθορίζει με ακρίβεια και σαφήνεια το πώς εισέπρατταν οι αρχαίοι Αθηναίοι την διδασκαλία του αποστόλου. Επρόκειτο για καινή διδαχή, νέα διδασκαλία, νέο πνεύμα, η οποία είχε μεν για κέντρο την ανάσταση του Χριστού, αλλά με όρους που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί και κατανοητοί ακόμη και από τους αρχαίους σοφούς προγόνους μας.

Επίκαιρα ονομάζονται τα σύγχρονα γεγονότα, αυτά δηλαδή που συμβαίνουν σήμερα ή αυτή την περίοδο. Πρόκειται δηλαδή για γεγονότα που αρχίζουν και ολοκληρώνονται σήμερα ή βρίσκονται σε εξέλιξη σήμερα, αλλά έχουν αρχίσει από το παρελθόν, το χθες ή και ακόμη παλαιότερα. Και μπορεί βέβαια τα γεγονότα του παρελθόντος να μας επηρεάζουν σήμερα, ωστόσο εμείς κρινόμαστε με βάση τη σημερινή πραγματικότητα και όχι το παρελθόν. Καθένας μας δηλαδή παίρνει κατά κανόνα το μισθό του όχι με βάση το παρελθόν των προγόνων του, αλλά με βάση την σημερινή προσφορά του στην εργασία του. Αυτό είναι το υγιές και το αποτελεσματικό για την προσωπική μας ζωή και την καθημερινότητά μας. Και αυτή ακριβώς την πλευρά της ζωής, την ζωή δηλαδή που ανταποκρίνεται στην επίκαιρη πραγματικότητα και όχι στην επίπλαστη και φανταστική πραγματικότητα, θέλει ο Χριστός να κατανοήσουμε και να εφαρμόζουμε, ώστε η γνώση των Γραφών να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και η παρουσία του ζωντανού θεού στη ζωή μας να έχει ζωντανά και μετρήσιμα αποτελέσματα στην καθημερινότητά μας.