Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η απογοήτευση βασανίζει όλους τους ανθρώπους σε όλες τις εποχές της ανθρωπότητας και έχει σχέση με τις αποτυχημένες προσπάθειές μας. Κάθε φορά που επιχειρούμε κάτι και δεν πετυχαίνουμε, έρχεται μια έστω και μικρή, απογοήτευση. Ένα στοιχείο του πολύπλοκου εσωτερικού μηχανισμού μας, ο οποίος κρίνει και βαθμολογεί τις προσπάθειές μας και την επιτυχία ή την αποτυχία μας. Αυτός ακριβώς ο μηχανισμός ο εσωτερικός, είναι απόλυτα προσωπικός και κανείς στην ουσία δεν μπορεί να εμπλακεί. Εγώ πετυχαίνω στην προσπάθειά μου και εγώ έχω την ικανοποίηση. Εγώ αποτυγχάνω στην προσπάθειά μου και εγώ υφίσταμαι την απογοήτευση. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μπορεί να συμπονούν ή να χαίρονται μαζί μας, αλλά η απογοήτευση της αποτυχίας είναι μια εσωτερική πληγή που αποδυναμώνει την θέλησή μας, φέρνει κλίμα ηττοπάθειας, και σταδιακά χάνεται η εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου και στην προσωπικότητά μου. Και ενώ στον φυσικό κόσμο αποτυγχάνω, οι συνέπειες βασανίζουν τον εσωτερικό, τον ψυχικό μου κόσμο. Στη ζωή της ζωντανής πίστης τα στοιχεία της απογοήτευσης από τις αποτυχημένες μου προσπάθειες είναι μαθήματα και όχι παθήματα. Είναι προκλήσεις για επανάληψη της προσπάθειας και ενίσχυση της προσωπικότητας και όχι αρρωστημένες επικλήσεις απελπισίας.

Οι εξοπλισμοί έχουν σχέση με όπλα και πολέμους, αλλά και με κάθε αναγκαίο εφόδιο για την καθημερινή μας πάλη, για τον καθημερινό μας αγώνα επιβίωσης, είτε για τον βιοπορισμό είτε για την ψυχική μου αύξηση και ανάπτυξη. Όπως κάθε καλός στρατηγός μεριμνά οι στρατιώτες του να έχουν εφόδια και εξοπλισμό κατάλληλο για τον πόλεμο που τους αποστέλλει, όπως κάθε καλός πατέρας μεριμνά τα παιδιά του να έχουν τα αναγκαία για την ζωή τους, όπως κάθε καλός μάνατζερ μεριμνά η εταιρεία του να διαθέτει τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό για να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και να αντέχει στον σύγχρονο σκληρό ανταγωνισμό, έτσι και ο δημιουργός μας έχει μεριμνήσει για τα δικά μας εφόδια, για τον δικό μας εξοπλισμό που είναι απαραίτητος για να αντιμετωπίζουμε τα μικρά και τα μεγάλα εμπόδια, τις μικρές και τις μεγάλες προκλήσεις και πειρασμούς που αντιστέκονται στο δικό μας δρόμο, στο δικό μας προορισμό, στη δική μας θέληση. Μέσα στον καθένα μας υπάρχει από τον δημιουργό μας πλήρης πολεμική πανοπλία, όχι μόνον για να προστατευτούμε από τις επιθέσεις του εχθρού, αλλά και να διατηρήσουμε τα κεκτημένα, κατακτώντας καθημερινά τους νέους ορίζοντες που μας αποκαλύπτονται.

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα τα συμπληρώματα διατροφής κατακτούν όλο και περισσότερο την αγορά της δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής – και όχι μόνον, και η ζήτησή τους από τους ανθρώπους αυξάνεται σημαντικά. Είναι προφανές ότι τα προϊόντα αυτά, κυρίως ενώσεις διαφόρων στοιχείων από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε καθημερινά, βοηθούν και συμβάλλουν στην ευεξία και καλύτερη ισορροπία του ανθρώπινου οργανισμού και καθένας επιλέγει τους συνδυασμούς εκείνους που ικανοποιούν τις προσωπικές και ατομικές του ανάγκες. Αυτό το μάθημα, η προσπάθεια δηλαδή όλων να βελτιώνουμε την τροφοδοσία του οργανισμού μας με συμπληρώματα διατροφής για να έχουμε καλύτερη καθημερινότητα, είναι σπουδαίο ως επιχείρημα για την ζωή της πίστης, αφού και αυτή η ζωή έχει ανάγκη τα δικά της εφόδια, τις δικές της διατροφικές ισορροπίες και ο καθένας εξετάζοντας τον εαυτό του, καλείται να καλύπτει κάθε του οργανική ανάγκη πίστης. Άλλος έχει ανάγκη δύναμη, άλλος έχει ανάγκη υπομονή, και αυτό το γνωρίζει μόνον το άτομο. Και η απόφαση να πάρει οποιαδήποτε τροφή ή οποιοδήποτε συμπλήρωμα της ψυχικής του διατροφής, είναι απόλυτα προσωπική. Ο Χριστός συμβουλεύει αλλά δεν εξαναγκάζει. Ο Θεός υποδεικνύει και διδάσκει, αλλά η απόφαση και η ευθύνη των πράξεών μας είναι πάντα και αποκλειστικά μόνο προσωπική και ατομική υπόθεση.

Η εμπειρία που αποκτούμε με την πάροδο του χρόνου στη ζωή μας είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια βοηθά στην αποτελεσματικότητα των πράξεών μας, από την άλλη όμως μπορεί να γίνει συνήθεια και αιτία επιπολαιότητας και απροσεξίας με θλιβερές συνέπειες πολλές φορές. Ιδιαίτερα οι δραστήριοι και ισχυροί άνθρωποι βρίσκονται στο κέντρο του κινδύνου και για τον λόγο αυτό ο αυτοέλεγχος είναι απαραίτητο εργαλείο σε καθημερινή βάση. Ο ίδιος ο Χριστός, γνωρίζοντας τον μεγάλο αυτό κίνδυνο της υπερηφάνειας που δημιουργείται από τις επιτυχίες μας, συνιστά τον αυτοέλεγχο και καθορίζει το κριτήριο με το οποίο θα μετρούμε τις επιτυχίες μας. Όπως ο δούλος την εποχή εκείνη δεν αποκτούσε δικαιώματα γιατί είχε εκτελέσει τις εντολές του κυρίου του, έτσι και οι άνθρωποι της πίστης δεν αποκτούν δικαιώματα πίστης επειδή έπραξαν όσα ο Χριστός μας έχει υποδείξει να εκτελούμε για το δικό μας το συμφέρον. Η μη εκτέλεση φέρει νωθρότητα και αδράνεια. Η εκτέλεση για να αποκτήσω δικαιώματα έναντι των άλλων, φέρνει υπερηφάνεια, αυξάνει τον εγωισμό και το πνεύμα του θεού δεν ακολουθεί.

Σύνοψη είναι η περίληψη του περιεχομένου. Και μπορεί πολλές φορές η σύνοψη, η περίληψη, να προϊδεάζει για το περιεχόμενο, ωστόσο η ανακάλυψη του περιεχομένου είναι εκεί και περιμένει τον καθένα να το ανακαλύψει. Αυτό σημαίνει ότι η σύνοψη είναι απαραίτητη για ζητήματα που έχουν μεγάλο, εκτενές περιεχόμενο και για να γίνει η εισαγωγή μας στο ζήτημα αυτό το μεγάλο, πρέπει να γνωρίσουμε αρχικά την περίληψη και στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε βάθος, αναζητώντας το περιεχόμενο που δηλώνει η σύνοψη αυτή. Μόνο τότε έχει νόημα η περίληψη, όταν δηλαδή συνοδεύεται από ουσιαστικό εκτενές περιεχόμενο το οποίο καλούμαστε να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε. Στη ζωή της πίστης αυτό έχει κεφαλαιώδη σημασία, διότι με βάση την ιστορική πραγματικότητα, ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν να γραφούν όλες οι λεπτομέρειες των γεγονότων που περιγράφονται συνοπτικά στη Βίβλο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι της πίστης καλούνται αφού γνωρίσουν την σύνοψη των γεγονότων, στην συνέχεια να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο, κρατώντας στο ένα χέρι την καθημερινότητα της ζωής και στο άλλο χέρι τις οδηγίες της Βίβλου για το πως θα ζήσουν αποτελεσματικά τη ζωή της πίστης που εγγυάται όχι μόνο το σήμερα αλλά και το μέλλον της ζωής.