Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η έξοδος από το σπίτι μας δεν αποδεικνύει μόνο ότι ζούμε, ότι είμαστε ζωντανοί, αλλά αποδεικνύει και την πρόθεσή μας, αποδεικνύει το ενδιαφέρον μας, αποδεικνύει την προσπάθειά μας για κάτι άλλο, αποδεικνύει ότι όχι μόνο ζούμε αλλά έχουμε και στόχους, έχουμε πλάνα κοντινά και μακρινά, αποδεικνύει ότι ο νους και η συνείδησή μας είναι ενεργά και όχι νεκρά, αποδεικνύει τη διάθεσή μας να πληρώσουμε το κόστος με την κούραση, το κόστος με τη δαπάνη σε ενέργεια και χρήματα, το κόστος με τη σύγκρουση με το περιβάλλον μας που θέλει να είμαστε ακίνητοι και να μην ενοχλούμε, να μην ταράζουμε τα ύδατα και την ηρεμία των ζωντανών νεκρών. Η έξοδος από το σπίτι μας είναι βασική λειτουργία της καθημερινότητάς μας, είναι μια εικόνα γνώριμη αλλά είναι και η απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζει να υπάρχει και να παράγει κίνηση, ελπίδα, μεταβολή και πάνω από όλα πρόθεση για κάτι νέο, κάτι ουσιαστικό και καλύτερο από το χθεσινό.

Η κίνηση είναι συνώνυμο της ζωής. Κατά κανόνα όπου υπάρχει κίνηση αναγνωρίζουμε την παρουσία ζωής κατά την κοινή έννοια. Κανένας νεκρός δεν κινείται, κανένας νεκρός δεν μετακινείται αφ’ εαυτού. Οι ζωντανοί μετακινούνται, οι ζωντανοί αλλάζουν θέση, αλλάζουν απόψεις. Οι ζωντανοί αλλάζουν τα ενδύματά τους, αλλάζουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Οι ζωντανοί αλλάζουν το περιβάλλον τους, αλλάζουν το χθες. Οι ζωντανοί αλλάζουν το καλό στο καλύτερο, οι ζωντανοί μετακινούνται από το τώρα στο αύριο. Οι ζωντανοί αφήνουν πίσω αυτό που ήδη κατέκτησαν για να μετακινηθούν στο αύριο, από το γνωστό να μετακινηθούν στο άγνωστο, από την παρούσα θέση στην θέση της ελπίδας, από την κατάθλιψη στην αισιοδοξία, από το αδιέξοδο στη νίκη. Οι ζωντανοί είναι εκείνοι που από το χώμα θα μετακινηθούν στις ρίζες και από εκεί στον κορμό, στα φύλλα, στους καρπούς. Όλα αυτά είναι κίνηση, είναι μεταβολή, είναι αλλαγή, είναι μετα-κίνηση, είναι νέοι ορίζοντες, είναι η ελπίδα για το καλύτερο, η ελπίδα για το αύριο, η ελπίδα για τη λύση στα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η καθημερινότητα είναι αυτή που ο καθένας μας βιώνει στη ζωή του. Δεν είναι θεωρία αλλά είναι αλήθεια και πράξη. Και μόνο όταν η καθημερινότητα είναι αλήθεια και πράξη η ζωή έχει νόημα και αποτέλεσμα. Οι ανύπαρκτες εικόνες, η φαντασία, τα όνειρα και τα σχέδια είναι καλά, αλλά εκείνο που μετράει κατά πρώτο λόγο είναι η αλήθεια της ζωής μας, η καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας, οι εμπειρίες που αποκτούμε και στο τέλος της ημέρας μπορούν να συνοψιστούν και να κριθούν αν ήταν καλές και παραγωγικές ή ήταν ανόητες και στείρες. Κανείς δεν θέλει ο κόπος του να πηγαίνει χαμένος, ο χρόνος του να πηγαίνει χαμένος. Όλοι θέλουμε και κοπιάζουμε για να έχουμε αποτέλεσμα, να κεφαλαιοποιούμε τα κέρδη μας, να απολαμβάνουμε τον κόπο και το μόχθο μας. Αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική και αυτό κάνουμε και μεις. Αν λοιπόν μέσα στην καθημερινότητά μας υπάρχει προζύμι, αν υπάρχει ζωοποιός δύναμη που μεταβάλλει την ποιότητα και τη σύσταση της ζωής μας, προζύμι που δίνει γεύση και πλούτο, τότε ο ζωντανός θεός ενεργεί και τα αποτελέσματα είναι ορατά και στον άνθρωπο και στο περιβάλλον του.

Βασική αρχή της καθημερινότητάς μας είναι η κατανόηση, δηλαδή η καλή γνώση, η σωστή αντίληψη των γεγονότων και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο τα γεγονότα συντελούνται. Χωρίς καλή κατανόηση, χωρίς καλή γνώση, χωρίς σωστή αντίληψη των γεγονότων και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αυτά συντελούνται, όλοι γνωρίζουμε ότι κινδυνεύουμε με αποτυχία, κινδυνεύουμε με καταστροφή και πανωλεθρία. Αυτός είναι ο λόγος που πηγαίνουμε στα σχολεία, που μαθαίνουμε γραφή και ανάγνωση, που ζούμε κοινωνικά και όχι απομονωμένα. Στόχος δηλαδή της καθημερινότητάς μας είναι να κατανοούμε όλο και καλύτερα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και είναι γεγονός ότι όσο καλύτερα κατανοούμε, όσο βαθύτερα αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα, τόσο πιο αποτελεσματικοί είμαστε στη ζωή μας. Η κατανόηση, η γνώση, η επίγνωση και η θετική και αποτελεσματική εμπειρία αποτελούν τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο αύριο, αποτελούν εγγύηση μιας καλύτερης μέρας μέσα μας και στο περιβάλλον μας.

Οι άνθρωποι κατά κανόνα αναζητούμε το θεό όταν τον έχουμε ανάγκη. Και αυτό προφανώς δεν είναι κακό, είναι πολύ καλό, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετό και δεν εξαντλεί, ή μάλλον δεν αγγίζει καν, το θέμα της σχέσης του ανθρώπου με τον Δημιουργό του. Η σχέση με τον θεό, η σχέση με τον ζωντανό θεό, όπως και κάθε ζωντανή σχέση στηρίζεται σε αμοιβαιότητα, διαφορετικά δεν είναι σχέση αλλά είναι συναλλαγή, είναι εμπορική δοσοληψία. Η αληθινή σχέση, η ζωντανή σχέση, περιλαμβάνει συνομιλία, άρθρωση λόγου και ευήκοον ους,   κατανόηση, αντίληψη και συν-αντίληψη, περιλαμβάνει δεσμό και λειτουργία αισθημάτων αφοσίωσης, αναζήτησης με αμφίδρομα αποτελέσματα. Ο ζωντανός άνθρωπος έχει ανάγκη από τον ζωντανό θεό μέσα από μια ζωντανή σχέση, η οποία περιλαμβάνει κάθε είδους συνισταμένες, χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται αν μια τέτοια σχέση υπάρχει, αν λειτουργεί, αν παράγει καρπούς, αν προοιωνίζεται συνέχεια και μακρύ μέλλον, ή αν είναι ορατά τα σημάδια της γήρανσης, της κάμψης, της αποτυχίας και του τέλους.