Τα μεγάλα θαύματα και οι μεγάλες αλλαγές δεν προϋποθέτουν πάντοτε την ανάγκη για ηχηρές πράξεις και γεγονότα. Τις περισσότερες φορές οι μεγάλες αλλαγές έρχονται σχεδόν αθόρυβα, απαρατήρητα, σιωπηλά. Το γεγονός ότι αργότερα τα αποτελέσματα είναι εκκωφαντικά δεν σημαίνει ότι αντίστοιχη ένταση, δημοσιότητα και διασημότητα είχε και η πράξη από την οποία προήλθαν. Η περίπτωση της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού είναι χαρακτηριστική. Μια ιδιωτική συνομιλία, ένα φτύσιμο στη γη, ένας τυφλός που πλένεται σε μια μικρή δεξαμενή νερού, είναι όλες πράξεις και γεγονότα αθόρυβα, σχεδόν ιδιωτικά. Λίγοι συμμετέχουν στη δράση, λίγοι παίρνουν το λόγο, λίγοι αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς γίνεται. Πολλοί αργότερα θα προσπαθήσουν να καταλάβουν, να ερμηνεύσουν, να εξετάσουν, να κρίνουν και να κατακρίνουν ή να επαινέσουν. Στα μεγάλα γεγονότα οι πραγματικοί μάρτυρες είναι λίγοι. Στα αποτελέσματα όλοι θέλουμε να είμαστε παρόντες και να έχουμε γνώμη, ακόμη και όταν προφανώς δεν έχουμε αληθινή γνώση.
Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.
Ηλικία έχει
Στα εκ γενετής σκοτάδια, στα ελαττώματα, στα αδιέξοδα, στη φτώχεια και τις συμφορές που έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς και τους προγόνους – ελαττώματα, σκοτάδια και αδιέξοδα για τα οποία εμείς δεν ευθυνόμαστε, δεν είναι για να κλαίμε και να θρηνούμε τη μοίρα μας, δεν είναι για να ζούμε στη δυστυχία και την απογοήτευση, αλλά είναι προκλήσεις, είναι ευκαιρίες, είναι αφορμές για να προχωρούμε από την επιφάνεια στο βάθος, από το φαινόμενο στην ουσία, από την καθημερινή θλίψη, τη μιζέρια, την ηθική και ψυχική ήττα στην κατάκτηση και την εμπειρία της νίκης στην καθημερινότητά μας. Αν η οπτική μας γωνία μεταβληθεί και πίσω από το φαινόμενο αναζητήσουμε την ουσία, αν οπλιστούμε με πνεύμα όχι δειλίας και ηττοπάθειας αλλά με πνεύμα δυνάμεως και σωφρονισμού, αν οπλιστούμε με πνεύμα αναζήτησης, έρευνας και επιμονής, τότε θα ανακαλύψουμε τους θησαυρούς και τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω από την άρνηση, πίσω από τα ελαττώματα, τα αδιέξοδα και τις φαινομενικές συμφορές. Και τότε, όχι μόνο θα νικήσουμε, αλλά θα λαφυραγωγήσουμε τον εχθρό που μας τρομάζει και θέλει ηττημένοι και τυφλοί να τραπούμε σε φυγή και να επιστρέψουμε στο σκοτάδι και όχι στο φως, στη μιζέρια και όχι στην νίκη και την κατάκτηση.
Ωφέλιμη όχι επιζήμια
Η ωφέλεια είναι μια έννοια σχετική και η αξία της εξαρτάται από το κάθε άτομο. Κάτι που για μένα είναι ωφέλιμο, για κάποιον άλλον μπορεί να μην είναι. Μπορεί να είναι αδιάφορο ή ακόμη και επιζήμιο. Το προσωπικό στοιχείο λοιπόν είναι αυτό που εκτιμά την ωφέλεια ή την ζημία, το κέρδος ή την απώλεια. Και αυτή η κρισιμότητα της προσωπικής εκτίμησης, μας κάνει προσεκτικούς στις επιλογές μας. Διότι στην καθημερινότητα όλοι επιλέγουμε τα ωφέλημα και όχι τα επιζήμια. Αν η ωφέλεια είναι μεγάλη, το γνωρίζει μόνο εκείνος που έχει εφαρμόσει το σχέδιό του και εκτιμά τις συνέπειες. Αν ο στόχος ήταν καλός και η μέθοδος που εφάρμοσα ήταν επιτυχής, τότε σε κάθε περίπτωση, μπορώ να εκτιμήσω το αποτέλεσμα και να αξιολογήσω το κέρδος, το όφελος ή τη ζημία. Η ευθύνη λοιπόν είναι ατομική, η αξιολόγηση είναι ατομική και όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα που πρέπει να είναι το όφελος και όχι η ζημία.
Η έμπνευση
Η έμπνευση αποτελεί το κύριο μέλημα και την κύρια αναζήτηση όλων μας μέσα στην καθημερινότητα. Όλοι αναζητούμε ένα νέο στοιχείο, ένα ελκυστικό στοιχείο, που θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, που θα φέρει περισσότερη ευτυχία και θα καλύψει τις ανάγκες μας, πρακτικές, συναισθηματικές και πνευματικές. Όλοι γνωρίζουμε ότι κάθε ανακάλυψη οφείλεται σε μια έμπνευση, σε μια αχτίνα φωτός που φώτισε ξαφνικά το νου μας και γεννήθηκε κάτι νέο. Μετά όλοι απολαμβάνουμε τους καρπούς της ανακάλυψης, αλλά όλοι ξεχνάμε ότι η τιμή πηγαίνει στην έμπνευση και σε αυτόν που έδωσε την έμπνευση. Αν λοιπόν για τα αγαθά που προκύπτουν από μια ανακάλυψη αποδίδουμε τιμή στον άνθρωπο που έκανε την ανακάλυψη, είναι προφανές ότι μεγαλύτερη τιμή ανήκει σε αυτόν που έδωσε την έμπνευση, σε αυτόν που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να έλθει η έμπνευση. Και αυτόν πρέπει να ανακαλύψουμε και να του αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό.
Ο Θεός ομιλεί και καθοδηγεί
Η καθημερινή μας ζωή έχει σκοτάδια και φως, έχει ευκολίες και αδιέξοδα, έχει χαρές και λύπες, και θα μπορούσε κανείς να συμπληρώνει επ’ άπειρον καταστάσεις και προσωπικές εμπειρίες με αντίστοιχο περιεχόμενο. Όλοι μας βέβαια προτιμούμε τα θετικά και τα εύκολα και απομακρυνόμαστε από τα δύσκολα και τα δυσάρεστα. Και αυτή ακριβώς είναι η ανθρώπινη φύση. Προτιμά τα εύκολα και τα ωραία, αλλά απομακρύνεται από τα δύσκολα και τις ανηφόρες. Κάθε πορεία που απαιτεί πρόσθετη προσπάθεια, κατά κανόνα – υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα – δεν είναι η πορεία την οποία θα θέλαμε να πορευτούμε. Όλοι όμως συμφωνούμε ότι εκείνα που θυμόμαστε από τις δύσκολες ώρες είναι περισσότερα από εκείνα των ημερών της ησυχίας. Και αυτό δηλώνει ότι, αν και τα αποφεύγουμε, στα δύσκολα διαμορφώνεται η συνείδησή μας, στα δύσκολα γράφεται η προσωπική μας ιστορία, στα αδιέξοδα που πετύχαμε να νικήσουμε τις αντιστάσεις και να σταθούμε στα πόδια μας, εκεί το προσωπικό μας θερμόμετρο κατέγραψε τις πιο εξαιρετικές μας επιδόσεις και χάραξε με τη πυρακτωμένη σμίλη την εικόνα της επιτυχίας. Και αυτό καθορίζει τη ζωή μας. Οι ημέρες ανάπαυσης είναι το διάλειμμα και όχι ο στόχος.