Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η καθημερινότητα μας κουράζει. Η επανάληψη καταντά ρουτίνα χωρίς ενδιαφέρον.  Η έλλειψη νέου ορίζοντα στενεύει τα όρια της ζωής μας και οδηγεί σε απογοήτευση και μαρασμό, τόσο για τα ενδιαφέροντά μας όσο και για τις πράξεις μας. Όλοι έχουμε ανάγκη ανανέωσης. Όλοι θέλουμε μια νέα αρχή. Όλοι θέλουμε να ξεχαστεί το παλιό και να έρθει το καινούργιο, στις ιδέες μας, στις σχέσεις μας, στα όνειρά μας, παντού να φυσήξει άνεμος ανανέωσης και ανασχεδιασμού της ζωής και των στόχων μας. Όλοι ψάχνουμε για το καλύτερο, για το ανώτερο, για το τέλειο που θα φέρει ξανά το ενδιαφέρον για ζωή, ενδιαφέρον για νέους δρόμους, στις σκέψεις, στις πράξεις, στην παραγωγικότητά μας. Όλοι αυτό θέλουμε γιατί αυτό είναι το καλό, το ευάρεστο, το τέλειο. Και όσο δεν το πετυχαίνουμε, ο αγώνας μας στην καθημερινότητα εξακολουθεί να είναι ο ίδιος, κουραστικός, χωρίς αποτέλεσμα. Και η Ελπίδα μένει πάντα εκεί και περιμένει τις σωστές και αποτελεσματικές κινήσεις μας για να κατακτήσουμε τους στόχους μας.

Στην δική μας εποχή, περισσότερο από κάθε άλλη στην ιστορία, ξέρουμε όλοι μας ότι η γνώση ελευθερώνει. Από τον γιατρό που επισκεπτόμαστε και απαιτούμε να έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να μας ελευθερώσει από την ασθένειά μας, μέχρι τον πιλότο του αεροπλάνου που ταξιδεύουμε και τον οδηγό του αυτοκινήτου που μας μεταφέρει, όλοι θέλουμε να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, διότι η γνώση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε επιτυχία. Μάλιστα είναι γνωστό ότι όσο καλύτερα γνωρίζουμε ένα θέμα τόσο πιο άνετα το διαχειριζόμαστε. Και αυτό ισχύει και για την ψυχή και το νου μας. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο καλύτερα μπορούμε να διαχειριστούμε την καθημερινότητά μας χωρίς εκπλήξεις και αδιέξοδα. Και όσο καλύτερα γνωρίζουμε την αλήθεια και την αξία των δωρεών του θεού, τόσο περισσότερο επενδύουμε στη βαθύτερη γνώση και επιλύουμε τα πρακτικά ζητήματα που μας απασχολούν όχι με τον δικό μας, αλλά με τον τρόπο που ο ίδιος ο Θεός έχει θεσμοθετήσει για την καθημερινότητά μας.

Ανέκαθεν υπήρχε απόσταση κατανόησης μεταξύ των γενεών. Κάθε γενεά στην αρχή εκφράζεται διαφορετικά από την προηγούμενη. Αργότερα όμως και αυτή παραχωρεί τη θέση στην επόμενη και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε περίπου τριάντα χρόνια. Οι νέοι θεωρούν τους παλαιότερους αναχρονιστές και οι μεγαλύτεροι τους νέους επαναστάτες. Είναι όμως προφανές ότι εφόσον αυτό επαναλαμβάνεται, δηλαδή οι σημερινοί νέοι γίνονται αύριο και αυτοί αναχρονιστές για τους νεότερους, κάποιο μυστικό υπάρχει που συνδέει και αποσυνδέει τις γενεές των ανθρώπων μεταξύ τους και αυτό είναι η γήρανση του σώματος και τώρα η αλλαγή της τεχνολογίας. Άλλα τα ενδιαφέροντα του νέου, άλλα τα ενδιαφέροντα των μεγαλύτερων με αποτέλεσμα τη δημιουργία απόστασης αντιλήψεων για τα καθημερινά ζητήματα και όχι μόνον. Ασφαλής κρίκος για να διατηρείται η ομαλή σχέση μεταξύ των γενεών είναι η αξιοποίηση των στοιχείων εκείνων που έχουν αξία και για τους παλιούς και για τους νεότερους. Οι αξίες για την ζωή και μάλιστα οι αξίες για την καλύτερη δυνατόν ζωή είναι το καλύτερο στοιχείο που μπορούμε όλοι μας να καλλιεργήσουμε για το κοινό καλό. Και αυτές τις αξίες έχουμε ανάγκη να τις ανακαλύψουμε και να τις καλλιεργήσουμε και ως νέοι και ως μεγαλύτεροι.

Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από υποχρεώσεις και αμοιβές, από επιλογές και ανταπόδοση. Και η ευθύνη των επιλογών περιέχει δυο στοιχεία. Πρώτον την γνώση της ύπαρξης των επιλογών με το περιεχόμενο των επιλογών και δεύτερον την απόφασή μου για την μια ή την άλλη επιλογή. Και για τα δύο αυτά θέματα η ευθύνη είναι προσωπική. Κανείς δεν αποφασίζει για μας. Εμείς αποφασίζουμε και επιλέγουμε. Κανένας άλλος. Διότι είναι εύκολο να ρίχνουμε την ευθύνη σε άλλους αλλά είναι πολύ δύσκολο εμείς προσωπικά να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των επιλογών μας και των πράξεών μας. Αυτή όμως είναι η αλήθεια και όσο περισσότερο το αποδεχόμαστε, όσο περισσότερο αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των επιλογών και των πράξεών μας, τόσο περισσότερο ώριμοι γινόμαστε, έμπειροι γινόμαστε, σοφότεροι και αποτελεσματικότεροι. Αυτό χαρακτηρίζει τον ζωντανό από τον νεκρό. Ο ζωντανός καλείται να λαμβάνει αποφάσεις και να επιλέγει, ο ζωντανός κρίνεται, ο ζωντανός και ενεργός συμμετέχει στη ζωή και στο γίγνεσθαι με τις αποφάσεις και τις επιλογές του. Και καθένας μας λαμβάνει τις αποφάσεις του ανάλογα με την προσωπική του γνώση και κρίση. Και όσο ζούμε έχουμε περιθώρια να μεταβάλλουμε και να βελτιώσουμε τόσο τη γνώση μας όσο και την κρίση μας.

Υπερασπίζω σημαίνει ότι υψώνω μια ασπίδα (υπέρ – ασπίδα) πάνω από το κεφάλι σου και σε προστατεύω από τις επιθέσεις των εχθρών. Η ασπίδα ήταν ένα όπλο αμυντικό το οποίο μπορούσε να καλύπτει όλα τα μέρη του σώματος και η αξία του ήταν μεγάλη, διότι μπορούσε να κινείται και να προστατεύει πότε το ένα και πότε το άλλο μέλος του σώματος. Για τον λόγο αυτό και η έννοια του υπερασπίζω είναι πολλαπλή και αναφέρεται σε κάθε είδους επίθεση, ανεξάρτητα από τον στόχο του αντιπάλου. Πολλές φορές δηλαδή, ο άνθρωπος εξοπλίζεται αλλά δεν είναι δυνατόν να είναι απόλυτα ασφαλής διότι κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τα σχέδια του αντιπάλου του. Κατά συνέπεια, τα απροσδόκητα κτυπήματα πρέπει να καλυφθούν με κάποιο όπλο και αυτός ακριβώς ήταν ο ρόλος της ασπίδας, η οποία μπορούσε να μετακινείται άμεσα σε κάθε μέρος του σώματος που δεχόταν επίθεση. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτή η ευελιξία ήταν και είναι πολύτιμη, διότι σε κάθε κτύπημα μπορεί να προσφέρει ισχυρή προστασία και να κρατήσει ασφαλή και αλώβητο τον άνθρωπο που δέχεται μια επίθεση από τον εχθρό του. Σε μας φυσικά που δεν ζούμε στις συνθήκες του φυσικού πολέμου, η έννοια της προστασίας έχει μεγαλύτερη αξία, διότι οι επιθέσεις και οι αμυντικές ανάγκες είναι πολλές και κατά κανόνα άγνωστες, μια και ο εχθρός διαθέτει πλούσιο οπλοστάσιο και ποικιλία μεθόδων στις επιθέσεις του.