Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η γενναιότητα και η αποφασιστικότητα με την οποία καθένας που θέλει να γίνει πλουσιότερος σε ό,τι διαθέτει ήδη, είναι οι καθοριστικοί παράγοντες, οι οποίοι συμβάλλουν στην επιτυχία της ατομικής μας καθημερινότητας. Και αυτό δηλώνει εκ προοιμίου ότι, όποιος θέλει να αυξήσει τον πλούτο του, φυσικό ή ψυχικό και για όσους ενδιαφέρονται και για τον πνευματικό τους πλούτο, θα πρέπει να σταθμίζει τα δεδομένα στοιχεία κάθε στιγμή στην ατομική του καθημερινότητα.

Διότι, κάθε προσπάθεια πλουτισμού, ανεξάρτητα από την φύση του πλούτου, φυσικού ή πνευματικού, είναι ένα μακρύ ταξίδι με αφετηρία, διάστημα χρονικό που μεσολαβεί μέχρι την κατάληξη και απόδοση του αποτελέσματος. Καμιά κατάκτηση δεν υπάρχει, εάν το άτομο που ενδιαφέρεται δεν ξεκινήσει από το σημείο που βρίσκεται σήμερα, για να πάει σε μια καλύτερη θέση, καλύτερη βέβαια σύμφωνα πάντα με τις ατομικές του εκτιμήσεις και υπολογισμούς. Και εδώ είναι το πρόβλημα.

Διότι, όλοι οι άνθρωποι πασχίζουμε καθημερινά για κάτι καλύτερο, αλλά αυτό αργεί ή δεν έρχεται ποτέ, ή εάν έρθει, θα είναι μέσα από μεγάλες δυσκολίες και προσωπικό ερωτηματικά ή και αδιέξοδα. Και αυτό σημαίνει ότι όποιος αποφασίζει να ξεκινήσει μια πορεία βελτίωσης της ατομικής του ζωής, μπαίνει σε ένα δρόμο προς μια νέα κατεύθυνση, αλλά η αφετηρία ποτέ δεν αλλάζει. Το νέο είναι πάντα προς το νέο στόχο και όχι στην αφετηρία, την οποία απλά πρέπει το φυσικό πρόσωπο να την αποδεχθεί ως δεδομένη, προκειμένου να ξεκινήσει το ατομικό του ταξίδι.

Πολλές φορές έχουμε εντοπίσει όλοι, ότι επιθυμούμε κάτι καλύτερο, αλλά ή δεν ξεκινάμε ποτέ και μένει ως επιθυμία ανεκπλήρωτη, ή αγνοούμε την αφετηρία και τον σκοπό για τον οποίο ξεκινήσαμε και όλα καταλήγουν μάταια, διότι δεν είχαμε επίγνωση ούτε του τί πραγματικά θέλουμε, ούτε πώς θα μπορέσουμε να φτάσουμε στον στόχο για να κατακτήσουμε τους σκοπούς για τους οποίους ξεκινήσαμε.

Ο Χριστός εξήγησε ότι αυτά είναι αδιέξοδα, και δεν θα φτάσουμε ποτέ στον στόχο μας, εάν δεν έχουμε εφοδιαστεί με τα κατάλληλα εφόδια και τις αναγκαίες υποδομές, προκειμένου στην πορεία προς τον στόχο να μην ξεμείνουμε από εφόδια και ελπίδα, αλλά να φτάσουμε στον προορισμό μας με ασφάλεια και πληρότητα στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι συγκεκριμένο για κάθε φυσικό πρόσωπο. Διότι, άλλος επιθυμεί κατακτήσεις αισθηματικές, άλλος οικονομικές, άλλος επιστημονικές και καθένας ενδιαφέρεται για τους δικούς του σκοπούς. Στο τέλος της ζωής αυτό που μένει, εξήγησε ο Χριστός, είναι η ατομική και προσωπική πληρότητα και ικανοποίηση, και αυτό είναι το ουσιαστικό καταστάλαγμα της κάθε επιτυχημένης πορείας κάθε ζωντανού ανθρώπου πάνω στη γη. 

Επειδή η ανωνυμία και η επωνυμία είναι συνώνυμες με τον πλούτο, είναι χρήσιμο να δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας εάν η ανωνυμία ή η επωνυμία προσθέτει ή αφαιρεί από τον πλούτο που ήδη διαθέτουμε. Διότι, κανείς δεν γεννιέται “γυμνός” και από το μηδέν, αφού όλοι κληρονομούμε στοιχεία πλούτου ύπαρξης δεδομένων, τα οποία κάνουν την καθημερινή μας ζωή εφικτή, στο βαθμό που αυτή είναι δυνατή. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο τα ενδύματα με τα οποία προστατεύεται το νεογέννητο, αλλά είναι και ο σωματικός και ψυχικός του κόσμος, ο οποίος υφίσταται ήδη από την περίοδο της σύλληψης και της κυοφορίας από την μητέρα και τον πατέρα. Και αυτός ο σωματικός και ψυχικός “πλούτος” συντροφεύει το άτομο σε όλη την διάρκεια του επίγειου βίου του και αξιοποιείται κατά τις ανάγκες και τις διαθέσιμες ικανότητες κάθε φυσικού προσώπου.

Ο εγκέφαλος και ο νους που κατοικεί μέσα στο σώμα, είναι τα δύο στοιχεία, τα οποία σε συνεργασία με την θέληση του φυσικού προσώπου, μετατρέπουν τα φυσικά αυτά “δώρα του πλούτου”, από “απλά” υπαρξιακά στοιχεία σε δυναμικά στοιχεία, τα οποία μεταμορφώνουν σταδιακά ακόμη και τα ίδια τα πρωταρχικά στοιχεία που έχουμε κληρονομήσει εκ των προγόνων. Οι φυσικές, δηλαδή, καταβολές ενός ατόμου, δεν είναι το παν, αλλά είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες καθένας θα οικοδομήσει το ατομικό του “κατοικητήριο”, με το περιεχόμενο που ο ίδιος εμπλουτίζει τον δικό του “εσωτερικό και εξωτερικό παράδεισο”, ανάλογα με τις επιθυμίες και τις επιλογές του κατά την διάρκεια της ατομικής του καθημερινότητας.

Ο φυσικός μας εγκέφαλος δεν είναι μόνο νεύρα και πρωτείνες, αλλά είναι και ο υποδοχέας αθέατων διεργασιών, οι οποίες μεταβάλλουν και τροποποιούν τις λειτουργίες όλου του σώματος, αφού όλο το σώμα εξαρτάται από τις εντολές και τις εγκρίσεις του εγκεφάλου μας. Κανένα μέλος του σώματος δεν κινείται – στους υγιείς – χωρίς την θέληση και χωρίς την λειτουργική εντολή του εγκεφάλου, ο οποίος συλλέγει και σταθμίζει όλα τα φυσικά και ψυχικά δεδομένα εκείνης της στιγμής, προκειμένου η κάθε κίνηση να αποβαίνει σε κέρδος και όχι σε καταστροφή ή ζημία.

Και εδώ ακριβώς παίζεται το κρίσιμο “παιχνίδι” της ζωής. Η ορθή τροφοδοσία του εγκεφάλου με υλικά θετικής κατεύθυνσης, επιφέρει δυνατότητες επιλογών περισσότερες από ό,τι εάν είχε τροφοδοτηθεί με υλικά αρνητικής κατεύθυνσης. Διότι, ο φυσικός μας χώρος είναι απόλυτα δεδομένος και κανείς δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει, άρα αυτό που απομένει είναι η τροφοδοσία του φυσικού μας χώρου μέσα στο σώμα μας. Τα θετικά στοιχεία εάν βρεθούν σε κατάλληλο χώρο και τον κατάλληλο χρόνο, θα επιφέρουν θετικά αποτελέσματα. Το αντίθετο συμβαίνει όταν τα στοιχεία είναι αρνητικά ή ελλείπουν παντελώς και ο φυσικός μας νους παραμένει σε αδράνεια ή σε αυτοκαταστροφή.

Ο Χριστός εξήγησε ότι η ατομική μας πρόοδος και πλουτισμός είναι συνάρτηση των δύο παραγόντων. Από την μια των φυσικών μας δεδομένων, και από την άλλη των δώρων με τα οποία μπορεί το άτομο να τροφοδοτεί και να καλλιεργεί – να “εργάζεται” – το νου του για να μετατρέπει την καθημερινότητα σε καλύτερες προοπτικές του σήμερα και του μέλλοντος. 

Η προδιάθεση που έχουμε όλοι από την γέννησή μας, και κατόπιν η ελεγχόμενη διάθεση να πετύχουμε στην καθημερινή μας ζωή, είναι το κίνητρο για την μετακίνησή μας από το σήμερα στο αύριο, από το κακό προς το καλύτερο, από το παρόν στο μέλλον. Αυτό ακριβώς το στοιχείο που έχει τοποθετηθεί από τον δημιουργό μέσα στο εσωτερικό των κυττάρων και κατ’ επέκταση σε όλα τα στοιχεία και όργανα του σώματός μας είναι ένα πεδίο έρευνας για τον καθένα που ενδιαφέρεται να καταλάβει και να ζήσει την ζωή όπως ο ίδιος θα την ήθελε κάτω από τις πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες έχει βρεθεί και τοποθετηθεί τοπικά και χρονικά.

Παρεκκλίσεις από αυτή την παραδοχή της αλήθειας της ζωής, δηλαδή την παρουσία μέσα στον εσωτερικό μας οργανισμό της διάθεσης-θέλησης για κάτι καλύτερο στον ατομικό μας κλάδο, έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση του εαυτού μας, αλλά και την ορθή κατανόηση του περιβάλλοντος, κοινωνικού και φυσικού. Και είναι προφανές ότι, λάθος εκτιμήσεις αυτών των παραγόντων, δηλαδή της ατομικής μας θέλησης και των πραγματικών δεδομένων του ίδιου μας του εαυτού, θα επιφέρει και λάθος αποτελέσματα στο προσκήνιο της ατομικής μας καθημερινότητας. Διότι, η θέληση και οι διαθέσιμες ήδη ικανότητες-στοιχεία ή όσα από αυτά προλάβουμε να αποκτήσουμε στον σύντομο βίο μας, είναι οι ενεργές προεκτάσεις της ατομικής μας ζωής στο μέλλον, το εγγύς, το απώτερο ή και το αιώνιο, για όσους ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο, και δεν ενδιαφέρονται μόνο να περνάνε καλά σήμερα ή να αφήσουν στους απογόνους μια ανάλογη παρακαταθήκη.

Καθένας μας, δηλαδή, “καταστρώνει” και οργανώνει ένα ατομικό σχέδιο ζωής, ίσως χωρίς ποτέ να το συνειδητοποιεί, αλλά αυτό το σχέδιο εξελίσσεται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα και εφαρμόζονται πάνω σε αυτό οι νόμοι του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού και κοινωνικού μας κόσμου. Αυτό το οποίο πρακτικά όλοι εισπράττουμε τελικά, είναι το αποτέλεσμα αυτών των εσωτερικών και αθέατων εξωτερικά διεργασιών και των εξωτερικών μας πράξεων. Και όσο καλύτερα κατανοούμε τις εσωτερικές και αθέατες αυτές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του σώματός μας στις σκέψεις και τα συναισθήματα, δηλαδή πριν γίνουν αντιληπτές από τους τρίτους, τόσο λιγότερα λάθη κάνουμε, αποφεύγοντας τις αρνητικές επιλογές που μπορεί να βρίσκονται δίπλα μας, αλλά δεν θα προσφέρουν σε μένα, το ένα άτομο, την προσδοκώμενη ωφέλεια και τον αναμενόμενο καρπό.

Εάν παρακάμψω αυτή την εσωτερική διαδικασία ελέγχου και ενεργήσω “απερίσκεπτα”, η διδασκαλία του Χριστού διδάσκει, ότι τότε οι συνέπειες δεν επιδέχονται αλλαγές και η πραγματικότητα δεν θα ευνοεί την ανάπτυξη, όπως καθένας θα ήθελε στην ατομική του ζωή. Αντίθετα, η ώριμη σκέψη και η εμπειρία από τις δοκιμές που έχουμε ήδη κάνει, ίσως είναι η καλύτερη επιλογή στην δική μας καθημερινότητα. 

Η ανάπτυξη, ατομική και κοινωνική είναι μια διαδικασία που ξεφεύγει από τον ατομικό μας έλεγχο σε κάποιες κρίσιμες φάσεις της προόδου. Ενώ, δηλαδή, ελέγχουμε τα λόγια και τις δραστηριότητες, αυτό που δεν μπορούμε να ελέγξουμε ακόμη – και προφανώς θα αργήσουμε ακόμη – είναι οι εσωτερικές λειτουργίες του σώματος, δηλαδή όλες εκείνες που μάς κρατούν στην ζωή κατά την καθημερινή μας ζωή. Κανείς δεν ελέγχει την ροή του οξυγόνου και του αίματος, κανείς δεν ελέγχει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, και, γενικά, ό, τι μπορούμε να ελέγξουμε είναι η εξωτερική μας μόνο δραστηριότητα, όταν αυτή εξαρτάται από το άτομό μας και όχι από το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Αυτό δηλώνει ότι, όλες οι εσωτερικές μας λειτουργίες, είτε του φυσικού μας σώματος είτε του εσωτερικού-ψυχικού μας κόσμου είναι μεν αθέατες, αλλά αυτές καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε κάθε θέμα που μπορεί να μάς απασχολήσει κάθε στιγμή. Και αυτό αποτελεί πρόβλημα ατομικό, τόσο για να κατανοήσουμε τί συμβαίνει γύρω μας, αλλά να κατανοήσουμε και να ξέρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, προκειμένου η καθημερινότητά μας να είναι προς το συμφέρον και όχι προς ζημία.

Ενώ, δηλαδή, μπορούμε να μετακινήσουμε πράγματα ή να μετακινηθούμε εμείς σωματικά, όταν ερχόμαστε στον εσωτερικό μας κόσμο εκεί τα πράγματα δεν είναι σε κοινή θέα, αλλά λειτουργούν στο μη ορατό φάσμα της προσωπικότητάς μας. Και, φυσικά, το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ελέγξιμο, γιατί μεσολαβούν διάφοροι ορατοί και αθέατοι παράγοντες που μας εκτρέπουν από τον στόχο τον οποίο εμείς θα θέλαμε να πετύχουμε, και με τον τρόπο που εμείς νομίζουμε ότι θα είναι καλύτερα.

Αυτή η καθημερινή μας εμπειρία είναι το μεγάλο μάθημα της ατομικής μας ζωής, και καθένας καλείται να μαθαίνει κάθε μέρα και καλύτερα, πρώτα τον εαυτό του και τις ικανότητές του, και στην συνέχεια, τον γύρω κόσμο, φυσικό και κοινωνικό, ώστε να προσαρμόζεται στην αληθινή πραγματικότητα και όχι στην επίπλαστη ή την φανταστική. Τα λάθη, δηλαδή, δεν είναι “ουρανοκατέβατα”, αλλά τα διαπράττουμε εμείς οι ίδιοι, οι οποίοι και υφιστάμεθα τις συνέπειες, ανεξάρτητα από επιτυχίες ή αποτυχίες. Και αυτό ακριβώς είναι το μάθημα της διδασκαλίας του Χριστού: Να ελέγχετε τον εαυτό σας και το περιβάλλον στο οποίο θα κινηθείτε κάθε στιγμή, ώστε να ξέρετε τί είναι το καλύτερο για το άτομό σας, διότι οι συνέπειες θα εκπληρωθούν. Και εάν είναι θετικές, θα φέρουν κέρδος και αύξηση. Εάν είναι αρνητικές πάλι το κόστος θα βαρύνει εσάς και το κοινωνικό σας περιβάλλον. Τίποτα δεν είναι χωρίς συνέπειες πάνω στην γη, ακόμη και αν αυτό δεν είναι ορατό άμεσα δια γυμνού οφθαλμού. 

Η περιοδικότητα των επιτυχιών και αποτυχιών στην ατομική καθημερινή μας ζωή παίζει ζωτικό ρόλο στην αποφυγή λαθών και επανάληψη κερδών. Όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αλλά μαθαίνουμε και από τις επιτυχίες, όταν αυτές μάς φέρνουν κέρδος και μάλιστα όσο πιο μόνιμο και πολύτιμο γίνεται. Αποκτούμε, δηλαδή, μια πολύτιμη πείρα, η οποία αποτελεί και την βάση των μελλοντικών μας ενεργειών, εάν, βέβαια, θέλουμε να την αξιοποιήσουμε, μαθαίνοντας από την ατομική μας εμπειρία ή υιοθετώντας με επιτυχία τις εμπειρίες των άλλων.

Αυτός είναι ο κανόνας της καθημερινής ζωής όλων των ανθρώπων διαχρονικά πάνω στην γη. Δεν ανακαλύψαμε όλοι τον τροχό, αλλά όλοι ξέρουμε και μαθαίνουμε κάθε μέρα πώς να τον χρησιμοποιούμε στην ατομική μας καθημερινότητα. Και αυτός ο κανόνας, δηλαδή της χρήσης της δικής μας εμπειρίας ή της εμπειρίας των άλλων για το δικό μας έργο στην ατομικής μας καθημερινότητα είναι κρίσιμος παράγοντας για την κατανόηση του κόσμου, αλλά και του εαυτού μας. Η πείρα, επομένως, παίζει καθοριστικό ρόλο. Όχι μόνο η γνώση, αλλά η εμπειρική γνώση, δηλαδή η γνώση που αποκτήσαμε εμείς μέσα από την ατομική μας δοκιμή, ή η γνώση που δοκίμασαν άλλοι πριν από μας και μας άφησαν την δική τους παρακαταθήκη, ώστε όποιος κρίνει ότι τον συμφέρει και είναι για το ατομικό του καλό, να μπορεί να την αξιοποιεί στην δική του καθημερινότητα.

Αυτό το τελευταίο στοιχείο, δηλαδή η αξιοποίηση της εμπειρίας των άλλων για την ατομική μας ζωή είναι ο βασικός παράγοντας προόδου και πολιτισμού όλων των κατοίκων της γης διαχρονικά. Η γνώση υπάρχει και κυκλοφορεί ευρέως, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την σύγχρονη τεχνολογία. Ωστόσο, η γνώση δεν καταπιέζει κανένα και δεν επιβάλλει σε κανένα τις δικές της αρχές. Όποιος ενδιαφέρεται προσωπικά, μπορεί να μετατρέψει την υφιστάμενη γνώση σε προσωπική εμπειρία. Όποιος δεν ενδιαφερθεί δεν πρόκειται κάποιος άλλος να τον τιμωρήσει. Αυτοτιμωρείται από την δική του άγνοια και μένει πίσω, όταν άλλοι έχουν αξιοποιήσει την γνώση και την πείρα των άλλων και έχουν κατακτήσει νέους ορίζοντες.

Και επειδή αυτό είναι παγκόσμιος νόμος διαχρονικά, όλοι οι προοδευτικοί πολιτισμοί εφάρμοσαν αυτήν την απλή αλήθεια και κατέκτησαν τους δικούς τους ορίζοντες. Αυτό το μυστικό, εξήγησε ο Χριστός, είναι το πολύτιμο στοιχείο για  την βελτίωση της δικής μας ατομικής καθημερινότητας. Η γνώση υπάρχει και κυκλοφορεί. Το πώς, εάν, και ποιός και πότε θα την μετατρέψει σε εμπειρία και επίγνωση, εναπόκειται στην δική του προσωπική και ατομική ευθύνη. Η ελευθερία της γνώσης δεν μπορεί να δεσμευτεί από κανένα εκτός από εκείνον που δεν ενδιαφέρθηκε να την αξιοποιήσει.