Οι αμφιβολίες που υπάρχουν μέσα μας χάνονται μόνον όταν δοκιμάσουμε το ένα ή το άλλο, την μια ή την άλλη συνταγή. Ο αποκλειστικός δηλαδή τρόπος να εδραιώσουμε τις πεποιθήσεις μας και να αισθανθούμε ασφαλείς είναι να θέσουμε σε δοκιμασία τις γνώσεις μας, την εμπειρία μας, τα κατορθώματά μας, και χιλιάδες άλλα θέματα που μας κρατούν σε υποψία αποτυχίας. Και αυτή η δοκιμασία είναι πολύπλοκη και όχι πάντα απλοϊκή.

Διότι μπορεί στα δικά μας μάτια και στα δικά μας μέτρα να φαίνεται κάτι ότι είναι τέλειο, αλλά όταν το θέσουμε σε δημόσια κριτική, τότε μπορεί να φανούμε γελοίοι. Δεν είναι αρκετή δηλαδή η δική μας προσωπική άποψη, αλλά πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η γνώμη των ειδικών, του κοινού και, όταν πρόκειται για σοβαρά θέματα, τότε είναι αναγκαία και μια πιο διαχρονική ματιά, ένας πιο έμπειρος κριτικός να εκφράσει την άποψή του. Αυτό είναι που βιώνουμε καθημερινά στην ζωή μας, από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα, από τις συνταγές των τροφών μας έως τις δοκιμές για τον Covid – 19 και τα φάρμακα για την καταπολέμηση του καρκίνου.

Ωστόσο είναι προφανές ότι η ζωή μας δεν είναι μόνον ο φυσικός κόσμος και ο αγώνας μας να τον κατακτήσουμε και να τον κατανοήσουμε, προκειμένου να βελτιώνουμε την καθημερινότητά μας. Η ζωή μας έχει και άλλες παραμέτρους, βαθύτερες και ουσιαστικότερες και αφορούν όχι μόνον την απλή καθημερινότητα αλλά και την προοπτική του μέλλοντος.

Και φυσικά, την λογική μέθοδο που εφαρμόζουμε εμείς για να λύνουμε και να είμαστε βέβαιοι για την λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, εφάρμοσε και ο ίδιος ο Χριστός, διδάσκοντας τα θέματα του εσωτερικού μας κόσμου και την προοπτική της αιωνιότητας. Και είναι προφανές ότι αυτά τα δυο ζητήματα, η βελτίωση του εσωτερικού μας ανθρώπου και η κατανόηση του μη ακόμη ορατού μέλλοντος, είναι σύνθετες έννοιες. Είναι ζητήματα που απαιτούν προσοχή μεγαλύτερη από την ποσότητα του αλατιού ή του πιπεριού και της ζάχαρης που απαιτούνται για να είναι πετυχημένη η συνταγή ενός πετυχημένου γεύματος!

Διότι ο εσωτερικός μας κόσμος είναι ακόμη πιο πολύπλοκος από τον φυσικό κόσμο. Άρα, αν για τον φυσικό κόσμο και τις λειτουργίες του αφιερώνουμε απέραντη προσοχή και μυριάδες δοκιμές μέχρι που να πετύχουμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, για τον μη ορατό κόσμο του εσωτερικού μας ανθρώπου και τις προοπτικές του μέλλοντος θα πρέπει να αφιερώνουμε τουλάχιστον ίσης διάρκειας και προσπάθειας χρόνο και δύναμη, ώστε, όχι μόνον να κατανοούμε τις διαφορές του καλού από το κακό, του μέτριου από το άριστο, αλλά και να αποκτούμε την δύναμη να επιλέγουμε και να ακολουθήσουμε το καλό και το άριστο, παραμερίζοντας την μετριότητα που μπορεί αύριο να φέρει την αμφιβολία και την κατάρρευση των πεποιθήσεών μας. Ο ίδιος ο Χριστός στήριξε την πρακτική ζωή του όχι μόνον στα λόγια, αλλά και στην έμπρακτη εφαρμογή του περιεχομένου των λόγων. Και εκείνος είναι ο δάσκαλος και όχι οι άνθρωποι.

Η δοκιμή είναι στοιχείο της ζωής και όχι του θανάτου. Όσοι ζουν και κινούνται δοκιμάζουν. Οι νεκροί όχι. Άρα, οι δοκιμασίες είναι για τους ανθρώπους που αγαπούν και αναζητούν την ζωή και όχι τον θάνατο. Όσοι παλεύουν καθημερινά με τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, όσοι αναζητούν λύσεις στα καθημερινά – και όχι μόνον – προβλήματα που θέτει η ζωή, αυτοί είναι οι ζώντες.

Και όσοι αναζητούν λύσεις όχι μόνον για τα καθημερινά ζητήματα αλλά και για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, αυτοί προφανώς έχουν καλύτερες προοπτικές ζωής, αφού το βλέμμα και οι αναζητήσεις τους δεν περιορίζονται από τον φυσικό χρόνο, αλλά αναζητούν εξηγήσεις για τον μη ορατό, για τον μη μετρήσιμο χρόνο, μια διάσταση που μόνον η διδασκαλία του Χριστού προσφέρει, όταν φυσικά κάποιος έχει ενδιαφέροντα και είναι πρόθυμος να την κατακτήσει.

Διότι ο Χριστός δεν ήλθε να διδάξει μόνον την καλύτερη φυσική πορεία των 50 ή των 100 χρόνων ενός φυσικού προσώπου που γεννήθηκε στην παρόντα κόσμο, αλλά ήλθε να μας ανοίξει και μια νέα διάσταση ζωής, μιας ζωής που κινείται και γίνεται κατανοητή με τα παραδείγματα από τον φυσικό κόσμο, αλλά η δική της διάσταση δεν περιορίζεται από αυτόν.

Αν οι καθημερινές δοκιμασίες αντιμετωπιστούν ως δοκιμές για την εξάσκηση στην προοπτική του μέλλοντος, τότε και η καθημερινότητα βρίσκει τις δικές της απαντήσεις – τις καλύτερες που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, αλλά ανοίγεται και η στενή πύλη που οδηγεί σε άλλες εμπειρίες ζωής.

Διότι η ανάσταση του Χριστού δεν ήταν ένα φυσικό γεγονός, αλλά ήταν η διάνοιξη μιας στενής θύρας που την κρατούσαν κλειστή αρνητικές δυνάμεις της ζωής. Ήταν η ομαλοποίηση ενός βραχώδους τοπίου που οδηγεί στην τελειότητα. Μια τελειότητα που δεν ικανοποιεί μόνον εμάς προσωπικά, και δεν εκπληρώνει μόνον τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις σε θρησκευτικότητα και ευσέβεια, αλλά οδεύει με γνώμονα τις παραμέτρους του μη ορατού κόσμου, ενός κόσμου που ξέρουμε ότι υπάρχει, αλλά τον αγνοούμε, όπως αγνοούμε και το 95,1% του φυσικού μας κόσμου. Και διαπιστώνουμε σήμερα ότι αρκεί ένα μη ορατό μικρόβιο – covid – 19 – για να καταστρέψει όχι μόνον μια ανθρώπινη ζωή, αλλά να στείλει στον τάφο χιλιάδες και να φέρει τον φόβο του θανάτου σε δισεκατομμύρια άλλους.

Η ανάσταση του Χριστού έφερε την ελπίδα μιας νέας ζωής, με άλλη δύναμη. Μια δύναμη η οποία δεν κατοικεί μόνον στις κοινωνικές και φυσικές μεταβλητές της καθημερινότητας, αλλά κατοικεί στις πηγές του δημιουργικού πνεύματος και τροφοδοτεί με την δική του ενέργεια τις καθημερινές μας απαιτήσεις σε δράση, ζωή και εμπειρία της αιωνιότητας.

Η εκγύμναση των αισθητηρίων του ανθρώπου γίνεται αυτόματα μέσα από τις προσωπικές μας προσπάθειες και εμπειρίες. Όπως δηλαδή στο σώμα μας μαθαίνουμε μέσα από την εμπειρία όλες τις καθημερινές δεξιότητες, πχ. περπάτημα, χορός, πιάνο και χιλιάδες άλλα πράγματα που μας εξασφαλίζουν την πρόσβαση σε κοινωνικές και προσωπικές επαφές και τροφοδοσίες, έτσι συμβαίνει και με τον εσωτερικό μας κόσμο.

Όσο καλύτερα τον εξασκούμε, όσο περισσότερο επαναλαμβάνουμε τα ατομικά μας γυμνάσματα στην γνώση, την αρετή και δεκάδες άλλες προσωπικές διεργασίες, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έλθουν στο μέλλον, ακριβώς γιατί η έξις, η συνήθεια, η μηχανική επανάληψη χωρίς την απαίτηση ειδικής σκέψης, αυτή είναι που φέρνει την ωριμότητα στην εσωτερική μας ζωή, όπως συμβαίνει και με όλα τα άλλα πράγματα της πρακτικής μας καθημερινότητας.

Αρχικά η απλή γνώση γίνεται επίγνωση με την πάροδο του χρόνου, και μέσα από την πρακτική εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού, το φυσικό πρόσωπο μεταμορφώνεται και αποκτά και άλλα πολλαπλά χαρακτηριστικά.

Η νέα δηλαδή εμπειρία από την προσωπική μελέτη των Ιερών Γραμμάτων όχι μόνον φέρνει τα κέρδη από την γνώση, όχι μόνον φέρνει την διδασκαλία στον εσωτερικό μου κόσμο, αλλά φέρνει και τον έλεγχο, φέρνει και την επανόρθωση και φυσικά την πείρα και την παιδεία για την καλύτερη καθημερινότητά μου, αλλά που πλέον περιλαμβάνει και την προοπτική της αιωνιότητας.

Διότι όπως κάθε παιδεία κατευθύνει τη ζωής μας προς τον στόχο που έχουμε θέσει, έτσι και στα θέματα της κεντρικής μας ζωής. Όπως η εμπειρία και παιδεία στα μαθηματικά λχ δίνει στον ενδιαφερόμενο την βάση για να κατακτήσει τον στόχο του στην επιστήμη των μαθηματικών, αντίστοιχα το ίδιο συμβαίνει και στις αναζητήσεις μας για το μέλλον και τις ουσιαστικές παραμέτρους της ζωή μας γενικότερα.

Οι οδηγίες του Χριστού για την επιτυχία των στόχων της ζωής και όχι μόνον του επαγγέλματος, συντονίζονται μέσα από τα μαθήματα της φύσης και της κοινής λογικής, δυο παράγοντες που αποτελούν τα κλειδιά, την έμπνευση και την πηγή των πληροφοριών μας για την ζωή και όχι μόνον για το βιοποριστικό μας επάγγελμα.

Η διδασκαλία του Χριστού φέρνει πληρότητα για νέες κατακτήσεις και όχι εφησυχασμό και πλάνη για τις αξίες, την ποιότητα και το μήκος της προσωπικής μας ζωής.

Στα ζητήματα της πίστης, όπως και στην καθημερινή μας ζωή, οι δοκιμές είναι πολύτιμες και απαραίτητες. Όπως στην καθημερινή πρακτική μας μόνον μέσα από τις εμπειρικές μας δοκιμές προχωράμε στο επόμενο στάδιο, το ίδιο ισχύει και στα ζητήματα της πίστης, όχι της θεωρητικής αλλά της πρακτικής και εφαρμόσιμης μέσα στην καθημερινότητά μας.

Διότι η πίστη είναι μεν ένα εσωτερικό εφόδιο και μια εσωτερική λειτουργία του ατόμου, ωστόσο, δεν έχει αξία αν δεν μεταβληθεί σε πρακτική εκδήλωση μέσα στην ζωή μας. Διότι αυτό που φαίνεται, και κρίνεται από όλους εμάς στους άλλους, δεν είναι η μη ορατή πίστη και η λειτουργία της στον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά είναι η δραστηριότητα που ακολουθεί τις οδηγίες και την λογική της πίστης, και καταγράφεται ως πράξη, ως έργο του συγκεκριμένου ατόμου.

Αυτό δηλώνει ότι το εσωτερικό του κάθε ανθρώπου παραμένει άγνωστο στους γύρω, παραμένει μια εσωτερική μη ορατή διεργασία, και εμείς μπορούμε μόνον από τον καρπό, τα σταφύλια ή τα αγκάθια, να κατανοήσουμε το εσωτερικό, άρα και το ουσιαστικό περιεχόμενο της ζωής μας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός, μέσα από τις παραβολές προσπάθησε να μας εξηγήσει ότι το βάρος και η μεγάλη αξία έγκειται όχι στις πράξεις, αλλά στο εσωτερικό μας εργαστήρι, εκεί δηλαδή όπου εκκολάπτονται τα γεγονότα που θα εκδηλωθούν αργότερα. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, η οποία πρέπει να απασχολεί κάθε εχέφρονα άνθρωπο της πίστης στον δημιουργό, ο οποίος έχει και δίνει την ζωή στον άνθρωπο.

Μέσα μας λειτουργεί η κρίση, μέσα μας εκτιμούμε τα κέρδη ή τις ζημίες από την συμπεριφορά μας, μέσα μας κρίνουμε αν οι προηγούμενες ενέργειές μας είχαν το αποτέλεσμα που περιμέναμε – άρα συνεχίζουμε, ή επιστρέφουμε στην αρχή για μια νέα πορεία ζωής. Δικές μας είναι οι δοκιμές, εμείς αποφασίζουμε αν θα ακολουθήσουμε και στα ζητήματα της πίστης αυτό που εφαρμόζουμε σε κάθε καθημερινή μας ενέργεια. Δηλαδή πρώτα η δοκιμή, πρώτα η εκτίμηση των αποτελεσμάτων, και ύστερα η απόφαση για συνέχιση ή επιστροφή στις δοκιμές.

Κανείς δεν βλέπει και δεν ξέρει τι βάσανα έχουμε περάσει και τι κόπους έχουμε καταβάλλει. Σίγουρα όμως βλέπει το αποτέλεσμα και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται η σοφία και η κρίση μας, η υπομονή και επιμονή μας. Εκ του αποτελέσματος εκτιμώνται οι μύχιες σκέψεις και οι λειτουργίες της συνειδήσεώς μας, και από αυτό αποδεικνύεται η αγαθή ή πονηρή συνείδησή μας: η μια που θα μας οδηγήσει στην επόμενη φάση προς την τελειότητα και η άλλη που θα μας οδηγήσει στο ναυάγιο της πίστης.

Η δοκιμή ως πρακτική της καθημερινής μας ζωής είναι μια κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων και όλων των ηλικιών. Από τα βρέφη που δοκιμάζουν να σηκωθούν και πέφτουν, αλλά πάλι σηκώνονται μέχρι να το πετύχουν, μέχρι τα επιστημονικά εργαστήρια όπου πραγματοποιούνται χιλιάδες δοκιμές για να φτάσουμε σε επιτυχή κατάληξη, όλη η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από προσπάθειες να ξεπεράσει εμπόδια – (ακόμη και τον κορωνοϊό) – και να κατακτήσει νέες εμπειρίες που θα κάνουν την ζωή του καλύτερη.

Αυτό δηλώνει ότι τα tests, οι δοκιμασίες, οι εξετάσεις, δεν είναι μόνον θέμα της κοινωνικής μας διάρθρωσης, αλλά είναι και μια έμφυτη τάση που μας οδηγεί στην ωριμότητα και την επόμενη εμπειρία. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια κοινωνική ανάγκη, αλλά πρόκειται για υφιστάμενη προδιάθεση μέσα στην υπαρξιακή μας υπόσταση, η οποία, όταν εφαρμόζεται στην καθημερινή πρακτική μας ζωή, έχει βαρύνουσα σημασία και αξία, διότι μεταφέρει το φυσικό πρόσωπο από την αδράνεια στην δράση, από την αδιαφορία στο ενδιαφέρον, από την απάθεια στην ενεργό δράση μέσα στην καθημερινότητα.

Αυτό δηλώνει ότι μέσα μας, στο υπαρξιακό DNA μας, στις υπαρξιακές μας προϋποθέσεις και στα εφόδια ζωής, ο δημιουργός έχει τοποθετήσει την ενεργητική πρακτική του “δοκιμάζειν”, δηλαδή να μπορούμε να δοκιμάζουμε τα πάντα και στο τέλος να κρατάμε το καλό – (ή το κακό αν αυτό ικανοποιεί την διεφθαρμένη συνείδησή μας) – ως κανόνα της καθημερινής μας ζωής, άρα έχει τοποθετήσει μέσα μας και όλα εκείνα τα όργανα και τις λειτουργίες, από την μια για να αντέχουμε τις εξεταστικές δυσκολίες, και από την άλλη να παίρνουμε το μάθημα κάθε φορά, ώστε στις επόμενες δοκιμασίες να είμαστε πιο έμπειροι.

Και φυσικά αυτό δεν είναι θέμα μαθηματικών εξισώσεων, αλλά είναι θέμα της πρακτικής καθημερινής μας ζωής, διότι η κάθε μια μικρή επιτυχία στις εξετάσεις, μας φέρνει στο επόμενο στάδιο που οδηγεί προς την τελειότητα. Κατανοούμε δηλαδή ότι αυτό το εφόδιο που έχει θέσει ο δημιουργός μέσα μας δεν είναι παρωνυχίδα, αλλά είναι όργανο και συνισταμένη ζωής. Άρα, όσο καλύτερα κατανοούμε την ύπαρξη και λειτουργία της, τόσο και η ζωή μας παίρνει άλλο χαρακτήρα στην καθημερινότητα, απλούστατα, διότι η ωριμότητα που προκύπτει από τις εμπειρίες οδηγεί στην αναζήτηση συνετών βουλευμάτων, θετικών σκέψεων, αποκαλύψεων της αλήθειας των πραγμάτων, άρα σε μια ζωή μακράς πνοής και απρόσκοπτης προοπτικής.

Αυτή ήταν και η οδηγία του Χριστού για την καθημερινότητά μας: βλέπετε, προσέχετε, ελέγξτε, απορρίψτε, δοκιμάστε, κρατήστε το καλό και ωφέλιμο, μη φοβάστε τα tests, αλλά αξιοποιήστε την εμπειρία που προκύπτει από αυτά. Μην γκρινιάζετε για τις προκλήσεις της ζωής, αλλά αξιοποιήστε τις ως ευκαιρίες, για να κατακτήστε τις προϋποθέσεις για τις επόμενες επιτυχίες.