Τα χαρακτηριστικά κάθε δημιουργίας δεν δίνονται από κανέναν άλλον παρά μόνον από τον δημιουργό κατά την περίοδο του σχεδιασμού ενός έργου το οποίο πρόκειται να δημιουργηθεί.

Την στιγμή δηλαδή που αποφασίζεται να γίνει ένα έργο, μια δημιουργία, τότε, εκείνη την στιγμή αποφασίζεται και τι χαρακτηριστικά και για ποιο σκοπό δίνονται αυτά τα χαρακτηριστικά εφόδια στο συγκεκριμένο δημιούργημα.

Κάθε παρέμβαση εκ των υστέρων που δεν υπάρχει στον αρχικό σχεδιασμό από τον δημιουργό, είναι επικίνδυνη και αυτό είναι εύκολα αντιληπτό αν κάποιος αγοράσει ένα αυτοκίνητο και στη συνέχεια ο ίδιος θέλει να του αλλάξει τα χαρακτηριστικά του, είτε στην εξωτερική του εικόνα είτε στο πραγματικό εσωτερικό περιεχόμενο.

Για τον λόγο αυτό και η κατανόηση των λόγων της Βίβλου, των λέξεων που χρησιμοποιεί για να περιγράψει περιληπτικά και συνοπτικά αλλά όχι με απόκρυψη της αλήθειας, είναι πολύτιμη για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών πάνω στη γη.

Όσο κατανοούμε καλύτερα τον σχεδιασμό του δημιουργού για μας, το ανθρώπινο γένος, τόσο καλύτερα ανταποκρινόμαστε στον ρόλο μας μέσα στην εκάστοτε σύγχρονη κοινωνία και την ίδια στιγμή η καθημερινότητά μας παύει να είναι κόλαση, απλούστατα γιατί γνωρίζουμε τις κακοτοπιές και μπορούμε να τις αποφύγουμε.

Και αν και εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε τον θεό και δεν τον θέλουμε στη ζωή μας, ή έχουμε τόση ανάγκη που περιμένουμε ο ίδιος ο θεός να έλθει να μας πάρει από το χέρι για να παίξουμε τον ρόλο μας μέσα στην καθημερινότητα, ωστόσο αυτό δεν είναι ούτε αληθές ούτε φυσιολογικό.

Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για να είναι άρχοντας και να παίζει καθημερινά τον σωστό ρόλο του μέσα στην κοινωνία με προσωπική και ατομική ευθύνη και όχι επιρρίπτοντας σε άλλους τις δικές μας ευθύνες ή περιμένοντας ο ίδιος ο δημιουργός να παρέμβει. Λάθος.

Ο άνθρωπος έχει την εξουσία να είναι άρχοντας και από μας εξαρτάται να ανακαλύψουμε τον τρόπο που θα ξεφύγουμε από την δουλεία της καθημερινότητας.

Η προσήλωσή μας στην διατύπωση που χρησιμοποιεί η Βίβλος για την δημιουργία του σύμπαντος είναι πολύτιμη.

Διότι από την μια μπορούμε να εμβαθύνουμε στις πληροφορίες που μας δίνει – άρα να έχουμε καλύτερη εικόνα των μακρινών εκείνων γεγονότων, και από την άλλη γιατί μπορούμε να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ των ερευνών της φυσικής επιστήμης, δηλαδή της έρευνας του φυσικού κόσμου, από την έρευνα των ζητημάτων  της πίστης, τα οποία ενώ έχουν την ίδια αφετηρία προβληματισμού και αναζήτησης, στο τέλος η φυσική καταλήγει στην αξιοποίηση των φυσικών ικανοτήτων μας για την καθημερινότητα μόνον, ενώ η πίστη μας επιτρέπει να βλέπουμε τις φυσικές ανακαλύψεις ως μέρος μιας αποκαλυπτικής διαδικασίας και όχι ως το τέλος του κόσμου και των ανθρωπίνων αναζητήσεων.

Με την πίστη δηλαδή δεν παραβλέπουμε και δεν αρνούμαστε την αξία και σημασία των αποκαλύψεων της επιστήμης για τον φυσικό κόσμο, αλλά αντίθετα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες και την μεθοδολογία που χρησιμοποιεί, να ανακαλύψουμε δρόμους που οδηγούν πολύ πέραν του φυσικού ορίζοντα της καθημερινότητάς μας. Με λίγα λόγια η κατανόηση των λόγων της Βίβλου είναι ένα εφόδιο και ένας επιπλέον ανθρώπινος πλούτος που αναφέρεται όχι μόνον στον πλούτο και άνεση της καθημερινότητας, αλλά μας οδηγεί και στην αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού ο οποίος και μας δημιούργησε σύμφωνα με το δικό του πρότυπο για να μιμούμαστε την δημιουργικότητα και τα έργα εκείνου του ιδίου.

Δημιουργική σαφήνεια

Επειδή όλη η ανθρωπότητα έχει σήμερα στραμμένο το ενδιαφέρον της στις απαντήσεις της σύγχρονης φυσικής επιστήμης για το πως έγινε ο κόσμος, πως δημιουργήθηκε το σύμπαν, είναι προφανές για τους ανθρώπους της πίστης ότι θα πρέπει να έχουν και αυτοί στραμμένο το ενδιαφέρον τους στο ζήτημα αυτό.

Και επειδή η πίστη είναι μεν έμφυτο εφόδιο μέσα στη συνείδηση κάθε ανθρώπου και αυτό που διαφέρει από άτομο σε άτομο είναι ο βαθμός καλλιέργειας και αύξησης του συγκεκριμένου εφοδίου, για τον λόγο αυτό και οι άνθρωποι της πίστης καλούνται να βρουν τις απαντήσεις για το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος μέσα από την διήγηση της Βίβλου και κατανοώντας την περιγραφή της Βίβλου να θέσουμε μέσα στον άνθρωπο την σωστή ισορροπία και την ορθή κατανόηση των ανακαλύψεων του φυσικού κόσμου, ο οποίος είναι και αυτός κομμάτι της δημιουργίας του ίδιου δημιουργού.

Διότι απόρριψη των σύγχρονων ανακαλύψεων ισοδυναμεί με παρελθοντολογία που δεν προσφέρει απαντήσεις στα σύγχρονα ερωτήματα. Αντίθετα, κατανοώντας την περιγραφή της Βίβλου έχουμε ασφαλή διάσταση της αξίας όλων των ανακαλύψεων του φυσικού κόσμου, διατηρώντας όμως ακέραιη την πίστη μας στον δημιουργό, ο οποίος μέσα στην δημιουργία του έχει θέσει τους κανόνες και τους νόμους λειτουργίας με βάση τους οποίους το σύμπαν, το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται η καθημερινή μας ζωή, λειτουργεί από την εποχή της δημιουργίας.

Και επειδή κομμάτι της δημιουργίας είναι και ο άνθρωπος, το ένα φυσικό πρόσωπο, είναι προφανές ότι η κατανόηση των κανόνων και νόμων λειτουργίας του σύμπαντος είναι προσωπική και ατομική μας υπόθεση και καθένας ανάλογα με το βάθος της πίστης του και των απαντήσεων που έχει για το σύμπαν, άρα και για τον εαυτό του, ανάλογη είναι και η εικόνα του περιβάλλοντος άρα και του τρόπου αντιμετώπισής του στην καθημερινότητα.

Ορθή εικόνα για την δημιουργία και τον δημιουργό ισοδυναμεί με ορθή κατανόηση του εαυτού μας, των προσωπικών μας δυνατοτήτων, αλλά και των εξελικτικών μας προσδοκιών.

Δημιουργική σαφήνεια

Ότι η σαφήνεια της δημιουργίας, άρα και ο σχεδιασμός και οι διαδικασίες που εφαρμόστηκαν, δεν απαιτεί κανενός είδους απόδειξη είναι προφανές, διότι λειτουργεί εδώ και χιλιάδες – ή και δις εκατομμύρια – χρόνια χωρίς κανένα κενό ή σκοτεινό σημείο.

Αν εγώ έχω σκοτάδι και άγνοια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει φως και γνώση. Απλά εγώ ζω στον δικό μου μικρόκοσμο, τον εξωπραγματικό, τον κόσμο της δημιουργικής ασάφειας και όχι στον πραγματικό κόσμο της σαφήνειας και την κρυστάλλινης διαύγειας.

Η δική μου άγνοια δεν θεραπεύεται – όπως και καμιά άλλη σοβαρή ασθένεια – αν εγώ δεν πάρω την απόφαση να επισκεφτώ τον θεράποντα για να μου δώσει τις κατάλληλες οδηγίες για την θεραπεία μου.

Πρωταρχικό ωστόσο στοιχείο είναι να γνωρίζω τον βαθμό της δικής μου απόκλισης από την υγιή εικόνα που θα έπρεπε να έχω κλινικά, διότι αν αυτό δεν ισχύει, δεν γνωρίζω δηλαδή ποιο είναι το πρότυπο με το οποίο θα έπρεπε να ταιριάζω, τότε δεν έχω στόχους, συνεπώς και κάθε θεραπευτική αγωγή δεν μπορεί να έχει μόνιμο αποτέλεσμα.

Για τον λόγο αυτό και η προσπάθεια του Χριστού δεν ήταν να μιλήσει για ηθική καθημερινότητα μόνον, αλλά να υποδείξει και τον δρόμο προς την αναγνώριση του προτύπου με το οποίο θα πρέπει να συγκρίνω κάθε φορά την κατάστασή μου.

Ο ίδιος δεν υπέδειξε πρότυπα ανθρώπους, αλλά υπέδειξε τον ίδιο τον δημιουργό μας και κανέναν άλλον.

Η φράση “να γίνετε μιμητές του θεού” είναι χαρακτηριστική για το πως οι πρώτοι μαθητές του Χριστού κατανόησαν την διδασκαλία του ως προς το πρότυπο που θα πρέπει να εξετάζουμε, όπως οι καλοί αθλητές εξετάζουν όλα τα βίντεο των συναγωνιστών τους για να ξέρουν ποιον θα πρέπει να μιμηθούν ή να ξεπεράσουν.

Κάθε άλλη παρομοίωση με άλλα πρότυπα, προφανώς οδηγεί σε δημιουργική ασάφεια, και προφανώς μακράν των στόχων της κατανόησης της σαφήνειας της δημιουργίας και της κρυστάλλινης λογικής του δημιουργού.

Δημιουργική σαφήνεια

Μελετώντας την δημιουργία, δηλαδή τον φυσικό κόσμο, τον κόσμο που μπορεί να μετρηθεί και υποπίπτει στις αισθήσεις μας, βγαίνει το συμπέρασμα ότι αυτός που “έκτισε” αυτό το δημιούργημα και βάθος γνώσης είχε και απέραντη δύναμη και – κυρίως – ένα καταπληκτικό σχέδιο, καταπληκτικό με την ουσιαστική έννοια: δηλαδή να καταπλήσσει κάθε θεατή.

Και όπως κάθε σχέδιο και κάθε μεγάλος σχεδιασμός έχει αρχή μέση και τέλος, έχει στάδια εξέλιξης μέσα στο χρόνο και στον χώρο – ένα δένδρο αναπτύσσεται μέσα στα χρόνια αλλά αναπτύσσεται και μέσα στον χώρο του δάσους ή ενός κήπου – έχει στάδια ωρίμανσης και έχει και επιμέρους στάδια και σχέδια, έτσι και η δημιουργία του κόσμου έχει τους δικούς της κανόνες και τις δικές της εξελικτικές διαδικασίες, τις οποίες όλοι κατανοούμε και οι επιστήμονες τεκμηριώνουν με την έρευνα της επιστήμης τους.

Μέσα σε αυτήν την εξελικτική διαδικασία της ζωής εμφανίζεται καθένας μας, παίζει τον τοπικό και χρονικό του ρόλο για πενήντα ή εκατό χρόνια και εκεί ολοκληρώνεται ο ατομικός ρόλος μέσα στην ζωή, αλλά η ζωή συνεχίζεται με τις επόμενες γενιές, με τα υπόλοιπα δις εκατομμύρια ανθρώπων που συνεχίζουν εκείνοι πλέον το έργο πάνω στη γη.

Αυτό δηλώνει ένα μακρόπνοο – με τα δικά μας μέτρα και σταθμά – σχεδιασμό αλλά και “λειτουργία ειδικών αλγορίθμων” για την συνέχεια των πραγμάτων χωρίς εμένα, ο οποίος έχω ολοκληρώσει το δικό μου κύκλο πάνω στη γη.

Αυτή η δημιουργική σαφήνεια και καθαρότητα είναι πλέον γνωστή στην ανθρωπότητα και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτός ο καταπληκτικός “κόσμος”, αυτό το λαμπρό κόσμημα, ούτε τυχαίο ούτε ασήμαντο είναι, αλλά διέπεται από τους κανόνες της ζωής, όχι μόνον της δικής μου περιορισμένης χρονικά ζωής, αλλά και επέκεινα και προς τις δυο διαστάσεις: και προς το εναρκτήριο παρελθόν αλλά και στο μέλλον που θα υπάρχει χωρίς μεν την δική μου παρουσία πάνω στη γη, αλλά με την δική μου θέση στην ζωή που δεν ολοκληρώνεται στα πενήντα ή τα εκατό χρόνια.