Η κατάκτηση αφορά πάντοτε την απόκτηση κυριαρχίας-κυριότητας πάνω σε κάτι που δεν ήταν προηγουμένως στην δική μου κυριότητα και δεν μπορούσα να ασκήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου πάνω σ αυτό. Και όλοι κατανοούμε την διαφορά μεταξύ της ύπαρξης κάποιου αντικειμένου και της άσκησης της κυριότητας-κυριαρχίας πάνω σ αυτό.

Διότι όλα υπάρχουν, αλλά εμείς δεν συμμετέχουμε σε αυτά. Συμμετέχουμε μόνο σε ό,τι μας έχει παραχωρηθεί ή το έχουμε κατακτήσει με νόμιμο και ισχυρό τρόπο, και, από την άλλη, έχουμε την δύναμη να διατηρήσουμε τα δικαιώματά μας πάνω σ αυτό. Και εάν μεν το αντικείμενο είναι θέμα της απλής καθημερινότητας, πχ όλα τα πράγματα που χρησιμοποιούμε, τότε το θέμα είναι απλό και εύκολα διαχειρίσιμο. Όταν όμως περνάμε στα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα της ζωής, ελευθερία, εξουσία σώματος και ψυχής, αλλά και μυριάδες άλλα θέματα της δικής μας καθημερινότητας, τότε τα πράγματα είναι σύνθετα και δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα.

Διότι υπάρχουν και ανταγωνιστές και όχι μόνο συναγωνιστές, άρα θα πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός σε ότι αφορά τα δικαιώματά του. Διότι μπορεί και άλλοι να έχουν δικαιώματα, τα οποία εσύ αγνοείς και έτσι αρχίζουν οι έριδες και οι πόλεμοι με τις τραγικές τους συνέπειες στην ζωή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων. Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων, τα πράγματα μπορούν να υπακούσουν στην κοινή λογική και να αποφευχθούν ή να διακοπούν.

Το πρόβλημα τίθεται σε ένα βαθύτερο στάδιο, εκεί όπου γίνονται οι υπολογισμοί και οι εκτιμήσεις, ζητήματα τα οποία ποτέ κανείς δεν τα μαθαίνει, αλλά αυτά παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο στις αποφάσεις και στις εκτελέσεις των αποφάσεων στις οποίες οι δικές μας συμφορές αποτελούν την συνέπεια και την αντανάκλαση των υπολογισμών και των εκτιμήσεων που είχαν λάβει χώρα σε προηγούμενο στάδιο από τους εμπλεκόμενους. Και εμείς βλέπουμε τις ατομικές μας συμφορές, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να μάθουμε τους πραγματικούς λόγους, εξαιτίας των οποίων προέκυψαν οι αποφάσεις που έφεραν τις συμφορές στην ατομική μας ζωή.

Και εδώ χανόμαστε κυριολεκτικά. Διότι αποδίδουμε σε λάθος ανθρώπους ρόλους, τους οποίους δεν έπαιξαν ποτέ. Και αυτό οδηγεί στην κόλαση την ατομική μας καθημερινότητα. Διότι αναπαράγουμε την λανθασμένη εικόνα, και αυτή η αναπαραγωγή δημιουργεί ένα τοξικό περιβάλλον που δηλητηριάζει τις συνειδήσεις μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την γνώμη που έχουμε για τον κόσμο και τα γεγονότα.

Και ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στην θέση τους με την διδασκαλία του: τα φαινόμενα δεν λένε πάντα όλη την αλήθεια. Η αλήθεια κρύβεται πίσω από τα γεγονότα, και απαιτείται έρευνα, προκειμένου να φτάσετε στην πηγή και να έχετε μια καλύτερη εικόνα με περισσότερη αλήθεια. Εάν μένετε μόνο στην επιφάνεια, κινδυνεύετε να παρασυρθείτε στις επιθυμίες των άλλων, οι οποίες δεν είναι πάντα αγαθές, αλλά εμπεριέχουν και άλλες πλευρές ανόμων συμφερόντων, και αυτό μπορεί να σας οδηγήσει σε χάσιμο χρόνου και απώλεια της αλήθειας.

Μάθετε από εμένα και από την διδασκαλία μου, πώς να συμπεριφέρεστε στην ατομική σας καθημερινότητα, είπε ο Χριστός, ώστε να ανακαλύπτετε το καλύτερο για την δική σας εικόνα της αλήθειας. Διότι η ζωή δεν είναι μόνο ένα γεγονός, αλλά είναι μυριάδες μέσα στην καθημερινή σας ζωή, και όλα πρέπει να τα κατακτήσετε με την δική σας δύναμη, ώστε να ασκείτε την εξουσία πάνω σ αυτά. Ότι δεν σας αφορά, παραμερίστε το και προχωρήστε στον δικό σας στόχο με εμπιστοσύνη. 

Οι πιο δύσκολες κατακτήσεις αφορούν πράγματα που δεν φαίνονται με τα μάτια και δεν ανιχνεύονται με τις πέντε αισθήσεις. Διότι οι αισθήσεις, και κυρίως η όραση, προσθέτουν ένταση και ελκυστικότητα, και αυτό βοηθά στην εδραίωση της πεποίθησης για την ύπαρξη του στόχου, και αυτό είναι που όλοι εφαρμόζουμε στην ατομική μας καθημερινότητα.

Τα δύσκολα βρίσκονται στην μη ορατή σφαίρα, δηλαδή στις πεποιθήσεις, στις επιλογές και τις αποφάσεις που λαμβάνουμε καθημερινά, χωρίς να έχουμε ακόμη γνώση του θέματος, δηλαδή ουσιαστικά αναζητούμε να γνωρίσουμε το άγνωστο. Και αυτό είναι καταπληκτικό. Διότι διαθέτουμε, όπως αποδεικνύεται στην ιστορία αλλά και στην απλή μας καθημερινότητα, ότι δηλαδή το άγνωστο μάς ελκύει να το γνωρίσουμε, και φυσικά “θυσιάζουμε” και αφήνουμε πίσω όσα γνωρίζουμε και έχουμε κατακτήσει ήδη στην ατομική μας ζωή. Το άγνωστο, δηλαδή, δεν αποτελεί αιτία απιστίας προς τον στόχο, αλλά αντίθετα είναι το κίνητρο για την κίνηση προς την νέα κατάκτηση. Και αυτό αποδεικνύεται στην ατομική μας ζωή, διότι όσα ήδη έχουμε κατακτήσει τα κρατούμε, αλλά αναζητούμε και εκείνα που δεν έχουμε ακόμη, αλλά θα θέλαμε να τα κατακτήσουμε.

Αυτή η πρόκληση του άγνωστου έφερε στην ανθρωπότητα τους νέους κόσμους, είτε τους γήινους είτε τους επέκεινα της επιφάνειας της γης, με αποτέλεσμα να ζούμε εδώ και πολλούς αιώνες με τις κατακτήσεις που ήταν άγνωστοι στόχοι, αλλά κάποιοι τόλμησαν να υπερβούν τα εσκαμμένα και να στοχεύσουν πράγματα εκτός του ορατού και γενικά του αισθητού κόσμου που μάς περιβάλλει, ή λειτουργεί στο εσωτερικό του σώματός μας.

Έτσι πχ ανακαλύφθηκε η πτήση στον αέρα, και ταξιδεύουμε με αεροπλάνα, έτσι ανακαλύφθηκαν τα ορυκτά καύσιμα και οι λειτουργίες των μηχανών, έτσι ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός και ο ηλεκτρονικός κόσμος που μάς κατακλύζει τις τελευταίες δεκαετίες, και εκατοντάδες άλλες ανακαλύψεις, οι οποίες προέκυψαν μέσα από την επιθυμία για κάτι καλύτερο στην καθημερινότητα του ατόμου. Όλα αυτά προέκυψαν από την υπέρβαση των γνωστών και προέκταση της επιθυμίας του ατόμου να βελτιώσει την ατομική του καθημερινότητα.

Και είναι προφανές ότι αυτές οι ανακαλύψεις, δηλαδή η αποκάλυψη των φυσικών δυνατοτήτων που έχουν ως πηγή την φυσική σύσταση των επίγειων πραγμάτων, να φέρνουν την νέα εμπειρία όλων: από την απλότητα στην σύνθετη πραγματικότητα, από την απλή ανάγνωση στην επιστήμη και στην έρευνα, και γενικά την τάση να προχωρήσουμε από την επιφάνεια στο βάθος και να κατανοήσουμε τις λειτουργίες της φύσης, και να τις θέσουμε στην ατομική διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.

Εκείνο που παραμένει ανεκμετάλλευτο είναι το μη ορατό στοιχείο του ατόμου, δηλαδή οι λειτουργίες της θέλησης και των υπολογισμών, των επιλογών και των αποφάσεων, δηλαδή όλων όσων συντελούνται μέσα στο εσωτερικό του σώματος και καθορίζουν το παρόν και το μέλλον, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν τα έργα του παρελθόντος. Και αυτή η αδράνεια της έρευνας στον τομέα αυτό καθιστά το άτομο, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, δέσμια του παρελθόντος, το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά αναπαράγεται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι όλα προέρχονται από την μη μετάνοια, δηλαδή ότι δεν αποκηρύσσετε τα έργα του παρελθόντος, αλλά προσαρμόζεστε σε εκείνες τις αρνητικές πρακτικές, που οδήγησαν σε λάθη στο παρελθόν, αφήνοντας σήμερα ανεκμετάλλευτο τον υπαρκτό πλούτο του μη ορατού κόσμου που λειτουργεί μέσα σας, και μπορεί να φέρει νέους καρπούς στην ατομική μας καθημερινότητα. 

Οι ατομικές μας κατακτήσεις περνούν μέσα από το προσωπικό μας DNA. Εάν δεν περάσουν από εκεί, τότε είναι εξωτερικές παρεμβάσεις, που δεν εκφράζουν την δική μας βούληση, άρα και οι συνέπειες δεν καταλογίζονται στο άτομό μας, άσχετα από τις γενικότερες επιπτώσεις που μπορεί να επηρεάζουν και την δική μας ζωή. Αυτός είναι ο κανόνας. Και η προσωπική μας συνείδηση είναι σε θέση να διακρίνει κάθε φορά εάν συμμετέχουμε ή απέχουμε από μια πράξη, εφόσον δεν είναι για τις δικές μας ανάγκες.

Θέτοντας κάποιος ένα στόχο, και καταβάλλοντας προσπάθειες να τον κατακτήσει, αναλαμβάνει και την ευθύνη διαχείρισης της δικής του καθημερινότητας, και αυτό είναι απόλυτο. Διότι το ενδιαφερόμενο άτομο αποδέχεται ή απορρίπτει τα στοιχεία του περιβάλλοντος, κοινωνικού και φυσικού, και με βάση τις δικές του επιλογές πορεύεται προς τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει μέσα στην δική του καθημερινότητα. Οι άλλοι συμμετέχουν ή αποδοκιμάζουν. Το άτομο αποφασίζει για την πορεία προς τον δικό του στόχο ανεξάρτητα από την στάση των άλλων, διότι ο ίδιος έχει την ευθύνη της πορείας του και όχι οι άλλοι.

Και αυτό σημαίνει ότι εκτός από την γνώση του εαυτού μας, είναι απαραίτητο να ξέρουμε και την πορεία προς τον στόχο, ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε όσα είναι προς το συμφέρον ή οδηγούν σε περιπέτειες και αδιέξοδα την προσωπική μας ζωή. Ότι προσθέτει δύναμη και ασφάλεια σε όσα ήδη διαθέτουμε, είναι προφανές ότι είναι αποδεκτό. Ότι αφαιρεί δύναμη και ελαττώνει την ασφάλεια, πρέπει να περάσει από κόσκινο, ώστε να γίνει κατανοητή η παρουσία του στην ατομική μας ζωή.

Δηλαδή, κάθε αρνητικό που αφαιρεί δύναμη, πρέπει να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για προσωρινό φαινόμενο, άρα για παιδεία ζωής, και πρέπει να γίνει αποδεκτό για  σύντομο διάστημα. Κάθε αρνητικό όμως που αναστρέφει ή μάς αποστρέφει από την δική μας πορεία, πρέπει να απορρίπτεται και να μένει πίσω και μακριά από την δική μας πορεία. Και εδώ ο ρόλος της προσωπικής μας συνείδησης παίζει καθοριστικό ρόλο. Διότι δεν κρίνουν οι άλλοι, αλλά η δική μας συνείδηση, η οποία και θα υποστεί τις συνέπειες των όσων αποδέχεται.

Και αυτό έχει καθοριστική σημασία, διότι καθορίζει και την στάση του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των υπολογισμών, αλλά και την τελική μας αντίδραση σε όσα προκύπτουν μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Η κοινωνία πορεύεται τον δικό της δρόμο. Η δική μας συμμετοχή είναι δικό μας θέμα, εξήγησε ο Χριστός. Η διάκριση καλού και πονηρού δεν είναι έργο της κοινωνίας, αλλά της ατομικής μας συνείδησης, η οποία κρίνεται και απολαμβάνει τις συνέπειες στην προσωπική ζωή του κάθε ατόμου. Οι επιλογές από όσα προσφέρει η κοινωνία, όταν δεν επιβάλλονται δια νόμου, είναι στην δική μας ευθύνη να αποδεχθούμε ή να απορρίψουμε τα προτεινόμενα.

Πολύ περισσότερο, η δική μας ευθύνη για τις ατομικές μας επιλογές, σκιαγραφεί και τις διαθέσεις του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή της θέλησης και της βούλησης. Μπορεί να είμαστε φυλακισμένοι ή σε κατάσταση ομηρίας από ένα λάθος, αλλά η συνείδησή μας δεν παύει να λειτουργεί και να επιλέγει την δική μας απόφαση για το πρακτέο της προσωπικής μας ζωής. Οι άλλοι πορεύονται την δική τους πορεία για τους δικούς τους στόχους, και κρίνονται και αυτοί από τον ίδιο κριτή, την κοινωνία ή τον Θεό. 

Η απόκτηση δεν είναι κατάκτηση κατά την κυριολεξία. Έχουν βέβαια και οι δύο έννοιες την λέξη κτήση, κτήμα, αλλά η κατάκτηση αναφέρεται σε σπουδαιότερα θέματα, όπου, βέβαια, δεν πρόκειται για απλή ιδιοκτησία, αλλά περιοχή άσκησης συνολικής εξουσίας και κυριότητας.

Και μπορεί να μην κατακτήσουμε περιουσίες πάνω στην γη, σπίτια, χωράφια, πολύτιμα αντικείμενα, κλπ, αλλά αυτό που είναι στην ατομική μας ευθύνη είναι να κατακτήσουμε γνώσεις, οι οποίες θα φέρουν στην ζωή μας ελευθερία και αυτάρκεια. Διότι, όλα μέσα στο μυαλό μας λειτουργούν και ικανοποιούν ή δημιουργούν ελλείψεις, με αποτέλεσμα την απουσία της ατομικής μας ευτυχίας. Και αυτό είναι δυσάρεστο. Διότι ενώ ζούμε μέσα στην αφθονία – όπως καθένας εννοεί αυτή την αλήθεια – εν τούτοις αισθανόμαστε πάντοτε ότι κάτι μάς λείπει, και αυτή η έλλειψη φέρνει στενότητα στον εσωτερικό μας κόσμο και στειρότητα στις σκέψεις και στις ορθές επιθυμίες μας.

Διότι όποιος δεν έχει επιθυμίες είναι ήδη νεκρός, όπως και όποιος έχει λάθος επιθυμίες βρίσκεται σε λάθος πορεία. Διότι όλα τα πράγματα του κόσμου, ακόμη και αυτά που εμείς θεωρούμε – και είναι πράγματι – καλά, στο τέλος όλα μένουν εδώ και κανένας ποτέ δεν πήρε για πάντα κάτι από αυτά μαζί του. Ακόμη και αν έχουμε απογόνους και αφήνουμε καλά πράγματα – και όχι χρέη – στα παιδιά μας, εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε τίποτα απολύτως – και εδώ η έννοια του απόλυτου είναι απόλυτη δια παντός – αλλά τα αφήνουμε όλα πίσω, αν και έχουμε κοπιάσει για να τα κατακτήσουμε.

Ωστόσο αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια. Διότι μπορεί να μην παίρνει ουδείς (ουδέ ένας δηλαδή) κάποιο πολύτιμο αντικείμενο μαζί του, αλλά παίρνει τον χαρακτήρα και τον εσωτερικό του κόσμο, τουλάχιστον κατά την χριστιανική πίστη. Και εδώ τίθενται τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Γιατί να κοπιάζω, γιατί να προσπαθώ να κατακτήσω κάτι, αφού θα το αφήσω σε λίγα χρόνια πίσω μου και δεν θα το πάρω μαζί μου, διότι, προφανώς, δεν θα μου είναι αναγκαίο εκεί που πηγαίνω; Και αυτό το αδυσώπητο ερώτημα πλανάται στις ψυχές κάθε ανθρώπου όταν γίνει ώριμος και έχει κατακτήσει όσα του χρειάζονται για μια αξιοπρεπή καθημερινότητα.

Αυτά, τα ίδια ερωτήματα είχαν και οι άνθρωποι της εποχής του Χριστού, και αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία απάντηση. Μάταια όλα, όταν αφορούν μόνον τον επίγειο βίο καθενός ανθρώπου. Αυτός ήταν και ο λόγος που λίγοι άνθρωποι την εποχή του Χριστού ακολουθούσαν με υψηλό καθημερινό κόστος, οικονομικό και κοινωνικό έναν δάσκαλο, που έλεγε κάτι πιο πέρα από το αυτονόητο. Δηλαδή, πέρα από τον τρόπο με τον οποίο θα αποκτήσω μόνο τα προς το ζην αναγκαία. Διότι εκείνοι βίωναν, όπως και πολλοί σήμερα βλέπουν, έναν κόσμο με μια καθημερινότητα πνιγμένη στην απληστία μας, στον εγωκεντρισμό μας και την αδικία, ενώ προφανώς υπάρχουν περιθώρια επέκτασης του ατομικού μας ορίζοντα πέραν από τα καθημερινά και τα αναγκαία με άδικο και μισητό τρόπο. Και ο Δάσκαλος Χριστός εξήγησε τα αυτονόητα.

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει στην κοινωνία που ζούμε καθημερινά, εάν δεν αλλάξει ένα, το καθένα άτομο που αισθάνεται το άδικο και την μισητή απάτη σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το άτομο συνιστά την κοινωνία. Το άτομο φέρνει το φως. Το άτομο δροσίζει με την αλήθεια τον σύγχρονο κάθε μέρα κόσμο.

Το φως διαδίδεται, αλλά έχει πάντα μια αφετηρία και μια ευθεία πορεία προς την μείωση και απομάκρυνση του σκότους και του μίσους που κυοφορούμε όλοι μέσα μας, μέχρι που να ανακαλύψουμε ότι εκτός από τις τροφές και την προστασία, όλα τα άλλα είναι θέματα έκτασης και έντασης, που το άτομο καθορίζει τα μεγέθη και όχι η ανώνυμη κοινωνία. Αυτό είναι το μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού για όποιον αναζητά απαντήσεις για τα ερωτήματα του μέλλοντος, αλλά και για τα αδιέξοδα του παρελθόντος. 

Οι κατακτήσεις στην ατομική μας καθημερινότητα, ανεξάρτητα από αυτή καθ αυτή την ουσία της κατάκτησης, είναι ένα μεγάλο προσωπικό μάθημα για το πώς κατακτούμε πράγματα που επιθυμούμε.

Διότι, μπορεί η επιθυμία και ο στόχος να είναι σήμερα κάτι απλό ή απλοϊκό, ωστόσο από την προσπάθεια που θα καταβάλλουμε, προκύπτει ένα πολύτιμο όφελος για τον ατομικό μας χαρακτήρα και την συμπεριφορά της υποστάσεώς μας, δηλαδή του εσωτερικού μας πραγματικού κόσμου και όχι μόνο του εξωτερικού και φαινομενικού.

Διότι, όταν υπάρχει ένας αγαθός στόχος, και υπάρχει και αγαθή συνείδηση του προσώπου που επιθυμεί την κατάκτηση αυτού του αγαθού στόχου, τότε και οι αποτυχίες είναι πολύτιμες. Διότι πίσω από την αποτυχία της στιγμής ή της περίστασης, σφυριλατείται ένας εσωτερικός χαρακτήρας υπομονής, ώστε η ελπίδα για την κατάκτηση του αγαθού στόχου να μετατρέπεται σε αισιοδοξία και πίστη στην κατάκτηση, άρα και αλλαγή των μεθόδων, οι οποίες μάς οδήγησαν στην προηγούμενη αποτυχία της κατάκτησης.

Και αυτό είναι πολύτιμο. Διότι προκαλεί ενδιαφέρον και παρακινεί όλο το εσωτερικό μας “σύστημα” της θέλησης και της προόδου, ώστε να κατανοήσει τα λάθη, και να υιοθετήσει νέα μέθοδο για την επιτυχία στην επόμενη προσπάθεια. Αυτό λοιπόν το κέρδος από την ατομική μας προσπάθεια μέσα στις καθημερινές μας επιδιώξεις για κατακτήσεις έστω και μικρών στόχων, μάς οδηγεί σε μαθήματα για μεγαλύτερες κατακτήσεις σπουδαιότερων στόχων, οι οποίοι πλέον δεν θα είναι απλοί και απλοϊκοί, αλλά θα είναι για μεγαλύτερα και ουσιαστικότερα ζητήματα της ζωής, όπως είναι η  ποιότητα, αλλά και το μήκος της ατομικής μας ζωής.

Διότι, εκόντες άκοντες, όλοι εργαζόμαστε να κατακτήσουμε ένα στόχο σήμερα, αλλά αυτός ο στόχος δεν είναι αποκομμένος από την συνολική προσπάθεια της ζωής μας για ένα καλύτερο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο ή και αιώνιο για όσους έχουν τέτοιες επιδιώξεις. Και είναι προφανές ότι όπου θέσει κάποιος τους ατομικούς του στόχους, μέχρι εκεί και θα φτάσει. Άρα, καλό και ωφέλιμο είναι οι ατομικοί μας στόχοι στην προσωπική μας καθημερινότητα να μην έχουν αποκλεισμούς, αλλά να αφήνουν περιθώρια και για ευρύτερους ορίζοντες, κατά τις ατομικές μας επιθυμίες και ανάγκες. Διότι, εάν εμείς βάζουμε όρια, αυτό σημαίνει ότι δημιουργούμε ένα πλέγμα αρνητικό για το μέλλον. Αντίθετα, μια ελεύθερη σκέψη και ένας ανοιχτός σχεδιασμός ζωής, αφήνει ελεύθερο τον ορίζοντα του μέλλοντος, διότι κανείς δεν γνωρίζει τι θα φέρει αύριο η ημέρα.

Και αυτό ήταν το μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού. Ήρθα, είπε, να φέρω ένα καλύτερο μέλλον με τις ορθές επιλογές σας, αλλά και να καλλιεργήσω την πίστη και την αισιοδοξία σας για κάτι σπουδαιότερο, το οποίο μπορεί σήμερα να μην σας απασχολεί, αλλά είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα το χρειαστείτε κάποια στιγμή. Διότι, μπορεί να πετύχετε πολλά και καλά τώρα στην καθημερινότητά σας, αλλά είναι βέβαιο ότι θα χρειαστείτε και εφόδια για ένα μακρύτερο μέλλον, το οποίο θα επεκτείνεται και πέραν του τάφου, στην προοπτική της αιωνιότητας. Και αυτή την διδασκαλία την επικύρωσε ο ίδιος με την Ανάστασή του από τους νεκρούς.