Ο όρος “αξίωμα” είναι μια σύνθετη έννοια και χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα με διαφορετικό κάθε φορά περιεχόμενο. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση περιλαμβάνει και την έννοια της “αξίας”, δηλαδή της τιμής που αποδίδουμε σε κάτι ή σε κάποιον. Και αυτό αφορά τόσο τον άνθρωπο που δέχεται το “αξίωμα”, όσο και το ίδιο το περιεχόμενο του “αξιώματος”, την μετρήσιμη δηλαδή αναλογία σε χρήμα ή κοινωνική προβολή. Και προφανώς με βάση αυτή την λογική λειτουργούμε όλοι στην καθημερινότητα.

Ωστόσο, ο Χριστός έβαλε μια νέα – και σπάνια θα έλεγα ακόμη και σήμερα – παράμετρο, η οποία μας εκπλήσσει για την απλότητα, αλλά και για την δύναμη που αυτή εμπεριέχει για το μέλλον της προσωπικής μας ζωής. Διότι στο τέλος καθένας μας παίρνει αυτό το αντίτιμο του αξιώματος που αναλογεί στις προσωπικές του επιθυμίες και επιδιώξεις και τίποτα περισσότερο, άσχετα αν το αξίωμα είχε περισσότερα στοιχεία και μεγαλύτερο περιεχόμενο.

Και ενώ εμείς θεωρούμε ως ανώτατο αξίωμα όσα η ανθρώπινη κοινωνία προβλέπει και διανέμει κατά την δική της κρίση, έρχεται ο Χριστός να προσφέρει μια νέα προοπτική, χωρίς βεβαίως να καταργεί ή να υποτιμά τα υφιστάμενα κοινωνικά δεδομένα. Και αυτή η προοπτική δεν είναι άλλη από την κατανόηση και αποδοχή του αξιώματος της ζωής αυτής καθ’ αυτής, και όχι μόνον της καλύτερης ζωής. Διότι η ζωή, εύκολη ή δύσκολη, με τιμές ή ατιμίες, με λίγα ή πολλά, σύντομη ή μακροχρόνια, δεν παύει να έχει την δική της αξία: μια αξία που δεν αλλάζει ποτέ.

Η ζωή έχει αξία γιατί είναι η ζωή και τίποτα περισσότερο. Αν κοινωνικά εμείς θεωρούμε κάποιους καλύτερους, αυτό είναι μια θνησιγενής εικόνα που σε λίγο θα παρέλθει. Αυτό που έχει διαχρονική αξία σε όλους τους ανθρώπους πάνω στον πλανήτη κάθε μέρα, είναι η ίδια η ζωή και όχι μόνον η ποιότητα της ζωής, όπως καθένας εννοεί αυτή την παράμετρο.

Και έχει αξία να κατανοήσουμε την διδασκαλία και την πρακτική του ίδιου του Χριστού πάνω στο θέμα αυτό. Διότι ο Χριστός δεν αποδέχθηκε τις ανθρώπινες δόξες και χειροκροτήματα, όχι γιατί τα υποτιμούσε, αλλά γιατί είχε κάποιο άλλο σχέδιο στον δικό του δρόμο. Ήθελε να αναδείξει την ζωή ως κυρίαρχο δεδομένο στην καθημερινότητα των ανθρώπων και όχι τα στοιχεία που συνοδεύουν την ζωή μας. Ήθελε να αναδείξει την ζωή ως το ύψιστο αξίωμα και την ύψιστη αξία επί γης, παρατείνοντας και επεκτείνοντας τα δεδομένα της ζωής με τα στοιχεία της αιωνιότητας και όχι μόνον της προσωρινότητας.

Ο Χριστός αποκαθιστώντας το αυτί του δούλου που είχε κόψει ο Πέτρος, έδειξε ότι η ανθρώπινη ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από κάθε τι άλλο. Και η μη αποδοχή του να αναλάβει βασιλιάς, όταν ήταν βέβαιο ότι αυτό θα γινόταν πραγματικότητα, αποδεικνύει ότι στόχος του δεν ήταν ένα εφήμερο προσωπικό αξίωμα, αλλά η αποκάλυψη και καθιέρωση ενός άλλου αξιώματος μέσα στην συνείδησή μας: του κυρίαρχου αξιώματος της ζωής και μάλιστα της ζωής χωρίς χρονικούς και τοπικούς περιορισμούς.

Η άνοιξη είναι η πιο αγαπητή και πιο δυναμική εποχή του χρόνου. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί ενεργοποιούνται, οι νεκροί είναι πλέον ορατοί δια γυμνού οφθαλμού και μια νέα περίοδος δράσης ξεκινά για όλους τους ζωντανούς.

Με αυτή την απλή αλλά βαθιά αληθινή εικόνα ήθελε και ο Χριστός να εξοπλίσει τους πιστούς μαθητές του, ώστε να μην χάνονται μέσα σε φιλοσοφικές και όχι πρακτικές αλήθειες. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποίησε το παράδειγμα του κρασιού και των ασκών μέσα στους οποίους φυλάσσονταν ο κατεργασμένος καρπός της αμπέλου. Το κρασί τότε, όπως και σήμερα ήταν ένα πολύτιμο αγαθό, αλλά είχε ένα πρόβλημα: την φύλαξη και διατήρησή του. Και τούτο διότι, σε αντίθεση με το νερό, όσο περισσότερο χρόνο διατηρείται, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει. Το νερό δηλαδή έχει μεγάλη αξία όταν είναι φρέσκο, ενώ το κρασί αποκτά αξία όσο περισσότερο χρόνο το διατηρούμε.

Αυτό σημαίνει ανάγκη καλών δοχείων φύλαξης, αλλά και προστασίας από άλλους καταστροφικούς παράγοντες. Άρα, όσο καλύτερα αγγεία φύλαξης και μέτρα προστασίας, τόσο καλύτερο κρασί μπορούμε να διαθέτουμε. Και φυσικά ο Χριστός δεν ήθελε να κάνει μάθημα οινοποιίας, αλλά ήθελε να δείξει την αξία της δύναμης της αναστημένης ζωής, μιας ζωής που με την πάροδο του χρόνου δεν χάνει αλλά κερδίζει αξία. Η δυναμική της άνοιξης είναι όμοια με την δυναμική της παρουσίας και λειτουργίας της αναστημένης ζωής: όσο καλύτερα και ασφαλέστερα την διατηρούμε μέσα μας, τόσο η αξία της μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου. Και όσο η ηλικία του ανθρώπου αυξάνεται, η αξία του περιεχομένου της αναστημένης ζωής μεγαλώνει αντίστοιχα.

Η ανανέωση είναι στοιχείο της καθημερινότητάς μας και υπάρχει σε κάθε μας δραστηριότητα. Πολλά πράγματα ανανεώνονται χωρίς την δική μας συμμετοχή, όπως για παράδειγμα το σώμα μας, το οποίο με τις αυτόματες λειτουργίες του ανανεώνεται διαρκώς ανεξάρτητα από την δική μας θέληση και συμμετοχή.

Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα, τα οποία δεν ανανεώνονται χωρίς τη δική μας θέληση, όπως για παράδειγμα τα χρώματα στο σπίτι μας, τα ρούχα που φοράμε ή τα έπιπλα και το αυτοκίνητο που οδηγούμε. Και για μεν τις αυτόματες λειτουργίες, εκείνες δηλαδή που δεν απαιτούν τη δική μας παρέμβαση, είναι προφανές ότι ο δημιουργός μας έχει προβλέψει μέσα στο σώμα μας την ύπαρξη εκείνου του αυτόματου ανανεωτικού μηχανισμού, ο οποίος εξασφαλίζει την καθημερινή και συνεχή ανανέωση, ώστε να διατηρούμαστε σε ζωή. Διαφορετικά, αν δηλαδή πάψει να λειτουργεί η αυτόματη ανανέωση, ο θάνατος είναι προ των πυλών.

Ωστόσο στον άνθρωπο, και νομίζω αποκλειστικά στον άνθρωπο, ο δημιουργός έχει τοποθετήσει μέσα στον υπαρξιακό μας κώδικα, ένα ακόμη μηχανισμό ανανέωσης, ο οποίος όμως δεν λειτουργεί χωρίς την δική μας συμμετοχή και δραστηριότητα. Έχουμε δηλαδή όλοι την τάση της ανανέωσης, έχουμε την κρίση να κατανοούμε την ανάγκη της ανανέωσης σε όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν, αλλά χωρίς την δική μας θέληση και συμμετοχή, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Και η ανάγκη αυτής της ανανέωσης αποτελεί κύριο στοιχείο της διδασκαλίας του Χριστού, ο οποίος χωρίς εξαιρέσεις απαιτεί την ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή μας στις δράσεις που αφορούν τη σχέση μας με την ζωή και μάλιστα με την αιώνια ζωή.

Κύριο χαρακτηριστικό της απάτης και της εξαπάτησης είναι ο δόλος. Κάποιος που έχει συμφέρον από την δική μου ζημία, χρησιμοποιεί την απάτη, την πανουργία, δηλαδή το επικαλυμμένο ψέμα, προκειμένου εγώ, το θύμα, να μην ανακαλύψω την αλήθεια και να αποφύγω την καταστροφή που κάποιος θέλει στην ζωή μου. Και επειδή τα πολύτιμα πράγματα της ζωής μας είναι πρόκληση για όλους τους εχθρούς μας, είναι φυσικό εκεί να επικεντρώνεται το ενδιαφέρον.

Όσο πιο πολύτιμο είναι κάτι, τόσο πιο πολύπλοκες μεθόδους χρησιμοποιούν για να πάρουν τα πολύτιμα πράγματα από την δική μας εξουσία και να μείνουμε φτωχοί και αδύναμοι. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός και μετά οι μαθητές του τόνιζαν με ιδιαίτερη έμφαση την ανάγκη να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοικτά, ώστε οι κλέπτες να μην αφαιρέσουν τα πολύτιμα αγαθά που μας ανήκουν. Γιατί ο δημιουργός έχει προβλέψει με αφθονία όλα τα εφόδια και τα αγαθά που έχουμε ανάγκη για μια πετυχημένη καθημερινότητα, αλλά και ο εχθρός έχει μελετήσει την αφέλεια και την άγνοιά μας, ώστε να κλέψει και να καταστρέψει ό,τι πολύτιμο έχουμε. Και όσο πιο πολύτιμο είναι το ζητούμενο, τόσο και πιο πολύπλοκες είναι οι απάτες που μεθοδεύει, ώστε να χάσουμε τον έλεγχο και να παρασυρθούμε σε καταστροφικές διαδικασίες.

Η αλλαγή που παρουσιάζει η φύση στις ετήσιες εποχές, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι η φύση παραμένει ζωντανή και μπορεί να φέρει τους καρπούς που όλοι περιμένουμε. Η νεκρή φύση αλλάζει χαρακτηριστικά, αλλά αυτά παραπέμπουν σε παρακμή και θάνατο.

Η ζωντανή φύση μεταμορφώνεται διαρκώς και αυτό μπορούμε να το παρακολουθούμε ακόμη και με το απλό βλέμμα μας. Η νεκρή φύση, όχι μόνο δεν μπορεί να φέρει καρπούς, αλλά παρουσιάζει αλλαγές που προμηνύουν τον θάνατο μέσα στο χρόνο. Το νεκρό δένδρο, το νεκρό σώμα, δεν έχει ελπίδες. Οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν ελπίδα. Ελπίδα για κάτι καλύτερο, ελπίδα μεταμόρφωσης, ελπίδα ανανέωσης, ελπίδα όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και το αύριο, και το απώτερο μέλλον. Μόνο στους ζωντανούς μπορεί να κατοικήσει η ελπίδα. Μόνο οι ζωντανοί άνθρωποι μπορεί να αποκτήσουν δικά τους παιδιά.

Οι νεκροί έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Μέσα από τα νεκροταφεία δεν γεννούνται νέα βρέφη. Και αυτό ήθελε να τονίσει ο Χριστός και οι μαθητές του. Κρατήστε τη ζωή γιατί μόνον αυτή αξίζει, μόνον αυτή μπορεί να έχει ανανέωση και ελπίδα. Η νεκρή ζωή, όπως και η νεκρή φύση, δεν μπορεί να φέρει ζωή, δεν μπορεί να ανανεωθεί. Ο θάνατος έχει ήδη φέρει την καταστροφή. Η ζωή έχει τη δύναμη να ανανεωθεί και να φέρει καρπούς.