Για την κυκλοφορία στους δρόμους υπάρχουν δυο προϋποθέσεις: η μία αφορά την ικανότητά μου να βαδίζω ή να οδηγώ και η άλλη αφορά τη γνώση μου για το που πηγαίνει – και μέχρι που πηγαίνει – αυτός ο δρόμος.

Και οι δυο αυτές προϋποθέσεις είναι κρίσιμες και όλοι μας καθημερινά τις εφαρμόζουμε με ευλάβεια, αφού χωρίς την μια από τις δυο δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Προφανώς ένα κρίσιμο θέμα είναι το να γνωρίζω που πηγαίνει αυτός ο δρόμος και κυρίως μέχρι πιο σημείο φτάνει αυτός ο δρόμος. Και τούτο διότι μπορεί στην αρχή όλα να φαίνονται καλά, ωστόσο θα πρέπει στο τέλος να φτάσω στον προορισμό για τον οποίο ξεκίνησα και όχι να μείνω κάπου ενδιάμεσα, γιατί ο δρόμος δεν φτάνει ως τον δικό μου προορισμό.

Πάντα στο ξεκίνημα οι δρόμοι που φαίνονται είναι πολλοί. Στο τέλος βέβαια ξέρουμε ότι μόνο ένας δρόμος είναι ο δικός μου δρόμος, εκείνος που θα με φέρει γρήγορα και με ασφάλεια στον δικό μου προορισμό και όχι στους προορισμούς άλλων. Και αυτό είναι κρίσιμο, γιατί η ζωή μας είναι η δική μας η ζωή και όχι των άλλων και εμείς πρέπει να ζούμε την προσωπική μας ζωή και όχι την ζωή των άλλων.

Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για να επιστρέψουμε στον δημιουργό μας. Και ο στόχος είναι σαφής και η διαδρομή είναι επίσης σαφής. Οι πολλοί δρόμοι που νομίζουμε ότι ανοίγονται μπροστά μας είναι η μεγάλη παγίδα στην οποία όλοι πέφτουμε, γιατί αγνοούμε τόσο τον στόχο, όσο και την κυκλοφοριακή αγωγή που θα μας φέρει με ασφάλεια στον τελικό προορισμό μας.

Το όνειρο και το όραμα κάθε αθλητή είναι να φτάσει και να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, όλοι ξέρουμε ότι αυτοί οι αγώνες δεν γίνονται κάθε μέρα, αλλά γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ή τουλάχιστον υποπτευόμαστε ότι οι αθλητές δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά την ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά κάθε μέρα υπάρχει σκληρή προπόνηση, δηλαδή σκληρή προετοιμασία και σκληρός καθημερινός ανταγωνισμός ώστε να φτάσει κάποιος στο ύψιστο σημείο να διεκδικεί μια θέση στο πάνθεον των Ολυμπιακών Αγώνων. Και αυτό το μάθημα έχει μεγάλη αξία για τους ανθρώπους της πίστης, διότι αν για την παγκόσμια αναγνώριση κάθε αθλητής προπονείται καθημερινά και συναγωνίζεται με άλλους για να φτάσει στον υψηλό αυτό στόχο, πόσο μάλλον είναι αναγκαία η καθημερινή προετοιμασία και εξάσκηση στην ζωή του εσωτερικού μου ανθρώπου, ο οποίος όχι μόνο στην καθημερινότητα συμβάλλει ώστε να είναι καλύτερη ποιοτικά, αλλά οδηγεί σε υψηλούς στόχους επέκεινα του τάφου. Η καθημερινή άσκηση και εξάσκηση των εσωτερικών μου ικανοτήτων είναι η πρώτη προϋπόθεση για την αποφυγή λαθών και παραλείψεων, από τα οποία προέρχεται η απροθυμία και η αδιαφορία. Αντίθετα, η καθημερινή άσκηση φέρνει ανανέωση στα ενδιαφέροντά μου, φέρνει την αίσθηση της αλήθειας πιο κοντά στην δική μου πραγματικότητα και αποδίδει πλούσιος καρπούς για το καλό των ανθρώπων.

Κυνηγημένος δεν είναι ο κυνηγός αλλά το υποψήφιο θήραμα. Κυνηγός είναι εκείνος που διώκει, επιδιώκει, καταδιώκει και επιχειρεί να φτάσει το θήραμά του, να φτάσει το στόχο του. Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη το θήραμα ή απλά να εξασκείται στην καταδίωξη. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ο κυνηγός  κερδίζει σε εμπειρία, σε άσκηση, εξάσκηση και βελτίωση των ικανοτήτων του να πετυχαίνει τους στόχους του. Ο κυνηγός θέτει τους στόχους του. Ο κυνηγός προσδιορίζει και εντοπίζει το θύμα του, το θέμα του, ανάλογα με τα όπλα και την δική του ικανότητα να τα χρησιμοποιεί. Και σε κάθε περίπτωση κυνηγός δεν είναι εκείνος που οι άλλοι πετυχαίνουν το θήραμα για λογαριασμό του, αλλά είναι εκείνος που με δική του πρωτοβουλία, με δική του ικανότητα, με δική του προσωπική παρουσία και ενέργεια πετυχαίνει το στόχο του. Κανείς δεν υποκαθιστά τον κυνηγό. Το θήραμα που φέρνουν οι άλλοι, ακόμη και αν εσύ πλήρωσες το κόστος της αποστολής τους, δεν είναι το αποτέλεσμα της δικής σου ικανότητας. Εσύ απλά αγόρασες αλλά δεν εξασκήθηκες, δεν έγινες ικανότερος, δεν απόκτησες την εμπειρία να εντοπίζεις το στόχο, να ξεπερνάς τα εμπόδια, να βελτιώνεις τις ικανότητές σου. Άλλοι και όχι εσύ έγιναν πλουσιότεροι σε πείρα και αποτελεσματικότητα. Εσύ στερήθηκες αυτή την εμπειρία της ζωής και άλλοι πλούτισαν.