Η ύπαρξη της ενέργειας στην ατομική μας ζωή είναι απαραίτητη, αλλά την ίδια στιγμή είναι και ο καθρέπτης του ενδιαφέροντός μας για ζωή, αφού από την ενέργεια και την δύναμη που αυτή αποδίδει, εξαρτάται η ποιότητα, αλλά και η δυναμική της ατομικής μας καθημερινότητας. Όποιος είναι δυνατός, φαίνεται. Και όποιος είναι φτωχός, δεν μπορεί να κρυφτεί, διότι η ένδειά του θα τον οδηγεί σε πράξης που αποδεικνύουν την αδυναμία του. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Ο δυνατός πετυχαίνει στην ζωή, ο αδύνατος μένει πίσω, και, στο τέλος μπορεί και να χάσει και αυτά που ήδη νομίζει ότι διαθέτει.

Και ο Χριστός εξήγησε με πολλούς τρόπους αυτή την επιλογή, η οποία αποδίδει περισσότερους καρπούς. Στην παραβολή των ταλάντων, όποιος είχε πολλά, απέκτησε περισσότερα. Στις μωρές παρθένες, όποιες είχαν λάδι, κέρδισαν, ενώ οι άλλες που διέθεταν μόνο αγάπη για τον υποψήφιο γαμπρό, έχασαν τα πάντα. Και ο έμπορος προσπαθεί να κερδίσει περισσότερα χωρίς κινδύνους απώλειας.

Αλλά και η καθημερινή ζωή μάς διδάσκει αντίστοιχα. Ο πλουσιότερος ζει καλύτερα, γιατί μπορεί να καλύπτει περισσότερες ανάγκες του σε αναλογία με τον μη έχοντα. Ο δυνατός στον χαρακτήρα και στην ψυχική υγεία, πάντα βγαίνει περισσότερες φορές νικητής σε σχέση με το αδύναμο. Και αυτός που όχι μόνο είναι δυνατός αλλά θέλει και να μείνει δυνατός, κάνει ό,τι απαιτείται, προκειμένου, από τη μια να διατηρεί τις δυνάμεις που ήδη διαθέτει, και από την άλλη να αυξάνει τις πηγές της δύναμής του, ώστε να μη κινδυνεύει σε μια απρόοπτη δυσκολία.

Εγώ αυτό βλέπω στην καθημερινή μου ζωή. Ο δυνατός είναι παντα δυνατός και κερδισμένος. Ο αδύναμος και ο πτωχός είναι πάντα πίσω και χαμένος. Και αυτό αποδεικνύει ότι όλα εξαρτώνται από τις ατομικές μας αποφάσεις. Διότι, ό,τι πρέπει να γνωρίζουμε υπάρχει ως παράδειγμα, τόσο στην δική μας καθημερινή εικόνα, όσο και στην διδασκαλία του Χριστού. Οι δικές μας αποφάσεις κατατάσσουν την ατομική μας πορεία στην θέση που της αξίζει αληθινά. Διότι, μπορεί για λόγους ταπεινοφροσύνης κάποιος πλούσιος να μην το προβάλλει, αλλά προφανώς είναι σε θέση να καλύπτει όλες του τις ανάγκες χωρίς να δανείζεται ή να στερείται.

Και η σύνδεση του ατόμου με τον ίδιο τον δημιουργό και η διατήρηση αυτής της σύνδεσης σε κατάσταση καλής λειτουργίας, είναι εκείνα τα στοιχεία που θα φέρουν το καλό αποτέλεσμα. Διότι, ο δημιουργός δεν δίνει μόνο δύναμη μέσα από την δική του παρουσία, αλλά διδάσκει και τους τρόπους της αύξησης και της προστασίας του πλούτου που ήδη έχουμε κερδίσει, ώστε να παρατηρείται αύξηση και όχι ελλάτωση και απομείωση. Ο μόνος αξιόπιστος δημιουργός και πάροχος της ενέργειας που απαιτείται για την ατομική – άρα και την κοινωνική –  μας προκοπή, δεν είναι οι “εύκολοι μικροί” πάροχοι, αλλά είναι ο ίδιος ο δημιουργός που μας παρέχει όλες τις αποδείξεις για την παρουσία και την ενεργητική εμπλοκή του στην ατομική μας καθημερινότητα, εφόσον εμείς τον επιλέγουμε ως διδάσκαλο και καθοδηγητή της ατομικής μας πραγματικότητας. 

Η αφθονία της δύναμης και της ενέργειας εξαρτάται πρώτα από τον δημιουργό των στοιχείων που παράγουν την ενέργεια, και από τις αποθήκες του χρήστη της ενέργειας. Αυτοί οι δύο παράγοντες καθορίζουν και την ποσότητα, αλλά και την χρήση της δύναμης. Εάν δεν υπάρχουν σε πληρότητα και αφθονία τα υλικά, από τα οποία θα παραχθεί η ενέργεια, τότε τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά.

Η ποιότητα και η ποσότητα των υλικών της ενέργειας, άρα και της δύναμης που μπορεί να παραχθεί κάτω από τις προβλεπόμενες συνθήκες, είναι η βάση κάθε ουσιαστικής συζήτησης. Χωρίς αυτή την κατανόηση, ότι δηλαδή η βάση είναι τα υλικά, η ποιότητα και η ποσότητα, δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο μόνιμο αποτέλεσμα. Διότι, μπορεί η βενζίνη να είναι ένα υγρό, αλλά δεν μπορεί κάθε υγρό να κινήσει το αυτοκίνητο, εάν το υγρά αυτό δεν έχει προβλεφθεί από τον κατασκευαστή, προκειμένου να μετατρέπει σε ενέργεια και δύναμη το περιεχόμενο του συγκεκριμένου υγρού.

Κάθε υγρό, δηλαδή, δεν είναι αποτελεσματικό, όχι γιατί είναι κακό, αλλά γιατί δεν μπορεί να φέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι η ιπποδύναμη στο αυτοκίνητο, ενώ κατά τα άλλα μπορεί να είναι πολύτιμο και πανάκριβο. Άρα, για να υπάρξει αποτέλεσμα στην καθημερινή μας ανάγκη για την καλή λειτουργία του ατομικού μας εσωτερικού κόσμου, των σκέψεων και των συναισθημάτων, προαπαιτείται η “συμφωνία” του κατασκευαστή στην κάθε χρήση κάθε υγρού, με την ατομική μας ιδιοσυγκρασία – σωματική και ψυχική – ώστε το υλικό από το οποίο θα παραχθεί η αναγκαία ενέργεια και δύναμη να είναι αποτελεσματική. Διότι, ούτε το σώμα χωρίς ψυχή έχει κάποια πρακτική αξία, ούτε και η ψυχή χωρίς την ύπαρξη του σώματος – του δικού σου και του δικού μου και των 8 δισεκατομμυρίων – έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα και κέρδος στην ατομική μας καθημερινότητα.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, ενώ καυτηρίασε αρρωστημένες όψεις της τότε κοινωνικής συμπεριφοράς, δεν παρέμεινε σε αυτή την κρίση μόνο, αλλά επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στο επώνυμο άτομο – τον Πέτρο, τον Ανδρέα, κλπ – προκειμένου να πετύχει σωστή κατανόηση –  αντίληψη, για το τί σημαίνει ατομική σχέση με τον δημιουργό – όχι σχέση της κοινωνίας ανώνυμα ! – προκειμένου να μεταμορφώνεται πρώτα το ένα άτομο, και στην συνέχεια αυτό το πρώτο άτομο να επηρεάζει το δικό του περιβάλλον, και αυτό μπορεί να επεκτείνεται επ άπειρον, μέχρι τα σύνορα όλου του κόσμου, και όλων των ανθρώπων διαχρονικά.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι μυστηριώδης, αλλά επιλύει όλες τις πτυχές της άγνοιας που δημιουργούν τα “μυστήρια”, όχι για να φοβόμαστε, αλλά για να μαθαίνουμε, και να αποφεύγουμε την άγνοια, αντικαθιστώντας την όχι με λόγια, αλλά με επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, τα οποία όλοι διαχειριζόμαστε ως ζωντανοί άνθρωποι στην ατομική μας καθημερινότητα.

Όσοι ενδιαφέρονται για δύναμη στην καθημερινότητα κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον φροντίζουν το σώμα τους. Δεύτερον, θωρακίζουν και καλλιεργούν τον εσωτερικό τους κόσμο, δηλαδή προστατεύουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα “μικρόβια” που πιθανόν θα συναντήσουν στην ατομική τους καθημερινότητα. Διότι, ο κόσμος δεν έχει μόνο ωφέλιμα, αλλά έχει και βλαβερά, και ζημιογόνα, και καθένας που ενδιαφέρεται για την ζωή του, μεριμνά για την θωράκιση και την προστασία αυτής της περιοχής της προσωπικότητάς του.

Διότι, απρόσεκτες σκέψεις, αρρωστημένες φαντασιώσεις, εύκολες λύσεις υπάρχουν για κάθε θέμα της ατομικής μας καθημερινότητας. Ωστόσο, όσοι ενδιαφέρονται να προστατέψουν την προσωπικότητά τους, μεριμνούν και για αυτή την περίπτωση, που μπορεί να μην έρθει, αλλά εάν έρθει θα είναι θωρακισμένοι και προστατευμένοι – κατά το δυνατόν – από τις αρνητικές επιπτώσεις της ζωής τους. Δηλαδή, καλύτερα να προετοιμάζεσαι για τα χειρότερα, ώστε εάν είναι όλα εύκολα να μην φοβάσαι, αλλά και εάν έρθουν τα δύσκολα να έχεις επάρκεια δύναμης και εσωτερικής ενέργειας, ώστε να χάνεις όσο γίνεται λιγότερα.

Αυτό προβλέπει η διδασκαλία του Χριστού. Όχι πίστη χωρίς προσοχή για όσα συμβαίνουν γύρω και μέσα μας. Διότι, εάν υπάρξει η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, αυτή πρέπει να θωρακιστεί και με την γνώση, και με την εγκράτεια, την υπομονή και όλα όσα περιγράφονται στην διδασκαλία αυτή. Εάν υπάρχει μόνο πίστη χωρίς θωράκιση, τότε σε λίγο η πίστη θα εξανεμιστεί και οι κόποι πήγαν χαμένοι. Αντίθετα, εάν η πίστη συνοδεύεται από την προσωπική σπουδή και ενδιαφέρον, τότε σε λίγο η πίστη αυτή θα φέρει τα αποτελέσματα στην πρακτική μας καθημερινότητα.

Διότι, εκείνο που όλοι υπολογίζουμε, δεν είναι μόνο οι σκέψεις και οι αντιλήψεις μας, αλλά είναι – κυρίως – το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την εσωτερική αυτή προεργασία που γίνεται μέσα μας. Και μπορεί αυτά τα αποτελέσματα να είναι λίγα και μικρής αξίας προς το παρόν, αλλά εάν επιμείνεις σε λίγο θα έρθουν όλα όσα προβλέπονται στην διδασκαλία την οποία μαθαίνεις, και προσπαθείς να ακολουθήσεις στην προσωπική σου ζωή.

Το “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε” δεν είναι λόγια ιστορικά μόνο, αλλά όποιος πιστεύει στην δυναμική και παραγωγική ενέργεια του Θεού, όπως αυτή εμφανίστηκε στην περίπτωση του Χριστού, τότε όλα μεταβάλλονται και μεταμορφώνονται καθημερινά σε μια καλύτερη ποσότητα και ποιότητα ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει κατακτήσεις χωρίς ευθύνες προστασίας και ανάπτυξης των υπαρχόντων σήμερα, ώστε να προκύψουν και τα καλά του μέλλοντος.