Οι κατακτήσεις μας κινούνται μέσα στα προσωπικά μας όρια. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπερβεί τα προσωπικά του όρια, διότι αυτά τα όρια δημιουργούνται από τα προσωπικά και ατομικά μας δεδομένα, όπως καθένας γεννιέται, με τις καταβολές της δικής του οικογένειας, οι οποίες μπορεί να είναι γνωστές αλλά και άγνωστες, δεδομένου ότι μέσω του DNA μεταφέρονται, προφανώς, και στοιχεία από το μακρινό παρελθόν του οικογενειακού μας δέντρου, σε άγνωστη ποσότητα και ενταση, μέσα από τα οποία – στοιχεία – διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά μας, ανάλογα και με το φυσικό αλλά και το ανθρώπινο περιβάλλον μέσα στο οποίο κάθε άτομο βιώνει την ατομική του καθημερινότητα.
Αυτή η διαπίστωση, ότι δηλαδή μεταφέρονται στον καθένα τα στοιχεία των προγονικών του καταβολών, είναι κρίσιμο ζήτημα, διότι από την μια μάς δεσμεύει με την παρουσία τους, και από την άλλη πρέπει το άτομο να αναζητήσει και τα δικά του όρια ζωής, δεδομένου ότι κάθε άτομο έχει πάντα περιθώρια να αναπτύξει αντισώματα και να κάνει αποδοχή άλλων στοιχείων, τα οποία θα μετριάσουν τις αρνητικές – κατά κανόνα – επιδράσεις του παρελθόντος, και θα φέρουν ένα νέο περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα μπορούν να αναπτυχθούν και στοιχεία που δεν υπήρξαν στο οικογενειακό μας παρελθόν.
Και αυτό είναι κρίσιμο δεδομένο για κάθε άνθρωπο. Διότι ανοίγει ένα νέο κύκλο εισόδου και εξόδου αρνητικών και θετικών δεδομένων, όπως σε κάθε φυσικό ανθρώπινο δημιούργημα, όπου κάθε αρνητικό στοιχείο αποβάλλεται κατά την θέληση του ενεργούντος, ενώ γίνονται αποδεκτά νέα στοιχεία, που εμφανίζονται να φέρνουν κάτι καλύτερο από το προηγούμενο αρνητικό.
Κάθε άτομο, δηλαδή, δεν είναι μια στατική δημιουργία, αλλά υφίσταται κάθε δευτερόλεπτο αλλαγές από μέσα προς το έξω, δημιουργώντας ένα νέο περιβάλλον, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η καθημερινή μας συμπεριφορά και εξέλιξη. Κάθε νέο στοιχείο που εισέρχεται στην ατομική μας καθημερινότητα, είτε είναι ορατό με τα φυσικά μας αισθητήρια, είτε είναι ένα στοιχείο του εσωτερικού μας κόσμου των σκέψεων και των συναισθημάτων, φέρνει μικρές αλλά δομικές αλλαγές στην κυκλοφορία του οργανισμού μας – με την φυσική ή την μεταφορική έννοια – οι οποίες συντελούν και στην αλλαγή της συμπεριφοράς μας, όπως ο κόκκος της άμμου στο κοχύλι ή ο εισβολέας μέσα στην κυψέλη των μελισών.
Αυτά τα ξένα στοιχεία μεταβάλλουν το περιβάλλον, και μια νέα αρχή γεννιέται, για να αντισταθεί στα αρνητικά και ενοχλητικά, ή να αφομοιώσει τα θετικά για νέες προοπτικές ζωής. Και αυτό διδάσκει η διδασκαλία του Χριστού. Τα παλαιά πέρασαν, νέοι ορίζοντες ανοίγονται κάθε στιγμή στο άτομο που είναι πρόθυμο να αφήσει και να αποβάλει τα αρνητικά στοιχεία του προσωπικού ή οικογενειακού παρελθόντος, για να αναπληρώσει το κενό που δημιουργείται με νέα στοιχεία ζωής και μέλλοντος. Το παρελθόν δεν μεταβάλλεται. Εκείνο που μπορεί να μεταβληθεί είναι το παρόν με την προοπτική του μέλλοντος. Και αυτή είναι η κατεύθυνση του νέου πνεύματος και όχι του παλαιού γράμματος που άφησε στην συνείδησή μας κάθε αρνητικό αποτύπωμα που ενοχλεί την προσωπική μας καθημερινότητα.
Η διδασκαλία του Χριστού αντιπροσωπεύει δύο πλευρές. Από την μια υποδεικνύει ό,τι έρχεται από το παρελθόν που δηλητηριάζει το παρόν, και από την άλλη ό,τι ανοίγει νέες προοπτικές μέλλοντος, εφόσον το άτομο εγκαταλείψει το αρνητικό του παρελθόν. Αρωγός στον αγώνα αυτό είναι το πνεύμα του θεού και δεν είμαστε μόνοι μας.