Η πυξίδα είναι συνώνυμο της ορθής πορείας και ασφαλούς κατεύθυνσης. Μάλιστα σήμερα με τις τεχνολογικές εξελίξεις, ακόμη και αυτό το πολύτιμο μέχρι πρόσφατα όργανο, θεωρείται ξεπερασμένο.

Διότι μέσω των δορυφόρων οι πληροφορίες για ασφαλή πορεία σε όλα τα μέρη πάνω στη γη και κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες, είναι πλέον όχι μόνον ασφαλής αλλά και ακριβής με προσέγγιση εκατοστού του μέτρου.

Κατά συνέπεια η απώλεια της ορθής πορείας στη ζωή μας, μόνον εκ της αδιαφορίας ή των κακών επιλογών μας μπορεί να προέλθει και όχι από έλλειψη οργάνων. Και είναι γεγονός ότι ο δημιουργός μας έχει τοποθετήσει μέσα μας ένα αντίστοιχου τύπου όργανο, την συνείδησή μας. Αυτή δέχεται τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές επιδράσεις. Κάθε μήνυμα, κάθε πληροφορία που φτάνει σε μας, επεξεργάζεται από την συνείδησή μας και τελικά εμείς αποφασίζουμε και όχι κάποιος άλλος.

Αυτή ακριβώς η λειτουργία που έχει εγκαταστήσει ο δημιουργός μέσα μας είναι η καλή προϋπόθεση για την πορεία της καθημερινότητάς μας. Λάθη πάντα γίνονται, αλλά η αξία έγκειται στην εμπειρία που έρχεται μετά την αναγνώριση του λάθους και την διόρθωση. Κανείς δεν γίνεται σοφός και έμπειρος παρά μόνον μέσα από την πρακτική εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού.

Στην πορεία που χάραξε ο ίδιος ο Χριστός και περπάτησαν πρώτοι οι μαθητές του, υπάρχουν άφθονες πινακίδες και σήματα πορείας για τον στόχο που ο ίδιος μας υπέδειξε ως το μόνο μόνιμο και αναφαίρετο αγαθό. Αυτό μας συνδέει με την σημερινή αλλά και την αιώνια ζωή. Όλα τα άλλα ή είναι πρόσκαιρα ή αξίζουν λιγότερο.

Δρόμοι χωρίς εμπόδια και δυσκολίες δεν υπάρχουν. Μόνο στην θεωρία οι δρόμοι είναι τέλειοι και ευθείς. Στην πράξη απαιτείται πάντοτε επαγρύπνηση και φροντίδα, ώστε να ξεπερνούμε τις δυσκολίες, ανηφόρες – κατηφόρες – στροφές επικίνδυνες, και να φτάνουμε στον προορισμό μας.

Καθήκον του κατασκευαστή ήταν να κάνει το δρόμο όσο γίνεται καλύτερο σήμερα και με λιγότερους κινδύνους. Καθήκον των οδηγών είναι να παρακολουθούν με προσοχή την πορεία τους, να διαβάζουν και να εφαρμόζουν σωστά τις οδηγίες για ασφαλή πορεία. Κανείς δεν μας επιβάλλει να κάνουμε λάθη. Εμείς αποφασίζουμε μόνον.

Εμείς αποφασίζουμε να αλλάζουμε δρόμο, εμείς αποφασίζουμε να μην εφαρμόζουμε τις οδηγίες των ενημερωτικών πινακίδων, εμείς αποφασίζουμε να σταματήσουμε και να μην συνεχίσουμε την πορεία για την οποία ξεκινήσαμε. Ο δρόμος είναι πάντα εκεί, ημέρα και νύχτα, χειμώνα και καλοκαίρι και μάλιστα χωρίς διόδια. Ο δρόμος είναι ακίνητος, είναι τελειωμένος. Ο άνθρωπος κινείται πάνω στο δρόμο και όχι ο δρόμος κάτω από τον ακίνητο άνθρωπο.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το δρόμο για να φτάσει στον δικό του προορισμό. Και ο Χριστός είναι ο ασφαλής δρόμος που οδηγεί από την καθημερινότητα στον δημιουργό μας. Ο ίδιος και τον δρόμο άνοιξε και οι οδηγίες προς τους περιπατητές μερίμνησε να γραφτούν ορθά, ώστε όποιος επιθυμεί να ταξιδεύει προς την πηγή της ζωής, και σε ασφαλή δρόμο να κινείται διαρκώς και οι πινακίδες οδηγιών να είναι καθαρές για ανάγνωση και εφαρμογή.

Από την βρεφική ηλικία ο ανθρώπινος οργανισμός ασκείται. Πρώτα για να επιβιώσει και αργότερα για να κατακτήσει. Όσο η ηλικία μεγαλώνει, τόσο και οι ασκήσεις στις οποίες υποβαλλόμαστε είναι πιο σύνθετες, είναι πιο απαιτητικές, είναι κρίσιμες, όχι μόνον γιατί η άσκηση αυτή καθαυτή απαιτεί κόπο, αλλά γιατί υπεισέρχεται και ο παράγοντας ανταγωνισμός, συναγωνισμός με άλλους ανθρώπους ή τις αρχές και τις εξουσίες και αυτό απαιτεί μεγαλύτερες αλλά και πιο στοχευμένες ασκήσεις. Οι ίδιες αρχές ισχύουν και στην περίπτωση του εσωτερικού μας ανθρώπου. Όσο είμαστε σε μικρή ηλικία, τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι απλά και εύκολα κατανοητά. Όσο όμως περνούν τα χρόνια, οι απαιτήσεις οι κοινωνικές και οι επαγγελματικές απαιτούν σύνθετες προσπάθειες, όχι μόνον για να τονώσουμε τον εσωτερικό μας μηχανισμό, αλλά και για να κατανοούμε το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα, το σκοτάδι από το φως, δηλαδή να διακρίνουμε τα ερεθίσματα και να ενεργοποιούμε τον κατάλληλο εσωτερικό μηχανισμό μας για την αντιμετώπιση κάθε επίθεσης που αποσκοπεί είτε στην απώλεια των προσωπικών μας κατακτήσεων είτε στην παρεμπόδιση της πορείας που ήδη έχουμε χαράξει.

Το ταξίδι είναι πάντα μια γοητευτική εμπειρία. Όλοι οι υγιείς άνθρωποι θέλουν να ταξιδεύουν. Να γνωρίζουν νέα μέρη, και ανάλογα με την ικανότητα και τα ενδιαφέροντα, να γνωρίζουν νέους ανθρώπους, νέες σκέψεις, πολιτισμούς που δεν γνώριζαν. Αυτή η ταξιδιωτική εμπειρία όλων μας αποτελεί και ένα μέσο για να κατανοήσουμε το μήνυμα που ήθελε να δώσει ο ίδιος ο Χριστός και μετέπειτα οι απόστολοι, καθώς όλοι ταξίδευαν και σπάνια έμεναν για μεγάλα διαστήματα στην ίδια πόλη ή περιοχή. Στην πορεία του Χριστού δια της Σαμάρειας προέκυψε η συνάντηση με την άγνωστη Σαμαρείτισσα. Η πορεία του Φιλίππου στην έρημο έφερε τη συνάντηση με τον υψηλόβαθμο οικονομικό αξιωματούχο των Αιθιόπων. Η πορεία του αποστόλου Παύλου δια των Αθηνών προκάλεσε την εμφάνισή και την ομιλία του στον Άρειο Πάγο. Και είναι προφανές ότι κάθε φορά που ένας άνθρωπος μετακινείται, μετακινούνται και οι ορίζοντές του, οι σκέψεις του, οι ανοχές του, πλουτίζεται ο ίδιος με εμπειρίες και οι άλλοι που τον συναντούν επίσης. Η πνευματική ανανέωση πολλές φορές είναι συνάρτηση της ψυχικής μας υγείας και αντίστροφα. Και το ταξίδι, ο πηγαιμός σε ένα προορισμό που αγαπάμε και λατρεύουμε, έχει μεγάλη αξία. Μάλιστα όταν αυτός ο προορισμός δεν περιβάλλεται μόνο από προσωρινή αξία, τότε και οι κόποι του ταξιδιού λησμονούνται από την υψηλή αξία του αποτελέσματος.