Αν και το ρήμα ορώ δηλώνει βλέπω με τα φυσικά μάτια μου, εξ ου και η όραση, στην περίπτωση του οράματος η σημασία είναι διαφορετική και δηλώνει κάτι μακρινό μη ορατό με τα φυσικά μάτια αλλά ορατό μόνο με τα μάτια της ψυχής.

Και μπορεί στη σύγχρονη κοινωνία με τις απόλυτες τεχνοκρατικές αντιλήψεις και προτεραιότητες ο ρόλος της ψυχής και του αόρατου κόσμου να μην αποτελεί ουσιαστική προτεραιότητα των ανθρώπων και θεσμό καθημερινής απασχόλησης, ωστόσο είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες, ελπίδες, οράματα για μια νέα ζωή, μια καλύτερη ζωή.

Μάλιστα είναι σαφές ότι αυτή η ελπίδα διατηρεί τον άνθρωπο σε κίνηση προς τα εμπρός, τα οράματα αποτελούν την ατμομηχανή που σέρνει πίσω της τις αυριανές ανακαλύψεις, το όραμα διαμορφώνει και μεταμορφώνει όλους τους σχεδιασμούς όλων των ανθρώπων όλων των εποχών, το όραμα φέρνει το καλύτερο αύριο και απομακρύνει τις αρνητικές εμπειρίες του χθες.

Θα τολμούσε μάλιστα κανείς να θεωρήσει το όραμα ως το κύριο εργαλείο και εφόδιο της ζωής μας μετά την ίδια τη ζωή, αφού το ευ ζην όχι μόνο δηλώνει ενδιαφέρον για δημιουργικότητα αλλά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και συστατικό της ίδιας της ύπαρξής μας και κατά συνέπεια όσο καλύτερα γνωρίζουμε τη διαχείριση των οραμάτων, τόσο καλύτερα και δημιουργικά απολαμβάνουμε την ζωή μας.

Εφόδια ονομάζονται όσα είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας σε ένα μακρινό και δύσκολο ταξίδι και κυρίως στον πόλεμο. Χωρίς αυτά δεν ξεκινάμε διότι γνωρίζουμε ότι δεν θα υπάρχει επιστροφή. Και αυτή ακριβώς η αναγκαιότητα και η σημασία της αξίας των εφοδίων είναι που δημιουργεί τον κίνδυνο, κάποιος εχθρός να αξιοποιήσει την ευκαιρία και να νοθεύσει ή να παραποιήσει ή να μειώσει την ποσότητα, με στόχο να μην ολοκληρωθεί ποτέ το ταξίδι ή ο πόλεμος, ή η μάχη να μην έχει επιτυχία. Και αυτή η δολιοφθορά δεν είναι απαραίτητο να έχει γίνει μόνον πριν την αναχώρηση, αλλά μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή και κατά την διάρκεια του ταξιδιού και του πολέμου. Για τον λόγο αυτό απαιτείται εγρήγορση και περιφρούρηση των εφοδίων, διότι χωρίς αυτά ο θάνατος σύντομα ή αργότερα είναι απολύτως βέβαιος, αν και ο στρατηγός και προμηθευτής των εφοδίων έχει οργανώσει με απόλυτη ακρίβεια όχι μόνο το ταξίδι αλλά και τις ποσότητες και την ποιότητα των εφοδίων, ώστε να επαρκέσουν σε κάθε ανάγκη μας.

Ο τίτλος δεν σημαίνει εκείνα που θα χρειαστεί να ξοδέψουμε τον επόμενο χρόνο, αλλά δηλώνει τις ώρες και τις μέρες που ξοδεύουμε για κάτι. Διότι είναι προφανές ότι όσο περισσότερα χρόνο ξοδεύουμε για ένα ζήτημα, τόσο περισσότερο σημαντικό το θεωρούμε. Αν λοιπόν ρίξουμε μια ματιά στη ζωή μας, εύκολα μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε ποια πράγματα έχουμε δαπανήσει περισσότερο χρόνο, άρα αυτά θεωρούμε ως πιο σημαντικά. Και με αυτό το μέτρο μπορούμε να εξηγήσουμε τα αποτελέσματα, τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της πίστης, της καλλιέργειας και της ανάπτυξης της πίστης, σε σχέση με το αντικείμενο της πίστης μας και των αποτελεσμάτων από αυτήν την καλλιέργεια. Αν έχουμε επενδύσει πλούσιο χρόνο στην μελέτη των Ιερών Κειμένων και έχουμε δαπανήσει χρόνο στην κατανόηση των Γραφών, αυτό πρώτοι εμείς το καταλαβαίνουμε. Και από τα αποτελέσματα, από τις εξωτερικές εκδηλώσεις, το κατανοούν και όσοι κινούνται στο περιβάλλον μας και όχι μόνον.

Το ποιον περιμένεις έχει μεγάλη σημασία, διότι αυτόν που περιμένεις αυτός θα έλθει. Το τι περιμένεις είναι το ίδιο. Αν περιμένεις κάποιον ή κάτι σε ένα σταθμό, σε ένα σημείο συνάντησης, προφανώς δεν ικανοποιείσαι με αυτούς που έρχονται, αλλά δεν είναι το πρόσωπο που εσύ περιμένεις. Αν έλθουν χιλιάδες αλλά δεν έλθει αυτός που εσύ περιμένεις, μάταια η αναμονή και η προσμονή σου. Η διάκριση δηλαδή με την οποία εξετάζουμε το πλήθος που έρχεται έχει ένα και μοναδικό κριτήριο. Την ταύτιση των προσώπων με εκείνο που εγώ περιμένω.
Στην περίπτωση του Χριστού κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να υποκαταστήσει τον Δάσκαλο με κάποιον άλλον, μαθητή, συνεργάτη, συγγενή ή χωριανό του. Στα Ιερά Γράμματα αυτό αποσαφηνίζεται με απόλυτο τρόπο. Οι μαθητές είναι μαθητές και όχι ο Διδάσκαλος, οι φίλοι και συνεργάτες το ίδιο, οι συγγενείς και οι χωριανοί το ίδιο. Δεν αναφέρεται ούτε μία περίπτωση που κάποιος μπέρδεψε τον Διδάσκαλο με τους μαθητές του, τους συνεργάτες, τους συγγενείς και τους φίλους. Η σύγχυση και στρέβλωση της αλήθειας αυτής είναι χαρακτηριστικό της δικής μας αμάθειας και της δικής μας έλλειψης ενδιαφέροντος να μάθουμε και να διακρίνουμε μέσα στο πλήθος των πληροφοριών αυτήν την αλήθεια.

Προσμένω δεν σημαίνει απλά κάθομαι και περνάει ο καιρός, αλλά σημαίνει περιμένω κάτι να γίνει. Δεν δηλώνει δηλαδή απραξία, αλλά δηλώνει ενεργητική αναμονή συγκεκριμένου πράγματος. Δηλώνει ότι έχω στραμμένη την προσοχή μου σε κάτι το οποίο έρχεται. Δηλώνει ότι εν γνώσει μου ξοδεύω τον χρόνο μου περιμένοντας κάτι να γίνει ή κάτι να έλθει, το οποίο είναι τόσο σημαντικό ώστε να αξίζει τον κόπο τον οποίο καταβάλω, να αξίζει τον χρόνο τον οποίο ξοδεύω περιμένοντας. Και η προσμονή, η αναμονή, η δαπάνη του χρόνου μου για κάτι που πιστεύω ότι έρχεται και είναι σημαντικό αφ’ εαυτού, είναι τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν ότι αξιολογώ ως σημαντικό – και καλό και συμφέρον για μένα – αυτό που έρχεται. Στα Ιερά Γράμματα η παράμετρος αυτή της αναμονής και της προσμονής έχει καθοριστικό ρόλο στην κατανόηση των γεγονότων που περιγράφουν, διότι περιλαμβάνει τόσο την διάθεση και δαπάνη του χρόνου, όσο και την αξιολόγηση ως σημαντικού του γεγονότος που έρχεται.