Η προστακτική που χρησιμοποιεί ο Χριστός στην επί του Όρους Ομιλία, αναφέρεται όχι σε τήρηση εντολών, αλλά σε προτροπή ατομικής και προσωπικής έρευνας. Και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά με την Παλαιά Διαθήκη. Διότι εκεί η εντολή ήταν τήρηση κανόνων χωρίς εξηγήσεις, ενώ εδώ, στην Καινή Διαθήκη, είναι οδηγία λειτουργίας καθημερινής έρευνας στοιχείων της προσωπικής μας ζωής. Κάθε εντολή στην Καινή Διαθήκη είναι προτροπή ανακάλυψης και επίγνωσης ουσιαστικών καθημερινών πραγμάτων, και όχι μόνον τήρηση στοιχείων χωρίς κατανόηση.

Στην Καινή Διαθήκη διατυπώνεται η ύπαρξη μυστηρίων για ανακάλυψη από το κάθε φυσικό πρόσωπο που αναζητά τον δημιουργό του. Άρα, χωρίς την προσωπική έρευνα, χωρίς τον προσωπικό προβληματισμό, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κατανόηση και λύση των μυστηρίων που θέτει ο Χριστός, αλλά ούτε και αύξηση πίστης με επίγνωση θεού.

Μάλιστα, στην περίπτωση των δύο ρημάτων του τίτλου μας, ο Χριστός δεν αναφέρεται σε ουράνια μυστήρια, αλλά ζητά να στρέψουμε την προσοχή μας στις καθημερινές εικόνες της ζωής, προκειμένου να πάρουμε μαθήματα. Διότι χωρίς μαθήματα, χωρίς βάσεις γνώσεων, καμιά ουσιαστική ζωή πίστεως δεν μπορεί να θεμελιωθεί και να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου, πολύ δε περισσότερο σε βάθος αιωνιότητας.

Αυτός είναι και ο λόγος που ζητά την προσωπική μας προσοχή και έρευνα για τα πτηνά που πετούν στον ουρανό και για τα άνθη του κήπου μας. Διότι μπορεί ο Χριστός να μιλά για την αιωνιότητα και τον δρόμο που οδηγεί στην θύρα εκείνη, ωστόσο, χωρίς επίγνωση και μάλιστα ακριβή επίγνωση των επιγείων πραγμάτων και των νόμων της φύσεως, η πίστη μας για το μέλλον κινδυνεύει να μετατραπεί σε λεπτό στρώμα πάγου πάνω στην λίμνη, και αν δοκιμάσουμε να διαπεράσουμε την δήθεν παγωμένη λίμνη, θα βρεθούμε ναυαγοί χωρίς σωσίβια.

Η ακριβής γνώση και επίγνωση των επιγείων φυσικών πραγμάτων δεν εμποδίζει την ανάπτυξη της πίστης. Αντίθετα, θέτει ισχυρότερα θεμέλια προσωπικού λόγου και λογικής, στοιχεία που είναι απαραίτητα για κάθε προσέγγιση του δημιουργού.

Ο Χριστός δεν υπέδειξε μόνον την θύρα που οδηγεί προς την αιωνιότητα, αλλά υπέδειξε και τα ισχυρά θεμέλια, τις ισχυρές υποδομές πάνω στις οποίες θεμελιώνεται η καθημερινή μας συμπεριφορά και δραστηριότητα. Επιπόλαιες προσεγγίσεις, αφελείς διατυπώσεις, ανώνυμες φλυαρίες, μάταιοι και αστήρικτοι συλλογισμοί, μάλλον υποσκάπτουν παρά υποστηρίζουν την εσωτερική μας πίστη.

Η ασφαλής και ακριβής γνώση της αλήθειας των πραγμάτων αποδεικνύει την ωριμότητα και την επιτυχή δοκιμασία μας για την επόμενη αναβάθμιση στην κοινωνική μας θέση, απαραίτητη προϋπόθεση και για την επέκεινα του φυσικού ορίου της προσωπικής ζωής θέση μας.

Τα ρομπότ – robot – είναι μηχανήματα ανθρώπινα με εξαιρετικές ικανότητες, και μπορούν να κάνουν ακούραστα το έργο για τα οποία τα προγραμματίζουμε, και μάλιστα με ακρίβεια και πιστότητα. Και αυτό μπορεί να διευκολύνει από την μια την καθημερινότητά μας, αλλά από την άλλη μας οδηγεί και στον μεγάλο προβληματισμό για τις δικές μας ικανότητες.

Ενώ δηλαδή μπορούμε – διαθέτουμε την σοφία και την ικανότητα – να κατασκευάζουμε εξαιρετικά πολύπλοκα μηχανήματα, από την άλλη παραβλέπουμε το δικό μας θαυμαστό κόσμο, τον κόσμο της δικής μας ατομικής και βιολογικής παρουσίας πάνω στην γη. Από την μια αναγνωρίζουμε και θαυμάζουμε τα δικά μας δημιουργήματα, από την άλλη, συνήθως, παραβλέπουμε ή τουλάχιστον δεν εκτιμούμε εξ ίσου, τον δικό μας ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος όχι μόνον μπορεί να κάνει τα έργα που κάνουν τα ρομπότ, αλλά έχει την ικανότητα να κατασκευάζει και αυτά τα ίδια τα μηχανήματα.

Ο άνθρωπος, δηλαδή η ανθρώπινη ικανότητα, δεν εξαντλείται στο τι θα φάμε και θα πιούμε, αλλά έχουμε απίστευτα μεγάλες δεξιότητες, οι οποίες ακόμη και σήμερα είναι ελάχιστα αξιοποιημένες. Άρα, καθένας από μας καλείται να ανακαλύψει τον γύρω κόσμο, τον κοινωνικό και φυσικό μας περίγυρο, αλλά από την άλλη καλείται να επικεντρώσει και μεγάλο μέρος στην ανακάλυψη του εαυτού του και των δικών του δυνατοτήτων. Και αυτό προφανώς ανοίγει νέους δρόμους σε όσους αποφασίζουν να στραφούν στην αναζήτηση και εξερεύνηση αυτής της παραμέτρου.

Διότι, καλύπτοντας τις καθημερινές ανάγκες του βίου μας, δεν τελειώνει το ενδιαφέρον για ζωή, αλλά, αντίθετα, τίθενται με ένταση τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, και της ζωής πέραν από το φυσικό όριο του χρόνου και του τόπου καθενός μας, αναζητώντας απαντήσεις. Και αυτό ήταν και το μήνυμα και αυτή είναι η κυρίαρχη πλευρά της διδασκαλίας του Χριστού. Στόχος του ήταν, όχι μόνον να μας διδάξει πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με πληρότητα και ασφάλεια, αλλά στόχος του ήταν να μας υποδείξει τον δρόμο των βαθύτερων ερωτημάτων που θέτει αυτή καθ’ εαυτή η ζωή και όχι τα προβλήματα της καθημερινότητας μόνον.

Η διάταξη των αξιών της ζωής, όπως τις τοποθετεί ο ίδιος ο Χριστός, δεν παραβλέπει την καθημερινότητα, αλλά μας προκαλεί να προχωρήσουμε στις βαθύτερες δυνάμεις αναζήτησης και σύνθεσης λειτουργιών που διαθέτουμε, προκειμένου, καθένας που ενδιαφέρεται και εκζητά τον δημιουργό του, να προχωρεί από την απλή σημερινή διαθέσιμη δύναμη επιβίωσης, στην αυριανή μεγαλύτερη δύναμη ζωής, εκείνης της ζωής που τοποθετεί ως κεντρικό άξονα στόχων το απώτατο μέλλον, και όχι μόνον το πολύτιμο αλλά εφήμερο παρόν.