Οι κατακτήσεις μας θέλουμε να είναι μόνιμες και σταθερές. Και αυτό είναι ζήτημα προσωπικών επιλογών, διότι η η μονιμότητα και η σταθερότητα εξαρτάται και από εξωτερικούς και όχι μόνο από την προσωπική μας θέληση και επιθυμία.
Το σπίτι που αποκτούμε θέλουμε να μεγαλώνει η αξία του, ο/η σύντροφός μας θέλουμε να είναι σταθερός/ή στην σχέση μας, το επάγγελμά μας θέλουμε να είναι ευνοημένο με παροχές και όχι ελλείψεις, και, γενικά η σταθερότητα και η μονιμότητα είναι βασική παράμετρος κάθε στόχου που το άτομο επιδιώκει μέσα στην προσωπική του καθημερινότητα.
Και αυτή η πραγματικότητα υπάρχει στις σκέψεις και τους υπολογισμούς όταν κάνουμε τις επιλογές μας, προκειμένου η σταθερότητα και η μονιμότητα να είναι εξασφαλισμένες στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, όσο βέβαια εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Και μπορεί η δική μας επιθυμία να είναι καλή και χρήσιμη, αλλά αυτό δεν είναι ούτε απλό, ούτε δεδομένο για κανένα, διότι όλοι κάποια στιγμή τα αφήνουμε όλα εδώ – όσο και εάν έχουμε κοπιάσει για τους απογόνους μας – και φεύγουμε χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Και εδώ είναι το πρόβλημα.
Σχεδιάζουμε έχοντας λάβει όλα τα μέτρα για την μονιμότητα και σταθερότητα των προσωπικών μας στόχων, ενώ η παράμετρος της εφήμερης παρουσίας μας είναι η μόνη αληθής και κανένας ποτέ μέσα στην ιστορία δεν ξεπέρασε αυτή την ημερομηνία λήξης της εδώ παροικίας του. Και αυτό αποδεικνύει ότι όσα και εάν πετύχουμε πάνω στην γη κατά την εφήμερη εδώ παρουσία μας, δεν μπορεί να ξεπεράσει σε αξία την επέκεινα του ταφικού ορόσημου περιοχή.
Διότι κανείς ποτέ δεν επέστρεψε να ζητήσει λόγο από τους απογόνους και τους διαχειριστές των όσων ο ίδιος είχε κοπιάσει να κατακτήσει και να αποκτήσει κατά την εδώ ζωή του. Και αυτό φέρνει απογοήτευση και απώλεια θάρρους από την μια, αλλά από την άλλη φέρνει και σύνεση και σοβαρότητα να παραδεχθούμε, ότι όσους στόχους και αν κατακτήσουμε, τίποτα δεν θα έρθει μαζί μας, όσο σπουδαίοι και αν αυτοί φαντάζουν στα δικά μας στα μάτια και στις δικές μας φιλοδοξίες.
Για τον λόγο αυτό και στην διδασκαλία του Χριστού αυτή η παράμετρος είναι σπουδαίο στοιχείο, για όποιους ενδιαφέρει όχι μόνο η προσωρινή κατάκτηση, ακόμη και ενός σπουδαίου στόχου, αλλά και η προσωπική του συνέχεια. Διότι, αφού όσα και αν πετύχουμε στην εφήμερη περίοδο της ζωής μας δεν μάς συντροφεύουν μετά το όριο του θανάτου, το θέμα παίρνει άλλη σοβαρή διάσταση. Διότι είναι προφανές ότι στην καθημερινότητα απαιτείται η προσωπική επιθυμία και η διάθεση δυνάμεων για να πετυχαίνουμε το καλύτερο.
Όμως, αφού για όλους η πραγματικότητα υπερβαίνει με απόλυτο τρόπο αυτό το όριο, αυτό σημαίνει ότι το άτομο πρέπει να λαμβάνει τα μέτρα του, ώστε τούτο να πράττει και εκείνο να μην λησμονεί. Διότι η αστάθεια και ο χρονικός ορίζοντας όλων των πράξεων για τις προσωπικές μας κατακτήσεις βρίσκονται στον πυρήνα των κατακτήσεών μας, άρα αναζητείται και το “υλικό” εκείνο που θα δώσει στις κατακτήσεις μας και άλλο νόημα και άλλο περιεχόμενο. Διότι τα καλά για τους ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι αποβαίνουν εξ ίσου καλά και για την ατομική μας πορεία μετά το όριο του θανάτου.
Και ο Χριστός έβαλε όλα τα πράγματα σε άλλη βάση για την ατομική μας καθημερινότητα: να αγωνίζεστε με όλη σας την δύναμη για την καλύτερη καθημερινότητα, αλλά να μην ξεχνάτε και την επέκεινα του τάφου διάσταση. Διότι αυτή θα τροφοδοτήσει σήμερα με δύναμη και ενέργεια την ατομική σας προσωπικότητα, αλλά θα θέσει και νέα βάση ώστε το όριο του θανάτου να είναι μόνο μια χρονολογική ένδειξη αλλαγής ζωής και όχι σήμα αιώνιου θανάτου.