Για να κατακτήσουμε και να αποκτήσουμε όσα χρειαζόμαστε στην προσωπική μας καθημερινότητα, μαθαίνουμε από το οικογενειακό μας περιβάλλον, πηγαίνουμε στα σχολεία για πλατύτερη και βαθύτερη επαφή με την σύγχρονη κάθε φορά πραγματικότητα, και γενικά παίρνουμε τα εφόδια, με τα οποία καλύπτουμε τις ικανότητες για την απόκτηση και κατάκτηση των στόχων που καθένας έχει βάλει για την προσωπική του ζωή.
Και αυτό είναι η βάση της προσωπικής μας ευτυχίας, διότι εκεί στηρίζεται η πορεία για ο,τιδήποτε σχεδιάσουμε για το επόμενο διάστημα της ζωής μας. Ωστόσο αυτό είναι το ένα τμήμα. Το άλλο τμήμα, εξ ίσου σημαντικό, είναι η διαχείριση των εκτάκτων καταστάσεων και του άγνωστου κόσμου, μέσα στον οποίο – φυσικό και κοινωνικό – καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις και φαινόμενα που δεν τα είχαμε ποτέ προβλέψει ότι μπορεί να έρθουν στην προσωπική μας ζωή, και τότε είναι που χάνουμε – όπως λέμε – την γη κάτω από τα πόδια μας.
Διότι, στις έκτακτες και άγνωστες αυτές καταστάσεις, οι βάσεις που διαθέταμε έως εκείνη την στιγμή αποδεικνύονται ανεπαρκείς, και αναζητούμε άλλα εφόδια, προκειμένου να πάρουμε δύναμη και να ξεπεράσουμε τον “άγνωστο” εχθρό, την ασθένεια, τις εκπλήξεις, και τελικά τον θάνατο. Και αυτό φέρνει την προσωπική μας ζωή σε αδιέξοδα, καθώς δεν έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε έκτακτες καταστάσεις και άγνωστα εμπόδια.
Και εδώ ο οργανισμός μας επιστρατεύει όλα του τα εφόδια, ωστόσο αυτά δεν είναι επαρκή, διότι ο “εχθρός” δεν είναι ορατός και δύσκολα τον εντοπίζουμε. Διότι δεν είναι θεωρητική η προσέγγιση, αλλά αγγίζει το σώμα και τον εσωτερικό μας κόσμο, τα συναισθήματα και τις σκέψεις, κάτι που μέχρι τότε δεν μάς είχε απασχολήσει. Άρα, εκεί πλέον μεταφέρεται ο προσωπικός μας αγώνας. Να απομακρύνουμε τον “εχθρό” και από τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή την θλίψη και την απογοήτευση και την εσωστρέφεια, παράλληλα με τα σημάδια που αφήνει στην πρακτική μας καθημερινότητα.
Διότι, η πάλη, ο αγώνας μας, δεν είναι πλέον μόνο με τα φυσικά μέλη του σώματός μας, αλλά έχει μεταφερθεί στις σκέψεις και στα συναισθήματα, περιοχές άγνωστες για πολλούς, ενώ στις περιοχές αυτές αναπτύσσονται οι δυνάμεις και φωλιάζουν οι αδυναμίες. Και το αποτέλεσμα έρχεται χωρίς κανείς να το έχει προνοήσει. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν αγνοεί την καθημερινότητα και τα τρέχοντα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι, αλλά προσθέτει και κάτι πιο σημαντικό και ουσιαστικό για την προσωπική μας ζωή.
Προσθέτει την καλλιέργεια της πίστης στον δημιουργό, ένα εφόδιο που βρίσκεται μέσα μας, αλλά σε κατάσταση αδράνειας ή νωθρότητας, με αποτέλεσμα, όταν το χρειαζόμαστε, εκείνο να είναι αδύναμο να μάς προσφέρει την δική του εφοδιαστική δύναμη, παράλληλα με όλα τα άλλα εφόδια που διαθέτουμε. Και αυτό είναι πολύτιμο. Διότι, στην διδασκαλία του Χριστού δεν υπάρχουν όρια δυνάμεων και δυνατοτήτων, αρκεί το άτομο να είναι πρόθυμο να καταβάλλει το ημερήσιο κόστος στον ψυχικό και σωματικό του κόσμο, ώστε ο οργανισμός του, σωματικός και ψυχικός, να είναι ένα σώμα, που θα αντέξει τις έξωθεν επιβουλές, οι οποίες ωστόσο φτάνουν στον ψυχικό μας κόσμο και μεταβάλλουν την ατομική μας καθημερινή ζωή σε γήινη κόλαση.