Η πορεία για μια κατάκτηση είναι μια διαδρομή με αφετηρία την στιγμή των αποφάσεων και κατάληξη την επιτυχία του στόχου. Και αυτό, επειδή είναι η προσωπική μας εμπειρία καθημερινά, είναι κάτι που πρέπει να μάς απασχολεί, ως προς την κατανόηση της πορείας μας. Εάν δηλαδή βαδίζουμε καλά, ή έχουμε χάσει τον δρόμο, ή χρονοτριβούμε και κινδυνεύουμε να χάσουμε τον στόχο μας λόγω της αμέλειας.
Και ενώ αυτά είναι κατανοητά για την πρακτική μας καθημερινότητα και τις κατακτήσεις για τον άρτο τον επιούσιο, όταν ερχόμαστε σε πιο μακροπρόθεσμους στόχους, εκεί αμελούμε την παιδεία και την επιμέλεια. Δηλαδή, αποφεύγουμε ότιδήποτε μπορεί να μάς φέρνει δυσκολία, γκρινιάζουμε, και αντί να προχωρούμε, χάνουμε χρόνο και δυνάμεις, ή τουλάχιστον έτσι θα καταλήξει το πράγμα. Δηλαδή, στην αποτυχία.
Και αυτό δεν το θέλει κανείς άνθρωπος, απλά διότι όλοι ξεκινάμε αισιόδοξα και με ελπίδα, και η απογοήτευση δεν μάς αρέσει. Διότι, όσοι καλλιεργούμε την ατομική μας πίστη στον Χριστό ως Χριστιανοί, η ελπίδα και η αισιοδοξία – εφόσον στηρίζεται σε λογική και την δύναμη που κάθε άτομο διαθέτει με την πίστη του – αποφέρει καρπούς σε βάθος χρόνου, και όχι μόνο άμεσα, όπως όλοι θα θέλαμε.
Διότι, από ένα εποχιακό άνθος δεν μπορείς να μαζέψεις σταφύλια ή ελιές, αλλά μόνο άρωμα και οπτική ικανοποίηση, αφού για το σταφύλι και τις ελιές πρέπει να περιμένεις χρόνια μέχρι να ωριμάσουν, και πάλι παίρνεις μια φορά τον χρόνο τον καρπό και όχι κάθε μέρα. Και αυτό ισχύει και για τους ατομικούς μας στόχους, οι οποίοι δεν αφορούν μόνο την ημερήσια ανάγκη, αλλά κινούνται και γύρω από πιο μακροπρόθεσμες ανάγκες.
Αυτός είναι ο λόγος που πηγαίνουμε από παιδιά στα σχολεία. Επενδύουμε στο μέλλον και όχι μόνο στην συγκεκριμένη ημέρα, ξέροντας ότι οι γνώσεις, η γραφή, η ανάγνωση, η κοινωνικότητα και χιλιάδες άλλα μικροπράγματα που είναι απαραίτητα για την ομαλή μας επιβίωση στο μέλλον, δεν αποκτώνται και δεν κατακτώνται μέσα σε μια στιγμή ή σε μία ημέρα.
Αντίθετα, απαιτείται υπομονή και καλλιέργεια, παιδεία και πάθος, και δεκάδες άλλες παράμετροι, που καθορίζουν την επιτυχία του τελικού στόχου. Και αυτό το ξέρουμε από την παιδική μας ηλικία. Κανένα παιδί πχ δέκα ετών δεν θεωρεί ότι έχει κατακτήσει τα όνειρά του διότι πήγε σήμερα στο σχολείο, διότι αντιλαμβάνεται ότι ο στόχος, η παιδεία και η επιτυχία θα έρθουν αργότερα και όχι μόνο σήμερα, αν και η ημερήσια ικανοποίηση παίζει σημαντικό ρόλο στην ισορροπία του εσωτερικού μας κόσμου. Χωρίς παιδεία και σχολείο κανείς δεν μπορεί να περιμένει καρπούς γνώσης και κατακτήσεων στο μέλλον. Σήμερα δουλεύουμε το μέλλον εξήγησε ο Χριστός.