Με τον σημερινό τίτλο δεν αναφέρομαι μόνο στον τραγικό αυτό άνθρωπο της Λάρισας, αλλά αναφέρομαι στον ανθρώπινο “τύπο”, ο οποίος αποκαλύφθηκε μεν στην καταστροφική αυτή περίπτωση των Τεμπών, ωστόσο, αυτό δεν είναι στιγμιαίο γεγονός μόνο, αλλά είναι ένα παράδειγμα για το τί μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, εάν βρεθεί στην ίδια κατάσταση ανευθυνότητας και λάθος επιλογών.
Διότι, ο άνθρωπος, εσείς και εγώ, δεν προκαλεί μεν τραγικά δυστυχήματα στο σύνολο μιας κοινωνίας, ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες και όχι ευχάριστες συνέπειες από τις δικές μας επιλογές και την προσωπική μας ανευθυνότητα. Διότι, και αυτός ο άνθρωπος της Λάρισας δεν έφτασε στην τραγική επιλογή του χωρίς να έχουν προηγηθεί μηνύματα και δείγματα της δικής του ανεπάρκειας, αλλά είναι βέβαιο ότι απλώς αυτή ήταν η τραγική κατάληξη μιας προσωπικής πορείας, την οποία, εξ όσων γνωρίζουμε, γνώριζαν και άλλοι συν-υπεύθυνοι, αλλά κανένας δεν είχε υποπτευθεί μια τέτοια τραγική κατάληξη με τους δεκάδες νεκρούς και τις πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες σωματικά και ψυχικά τραυματισμένους ανθρώπους.
Και, επειδή είναι γνωστό ότι καλύτερα να προβλέπει κάποιος το κακό ή το καλό παρά να τρέχει εκ των υστέρων να καλύψει την άγνοιά του, είναι φυσικό να αναζητούμε τα αίτια και όχι μόνο τα στιγμιαία λάθη που προκάλεσαν και προκαλούν οι ατομικές μας αδυναμίες, όταν αυτές αφορούν άλλους ανθρώπους και μάλιστα μεγάλες ομάδες.
Για τον λόγο αυτο και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν καταδίκασε μόνο το κακό, αλλά εξήγησε και τον τρόπο που καθένας οφείλει να εργάζεται στην καθημερινότητά του, προκειμένου να κατανοεί τα δικά του ασφαλή όρια και να παραμένει μέσα στον ασφαλή κύκλο της προσωπικής γνώσης και εμπειρίας. Τυχόν υπέρβαση δεν ζημιώνει τον δημιουργό, αλλά ζημιώνει το άτομο και την ανθρώπινη κοινωνία, η οποία και θα πληρώσει το κόστος των λαθών της δικής μας προσωπικής άγνοιας.
Ο Χριστός, δηλαδή, δεν άφησε ασχολίαστη την ανθρώπινη πραγματικότητα όπως καθένας την βίωνε στην πρακτική καθημερινή του ζωή, αλλά επεσήμανε και τους κινδύνους που εγκυμονούν η άγνοια των ορίων της προσωπικής μας ικανότητας και των αναγκών της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε την δική μας καθημερινότητα. Καθένας οφείλει να γνωρίζει τις ικανότητές του και να προλαμβάνει τους εξρεμισμούς, εφαρμόζοντας το νόμο της κοινής λογικής και της πραγματικής αλήθειας όλων των πραγμάτων που ζουν μέσα μας ή κινούνται γύρω μας.
Διότι εκ των υστέρων όλοι ψάχνουμε να βρούμε τον αίτιο, αλλά αυτός κρύβεται καλά μέσα στο βάθος της ατομικής μας συνείδησης και δύσκολα εντοπίζεται και ακόμη πιο δύσκολα αξιολογείται ορθά, και πιο σπάνια διορθώνεται.