Για να έχει πρακτικό νόημα και αποτέλεσμα η άσκηση εξουσίας επί ενός κατακτημένου θέματος ή πράγματος, προαπαιτείται η κατάκτηση του. Πριν από αυτή την πράξη της κατάκτησης, όλα τα δικαιώματα ανήκουν σε εκείνον που έχει ήδη την εξουσία, επομένως η δήθεν δική μας θέση εξουσίας είναι θεωρητική μέχρι την κατάκτηση.
Και αυτό δεν είναι θεωρία, αλλά είναι η πρακτική πραγματικότητα για όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί μπροστά στην αλήθεια. Διότι αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα δώσει την θέση της στην ατομική μας ουτοπία, και τίποτα ουσιαστικό δεν θα έχει συμβεί παρά την δική μας θεωρητική άποψη. Για τον λόγο αυτό η επιβεβαίωση της αλήθειας είναι ο καθρέφτης της επιτυχίας. Όλα τα άλλα είναι θεωρία χωρίς αποτέλεσμα και όφελος.
Και η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής. Μην μένετε μόνο στα λόγια, αλλά προσπαθήστε να επιβεβαιώνονται τα λόγια από πράξεις περιγραπτές και αληθείς. Η αλήθεια στην καθημερινή μας πραγματικότητα είναι ο καθρέφτης, μέσα από τον οποίο βλέπουμε τις ατομικές μας κατακτήσεις και όχι μόνο τα λόγια, τα οποία μπορεί να είναι απαραίτητα, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια.
Άλλωστε, η λέξη κατάκτηση περιέχει την λέξη κτήμα, δηλαδή απόκτημα, ιδιοκτησία, με πλήρη δικαιώματα. Διαφορετικά η κυριότητα ανήκει σε άλλον και εμείς απλά είμαστε δούλοι και υπηρέτες ενός άλλου κυρίου και όχι του εαυτού μας και των ατομικών μας συμφερόντων. Και ενώ ο Χριστός εξήγησε ότι αυτό δεν είναι το θέλημα του θεού, εμείς το αγνοούμε ή, άν δεν το αγνοούμε ως αντικείμενο, το βλέπουμε από μακριά και δεν βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, ώστε από δούλοι να γίνουμε κυρίαρχοι και ελεύθεροι από την δουλεία.
Και αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Βολευόμαστε με την μετριότητα και την απλή καθημερινή ικανοποίηση, χωρίς αντίληψη στόχων που πρέπει να κατακτηθούν για να υπάρξει αλλαγή ζωής σήμερα με προοπτικές του μέλλοντος. Διότι η διδασκαλία του Χριστού δεν αφορούσε προφανώς μόνο την εποχή εκείνη, αλλά το μήνυμα είναι διαχρονικής αξίας για εφαρμογή στην ατομική μας ζωή. Διότι η ζωή έχει μήκος και βάθος, αλλά και οι δύο αυτές διαστάσεις είναι επεκτάσιμες σε άπειρες κατευθύνσεις. Και το άτομο καλείται να εγκαταλείψει την ευαρέσκεια και την αυταρέσκεια, και να προχωρήσει σε νέους κάθε μέρα δρόμους αντίληψης και αξιοποίησης των στόχων που θα αλλάξουν την ζωή του.
Το παρελθόν διδάσκει. Αλλά δεν επανέρχεται. Το παρόν υπάρχει και το διαμορφώνουμε σήμερα. Το μέλλον δεν υπάρχει και καλούμαστε να το διαμορφώσουμε μέσα από τις ατομικές μας κατακτήσεις στην καθημερινότητά μας. Εάν τα αφήσουμε όλα για το μέλλον χωρίς σημερινή μέριμνα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι λαμπάδες μας δεν θα έχουν λάδι μέχρι το τέλος. Και η πρόσκληση στους γάμους της χαράς θα μείνουν όνειρα με υψηλό κόστος. Διότι και θα έχουμε στερηθεί, και τον στόχο δεν θα έχουμε πετύχει. Και αυτό θα είναι τραγικό.