Αρχεία για: Ιανουάριος 2025

Για να κατακτήσουμε ένα προσωπικό μας στόχο επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, ανάλογα, βέβαια, και με την σπουδαιότητα. Και προφανώς, για τα σπουδαιότερα, διαθέτουμε τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες διαθέσιμες δυνάμεις και ικανότητες.

Αυτή ακριβώς η προσωπική διαπίστωση, ότι, δηλαδή, ανάλογα με την προσωπική μας εκτίμηση για την σπουδαιότητα του εγχειρήματος της κατάκτησης είναι και η διάθεση εκ μέρους μας όλων των διαθέσιμων ικανοτήτων και δυνάμεων, είναι κρίσιμος δείκτης των προσωπικών μας εκτιμήσεων των πραγμάτων για τα οποία ενδιαφερόμαστε κατά την διάρκεια του επίγειου βίου μας.

Όποιος ενδιαφέρεται για τον αθλητισμό, επιστρατεύει τις δυνάμεις του σώματός του, και προπονείται στον σκοπό που έχει θέσει ως στόχο. Αντίστοιχα πράττουμε και σε όλες τις βαθμίδες της προσωπικής μας καθημερινότητας. Ανάλογα με την προσωπική μας αξιολόγηση είναι και η διάθεσή μας να κοπιάσουμε για τον σκοπό μας. Και αυτό ισχύει πάντα, εκτός βέβαια από την νηπιακή μας ηλικία, οπότε δεν είμαστε υπεύθυνοι για σοβαρά πράγματα.

Αντίθετα, όταν η ζωή μας εισέρχεται στην κοινωνική συμβίωση, τότε τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή, διότι πλέον οι αποφάσεις έχουν συνέπειες και στο μέλλον, και αυτό το βλέπουμε όλοι στην καθημερινή μας πρακτική ζωή. Οι στόχοι μας αποδεικνύουν την προοπτική της ζωής μας, και ανάλογα δραστηριοποιούμε και τα διαθέσιμα εφόδια που διαθέτουμε ατομικά, ή μπορούμε να επιστρατεύσουμε από τον κοινωνικό μας περίγυρο.

Και εδώ παίζει κυρίαρχο ρόλο η εκπαίδευσή μας, αλλά και το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα βιώσουμε τον υπόλοιπο βίο μας. Και μπορεί τα απλά καθημερινά θέματα της επιβίωσης να είναι εύκολα κατανοητά, και εύκολα – πιθανόν – να τα αντιμετωπίσουμε. Όταν όμως ερχόμαστε στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, όπως η αδικία και ο θάνατος, η κρίση της πορείας της οικουμένης όπου θα ζήσουμε στο μέλλον εμείς και οι απόγονοί μας, αλλά και χιλιάδες άλλα ουσιαστικά ερωτηματικά της προσωπικής μας ζωής και όχι μόνο, τότε τα θέματα απαιτούν άλλου είδους αντιμετώπιση.

Διότι, κανείς, για παράδειγμα, δεν είναι σε θέση να υπερβεί το υφιστάμενο Δίκαιο μιας κοινωνίας ανθρώπων, αν και όλοι – πιθανόν – βλέπουμε τις αδικίες και διαπιστώνουμε τα αδιέξοδα. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί στον άλλον ή να πιστέψει ότι θα υπερβεί το κατώφλι του θανάτου με επιτυχία ζωής. Και εδώ αρχίζουν οι στρεβλώσεις των πεποιθήσεών μας.

Διότι το Δίκαιο δεν είναι μόνο το Δίκαιο της κοινωνίας μέσα στην οποία όλοι βιώνουμε την ατομική μας καθημερινότητα, αλλά υπάρχει και το Δίκαιο του Δημιουργού, ο οποίος έχει εκ της δημιουργίας θεσπίσει το δικό του το Δίκαιο. Διότι, η φύση φθείρεται, αλλά ανανεώνεται, και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει αυτή την αλήθεια της δημιουργίας. Η φύση λειτουργεί, ανεξάρτητα από την δική μας θέληση ή διαστροφή. Η φύση παράγει, ανεξάρτητα από την δική μας καταστροφική μανία. Και χιλιάδες άλλες μικρές ή μεγάλες λειτουργίες που έχει θεσπίσει ο δημιουργός, τις οποίες εμείς παραβλέπουμε, κρίνοντας μόνο με το συμφέρον ή το Δίκαιο της κοινωνίας, στην οποία καθένας βιώνει την δική του εμπειρία ζωής.

Και επειδή όλοι διαπιστώνουμε την έλλειψη του Δικαίου στις ανθρώπινες κοινωνίες, ο Χριστός εξήγησε ότι, εάν θέλετε να υπερβείτε την αδικία που βιώνετε, ακολουθείστε την Δικαιοσύνη του Δημιουργού, παρακολουθώντας την φύση και το δικό σας συμφέρον. Την πρώτη για να παίρνετε μαθήματα, και την δεύτερη για να τα εφαρμόζετε στην ατομική σας καθημερινότητα. Μην κρίνετε μόνο, αλλά εφαρμόστε πρώτοι εσείς αυτές τις δύο αλήθειες. Και τότε θα αρχίσετε να μαθαίνετε την Δικαιοσύνη του δημιουργού, διότι χωρίς αυτήν όλα τα υπόλοιπα κρίνονται ατελή και τελικά ασύμφορα για την ατομική σας ζωή. 

Η κατάκτηση πραγμάτων πέραν των καθημερινών αναγκών είναι ένα μείζον θέμα. Διότι, για μεν τα καθημερινά μαθαίνουμε από την οικογένεια και το σχολείο, αλλά και από την κοινωνία τον τρόπο που θα τα αποκτήσουμε και θα τα διακρατήσουμε όσο χρόνο μάς είναι απαραίτητα στην ατομική μας καθημερινότητα. Όσα όμως δεν περιλαμβάνονται στις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά είναι θέματα σημαντικότερης αξίας και μακρότερου χρόνου, για αυτά απαιτούνται άλλου είδους εφόδια για την κατάκτησή τους.

Και πρώτα απ όλα οι στόχοι και οι σκοποί της κατάκτησης. Διότι ανάλογα με τους σκοπούς είναι και οι στόχοι. Και ανάλογα με την αναζητήσεις και τις επιθυμίες μας είναι και οι σκοποί, στους οποίους στοχεύουμε να κατακτήσουμε. Χωρίς στόχο και σκοπό, προφανώς δεν μπορεί να γίνει κανείς λόγος για καμία κατάκτηση. Και είναι γεγονός ότι όσα χρόνια είναι το άτομο στην νηπιακή και την νεανική ηλικία, οι στόχοι και οι σκοποί για τους οποίους κοπιάζει είναι μέσα στα φυσικά και καθημερινά πλαίσια.

Όταν όμως το άτομο ενηλικιωθεί, τότε τα καθημερινά πλαίσια καθορίζονται από το ίδιο το άτομο, και η υπέρβαση αυτών των πλαισίων είναι αποκλειστικό θέμα του ενδιαφερομένου ατόμου, ανεξάρτητα από γεωγραφική θέση ή εφόδια τα οποία διαθέτει. Διότι, τα σημαντικά θέματα δεν είναι μόνον εντός των γνωστών πλαισίων που όλοι γνωρίζουν, αλλά τα σημαντικότερα είναι εκτός αυτών των ορίων που έχει ορίσει η εκάστοτε κοινωνία, και καθένας που ενδιαφέρεται για την ατομική του ζωή, δεν λαμβάνει υπόψη του μόνο τα υφιστάμενα δεδομένα της κοινωνικής ζωής που ισχύουν στον τόπο και τον χρόνο που ζει, αλλά λαμβάνει υπόψη του και τα προσδοκώμενα, τα οποία δεν υπακούν πάντοτε στις συμβατικές εικόνες που είναι γνωστές σε όλους.

Αντίθετα, πολλές φορές οι προκλήσεις της ζωής μάς καλούν να υπερβούμε αυτές τις εικόνες, και να αναζητήσουμε πίσω από τις εικόνες, το βαθύτερο μήνυμα που αυτές μεταφέρουν και όχι μόνο τον τύπο και την έννοια, που καθένας μπορεί να καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά. Διότι, συνήθως, όλες οι εικόνες έχουν και ένα περιεχόμενο, που πολλές φορές δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμο με την πρώτη ματιά, αλλά απαιτείται και δεύτερη και τρίτη και πολλές φορές και μερικές χιλιάδες ματιές για να αποκωδικοποιηθεί το περιεχόμενο και το μήνυμα μιας εικόνας, όπως συμβαίνει με την εικόνα πχ της Τζοκόντα που όλοι ξέρουμε.

Επομένως, η πρώτη επαφή του ατόμου με μια εξωτερική εικόνα δεν αποκαλύπτει και όλη την αναγκαία πληροφορία που εγώ ως άτομο έχω ανάγκη από το μήνυμά της. Αυτή ήταν και η μεγάλη αποτυχία της ανθρώπινης κοινωνίας διαχρονικά. Αρκεστήκαμε στην εξωτερική εικόνα και δεν μπήκαμε στον κόπο να αναζητήσουμε το μήνυμα που αυτή περιέχει, και είναι το ουσιαστικό ζητούμενο για κάθε δημιούργημα επί γης. Διότι, τα εξωτερικά σχήματα προμηνύουν το περιεχόμενο, αλλά δεν ταυτίζονται κατά την ουσία, η οποία παραμένει ως το αναγκαίο ζητούμενο, διότι αυτό θα φέρει την αλλαγή και την πληρότητα, και όχι μόνον η εξωτερική εικόνα που είναι αληθής μεν, αλλά δεν εξαντλεί και όλο το μήνυμα του περιεχομένου κατά την ανάγκη του χρήστη της εικόνας.

Και ο Χριστός τόνισε ότι είναι αναγκαίο να ερευνάτε και να παρατηρείτε τις φυσικές λειτουργίες των φυτών και των ζώων, οι οποίες δεν είναι μεν ορατές δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αυτές οι λειτουργίες καθορίζουν την ζωή, και θα είναι πολύτιμες για την αναβάθμισή σας από καταναλωτικά δημιουργήματα, σε δημιουργικά πρόσωπα, τα οποία θα είναι σε θέση να αποδεχθούν και να δημιουργήσουν το νέο άνθρωπο της Αναστάσεως εκ νεκρών. 

Οι σημαντικές ατομικές κατακτήσεις απαιτούν και προσωπικές προσπάθειες αντίστοιχου μεγέθους, ώστε, όχι μόνο η κατάκτηση, αλλά και η διατήρηση των κεκτημένων να είναι εφικτή, και να αποδίδει καρπούς σε όσο γίνεται βάθος χρόνου και, εάν είναι δυνατόν, με αυξητική παραγωγή, και χωρίς τέλος και εξωτερικές επιδράσεις, που θα επιφέρουν αλλαγές στην ατομική μας κατάκτηση.

Αυτή είναι η επιθυμία όλων των ανθρώπων επί γης. Μεγάλες κατακτήσεις με ισχυρές αποδόσεις, σε ατέρμονο βάθος χρόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κατακτήσεις γης και η απόκτηση χρυσού αποτελούν ένα από τους βασικούς πυλώνες κατακτήσεως και αποκτήσεως, διότι δεν κινδυνεύουν με αφανισμό, αλλά διατηρούν την αξία τους επάπειρον. Και αν και στις μέρες μας του 21ου αιώνα έχουν εμφανιστεί και άλλα υλικά με αξία, οι λεγόμενες σπάνιες γαίες και τα χρηματιστήρια, ωστόσο ο χρυσός και η γη διατηρούν πάντοτε την σταθερή τους διαχρονική αξία και όλοι το γνωρίζουμε από την καθημερινή μας εμπειρία.

Οι κατακτήσεις στον επαγγελματικό τομέα, οι κατακτήσεις στον συναισθηματικό τομέα, στην κοινωνική αναγνώριση, και εκατοντάδες άλλες καθημερινές κατακτήσεις θέλουμε να έχουν μονιμότητα σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Και γι αυτό πασχίζουμε. Κόπος και ρίσκο, δηλαδή κούραση και επικινδυνότητα, είναι τα δύο στοιχεία που συνοδεύουν τις μεγάλες μας απαιτήσεις για μεγάλες κατακτήσεις. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, συνήθως μένουμε με τα όνειρα και την όρεξη, διότι δεν πρόκειται να προκύψει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι κατανοητό όταν ερχόμαστε πολλές φορές με προτάσεις που φαντάζουν μεγάλης αξίας, αλλά εμείς δεν έχουμε την δύναμη και την διάθεση να κοπιάσουμε και να βάλουμε σε κίνδυνο πράγματα που διαθέτουμε, αλλά δεν θέλουμε και να τα διακινδυνεύσουμε. Με αποτέλεσμα, οι επιθυμίες να μένουν, αλλά τίποτα να μην προκύπτει στην πράξη. Και εδώ έρχονται τα δύσκολα. Διότι όλοι θέλουμε, αλλά λίγοι είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε από τον χρόνο και τις δυνάμεις μας, προκειμένου να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι κατακτήσεων.

Μάλιστα, εάν πρόκειται για μακρόπνοες επιθυμίες, όπως είναι το μήκος και η ποιότητα της ζωής, τότε η διάθεση χρόνου και δυνάμεων είναι εκ των ων ουκ άνευ. Διότι αυτές οι κατακτήσεις απαιτούν – ή μάλλον προαπαιτούν – την δική μας συμμετοχή και κούραση, μαζί με τον κίνδυνο να αποτύχουμε και να είναι όλα χαμένα.

Στην παραβολή που είπε τότε ο Χριστός, τόνισε ότι όποιος βάζει το χέρι στο αλέτρι για να οργώσει και να σπείρει το χωράφι του, αλλά κοιτάζει πίσω αντί για εμπρός, δεν είναι άξιος για σπορά και θερισμό, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί συμπεριφέρεται, με δική του ευθύνη ανόητα. Και αντί να κοιτάζει το μέλλον της παραγωγής και του πλούτου, θυμάται και αναπαύεται στα κεκτημένα, χάνοντας το τρένο της δικής του ευκαιρίας.

Και δυστυχώς όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος. Αφήνουμε τις δυνάμεις και τον χρόνο μας να περνούν με τρόπο ανόητο, και κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι οι καλές μας επιθυμίες δεν κατακτήθηκαν, αλλά έμειναν στο στάδιο της επιθυμίας χωρίς καμία ανταπόδοση. Όμως η ζωή διδάσκει ότι, για να θερίσεις το καλοκαίρι πρέπει να οργώσεις το φθινόπωρο. Διότι όλα τα σπουδαία πράγματα απαιτούν χρόνο και κούραση, και μάλιστα αξιοποίηση τόσο του κατάλληλου χρόνου, όσο και των δυνάμεων που διαθέτουμε στην προσωπική μας φαρέτρα.

Η ζωή που θα ζήσουμε είναι αύριο και όχι στο χθες. Η ζωή είναι στο μέλλον, το εγγύς, το απώτερο, το απώτατο και το αιώνιο, και καθένας καλείται να κουραστεί και να βάλει τις επιθυμίες του σε κίνδυνο για να πετύχει στο μέλλον τις δικές του κατακτήσεις ζωής. 

Πολλές φορές η προσπάθειά μας να κατακτήσουμε κάτι μάς βάζει σε μπελάδες. Διότι και άλλοι θέλουν το ίδιο αντικείμενο, ή μπορεί να μην ξέρουν το αντικείμενο, αλλά απλά να μισούν την δική μας προσπάθεια για κατάκτηση, και φέρνουν εμπόδια ή δυσκολεύουν μέ κάθε τρόπο, – πολλές φορές και παράνομο – την δική μας προσπάθεια.

Και εάν μεν αφορά κάτι που τους ανήκει, θα πρόκειται για φυσιολογική αντίδραση. Εάν όμως δεν τους ανήκει, αλλά απλά υπάρχει ο φθόνος για την δική μας προσπάθεια, τότε απαιτείται ειδικός χειρισμός, διότι αυτή η εμπλοκή μπορεί να φέρει σοβαρά προβλήματα στην δική μας προσπάθεια. Και είναι φυσικό, όταν υπάρχουν ανεξήγητα εμπόδια από τρίτους στην δική μου προσπάθεια, να εγείρονται ερωτήματα για την αρνητική στάση των άλλων, αφού το θέμα δεν θίγει δικά τους υφιστάμενα συμφέροντα.

Και αυτό αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ατομικής μας καθημερινότητας. Διότι θα πρόκειται για ένα θέμα που είναι κάτι πολύ ουσιαστικό, και εγείρει αντιδράσεις από κάποιους που φαινομενικά δεν έχουν κανένα λόγο να παρεμβαίνουν. Τότε το θέμα παραπέμπει σε αόρατο, δηλαδή μη εξηγήσιμο λόγο, και το άτομο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό στις προσπάθειές του για να κατακτήσει εκείνο που κρίνει ότι θα είναι ωφέλιμο για τον ίδιο ή και κάποιους άλλους, ενώ δεν ζημιώνεται κανείς φαινομενικά για να έχει λόγους αντίδρασης.

Και στην περίπτωση αυτή, όταν δηλαδή ο ενδιαφερόμενος να κατακτήσει κάτι ωφέλιμο συναντά αδικαιολόγητες αντιδράσεις, θα πρέπει να προσφύγει σε αναζητήσεις στον μη ορατό κόσμο, δηλαδή στην περιοχή της ψυχής του ατόμου. Διότι, η απουσία φαινομενικής δικαιολογίας για μια αντίδραση, πυροδοτεί στοχασμούς πολύ πέραν των φυσικών φαινομένων, και παραπέμπει σε κόσμο σκοτεινών ενεργειών μίσους, το οποίο δεν στηρίζεται σε συμφέρον οικονομικό ή κοινωνικό, αλλά σε αβυσσαλέες προοπτικές κακίας και μισαλλοδοξίας, περιοχές που καλύπτονται από σκοτεινές και άνομες ενέργειες για αλλότριους και ανεξήγητους από την κοινή λογική σκοπούς.

Στην περίπτωση λοιπόν αυτή, το αντικείμενο της κατάκτησης ανήκει σε άλλη σφαίρα κοινής ωφέλειας, και ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να εξοπλιστεί με γνώση και εμπειρία από αυτή την σφαίρα του μη ορατού κόσμου, όχι μόνο εκείνου που όλοι κατανοούμε ότι υπάρχει μέσα μας, αλλά και εκείνου που λειτουργεί στο παρασκήνιο και εξυπηρετεί ανομολόγητους σκοπούς. Στην σφαίρα αυτή ανήκει το μίσος για την επιτυχία του άλλου, και αυτό είναι πολύ σοβαρό στοιχείο. Διότι το μίσος δεν έχει συγκεκριμένο σημείο του σώματος για να το εντοπίσουμε – εάν μάς αφορά προσωπικά – αλλά σχετίζεται με μακροχρόνια σχέδια παράνομων και επιζήμιων σκοπών που δύσκολα ανιχνεύονται στην ορατή επιφάνεια της κοινής λογικής.

Τότε θα πρόκειται για ουσιαστικό ζήτημα που θίγει αλλότρια μεγάλα συμφέροντα που υπερβαίνουν την εξουσία του χρήματος και της καθημερινής πολιτικής εξουσίας, άρα θα πρόκειται για μεγάλο θέμα που αφορά μεγαλύτερο τμήμα της ανθρώπινης κοινωνίας του παρόντος κόσμου, και το άτομο που ενδιαφέρεται για μια τέτοια κατάκτηση θα πρέπει να θωρακιστεί και να εξοπλιστεί με υπομονή, μέχρι και το ίδιο το άτομο να καταλάβει τα τεκταινόμενα στους σκοτεινούς διαδρόμους του ανεξήγητου μίσους.

Θα πρόκειται για μίσος που εγγίζει τα όρια του φάσματος εκτός των απλών ανθρωπίνων συμφερόντων, και προσεγγίζει συμφέροντα μεγάλης και διαχρονικής σημασίας. Και ο Χριστός εξήγησε ότι αυτό είναι μια μεγάλη προοπτική κατάκτησης: Όταν σε μισούν χωρίς να έχεις κάνει κάποιο κακό σε κάποιον άνθρωπο, αλλά προσπαθείς να πετύχεις κάτι που οι άλλοι απλά δεν το έχουν πετύχει, και ενεργούν με μίσος εναντίον σου για τις δικές σου προσπάθειες να πετύχεις τους δικούς σου στόχους χωρίς καμιά προφανή δικαιολογία, τότε αυτή είναι μια μεγάλη προσπάθεια, και αξίζει τον κόπο.

Οι κατακτήσεις της προσωπικής μας ζωής είναι συνήθως μικρές, αλλά πολλές φορές και μεγάλες. Όλες όμως απαιτούν την ατομική μας θέληση, και χωρίς αυτή δεν υπάρχει πρόοδος για καμία κατάκτηση. Και για μεν τα μικρά πράγματα, είναι εύκολα κατανοητό ότι απαιτούν μικρές προσπάθειες. Για τα μεγάλα όμως ζητήματα της προσωπικής μας ζωής, όπως πχ ο γάμος, η κατοικία, οι σπουδές, η επαγγελματική και κοινωνική κατάκτηση μιας θέσης, είναι πράγματα που απαιτούν μεγάλες προσπάθειες και πολλές φορές και βαθύ χρόνο.

Και αυτό είναι αυτονόητο, διότι δεν ζει κανείς μόνος του για να παίρνει ότι θέλει, αλλά όλοι ζούμε μέσα στον ίδιο κόσμο και τα καλά πράγματα τα αναζητούν όλοι. Και βέβαια, ενώ αυτό είναι απλό και κατανοητό, ότι δηλαδή τα μικρά πράγματα απαιτούν μικρή, ενώ τα μεγάλα μεγαλύτερη, όταν φτάνουμε στο κόστος της κάθε κατάκτησης, εκεί, για όσα ξέρουμε ότι αξίζουν αλλά δεν επιθυμούμε να πληρώσουμε το κόστος της κατάκτησης, αλλάζουμε σκέψεις. Διότι, το κόστος δεν επιβαρύνει κάποιον τρίτο, αλλά επιβαρύνει το ίδιο το άτομο που επιθυμεί να κατακτήσει το κάτι καλύτερο με υψηλότερο κόστος.

Και εδώ υποχωρούμε όλοι. Διότι, ή δεν ξέρουμε το κέρδος από την συγκεκριμένη κατάκτηση, ή το υποπτευόμαστε, αλλά κάνουμε ότι δεν αξίζει, άρα εφησυχάζουμε και το αφήνουμε στην άκρη. Και αυτό είναι το επικίνδυνο. Διότι κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι προφανές ότι θα καταλάβουμε τη λάθος επιλογή μας, δηλαδή να τα παρατήσουμε και να μην πληρώσουμε το κόστος, ενώ, εάν το είχαμε πληρώσει τότε, τώρα η κατάκτησή μας θα είχε μεγαλύτερη αξία. Και εάν μεν η επίδραση της άρνησής μας να κατακτήσουμε κάτι έχει σήμερα μικρή σημασία στην ατομική μας ζωή, τα πράγματα συμπληρώνονται με την πάροδο του χρόνου και η αμέλεια χάνεται στο βάθος της συνείδησής μας. Εάν όμως πρόκειται για πράγματα που καθορίζουν το μέλλον, τότε η άρνηση του παρελθόντος έρχεται ξανά και ξανά, και πληγώνει την καρδιά μας καθημερινά με δυσάρεστες πολλές φορές συνέπειες στον ψυχικό – κυρίως – κόσμος μας.

Και η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής. Μην χάνεστε σε μυριάδες λεπτομέρειες στην καθημερινότητα. Κρατήστε τα πιο σπουδαία και προχωρήστε στην κατάκτηση των εφοδίων που θα οδηγήσουν σε ένα καλύτερο παρόν και εγγύς μέλλον, αλλά θα έχετε και προοπτικές για την επέκεινα του τάφου ζωή. Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος γεννημένος που να μην έχει δοκιμάσει τον θάνατο ατομικά και προσωπικά. Και αυτό αποδεικνύει ότι η επένδυσή μας για την ατομική μας καθημερινότητα δεν πρέπει να στρέφεται αποκλειστικά στις καθημερινές μόνο απλοϊκές κατακτήσεις, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και τις προοπτικές του μέλλοντος.

Κάθε κατάκτηση που αφορά την καθημερινή μας ζωή είναι απαραίτητη και πολυτιμη. Υπάρχουν όμως και κατακτήσεις που έχουν μακροχρόνια αξία, και μάλιστα ο Χριστός εξήγησε – για όποιον ενδιαφέρεται και για τις προοπτικές πέραν του φυσικού ορίου της προσωπικής μας ζωής -, ότι η πίστη ως εφόδιο βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στο σώμα και στην συνείδησή μας. Και μπορεί να μην το κατανοούμε μέσα στον θόρυβο της καθημερινότητας, αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην το αξιοποιεί στην προσωπική του καθημερινότητα.

Το θέμα κάθε στιγμή είναι το αντικείμενο της πίστης. Εάν είναι μόνο για τα προσωρινά και τα εφήμερα, αδικείται η αξία του εφοδίου. Εάν περιλαμβάνει και τις προοπτικές κατάκτησης πέραν του φυσικού ορίου της ζωής μας, τότε αποκτά μια προστιθέμενη αξία, η οποία χωρίς να στερεί κάτι από τα προσωρινά της ζωής, μπολιάζει στην συνείδησή μας και την δύναμη για υπέρβαση του άγνωστου, που μάς περιμένει κάθε στιγμή της καθημερινής μας ζωής.