Αρχεία για: Δεκέμβριος 2024

Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που καλείται το άτομο να κατακτήσει στην ατομική του καθημερινότητα, εκτός της τροφής και της προστασίας, είναι η γνώση. Θέμα θεμελιακό, διότι χωρίς την γνώση κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα στην ζωή του. Από την χρήση των τροφών και την διαχείριση των ενδυμάτων και των στοιχείων της προστασίας, όλα περνούν από την γνώση και την χρήση, διαφορετικά, όλα μπορεί να υπάρχουν, αλλά το άτομο πεθαίνει από το κρύο ή την έλλειψη των τροφών, που θα διατηρούσαν στην ζωή το φυσικό του σώμα.

Άρα, γνώση δεν είναι μόνο η εγκυκλοπαιδική γνώση που μαθαίνουμε στα σχολεία, αλλά είναι και η γνώση της ζωής και των λειτουργιών της, θέμα που δεν διδάσκεται από κανένα, αλλά το άτομο οφείλει – και αυτό κάνουμε όλοι – σιγά σιγά να ανακαλύπτει προσωπικά και ατομικά το ίδιο το άτομο, τόσο το αντικείμενο της ανάγκης του, όσο και τον τρόπο χρήσης και εφαρμογής στην ατομική του καθημερινότητα.

Αρκεί μια μόνο ματιά στην ατομική μας καθημερινή πρακτική, για να κατανοήσουμε αυτές τις διαστάσεις που καταλαμβάνει στην πρακτική μας ζωή ο ρόλος της γνώσης. Από την ανάγκη για ενέργεια, έως τις ανάγκες για εγκυκλοπαιδική γνώση, όλα περνούν μέσα από την διαδικασία της κατάκτησης, δηλαδή της κατοχής και άσκησης μιας γνώσης, πχ την οδήγηση ενός οχήματος, το μαγείρεμα ενός φαγητού, το πλύσιμο των ρούχων, και χιλιάδες άλλες εφαρμογές που όλοι καθημερινά διαχειριζόμαστε για προσωπικούς λόγους και περνούν μέσα από την γνώση.

Ωστόσο αυτό είναι πολύ θεωρητικό. Διότι η γνώση περνά μέσα από την ακοή και την όραση, αλλά εάν δεν μετατραπεί και σε ατομική εμπειρία από την εφαρμογή της στην ατομική καθημερινότητα, σύντομα γίνεται θεωρία για συζητήσεις, και δεν παράγει χρήσιμους καρπούς για το άτομο και την κοινωνία.

Κατά συνέπεια, η γνώση περνά στην μνήμη, αλλά η μνήμη έχει όρια σε χώρο και χρόνο και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θυμάται τα πάντα, πχ από ένα ταξίδι στο εξωτερικό ή την διαδρομή με ένα αυτοκίνητο. Διότι ο ανθρώπινος νους διαθέτει μεν την δύναμη της μνήμης, αλλά αυτή εξασκείται σε χώρο μέσα στον εγκέφαλο και σε διαθέσιμο χρόνο – κανείς δεν θυμάται και δεν του χρησιμεύουν οι γνώσεις του όταν φτάνει στο τέλος της επίγειας διαδρομής του.

Άρα, η μεν γνώση μπορεί να υπάρχει για ένα θέμα, ωστόσο αυτή δεν μπορεί να φέρει καρπούς εάν δεν περάσει στην ατομική εφαρμογή και εμπειρία από την εφαρμογή της. Παρατηρείστε την πρακτική της παρασκευής των τροφών στο σπίτι μας. Όσα και να διαβάζουμε ή ακούμε και βλέπουμε, δεν μπορούν να φέρουν παραγωγικό καρπό, εάν δεν τα βάλουμε σε εφαρμογή στην ατομική μας καθημερινότητα. Και ο Χριστός ήταν απόλυτος. Εάν δεν κάνετε πράξη στην ατομική σας καθημερινότητα όσα σας διδάσκω δια της ακοής ή της παρατηρήσεως, τότε ο δρόμος σας θα είναι στο κενό χωρίς στηρίγματα, και θα κινδυνεύετε να καταποντιστείτε στην επόμενη καταιγίδα της ζωής. 

Η κυριαρχία που επέρχεται μετά την κατάκτηση έχει μεγάλο ενδιαφέρον, διότι εκτείνεται στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Δηλαδή, αυτό που αλλάζει δεν είναι το παρελθόν – κάτι που όλοι θεωρούμε ότι υπάρχει ακόμη ενώ στην πραγματικότητα έχει ακυρωθεί και δεν επηρεάζει άμεσα το μέλλον – αλλά είναι το μέλλον, με τις δικές του ευθύνες και προεκτάσεις.

Διότι η κατάκτηση, δηλαδή η απόκτηση κυριαρχίας πάνω σε κάτι υπαρκτό και υπολογίσιμο, δεν είναι αστείο, αλλά είναι ανάληψη ευθύνης, τόσο απέναντι στον εαυτό μας – μια και κοπιάσαμε να το κυριεύσουμε και να το αποκτήσουμε – αλλά και απέναντι στο ίδιο το αντικείμενο της κατάκτησης. Δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι ασήμαντο, αλλά για κάτι σπουδαίο κατά την δική μας επιθυμία – εμείς θέλαμε να το αποκτήσουμε – και κατά την ευθύνη που αναλάβαμε απέναντι στην αξία του αντικειμένου που κατακτήσαμε.

Και εδώ αρχίζουν τα παρατράγουδα. Όταν φτάσουμε στο τέλος, στο χειροκρότημα και στις φωτογραφίες, πολλές φορές αναρωτιόμαστε εκ των υστέρων, εάν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια που είχαμε καταβάλλει μέχρι την κατάκτηση, ή μετανιώνουμε για όλη την ιστορία που μας στοίχισε σε χρόνο και κούραση. Με λίγα λόγια, δεν βασανίσαμε τον εαυτό μας πριν ξεκινήσουμε την πορεία της κατάκτησης, αλλά φερθήκαμε επιπόλαια, με ενθουσιασμό μόνο, και αυτό δεν βοηθά στις αντοχές μας, όταν φτάνουμε στο τέλος.

Διότι στο τέλος “ξυρίζουν τον γαμπρό”, δηλαδή εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα τα προηγούμενα. Και εάν είναι μόνο συναίσθημα, όλα σιγά-σιγά ξεθωριάζουν, οι ιδέες και οι παλαιότερες επιθυμίες έχουν εξανεμιστεί, και το μόνο που απομένει είναι μια κατάκτηση χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Το οποίο μπορεί να το κατανοούμε ως γεγονός, αλλά δεν έχουμε πλέον τον χρόνο και τις αντοχές να αρχίσουμε από την αρχή, με άλλους στόχους και άλλα εφόδια, ώστε και το αποτέλεσμα της κατάκτησης να αντέχει στον χρόνο και στις περιπέτειες της ζωής.

Αυτό συμβαίνει συνήθως στα ζευγάρια όταν παντρεύονται ή στις σπουδές που ξεκινά ένας νέος, χωρίς να ξέρει τι τον/την περιμένει στο τέλος επαγγελματικά. Δηλαδή, καλύτερα να γίνεται η εξονυχιστική έρευνα πριν ξεκινήσουμε την πορεία της κατάκτησης, παρά στο τέλος να μετανιώνουμε για τα λάθη μας. Διότι τότε η διόρθωση δεν μπορεί να γίνει – το παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ – και ο χρόνος και οι δυνάμεις μας δεν επαρκούν για νέο ξεκίνημα.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι αυτό είναι μωρία και επιπολαιότητα χωρίς νόημα. Διότι κανείς δεν μας βιάζει να ξεκινήσουμε κάτι εάν εμείς δεν το θέλουμε. Και τα θεμέλια για κάθε κατάκτηση στόχου πρέπει να είναι σταθερά και υγιή, διότι σε διαφορετική περίπτωση το οικοδόμημα της επιτυχίας μας βρίσκεται σε κίνδυνο κατάρρευσης χωρίς επιστροφή. 

Η κατάκτηση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση κάθε εξουσίας επί υφιστάμενων πραγμάτων στην καθημερινή ζωή ενός ατόμου. Χωρίς κατάκτηση, δηλαδή χωρίς να έχει φύγει από την μέση ο προηγούμενος κατακτητής – ιδιοκτήτης, δεν μπορεί πρακτικά να ασκηθεί καμία εξουσία και κυριότητα επί πραγμάτων που υφίστανται πάνω στον φυσικό χώρο. Και το σύνηθες λάθος που κάνουμε όλοι είναι ότι θεωρούμε ως ιδιοκτησία μας και ότι έχουμε κυριότητα, δηλαδή μπορούμε να ασκήσουμε εξουσία ως άρχοντες επί πραγμάτων, τα οποία όμως ήδη κατέχουν και έχουν κυριότητα άλλοι, γεγονός που επιφέρει συγκρούσεις, αδιέξοδα, ακόμη και θανάτους.

Και αυτή η αποσαφήνιση έχει καίρια σημασία για όσους ενδιαφέρονται στην σύντομη ζωή τους επί γης να κατακτήσουν κάτι που οι ίδιοι θεωρούν σπουδαίο για την δική τους ατομική ή την κοινωνική ζωή. Εκτός από τα στοιχεία της βασικής ζωής και επιβίωσης, δηλαδή την γέννηση και βρεφική ηλικία, όλα τα λοιπά στοιχεία της καθημερινότητας κάθε φυσικού προσώπου περνούν μέσα από την κατάκτηση, δηλαδή την εκδίωξη του προηγούμενου ιδιοκτήτη-κατακτητή, και την εγκαθίδρυση της ατομικής και προσωπικής  του Εξουσίας και Αρχής πάνω στην νέα του κατάκτηση.

Και μπορεί αυτά να είναι αυτονόητα και να αφορούν διάφορα θέματα και αντικείμενα της καθημερινής μας ζωής, ωστόσο, όσο καλύτερα κατανοούμε αυτή την διαδικασία της κατάκτησης, δηλαδή την εκδίωξη των προηγούμενων κυρίων ή κατακτητών, τόσο πιο ασφαλές είναι το αντικείμενο της κατάκτησής μας. Και εάν πρόκειται για κατακτήσεις που αυξάνουν το περιεχόμενο του εσωτερικού μας κόσμου, πχ γνώση, δεξιότητα, ικανότητα, αγάπη, εκτίμηση κλπ, τότε η αποκλειστική ευθύνη ανήκει στο άτομο και όχι στην κοινωνία που κινείται γύρω μας.

Εάν όμως πρόκειται για πράγματα του περιβάλλοντος, δηλαδή φυσικά ή κοινωνικά αγαθά, πχ σπίτια, περιουσίες φυσικές, θέσεις μέσα στον κοινωνικό ιστό, κλπ, τότε η προσπάθεια κατάκτησης περνά και μέσα από την κοινωνική αντίδραση, διότι εκδικώκεται ο προηγούμενος ιδιοκτήτης και κύριος, άρα ο συναγωνισμός ξεφεύγει και γίνεται ανταγωνισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ατομική μας καθημερινότητα.

Απαιτείται δηλαδή ωρίμανση, ώστε η κατάκτηση να καταστεί εφικτή, χωρίς “να χυθεί αίμα”. Διαφορετικά θα πρόκει για πόλεμο και όχι για πάλη, δηλαδή θα υπάρξουν θύματα, άρα και δυσάρεστες συνέπειες, οι οποίες θα θέτουν υπό αμφισβήτηση της κυριότητα που έχει επέλθει μέσα από ένα πόλεμο. Διότι ο προηγούμενος κύριος και ιδιοκτήτης θα αναζητά το χαμένο του σπίτι, την χαμένη του ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα να τίθεται κάθε στιγμή σε αμφισβήτηση από αυτόν της κατακτημένης και δικής σου πλέον ιδιοκτησίας.

Η διδασκαλία του Χριστού επισημαίνει αυτές τις παραμέτρους, διότι σκοπός της δεν είναι η συντήρηση των υπαρχόντων, αλλά η αύξηση και ο πολλαπλασιασμός, στοιχείο που συνήθως παραβλέπουμε, έχοντας υπόψη μόνο το δυσάρεστο και ατελές παρελθόν και όχι τις μελλοντικές μας κατακτήσεις που καθένας – αλλά και όλοι μας – επιθυμούμε στην πραγματικότητα. 

Η επιθυμία της κατάκτησης ενός στόχου είναι το σοβαρότερο στοιχείο που κινεί την ανθρώπινη δραστηριότητα από ένα υφιστάμενο σημείο ζωής σε ένα επόμενο – κατά κανόνα καλύτερο – σημείο της ατομικής μας ζωής. Με βάση αυτό το στοιχείο της επιθυμίας, ο άνθρωπος και μαζί η ανθρωπότητα κατέκτησε – και θα κατακτά – κάθε τι που θεωρεί πολύτιμο για την ζωή του.

Και ο καθορισμός του στόχου και η εκπαίδευση των διαθέσιμων δυνάμεων, αποτελούν τις δύο παραμέτρους που καθορίζουν και το τέλος μιας πορείας κατάκτησης. Χωρίς αυτά τα δύο στοιχεία ο άνθρωπος είναι ήδη νεκρός, διότι δεν επιθυμεί, άρα δεν μπορεί και να κατακτήσει κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη διαθέτει. Ακόμη και τα άλογα ζώα έχουν τις φυσικές τους επιθυμίες για τροφή, συντροφικότητα, προστασία και αναπαραγωγή.

Διότι χωρίς αυτές τις παραμέτρους δεν καλύπτονται όλες οι πτυχές της ατομικής επιβίωσης κάθε ζωντανού οργανισμού, αλλά ο οργανισμός αυτός είναι ήδη νεκρός. Και αυτό συντελεί στην θλίψη και στην απογοήτευση, στην αδράνεια και στην αδιαφορία, στην στασιμότητα και την υποχώρηση των αξιών της ζωής. Κανείς ζωντανός οργανισμός δεν θέλει να πεθάνει, αλλά αγωνίζεται να διατηρήσει τα στοιχεία της δικής του επιβίωσης και αυτό συμβαίνει και με τον άνθρωπο σε πλατύτερο και βαθύτερο βαθμό επιθυμίας και καλλιέργειας ικανοτήτων.

Αυτός είναι ο λόγος που τα μικρά παιδιά πηγαίνουν σχολείο, αυτός είναι ο λόγος που ακολουθούν την κοινωνικής τους ένταξη, που καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την ατομική τους κατάκτηση. Ακόμη και όταν οι γονείς είναι απογοητευμένοι, το παιδί διατηρεί μέσα του την φλόγα της επιθυμίας για κατακτήσεις, για μια καλύτερη μέρα, για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς να ξέρει βέβαια τί το περιμένει στην πραγματική ζωή, η οποία δεν χαρίζει τίποτα σε κανέναν εκτός από την απλή επιβίωση. Όλα όσα συμβάλλουν στην βελτίωση της επιβίωσης περνούν μέσα από θλίψεις και απογοητεύσεις, και καθένας καλείται να κατανοήσει αυτή την πορεία που ούτως ή άλλως μας φέρνει κάθε μέρα και πιο κοντά στο ατομικό τέρμα της προσωπικής μας κατάκτησης.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι η ψυχή έχει την επιθυμία, αλλά το σώμα είναι αδύναμο και αναζητά βοήθεια. Και αυτή η βοήθεια στους τομείς της ψυχής δεν έρχεται πάντα από τους ανθρώπους, αλλά απαιτεί πολλές φορές και άλλες αναζητήσεις πέραν των κοινωνικών. Διότι μέσα στην κοινωνία δεν κατοικούν άγγελοι που χορηγούν τις κατακτήσεις, αλλά κατοικούν πολλές φορές – σχεδόν πάντα – και φίδια και σκορπιοί, και καθένας καλείται να μάθει πώς να προφυλάγεται μέχρι να φτάσει στην κατάκτηση του στόχου που επιθυμεί να κατακτήσει. 

Η κατάκτηση ενός στόχου στην ατομική μας καθημερινότητα είναι το μεγάλο στοίχημα της προσωπικής μας ζωής. Όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι επί γης, περίπου οκτώ δισεκατομμύρια, κάνουμε το ίδιο πράγμα. Προσπαθούμε να φτάσουμε στους στόχους που εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει στα πλαίσια των προσωπικών μας ενδιαφερόντων, και με βάση αυτά τα ενδιαφέροντα προχωρούμε στις ατομικές μας κατακτήσεις.

Κανένας δεν κινείται χωρίς στόχους και επιθυμία κατάκτησης. Όλοι θέλουμε να πετύχουμε στους προσωπικούς μας στόχους, και καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Και για τον σκοπό αυτό επιστρατεύουμε κάθε δυνατότητα που έχουμε στην διάθεσή μας, χωρίς να εξαιρούμε κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να συμβάλλει στην προσπάθεια να φτάσουμε στην κατάκτηση του στόχου μας.

Επιστρατεύουμε κάθε φυσικό ή ηθικό στοιχείο που κατοικεί μέσα μας, και καλλιεργούμε την πίστη, ότι θα φτάσουμε στον στόχο και θα κατακτήσουμε το αντικείμενο της επιθυμίας μας, που μπορεί να είναι ένα απλό πράγμα, αλλά μπορεί να είναι και μια ιδέα, μια εφαρμογή που θα φέρει καλότυχη εξέλιξη, ή ακόμη και ένα αδιόρατο αλλά υπαρκτό κατά την δική μας άποψη και πίστη. Και είναι φυσικό, κάθε απλό πράγμα να απαιτεί απλή κίνηση για να το κατακτήσουμε, ενώ ένα σύνθετο να απαιτεί περισσότερο χρόνο και κόπο για την κατάκτηση.

Με λίγα λόγια, το αντικείμενο του στόχου παίζει και τον καθοριστικό ρόλο στην πορεία από την σημερινή ένδεια, να φτάσουμε στην κατάκτηση ενός υψηλότερου και πολυτιμότερου στόχου, που εμείς ατομικά θεωρούμε ως πολύτιμο στοιχείο για την ατομική μας ζωή. Από τα χρήματα εως τις συναισθηματικές κατακτήσεις, όλα απαιτούν την εφαρμογή των ίδιων κανόνων για την κατάκτηση. Πολύ κόπο, υπομονή, άγρυπνη συμπεριφορά και παρατήρηση, και χιλιάδες άλλες λεπτομέρειες που όλοι καταλαβαίνουμε ότι θα παίξουν ρόλο στον αγώνα για να κατακτήσουμε το αντικείμενο της επιθυμίας μας.

Και ο Χριστός στο θέμα αυτό συνέστησε το ίδιο να κάνουμε, όταν θέλουμε για αρωγό στην αδυναμία μας τον ίδιο τον δημιουργό, προκειμένου να αντλούμε δυνάμεις και ελπίδα, αλλά και σύνεση μέχρι την κατάκτηση και την διαχείριση της επιτυχίας. Διότι η επιτυχία της κατάκτησης δεν είναι ποτέ οριστική, αλλά παρουσιάζει συνεχώς και νέα άγνωστα πεδία άγνοιας, τα οποία καθένας καλείται να τα κατακτήσει στον σύντομο βίο του πάνω στην γη.

Διότι δεν είναι μόνο η καλή τροφή και η εμφάνιση που όλοι θέλουμε να διαθέτουμε, αλλά είναι και θέματα πέραν των καθημερινών, όπως το Δίκαιο, η αλήθεια και η επέκεινα του τάφου ζωή, θέματα που όλοι αντιμετωπίζουμε στην δική μας καθημερινότητα ή θα τα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον όλοι, μηδενός εξαιρουμένου. Και η καλή προετοιμασία, προδικάζει και την ευκολότερη πορεία προς την κατάκτηση του τελικού τρόπαιου παράτασης της ζωής.