Αρχεία για: Ιανουάριος 2025

Η κατάκτηση αφορά πάντοτε την απόκτηση κυριαρχίας-κυριότητας πάνω σε κάτι που δεν ήταν προηγουμένως στην δική μου κυριότητα και δεν μπορούσα να ασκήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου πάνω σ αυτό. Και όλοι κατανοούμε την διαφορά μεταξύ της ύπαρξης κάποιου αντικειμένου και της άσκησης της κυριότητας-κυριαρχίας πάνω σ αυτό.

Διότι όλα υπάρχουν, αλλά εμείς δεν συμμετέχουμε σε αυτά. Συμμετέχουμε μόνο σε ό,τι μας έχει παραχωρηθεί ή το έχουμε κατακτήσει με νόμιμο και ισχυρό τρόπο, και, από την άλλη, έχουμε την δύναμη να διατηρήσουμε τα δικαιώματά μας πάνω σ αυτό. Και εάν μεν το αντικείμενο είναι θέμα της απλής καθημερινότητας, πχ όλα τα πράγματα που χρησιμοποιούμε, τότε το θέμα είναι απλό και εύκολα διαχειρίσιμο. Όταν όμως περνάμε στα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα της ζωής, ελευθερία, εξουσία σώματος και ψυχής, αλλά και μυριάδες άλλα θέματα της δικής μας καθημερινότητας, τότε τα πράγματα είναι σύνθετα και δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα.

Διότι υπάρχουν και ανταγωνιστές και όχι μόνο συναγωνιστές, άρα θα πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός σε ότι αφορά τα δικαιώματά του. Διότι μπορεί και άλλοι να έχουν δικαιώματα, τα οποία εσύ αγνοείς και έτσι αρχίζουν οι έριδες και οι πόλεμοι με τις τραγικές τους συνέπειες στην ζωή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων. Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων, τα πράγματα μπορούν να υπακούσουν στην κοινή λογική και να αποφευχθούν ή να διακοπούν.

Το πρόβλημα τίθεται σε ένα βαθύτερο στάδιο, εκεί όπου γίνονται οι υπολογισμοί και οι εκτιμήσεις, ζητήματα τα οποία ποτέ κανείς δεν τα μαθαίνει, αλλά αυτά παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο στις αποφάσεις και στις εκτελέσεις των αποφάσεων στις οποίες οι δικές μας συμφορές αποτελούν την συνέπεια και την αντανάκλαση των υπολογισμών και των εκτιμήσεων που είχαν λάβει χώρα σε προηγούμενο στάδιο από τους εμπλεκόμενους. Και εμείς βλέπουμε τις ατομικές μας συμφορές, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να μάθουμε τους πραγματικούς λόγους, εξαιτίας των οποίων προέκυψαν οι αποφάσεις που έφεραν τις συμφορές στην ατομική μας ζωή.

Και εδώ χανόμαστε κυριολεκτικά. Διότι αποδίδουμε σε λάθος ανθρώπους ρόλους, τους οποίους δεν έπαιξαν ποτέ. Και αυτό οδηγεί στην κόλαση την ατομική μας καθημερινότητα. Διότι αναπαράγουμε την λανθασμένη εικόνα, και αυτή η αναπαραγωγή δημιουργεί ένα τοξικό περιβάλλον που δηλητηριάζει τις συνειδήσεις μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την γνώμη που έχουμε για τον κόσμο και τα γεγονότα.

Και ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στην θέση τους με την διδασκαλία του: τα φαινόμενα δεν λένε πάντα όλη την αλήθεια. Η αλήθεια κρύβεται πίσω από τα γεγονότα, και απαιτείται έρευνα, προκειμένου να φτάσετε στην πηγή και να έχετε μια καλύτερη εικόνα με περισσότερη αλήθεια. Εάν μένετε μόνο στην επιφάνεια, κινδυνεύετε να παρασυρθείτε στις επιθυμίες των άλλων, οι οποίες δεν είναι πάντα αγαθές, αλλά εμπεριέχουν και άλλες πλευρές ανόμων συμφερόντων, και αυτό μπορεί να σας οδηγήσει σε χάσιμο χρόνου και απώλεια της αλήθειας.

Μάθετε από εμένα και από την διδασκαλία μου, πώς να συμπεριφέρεστε στην ατομική σας καθημερινότητα, είπε ο Χριστός, ώστε να ανακαλύπτετε το καλύτερο για την δική σας εικόνα της αλήθειας. Διότι η ζωή δεν είναι μόνο ένα γεγονός, αλλά είναι μυριάδες μέσα στην καθημερινή σας ζωή, και όλα πρέπει να τα κατακτήσετε με την δική σας δύναμη, ώστε να ασκείτε την εξουσία πάνω σ αυτά. Ότι δεν σας αφορά, παραμερίστε το και προχωρήστε στον δικό σας στόχο με εμπιστοσύνη. 

Οι πιο δύσκολες κατακτήσεις αφορούν πράγματα που δεν φαίνονται με τα μάτια και δεν ανιχνεύονται με τις πέντε αισθήσεις. Διότι οι αισθήσεις, και κυρίως η όραση, προσθέτουν ένταση και ελκυστικότητα, και αυτό βοηθά στην εδραίωση της πεποίθησης για την ύπαρξη του στόχου, και αυτό είναι που όλοι εφαρμόζουμε στην ατομική μας καθημερινότητα.

Τα δύσκολα βρίσκονται στην μη ορατή σφαίρα, δηλαδή στις πεποιθήσεις, στις επιλογές και τις αποφάσεις που λαμβάνουμε καθημερινά, χωρίς να έχουμε ακόμη γνώση του θέματος, δηλαδή ουσιαστικά αναζητούμε να γνωρίσουμε το άγνωστο. Και αυτό είναι καταπληκτικό. Διότι διαθέτουμε, όπως αποδεικνύεται στην ιστορία αλλά και στην απλή μας καθημερινότητα, ότι δηλαδή το άγνωστο μάς ελκύει να το γνωρίσουμε, και φυσικά “θυσιάζουμε” και αφήνουμε πίσω όσα γνωρίζουμε και έχουμε κατακτήσει ήδη στην ατομική μας ζωή. Το άγνωστο, δηλαδή, δεν αποτελεί αιτία απιστίας προς τον στόχο, αλλά αντίθετα είναι το κίνητρο για την κίνηση προς την νέα κατάκτηση. Και αυτό αποδεικνύεται στην ατομική μας ζωή, διότι όσα ήδη έχουμε κατακτήσει τα κρατούμε, αλλά αναζητούμε και εκείνα που δεν έχουμε ακόμη, αλλά θα θέλαμε να τα κατακτήσουμε.

Αυτή η πρόκληση του άγνωστου έφερε στην ανθρωπότητα τους νέους κόσμους, είτε τους γήινους είτε τους επέκεινα της επιφάνειας της γης, με αποτέλεσμα να ζούμε εδώ και πολλούς αιώνες με τις κατακτήσεις που ήταν άγνωστοι στόχοι, αλλά κάποιοι τόλμησαν να υπερβούν τα εσκαμμένα και να στοχεύσουν πράγματα εκτός του ορατού και γενικά του αισθητού κόσμου που μάς περιβάλλει, ή λειτουργεί στο εσωτερικό του σώματός μας.

Έτσι πχ ανακαλύφθηκε η πτήση στον αέρα, και ταξιδεύουμε με αεροπλάνα, έτσι ανακαλύφθηκαν τα ορυκτά καύσιμα και οι λειτουργίες των μηχανών, έτσι ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός και ο ηλεκτρονικός κόσμος που μάς κατακλύζει τις τελευταίες δεκαετίες, και εκατοντάδες άλλες ανακαλύψεις, οι οποίες προέκυψαν μέσα από την επιθυμία για κάτι καλύτερο στην καθημερινότητα του ατόμου. Όλα αυτά προέκυψαν από την υπέρβαση των γνωστών και προέκταση της επιθυμίας του ατόμου να βελτιώσει την ατομική του καθημερινότητα.

Και είναι προφανές ότι αυτές οι ανακαλύψεις, δηλαδή η αποκάλυψη των φυσικών δυνατοτήτων που έχουν ως πηγή την φυσική σύσταση των επίγειων πραγμάτων, να φέρνουν την νέα εμπειρία όλων: από την απλότητα στην σύνθετη πραγματικότητα, από την απλή ανάγνωση στην επιστήμη και στην έρευνα, και γενικά την τάση να προχωρήσουμε από την επιφάνεια στο βάθος και να κατανοήσουμε τις λειτουργίες της φύσης, και να τις θέσουμε στην ατομική διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.

Εκείνο που παραμένει ανεκμετάλλευτο είναι το μη ορατό στοιχείο του ατόμου, δηλαδή οι λειτουργίες της θέλησης και των υπολογισμών, των επιλογών και των αποφάσεων, δηλαδή όλων όσων συντελούνται μέσα στο εσωτερικό του σώματος και καθορίζουν το παρόν και το μέλλον, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν τα έργα του παρελθόντος. Και αυτή η αδράνεια της έρευνας στον τομέα αυτό καθιστά το άτομο, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, δέσμια του παρελθόντος, το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά αναπαράγεται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι όλα προέρχονται από την μη μετάνοια, δηλαδή ότι δεν αποκηρύσσετε τα έργα του παρελθόντος, αλλά προσαρμόζεστε σε εκείνες τις αρνητικές πρακτικές, που οδήγησαν σε λάθη στο παρελθόν, αφήνοντας σήμερα ανεκμετάλλευτο τον υπαρκτό πλούτο του μη ορατού κόσμου που λειτουργεί μέσα σας, και μπορεί να φέρει νέους καρπούς στην ατομική μας καθημερινότητα. 

Οι ατομικές μας κατακτήσεις περνούν μέσα από το προσωπικό μας DNA. Εάν δεν περάσουν από εκεί, τότε είναι εξωτερικές παρεμβάσεις, που δεν εκφράζουν την δική μας βούληση, άρα και οι συνέπειες δεν καταλογίζονται στο άτομό μας, άσχετα από τις γενικότερες επιπτώσεις που μπορεί να επηρεάζουν και την δική μας ζωή. Αυτός είναι ο κανόνας. Και η προσωπική μας συνείδηση είναι σε θέση να διακρίνει κάθε φορά εάν συμμετέχουμε ή απέχουμε από μια πράξη, εφόσον δεν είναι για τις δικές μας ανάγκες.

Θέτοντας κάποιος ένα στόχο, και καταβάλλοντας προσπάθειες να τον κατακτήσει, αναλαμβάνει και την ευθύνη διαχείρισης της δικής του καθημερινότητας, και αυτό είναι απόλυτο. Διότι το ενδιαφερόμενο άτομο αποδέχεται ή απορρίπτει τα στοιχεία του περιβάλλοντος, κοινωνικού και φυσικού, και με βάση τις δικές του επιλογές πορεύεται προς τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει μέσα στην δική του καθημερινότητα. Οι άλλοι συμμετέχουν ή αποδοκιμάζουν. Το άτομο αποφασίζει για την πορεία προς τον δικό του στόχο ανεξάρτητα από την στάση των άλλων, διότι ο ίδιος έχει την ευθύνη της πορείας του και όχι οι άλλοι.

Και αυτό σημαίνει ότι εκτός από την γνώση του εαυτού μας, είναι απαραίτητο να ξέρουμε και την πορεία προς τον στόχο, ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε όσα είναι προς το συμφέρον ή οδηγούν σε περιπέτειες και αδιέξοδα την προσωπική μας ζωή. Ότι προσθέτει δύναμη και ασφάλεια σε όσα ήδη διαθέτουμε, είναι προφανές ότι είναι αποδεκτό. Ότι αφαιρεί δύναμη και ελαττώνει την ασφάλεια, πρέπει να περάσει από κόσκινο, ώστε να γίνει κατανοητή η παρουσία του στην ατομική μας ζωή.

Δηλαδή, κάθε αρνητικό που αφαιρεί δύναμη, πρέπει να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για προσωρινό φαινόμενο, άρα για παιδεία ζωής, και πρέπει να γίνει αποδεκτό για  σύντομο διάστημα. Κάθε αρνητικό όμως που αναστρέφει ή μάς αποστρέφει από την δική μας πορεία, πρέπει να απορρίπτεται και να μένει πίσω και μακριά από την δική μας πορεία. Και εδώ ο ρόλος της προσωπικής μας συνείδησης παίζει καθοριστικό ρόλο. Διότι δεν κρίνουν οι άλλοι, αλλά η δική μας συνείδηση, η οποία και θα υποστεί τις συνέπειες των όσων αποδέχεται.

Και αυτό έχει καθοριστική σημασία, διότι καθορίζει και την στάση του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των υπολογισμών, αλλά και την τελική μας αντίδραση σε όσα προκύπτουν μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Η κοινωνία πορεύεται τον δικό της δρόμο. Η δική μας συμμετοχή είναι δικό μας θέμα, εξήγησε ο Χριστός. Η διάκριση καλού και πονηρού δεν είναι έργο της κοινωνίας, αλλά της ατομικής μας συνείδησης, η οποία κρίνεται και απολαμβάνει τις συνέπειες στην προσωπική ζωή του κάθε ατόμου. Οι επιλογές από όσα προσφέρει η κοινωνία, όταν δεν επιβάλλονται δια νόμου, είναι στην δική μας ευθύνη να αποδεχθούμε ή να απορρίψουμε τα προτεινόμενα.

Πολύ περισσότερο, η δική μας ευθύνη για τις ατομικές μας επιλογές, σκιαγραφεί και τις διαθέσεις του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή της θέλησης και της βούλησης. Μπορεί να είμαστε φυλακισμένοι ή σε κατάσταση ομηρίας από ένα λάθος, αλλά η συνείδησή μας δεν παύει να λειτουργεί και να επιλέγει την δική μας απόφαση για το πρακτέο της προσωπικής μας ζωής. Οι άλλοι πορεύονται την δική τους πορεία για τους δικούς τους στόχους, και κρίνονται και αυτοί από τον ίδιο κριτή, την κοινωνία ή τον Θεό. 

Κατάκτηση χωρίς στόχο δεν υπάρχει. Και στόχος δεν υπάρχει χωρίς ατομικό και προσωπικό ενδιαφέρον. Όλοι οι στόχοι μας είναι αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών, γιατί εμείς αποφασίσαμε να δράσουμε για να κατακτήσουμε τον στόχο που έχουμε επιλέξει.

Και μπορεί αυτό να είναι ένα απλό ή ένα πιο σύνθετο ζήτημα, που κατά την γνώμη μας θα είναι για το δικό μας όφελος, αλλά σε κάθε περίπτωση καμιά κατάκτηση στόχου δεν υπάρχει χωρίς το άτομο να έχει κάνει τις επιλογές του, και να έχει πάρει τις αποφάσεις του. Όλα είναι εξαρτημένα από τις ατομικές μας επιλογές. Άρα, και όλα τα αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα έρχονται σε πρώτη φάση στο άτομο που έλαβε την απόφαση και πορεύεται στην κατάκτηση, ή βρίσκεται στην διαδρομή της κατάκτησης.

Και αυτή η αλήθεια, δηλαδή της προσωπικής μας επιλογής και εμπλοκής στην απόφαση να κινηθούμε προς ένα στόχο, είναι το αντικείμενο της ατομικής μας καθημερινότητας. Και για όσο χρόνο βρίσκεται κάποιος στο στάδιο της νεότητας και της ωρίμανσης, είναι φυσικό τα θέματα που τον απασχολούν να είναι αυτής της τάξεως. Δηλαδή, να ικανοποιούν τις ανάγκες αυτής της ηλικίας του. Όσο όμως προχωρεί η ηλικία και το άτομο γίνεται ενήλικας/κη, οι στόχοι διαφοροποιούνται και άλλα θέματα έρχονται στο ατομικό προσκήνιο της καθημερινότητας.

Τα νήπια έχουν άλλους στόχους, γιατί έχουν αυτές τις ανάγκες. Οι ενήλικες έχουν άλλους στόχους, γιατί τώρα οι παιδικές ανάγκες δεν καλύπτουν πλέον τα ενδιαφέροντα για την ζωή και μένουν πίσω, ενώ υπεισέρχονται νέα θέματα, και το άτομο αναζητά τις απαντήσεις και τις λύσεις, όχι πλέον στο παιδικό και το ανέμελο περιβάλλον, αλλά μέσα στον αγώνα της ατομικής καθημερινότητας, η οποία δεν είναι πάντα εύκολη.

Και αυτό συμβαίνει, διότι πλέον δεν έχουμε μόνο τον εαυτό μας, αλλά έχουμε και το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, που δεν είναι πάντα φιλικό και προστατευτικό, αλλά είναι εχθρικό ή επιθετικό, και θέτει εμπόδια στην κατάκτηση των προσωπικών μας στόχων. Οι συνοδοιπόροι, δεν είναι πάντα εκεί για βοήθεια, αλλά γίνονται σχεδόν πάντα συναγωνιστές, ανταγωνιστές και επιθετικοί στις δικές μας προσπάθειες, διότι μέσα στον άνθρωπο σπάνια κατοικεί η αυτάρκεια και η ευγένεια.

Αντίθετα, η φύση και η ζωή διδάσκει, ότι οι άλλοι θέλουν αυτό που θέλουμε και εμείς, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε αντιδράσεις και εχθρική στάση από τους άλλους και όχι μόνο από το αντικείμενο του στόχου, που θέλουμε εμείς να κατακτήσουμε. Και είναι φυσικό, αυτό το περιβάλλον να μην προσθέτει, αλλά να αφαιρεί από τις δυνάμεις που εμείς καταβάλλουμε για να κατακτήσουμε τον στόχο, μεγαλώνοντας το ήδη απαιτητικό σε ενέργεια και δύναμη σχέδιο κατάκτησης των στόχων που εμείς έχουμε θέσει.

Και ο Χριστός αυτό ακριβώς προσπάθησε να μας εξηγήσει. Εάν έχετε στόχους πέραν της καλής αλλά απλής καθημερινότητας, θα χρειαστείτε έξτρα δύναμη. Και όταν έχετε ανάγκες για έξτρα δύναμη, τότε έρχεστε προς τον θεό για να πάρετε την δύναμη που χρειάζεστε. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μάθετε τον τρόπο που ο θεός ακούει και δίνει αυτό που χρειάζεστε για την κάλυψη των αναγκών σας. Με την προσευχή παίρνετε, αλλά πρέπει να μάθετε τον τρόπο παραλαβής και τον τρόπο διαχείρισης. Και η δική μου διδασκαλία σε αυτό τον στόχο αποσκοπεί. Να μάθετε το τι αλλά και το πώς θα χειρίζεστε την δύναμη στην ατομική σας καθημερινότητα, ώστε να φτάνετε στους στόχους που έχετε επιλέξει εσείς προσωπικά, και με δική σας ευθύνη πορεύεστε προς τα εκεί. 

Για να γίνει μία κατάκτηση είναι προφανές ότι απαιτείται πρώτα να “κατακτήσουμε” τον εαυτό μας, δηλαδή να έχουμε την κυριότητα του σώματος και της ψυχής μας. Δηλαδή, να έχουμε το “γνώθι σ’ αυτόν”, αυτό που ονομάζεται κυριότητα του εαυτού μας μέσω της επίγνωσης της αλήθειας των εφοδίων που διαθέτει καθένας στην ατομική του καθημερινότητα.

Το “αυτεξούσιον”, όπως έλεγαν οι πατέρες, είναι το πρώτο πράγμα που καλείται κάθε εχέφρων να πραγματοποιήσει για τον ίδιο του τον εαυτό, εάν, βεβαίως, θέλει να προχωρήσει και σε παραπέρα κατακτήσεις στην ατομική του πορεία μέσα στην καθημερινότητα. Διότι, εάν δεν ξέρω πρώτα ποιός είμαι και που πάω, είναι προφανές ότι θα πελαγοδρομώ χωρίς στόχους και αποτελέσματα. Αντίθετα, εάν ξέρω ποιός είμαι και τί θέλω να κατακτήσω στον σύντομο επί γης βίο μου, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην χάσω χρόνο και δυνάμεις σε μάταιες παραδιατριβές, αλλά να στοχεύσω στην πορεία που θα με φέρει με μεγαλύτερη – χωρίς τίποτα να είναι σίγουρο προ του τέλους της πορείας –  ασφάλεια στον προορισμό μου.

Άγνοια του εαυτού μας και των φυσικών εφοδίων που καθένας διαθέτει, δημιουργεί αρνητικό πεδίο για την επέκεινα πορεία. Διότι, απόκτηση πραγμάτων χωρίς γνώση είναι επικίνδυνη, αφού η άγνοια συνοδεύεται από αλαζονεία, όταν δεν στηρίζεται σε αγαθή συνείδηση, δηλαδή εάν δεν καταβάλλει προσπάθειες να ξεφύγει από την άγνοια, και να προχωρήσει στην περιοχή της γνώσης των θεμάτων ζωής που τον απασχολούν. Άρα, η κατάκτηση της γνώσης του εαυτού μας δεν είναι ανέκδοτο ιστορικό, αλλά έχει βάση αληθείας στην πραγματική ζωή, για όποιον, βεβαίως, ενδιαφέρεται για την πραγματική και όχι την πλασματική ή την νεφελώδη ονειρική πραγματικότητα.

Και αυτό ήταν το μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού. Μην παρασύρεστε σε φαντασιώσεις, αλλά αρχίσετε από τον εαυτό σας και τα ατομικά σας ελαττώματα, ώστε να βλέπετε πιο καθαρά την αλήθεια των πραγμάτων που αφορούν την ατομική σας ζωή, και όχι μόνο τις κοινωνικές εικόνες που κυκλοφορούν δίπλα σας. Διότι, η κοινωνική εικόνα είναι αληθινή, αλλά δεν ξέρεις πώς διαμορφώνεται, άρα δεν είσαι σε θέση να παρέμβεις και να αλλάξεις κάτι.

Αντίθετα, εξήγησε ο Χριστός, εάν αρχίσεις να αλλάζεις εσύ, τότε θα αρχίσει να αλλάζει και η οπτική σου, για το τί πραγματικά συμβαίνει γύρω σου στην κοινωνία, ώστε, από την μια να αποφεύγεις τα επιζήμια, και από την άλλη να επιλέγεις τα ωφέλιμα. Διότι πρώτα έρχεται η διάκριση του καλού από το πονηρό και το κακό, και κατόπιν οι επιλογές και οι αποφάσεις για την ατομική μας πρακτική στην καθημερινότητα.

Συνήθως όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος. Κρίνουμε και κατακρίνουμε τα λάθη των άλλων – πολλές φορές χωρίς να ξέρουμε την αλήθεια – και αφήνουμε για το τέλος ή για “το αιώνιο ποτέ” τις δικές μας “αμαρτίες”, δηλαδή τις αποτυχίες στην δική μας καθημερινότητα, δικαιώνοντας τους εαυτούς μας, ενώ και εμείς κάνουμε τα ίδια – ή και σοβαρότερα – λάθη.

Αυτή η πρακτική είναι προφανές ότι τυφλώνει και δηλητηριάζει την ατομική μας συνείδηση, διότι συσσωρεύει εγωισμό και αδικία, στοιχεία καταστροφικά για το ατομικό μας μέλλον. Η “άφεση” των λαθών των άλλων – ιδιαίτερα εάν δεν μάς αφορούν τα λάθη αυτά – είναι η πρώτη προτεραιότητα για την δική μας άφεση και ελευθερία από την δουλεία του εγωισμού και της αδικίας.