Κάθε προσωπική μας κατάκτηση πηγάζει από το άτομό μας και την προσωπική μας επιθυμία. Και αυτή η κινητήρια δύναμη της προσωπικής μας θέλησης και επιθυμίας ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα του σώματος και της ψυχής, ώστε όλες οι δυνάμεις – ανάλογα με την σοβαρότητα του θέματος – να στραφούν προς την κατεύθυνση του δικού μας θελήματος. Και ενώ στην δική μας αντίληψη σπάνια γίνεται κατανοητός αυτός ο σύνδεσμος μεταξύ των σωματικών και ψυχικών μας δυνάμεων όταν πρόκειται για κάτι που εμείς ως άτομο έχουμε αποφασίσει, ωστόσο, αυτή είναι η αλήθεια, και μπορεί καθένας να εξερευνήσει αυτή την πραγματικότητα μέσα από τις εμπειρίες του στην δική του καθημερινότητα, καθώς συμβιώνει και συνυπάρχει με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους.
Η συμβίωση με τους άλλους δεν μηδενίζει τον ατομικό μας ρόλο, και δεν εξαφανίζει την δική μας προσωπικότητα, εάν εμείς δεν έχουμε παραιτηθεί από τον ρόλο μας μέσα στην κοινωνία, αλλά επιμένουμε να είμαστε δραστηριοι μέσα στην προσωπική και κοινωνική μας καθημερινότητα. Αυτός είναι ο λόγος που παίρνουμε αμοιβή από την κοινωνία όταν συμβάλλουμε στην δική της κατεύθυνση, ή τιμωρούμαστε, όταν πηγαίνουμε αντίθετα ή δεν συμμετέχουμε στα κοινωνικά δρώμενα.
Και αυτή η αμφίδρομη μέθεξη του ατόμου με την κοινωνία – η οποία ωστόσο δεν ομογενοποιεί τα πάντα αυτόματα, αλλά έχει τους δικούς της κανόνες – είναι μια σπουδαία προσωπική εμπειρία, η οποία μεταβάλλει τους ατομικούς μας ορίζοντες από το εγώ στο εμείς, από το παρόν στο μέλλον, και από το εδώ στο άγνωστο εκεί. Και αυτή η νέα κάθε στιγμή πραγματικότητα της μέθεξης με τον υπόλοιπο κόσμο, ενεργοποιεί τις επιθυμίες μας για κάτι καλύτερο που είδαμε ή μαθαμε, για κάτι πιο ουσιαστικό από αυτό που διαθέτουμε μέχρι σήμερα.
Και αυτή η τριβή στην προσπάθεια κατάκτησης του νέου που θεωρούμε ότι θα βελτιώσει την προσωπική μας ζωή, είναι το απόσταγμα της εμπειρίας μας που εναποτίθεται στον εσωτερικό μας κόσμο και μας κάνει πλουσιότερους σε εμπειρίες διάκρισης μεταξύ καλού και πονηρού ή καλού και καλύτερου, προτιμώντας πάντα εκείνο το δρόμο που θα οδηγήσει ασφαλέστερα και συντομότερα στην κατάκτηση του ατομικού μας στόχου.
Διότι, έξω από εμάς κυκλοφορούν τα πάντα, από θετικά έως τερατώδη, αλλά αυτά συμβαίνουν εκτός του δικού μας σώματος και της δικής μας θέλησης. Και μπορεί να μας επηρεάζουν, αλλά η επιλογή του ενός από το άλλο δεν ανήκει στους έξω, αλλά ανήκει στον προσωπικό μας λογαριασμό συνειδήσεως, και τρέφει ή καταστρέφει όσα ήδη υπάρχουν μέσα στην αγαθή ή την πονηρή μας συνείδηση. Η άγνοια της πραγματικότητας του κόσμου εγγυμονεί κινδύνους στην προσωπική μας καθημερινότητα. Η γνώση δίνει δύναμη.
Η σωστή σε μάς όμως επιλογή φέρνει αποτέλεσμα, και κάθε κατάκτηση στόχου μεγαλώνει το θετικό απόθεμα του εσωτερικού μας κόσμου – καθώς και της υγείας του σώματος -, ενώ η λανθασμένη επιλογή καταστρέφει υγιή όργανα και κατακτήσεις, με αποτέλεσμα την προσωπική μας φτώχεια. Και ο Χριστός εξήγησε ότι η δική του διδασκαλία είναι διδασκαλία εκμάθησης της διάκρισης μεταξύ καλού και κακού/πονηρού, όχι κατά την εικόνα μόνο, αλλά κυρίως κατά την ουσία, η οποία και θα φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα από τις επιτυχίες στην προσωπική μας καθημερινότητα.